Vorige week met mijn vriend besloten dat we nog graag een derde kindje willen. Niet nu gelijk...maar over een tijdje. Ik wilde dit graag alleen moest hij er nog even over nadenken en nu eindelijk wilt hij het ook. Ik helemaal blij Maar toch denk ik wel eens.....we hebben al 2 gezonde meiden....moeten we daar niet ontzettend blij mee zijn en het zo laten. Nu is mijn wens groot.....en ben ik vrij nuchter hoor. Maar toch denk je erover na he.....een soort van gezonde angst. Wie heeft of had dit ook?
Ik maak hier ongeveer hetzelfde mee, we hebben nu een zoontje van 7,5 maand oud en ik ben er nu eigelijk al aan uit dat ik heeeeel graag nog een tweede wil en niet te klang wil wachten. Mijn vriend moest er ook even over nadenken, maar ook hij is er nu aan uit en heeft gezegd 'we doen het gewoon'. Dus willen graag na nog 4 strips pillen weer gaan proberen voor n tweede. Dus ik ben ook helemaal enthousiast maar aan de andere kant ook een beetje bang. Heb bij mijn zoon een superzwangerschap gehad en eigelijk ook een superbevalling, nu is bevallen nooit echt plezierig om het zacht uit te drukken maar als je sommige verhalen hoort. Veel mensen zouden tekenen voor een bevalling zoals ik hem heb gehad (natuurlijke wijze en binnen 5 uur was het gepiept!). Maar wie zegt dat het bij een tweede kindje niet heel anders gaat lopen?? Dat weet je natuurlijk nooit. Voel me ook weleens schuldig tegenover andere meiden, misschien een beetje raar. Maar er zijn zoveel stellen die zooooo lang moeten wachten op hun eerste wondertje en ik heb gewoon al een mooie gezonde jongen. Al met al denk ik dat deze gevoelens wel normaal zijn hoor, we zullen vast niet de enigen zijn En tuurlijk moet je hartstikke blij zijn met je twee meiden en als het een derde keer zou lukken, zou dat toch alleen maar heel mooi zijn?
Ik heb het nu al bij mijn tweede kindje, niet omdat ik twijfel of ik een tweede wel wil maar vooral omdat het bij deze zwangerschap heel snel gegaan is. Bij de eerste hadden we 2 jaar om aan het idee te wennen. Nu loopt ik met: is mijn oudste straks eigenlijk niet nog erg jong en lukt dat me allemaal wel en natuurlijk weer of alles wel goed gaat met deze kleine. Met de eerste was ik ook zo blij en opgelucht toen ik na 9 maanden eindelijk een gezond kindje in mijn armen had, nu begint al die onzekerheid weer van voor af en aan. Tenminste ik vind dat een zwangerschap je toch behoorlijk kwetsbaar kan maken, het is ook wel leuk hoor, maar toch ook heel spannend. En het lijkt me logisch dat als wanneer je al een gezin hebt waar je al heel gelukkig mee bent dat het extra spannend is om daar iets aan te veranderen.
@Melodios.....ja zeker ik ben ook overtuigd dat een derde mij ook gegund is hahaha maar dan toch .... je denkt er over na he... Hier had ik beide keren een niet zo`n zorgeloze zwschap en bevalling...maar niet extreem. Ben ook totaal nergens bang voor wat betreft zwanger zijn en bevallen...maar zullen we weer geluk hebben dat alles goed is? En gezond zijn is ook iets wat altijd nog later kan omdraaien dus wat dat betreft heb je nooit zekerheid... @Mime precies.....het is gewoon extra spannend. Ik vondt de tweede keer zwanger zijn ook enger dan de eerste keer.....je weet nu hoe bijzonder het is en dat er echt een baby in je buik zit. Bij je eerste is alles zo onwerkelijk nog...