Hoi dames, Vorige week een positieve test. Super blij!! Zit nu op 4 weken, 4 dagen. Maar sinds het weekend ben ik zo misselijk. Met nu braken en voel me moe en ellendig. Hoge hartslag slecht slapen Maandag gaan werken, vandaag ziek gemeld. Kon vanochtend alleen maar overgeven. Vanochtend naar de huisarts gegaan omdat gemberthee en kleine beetjes eten verdeeld over de dag niet echt helpen. Hormonen .. zei de huisarts. Ze was wel heel begripvol en ik moet vrijdag even terug komen om te vertellen hoe het gaat en wat checks te doen. Urine ook nagekeken en daar zaten al wat ketonen in. Dus moest vooral veel drinken. Verder tabletjes suprimal gekregen. Niet dat ik meteen van mijn roze wolk af val.. maar merk dat ik het lastig vind. na een lang mmm traject zwanger door ICSI. Nu is het zover en zit ik hier wat te sippen. Ik wil mezelf een schop onder mijn achterste geven en zeg tegen mezelf, kom op je kunt dit. Maar werk is momenteel ook pittig. Sta voor de klas. Heb het daar niet naar mijn zin qua doelgroep en duo collega’s. Maar komend schooljaar (wat ik dus naar half ga afmaken) krijg ik een leuke doelgroep en fijne collega’s. Maar de laatste lootjes wegen zwaar. Zeker hoe ik mij nu voel. Morgen zware werkdag met oudergesprekken. Vrijdag gelukkig vrij Overigens heb ik ervoor gekozen om bewust alleen mammie te worden. Heb genoeg steun om me heen.. maar toch zit ik een beetje met mijn handen in het haar. Eerste kindje, spannend, lijf doet niet wat ik wil, werk is lastig, hormonen gieren in het rond. Herkenbaar voor jullie? Wil er geen zeurpost van maken maar hoop dat jullie misschien nog tips hebben waar ik zelf niet aan heb gedacht.
Bij de eerste zwangerschap was ik TM 11 week 24/7 extreem misselijk. Heb menig nacht doorgebracht op de grond van de douche en uit pure wanhoop ook gedacht; ik wil niet meer zwanger zijn, ik wil dat het stopt! Ik had emefasene zetpillen omdat pillen slikken er niet in zat. Het is hartstikke rot als je zo misselijk bent. Je kan andere medicatie krijgen, er is meer mogelijk gelukkig. Door de zetpillen kon ik uiteindelijk wel weer wat werken. Niet dat ik mij echt top voelde hoor, ik had bouillon en nam elk uur 1 hapje eten. Kon ook niet eten met collega's, die geuren waren mij te heftig. Je moet je eten/drinken zoeken die je wel een beetje kan verdragen. Ik had aardbeien thee met veel suiker en cola. Daar kon ik wel slokjes van nemen zonder gelijk te kokhalzen. Maar de extreme misselijkheid vond ik echt een hel.
Zwanger zijn is ook gewoon niet altijd een pretje, dus voel je niet verplicht om de hele dag blij door het huis te huppelen. Je kan best heel gelukkig zijn met je aanstaande baby en tegelijk balen van hoe je je voelt. De eerste weken zijn vaak erg zwaar, met vervelende kwaaltjes als misselijkheid en vermoeidheid. Grote kans echter dat dit na een paar weken stukken beter gaat, dus neem je rust en zit deze fase even uit. Ik ben zelf gezegend met zwangerschappen waar de misselijkheid de hele zwangerschap aanhoudt en dat is weliswaar loodzwaar, maar ook dat overleef je en de baby is het uiteindelijk allemaal waard. Verder geen tips, bij mij helpt niets tegen de misselijkheid, behalve zo rustig mogelijk doen. Ik hoop voor je dat je je snel wat beter zult voelen (en die kans is groot!). Succes!
Ik heb gelukkig nog niet moeten overgeven maar heb meestal na het eten een misselijk gevoel. Echt niet fijn. Ondanks dat ik er enerzijds naar uit zie om vrijdag weer te werken (was ziekgemeld) merk ik dat ik er ook een beetje tegenop zie, omdat ik buiten werk en er niet altijd een wc in de buurt is.
Ja herkenbaar hoor, denk dat naast de misselijkheid de hormonen ook een effect hebbem op je gemoedstoestamd. Ik ben wel misselijk maar niet de hele dag en geen overgeven, maar wel moe en dat beiden beheerst mijn dag. Daarnaast voel ik me gewoon heel neerslachtig, nergens zin in, weerstand tegen mensen, geuren en eten (kan gelukkig wel eten). Bij mijn zoontje had ik dat ook en na de eerste 3 mnd ging dat gelukkig wel weg en kon ik pas echt genieten van zwanger zijn.
Heel herkenbaar hoor. De eerste weken heb ik vaak liggen huilen omdat ik me lichamelijk zo rot voelde. Je bent een stukje controle kwijt, zo voelde het. Vanaf 16 weken werd het weer iets beter en met 24 weken zat ik thuis vanwege een hoge bloeddruk. Inmiddels bijna 36 weken zwanger en wil het liefst geen mensen om me heen hebben, want ik ben mezelf niet. Ik wil alleen zijn. Iedereen is me tot last en ik ben echt een heks op dit moment.
Ohhh en ik blij dat het herkenbaar is..hoe vervelend voor iedereen ook. Vanochtend ook nog thuis gebleven. Maandag pas weer beginnen. Dat geeft even wat rust. Al staat er komende week ook veel op het programma. Ook vanochtend nog braken. Rest vd de dag met vlagen misselijk. Heb nu zetpillen gekregen en dat gaat beter. Wel nog slapjes en weinig energie. Vanmiddag ook nog even geslapen. Dat doet ook goed. Morgenvroeg langs de huisarts. Daarna even naar mijn zus op de koffie. Verder wat afleiding zoeken... en inderdaad voldoende rust nemen.