Onze 14 jarige dochter is sinds een half jaar ongesteld. We hebben sindsdien ernstige problemen met haar. Pas nu kan ik mijn vinger er een beetje opleggen. In deze tussentijd is ze al 5 keer weggelopen (gisteren weer) en verblijft ze momenteel ook niet meer thuis. Het is echt een patroon. Elke maand weer gigantische ellende. Ze weet gewoon niet meer wat ze doet en zegt. Zoekt met iedereen ruzie, incl. haar beste vriendin. Ik ben bang dat ze straks niemand meer over heeft. Maar mijn vraag, heeft iemand een idee hoe we deze *piep* hormonen het beste kunnen bestrijden? Ze wil er zelf helemaal niks over horen, van de pil word je volgens haar nl dik. Wat zou de beste optie zijn? Prikpil, zo’n staafje of evt wat anders? Zelf heb ik ook enorm last van mijn hormonen en de prikpil is mijn redding geweest. Maar ik weet niet of dit een ik geschikt is voor zo’n jonge meid. Onze dokter is een aardige man, maar als het over dit soort dingen gaat, doet hij vooral wat mijzelf het beste lijkt. Ik verdiep me erin en hij voert het uit zeg maar. Onze dochter heeft ook ADHD, waardoor alles nog even een paar tandjes (een paar maar) heftiger wordt. Heeft iemand misschien ervaring, tips of mooier nog de oplossing op een presenteerblaadje (we zijn er zooooo klaar mee)
Als de huisarts het niet zo goed weet, zou ik om een verwijzing naar een gynaecoloog vragen. Dan krijg je meer gespecialiseerde hulp een hoef je het niet meer allemaal zelf uit te zoeken.
Ik denk dat dit toch echt iets is dat jouw dochter, eventueel samen met jou, bij de huisarts / behandelend arts moet bespreken. Het gaat immers om haar eigen lichaam en ze komt nu ook op een leeftijd waarop autonomie erg belangrijk is. Bovendien kan ik mij heel goed voorstellen dat je dochter nu hele andere dingen aan haar hoofd heeft, ze heeft in korte tijd op zo veel verschillende plekken gelogeerd, niet wetende of ze nog naar huis kon komen. Dat zal haar echt niet in de koude kleren zijn gaan zitten. Het zou kunnen dat haar stemmingen hormoongerelateerd zijn maar dat hoeft natuurlijk helemaal niet. Dus mijn advies zou zijn, bespreek dit met een professional.
Wat rot voor haar dat ze dat al zo jong zo heftig ervaart. Ben je bekend met PMS of pmdd? Er zijn facebookgroepen van. Vanuit mijn eigen ervaring kan ik zeggen dat het beter is om gesprekken in ‘de goede week’ te voeren. Voor veel mensen met cyclusklachten is dat in de week na de menstruatie en voor de eisprong. Veel succes.
Zelf heb ik last van PMS. Ook al sinds ik mijn 18/19e. Maar na mijn zwangerschap is het echt heel erg heftig. Door een alternatieve homeopaat kwam ik uit bij linidol capsules https://www.viata.nl/nutriphyt-linidol-30-caps-voordeelpakket-capsules-2x30-stuks-nl Blijkbaar werkt lijnzaad en brocolli extract heel goed voor de oestrogeenspiegels. Verder probeer ik zo min mogelijk suikers te eten en eet ik extra veel brocolli tijdens mijn cyclus. Misschien is het een idee om een kalender te maken met je dochter om ook aan je dochter te laten zien dat dit soort buien maandelijks terugkomen en er een patroon in ziet en je haar wilt helpen dit te doorbreken, maar dat je dit wel samen moet doen. Het lijkt mij voor haar ook frustrerend.
