Natuurlijk zit ik niet aan hem vast, maar wij hebben wel voor elkaar gekozen en willen gewoon ook een gezinnetje vormen. Ik weet niet of het bericht hier ook wat negatiever overkomt dan mijn bedoeling was. In die zin... ik ben wel degelijk gek op hem anders waren we niet samen en waren we ook niet voor een kind gegaan (dan had ik wel morning after pil gehaald). En voorkeur gaat dus ook gewoon uit naar samen blijven. Het is alleen dat we nu zo botsen en ik me afvroeg of het door de hormonen komt dat ik minder kan hebben. Als ik de reacties zo lees ligt het daar niet aan en overdrijf ik sowieso niet. Dat is ook goed want dan weet ik dat ik hem best aan mag spreken zoals ik doe. We hebben gepraat, wat wel iets uitgehaald heeft en als we er echt ooit niet uitkomen gaan we evt. een paar sessies relatietherapie volgen om handvatten te krijgen hoe je hiermee omgaat (open / gesloten persoonlijkheid).
je hormonen doen veel, maar... een gesloten persoon is moeilijk te begrijpen. ik begrijp dan ook niet dat je er maar voor kiest om zo snel zwanger te worden die je amper kent. erg dom!!!
Goh.. ben benieuwd hoe jij reageert op alle berichten hier van meiden die per ongeluk zwanger zijn geworden in een one night stand. Ga je helemaal door het lint zeker.
Lekker tactvolle opmerking! Ze is niet gepland zwanger van hem geraakt,heeft ze nu al 3x verteld!!! En daarbij heeft dat er geen ruk mee te maken,het gaat gewoon om het of ze reeel is tov zijn gedrag en het buitensluiten ed.
Heb niet heel het topic doorgelezen. Maar hormonen doen ook veel hoor. normaal kunnen mijn vriend en ik lezen en schrijven met elkaar.En op dit moment botsen we ineens veel.
hormonen doen veel en ja je voelt dingen 3x zo erg. maar ik denk dat je echt je vragen moet blijven stellen. als ik jouw was zat het mij ook niet lekker zoals hij doet. ik ben door mijn verleden ook erg jaloers geworden (nu zelfs na 9 jr samen nog) maar mijn man wist dit vanaf het begin. wij hebben elkaar ontmoet en zijn de dag erna samen gaan wonen, zelfde verhaal als bij jullie.. hij woonde aan de andere kant van het land, was daar nog bezig met een woning kopen, werkte in het midden van het land en ik woonde ook op mezelf, na een scheiding. we hadden zoiets werkt het niet, kan je weer opzouten (was toen nog geen sprake van een kind moet ik erbij zeggen). na een jaartje belde zijn ex, die wilde koffie drinken, maar ik had het vermoeden dat ze hem terug wilde en heb dit ook tegen hem gezegd. Hij is net zo goedgelovig als die van jou...en zag er geen verkeerd ding in omdat hij dat gevoel toch niet deelde. omdat ik net als jij ook niet mensen uit zijn verleden wilde verbieden (hun hebben een relatie van een aantal jaren gehad), was de afsrpaak dat ik dan wel mee zou gaan, want ik vertrouwde het niet en heb em dat ook gezegd. hij heeft uiteindelijk naar haar gebeld, waar ik bij zat. Verteld dat hij het gezellig vond om koffie te drinken en dat zij mij dan kon ontmoeten omdat ik de nieuwe vriendin was. Daarna heeft hij niets meer van haar gehoord dus mijn gevoel was terecht. we hebben toen afgesproken ook al is een van de twee niet helemaal reëel in zijn gevoel van jaloersigheid. we gaan voor elkaar en daar komt niets of niemand tussen, dus we zouden alles met elkaar bespreken en tot compromissen komen. Dus wil hij echt iemand zien en ik vertrouw het niet, ga ik mee. Zit hij met (voor mij) onbekende op internet dan werd er een afspraak gepland zodat ik die mensen in ieder geval 1x zelf gezien had zodat je weet met wie je te maken hebt. en vertrouwde ik het dan nog niet, dan legde hij dat ook uit en werd het contact verbroken. tuurlijk is hier ook geregeld ruzie over geweest, maar uiteindelijk heeft dat onze relatie wel sterker gemaakt en vertrouw ik hem. Soms steekt de wantrouwigheid nog de kop op en dat zeg ik dan ook tegen hem. voor mij is dus de enige remedie BLIJF MET ELKAAR PRATEN. doe je dat niet meer, dan denk ik dat het ophoudt en dat kun je ook echt wel tegen hem zeggen. laat hem maar beseffen hoe erg je er mee zit, en of dat erger is door hormonen of niet dat maakt eigenlijk niet eens uit. als hij voor jullie wil gaan, zal hij jouw gevoel moeten erkennen ipv het opzij te zetten of teniet te doen. Denk er wel aan dat stress niet goed is voor je baby. En in een relatie kun je volgens mij altijd maar twee dingen doen als praten neit meer werkt dan. accepteren dat hij zo is en kijken of je zo kan leven en anders voor jezelf kiezen (en en jouw geval ook voor je kind). wel een hele dikke knuffel vanuit hier, want het zal niet makkelijk zijn
Mja, ik ken hem natuurlijk niet. Maar eerlijk gezegd krijg ik geen heel goed gevoel bij zijn commitment naar jou naar aanleiding van jouw verhaal. Ik vind het raar dat die meiden contact met hem blijven opnemen, en ik geloof er niets van dat een jongen die kennelijk zo populair is zelf niet in de gaten heeft wat die meiden van hem willen. Er zijn wel jongens die het niet door hebben, maar dat zijn meestal niet degenen die 4 meiden achter zich aan hebben Ik zeg echt niet meteen dat hij niet te vertrouwen is hoor, en ik hoop sowieso dat jullie er samen uitkomen en een heel gelukkig gezinnetje gaan vormen! Maar je vraagt of het je hormonen zijn of niet. Mijn antwoord is: nee, niet de hormonen. Hier speelt meer. Dat kan vanalles zijn, hoeft niet eens met die meiden of de kroeg te maken te hebben, mar er speelt wel íéts. Misschien is het niets anders dan onzekerheid bij hem, twijfels of hij het wel aankan papa te worden, zoiets. Maar probeer er wel achter te komen wat er speelt. Succes!