Pfff, ik weet dat ik niet de enige ben, maar sinds de bevalling zijn bij mij de hormonen en emoties zo giga op hol geslagen, dat ik er echt helemaal gek van wordt...Ik heb er totaal geen controle meer over, begin de dag met een knoop in mijn buik en de zenuwen, en heb soms echt het gevoel van "hoe kom ik vandaag weer door"... Ik heb mijn bloed al laten nakijken,ook omdat ik heel snel was afgevallen en heel erg moe was, maar dat is allemaal in orde...Het zit dus echt tussen mijn oren... Ik heb al hulp gekregen van mijn huisarts, en mijn ouders helpen me ook heel goed, gelukkig, maar ik baal zo dat ik me zo voel...En dat terwijl Emma het heel goed doet, daar ligt het gelukkig niet aan... Zijn er hier meer moeders die hier last van hadden/hebben, en hoe gaan jullie daar mee om? (ps, het is geen post-natale depressie,maar ik ben wel op mijn hoede dat t dat ook niet wordt, vandaar dat ik het hier ook opschrijf en al hulp heb gevraagd bij de huisarts)
Ik herken je verhaal wel, ik had na de bevalling ook last van bepaalde dingen maar kan t niet eens een naam geven want weet zelf nog steeds niet wat me nou mankeerde behalve dan de enorme stapel van hormonen Ik huilde om alles, kon snel boos worden, dacht elk moment dat mijn kind dood ging, dat ik alles verkeerd deed, dat ik als een gekke afviel, als t weer dag was wist ik niet hoe de dag door te komen vooral als ik alleen was, in de nacht niet durven slapen en elke 5min willen kijken bij de kleine. Ik maakte t mezelf zoooo moeilijk en zwaar en had na een tijdje totaal geen rust meer en was gesloopt!!! Mijn vriend in tranen opbellen dat ik t allemaal niet meer weet en zo raar gevoel in maag en die moest thuiskomen...T zijn denk ik toch de hormonen en alles wat op je afkomt ineens, je hebt er wel een faqmilielid bij waar je de zorg over draagt De hormonen speelden in t begin erg grote rol en ikleefde in een andere wereld leek wel, maar na verloop van tijd werd t steeds minder en voor ik t wist had ik de rust weer terug in me leven en de huilbuien kwamen ten einde Het duurt even meid, geef jezelf de tijd en ruimte en laat je niet gek maken door je hormonen (K) Heel veel sterkte en succes, geniet van je kleine die t zo goed doet !
Dat bedoel ik...ik weet dat er meer zijn die dit doormaken of maakte... En het van me afschrijven of praten helpt me ook al... Alvast bedankt voor je antwoord, het geeft je weer even moed dat het echt wel over gaat...
Meid, ik weet precies waar je het over hebt. Mijn dochtertje is nu net 3 weken oud, en als ik 's ochtends wakker word vraag ik me ook altijd af: 'Hoe kom ik de dag door?'. Vooral gezien het feit dat ze na een voeding erg moeilijk te settelen is omdat ze zoveel lucht doorslikt, dus is ze erg winderig etc. Soms ben ik bijna bang om haar aan de borst te leggen, omdat ik weet wat het gevolg is. Gisteravond was ze zo gassig, ze huilde 2.5 uur aan één stuk door. Vandaag lijkt ze wel wat beter, maar die onzekerheid sloopt je. Van mijn VK moet ik het nog een paar dagen aankijken, indien geen verbetering naar de HA om te zien of ze geen reflux heeft. Pff, mijn arme meisje! Je wil het zo graag goed doen, en het doet zo'n pijn om haar te zien lijden Hopelijk wordt het voor ons allebei snel beter! Dikke knuffel, Leeuwtje