Omdat ik zelf helaas ervaringsdeskundige ben. Het is een maandelijks terugkerend probleem en vlak daarna wordt ze ongesteld. Wat mij betreft is dat 1 en 1 is 2
Ik ben zelf op mijn 16e aan de pil gegaan vanwege heftige menstruatieklachten (ik was toen nog niet seksueel actief), maar ik reageer sterk op alle hormonen, ook die van de pil, daar kwam ik pas achter toen ik stopte met de pil, ik heb daar 10 jaar depressieve klachten van gehad achteraf gezien. Dat is wel een groot nadeel van starten met de pil tijdens de puberteit. Van de andere kant zorgde het er wel voor dat de pms klachten erg gedempt werden. Eens met de opmerking hierboven dat de week direct na de menstruatie de beste week is om het gesprek aan te gaan, het is de enige week waar ik geen “last” van mijn hormonen heb. De week net voor mijn menstruatie is het ergst bij mij, maar sommige maanden gaat het al slechter vanaf mijn ovulatie. Het is echt een lastig iets, vooral ook omdat er natuurlijk meerdere problemen spelen, dat maakt het ingewikkeld om te bepalen wat hormoon gerelateerd is.
Naar aanleiding van jouw eerdere Posts denk ik niet dat dit alleen pms is, natuurlijk kan het het wat verergeren maar ik zou me hier niet blind op staren. Ik snap dat je naarstig opzoek bent naar een oplossing maar helaas in dit soort situaties is die er niet zo snel. Gaat het met jou zelf ook weer wat beter? Want dat voelen ze ook heel goed aan. Sterkte in ieder geval!
Ja maar ze is 14, dus het is natuurlijk wel heel normaal dat het schommelt. Ik zou me hier niet blind op staren. En buiten dat, mag zij bepalen wat er met haar lichaam gebeurt
Ja zij mag bepalen wat er met haar lichaam gebeurd, maar ze is nog wel onze verantwoordelijkheid. Ze heeft wel goed advies nodig. Als er nl niks gebeurd, vergooit ze haar leven. Het is van groot belang dat er zsm iets gaat gebeuren. Ze woont in een woongroep, omdat ze al 6 keer is weggelopen. En elke keer gaat het gepaard met politie. Niet alleen haar leven staat op zijn op, maar ook dat van ons en haar zusjes. Het lijkt mij dat wij ons hier zeker wel mee mogen bemoeien.
Natuurlijk is dat niet in haar koude kleren gaan zitten. Ik vind het uiteraard ook verschrikkelijk. Ze maakt zulke onnadenkende keuzes tijdens deze rotperiodes. Ze is altijd welkom en het liefst heb ik haar thuis. Ik blijf ook herhalen hoeveel we van haar houden en dat we er altijd voor haar zullen zijn. We doen alles voor haar. Maar als dit zo doorgaat, zien we dit niet goedkomen. We hebben gisteren gelukkig kunnen voorkomen dat ze nu naar een gesloten afdeling zou moeten, want dat was wel de afspraak als ze nog een keer weg zou lopen. Ik ben iemand die altijd opzoek is naar oplossingen en het liefst gisteren nog. Als we niks doen, zijn we haar straks helemaal kwijt. We worden al ondersteund door diverse instanties, maar toch moet je zelf ook blijven observeren en nadenken. Wij kunnen ons kind uiteraard ook het beste.
En we gaan zeker niet zelf experimenteren, maar wil wel zoveel mogelijk informatie verzamelen, zodat we goed voorbereid zijn.
Wat ik nu vooral lees is dat het vooral bij haar ligt, haar gedrag het probleem is hoe zij met dingen om gaat het probleem is. Echter vaak in deze situaties zie je dat het een interactie aanwezig is. Dus ook hoe de omgeving op het kind reageert, uit jouw Posts komt ook begrijpelijk hè eigen wanhoop naar boven. Je bent vooral opzoek hoe zij geholpen kan worden want haar gedrag schaad het hele gezin. Echter met dit soort dingen is niet alleen de patiënt die geholpen moet worden maar de omgeving daar omheen vaak ook. Juist omdat dit veel stress oplevert, hebben jullie voor de rest van het gezin ook ondersteuning zo nee, ga daar ook echt achteraan! Want gedrag van de een komt ook weer voort uit interactie met andere etc. Het is gewoon heel moeilijk en pittig de situatie waar jullie inzitten.
