waarom mag sm niet zelf kiezen wat ze aan wilt? als zij zich niet confortable voelt in een rok of jurk wie ben jij dan omdat te gaan veranderen. ik draag ook nooit een rok of jurk en als iemand mij dat gaat verplichten dat mag hij mooi de pot op.
Fijn dat je het er toch nog samen met je man over kon hebben. En trek je niks aan van traditie dit en traditie dat. Het is JULLIE dag. Zo heb ik mijn boeket zelf uitgezocht (wel samen met man naar bloemist geweest). SM vond haar eigen boeket zoooo geweldig en daar zaten zulke sterke bloemen in, kon ook goed in je haar (zij vond dat ik bloemen in mijn haar moest, had geen sluier) blablabla. Daar heeft ze echt lang over doorgezeurd. Terwijl ik dacht van: wat had je een lelijke struik in je handen. En ik wilde niks in mijn haar. Omdat ze net zo lang kan drammen totdat manlief toegeeft wilde ik dus onder geen beding dat zij haar zegje zou doen. En daar was ik heeeel blij om. Had namelijk een wit boeket en wat oranje rozen, een combi die niemand van te voren had bedacht. En ik was er zoooo blij mee. Nu was er van te voren al meer gebeurd dus we hebben de ouders (vooral om sm) aan het eind van de rit een stuk minder betrokken. Zo wou sm even beslissen wie ik als getuige zou nemen, ze was het niet eens met mijn keuze. Ze dreigde toen zelfs niet te komen. Ook wilde ze bepalen wie er als gasten kwamen. Als tip: zeg niks meer, overleg niet meer maar beslis en regel gewoon. Mocht ze ernaar vragen dan zeg je: dat is al besteld/gedaan/geregeld/ligt al vast. We hebben er goed over nagedacht en we hebben samen besloten het zo te doen. Waarom wil je sm geen rok/jurk aan? Als ouders mag je je toch wel een beetje extra opdoffen. Die komen, naast het bruidspaar, vaak het meest op de foto's. Nu kan de juiste broek met de juiste combinaties ook heel mooi staan hoor. Maar kan me voorstellen dat je het jammer vindt.
Ik vind je reactie een tikje overdreven Je kunt een ander niet voorschrijven wat ze aan wil trekken, misschien draagt ze normaal ook geen rok of jurk, maar dan nog, als zij op jullie bruiloft een mooie pantalon aan wil trekken is dat haar goed recht! Om heel eerlijk te zijn begrijp ik echt niet dat je je daar nu druk over maakt hoor, sorry.
Oh, zo ken ik er ook nog één! Iemand wilde per sé dat alle dames een kórte rok of jurk droegen (was ook zomer), maar schoonmoeder wilde niet, vanwege spataderen. En maar zeuren dat SM moeilijk deed! Er zijn grenzen...
Ik kon me er zo druk om maken dat sommige kerels geen pak aan wilde bij ons. En toen dacht ik, ho smnee!! Genoeg!! Echt over álles heb ik opgewonden, en dat is zonde. Let it go, al wil je schoonmoeder in een aussie komen, let it go!!
hier ook heel wat zorgen gemaakt over vanalles en nog wat... Ergste was dat mijn man niet wist wat de term 'daggasten' betekende, en dat ie dus tegen zijn moeder had gezegd dat zijn ooms en tantes niet welkom waren op het stadhuis, odmat die geen daggasten waren... Waarop zijn moeder boos werd (logisch) en mijn man tegen mij zei dat zijn moeder het raar vond dat zijn ooms en tantes geen daggasten waren.... Pas een week later kwamen we achter de spraakverwarring en achteraf konden we er wel om lachen Maar wat voelde ik me op dat moment gestresst zeg! Afentoe betrap ik mezelf erop dat ik het jammer vind dat de trouwerij alweer zo lang geleden is... En dat ik best nog een keer zou willen trouwen. Maar als ik dan denk aan al dat drama, dan ben ik blij dat het allemaal zo goed is verlopen en dat het achter de rug is Enne.... getrouwd zijn is veeeeeele malen leuker EN belangrijker dan die ene dag