Het kan in elk geval een stapelfactor zijn. Ik reageer ook heftig op hormonen. Begon weer aan de pil na mn zwangerschap, microgynon (?), maar die ging linea recta weer naar de apotheek terug. Stond te tollen op mn benen en was echt mezelf niet. Had die ervaring gek genoeg niet echt met de Diana waar ik 11 jaar op heb gezeten, maar die krijg je nauwelijks nog te pakken als hij al niet volledig in de ban is. (die meiden die overleden). Was wel een van de zwaarste die er was maar echt geen last van gewichtstoename ofzo. Een lichte versie, bijv. Yasmin (?) zou misschien al iets kunnen helpen. Ik heb m niet geprobeerd overigens, voor mij was t alleen voorkomen dat ik zwanger werd vlak na mn dochter daar zijn meerdere opties voor. Collegaatje slikte voor dr menstruatie al naproxen natrium (aleve maar kruidvat doet t ook prima), die veranderde anders echt in een heks die week ervoor (haar woorden). Ik slikte n.a.v. haar tip dat alleen de begin dagen van mn menstruatie omdat ik anders 3 dagen gestrekt lag. Ik zou gewoon huisarts en evt gyneacoloog er achteraan gooien. PMS is echt niet grappig en het is al gecompliceerd genoeg bij jullie. 14 jaar valt best mee voor de pil, vind t een redelijk normale leeftijd eigenlijk. Ik kon m op mn 12e al krijgen maar werd uiteindelijk op mn eigen voorkeur iets voor mn 16e.
Ik zou vragen of je huisarts jullie door kan sturen naar een specialist, die veel weet van hormonen etc. Je zou dit ook voor kunnen leggen aan een zorgconsulente van de zorgverzekering. Vaak kunnen zij goed uitzoeken waar je het beste naartoe kunt. Dan kun je met die informatie naar de huisarts om je door te laten sturen.
Hier ben ik helaas heel goed mee bekend. Ik ben zelf ook lid van deze groep volgens mij, al doe ik er al jaren niks mee, omdat het met mij nu goed gaat met de prikpil icm anti depressies (zeer lichte dosis). Was ook een hele zoektocht. Ik had dit alleen niet op zo’n jonge leeftijd. Pas na de geboorte van onze middelste. bedankt
Uiteraard mag je je ermee bemoeien, maar ik denk niet dat je een arts bent? Voor je ervan uitgaat dat het puur hormonaal is, zou ik dat eerst uitgezocht willen hebben. En pms kan het probleem wel verergeren, maar is misschien niet de oorzaak. Veel meisjes hebben last van pms, maar niet de problemen die je hierboven beschrijft.
Die kalender is een goed idee. Ik hoop dat ze het dan zelf ook beter gaat begrijpen en de noodzaak inziet dat daar oplossingen voor zijn. En bedankt voor de tips van de capsules. Hier ga ik me zeker in verdiepen.
Natuurlijk is dat niet het enige probleem, maar het verergert de boel wel gigantisch. Het is en en en…en dat nog een paar keer. Ze wil ook niet meewerken aan een psychisch onderzoek. Wil politieagent worden (te grappig gewoon) en is bang dat er nog meer stempels achter haar naam komen en die droom dan moet laten varen. Ze heeft ook ADHD en dat schijnt icm met menstruatie ook killing te zijn. Het frustrerende is dat niemand weet wat ze ermee moeten. Maar ik zal nooit opgeven en altijd proberen om oplossingen te zoeken. Dat zit nou eenmaal in mijn aard. Al denk ik dat elke ouder dat zou doen.