Goedenavond dames, Even kort onze situatie.. Zo'n 2,5 maand geleden stonden wij op het punt om uit elkaar te gaan. Dit was grotendeels vanuit mij. Uiteindelijk na veel praten en afspraken maken, besloten er toch samen nog een keer voor te gaan. Sindsdien is mijn vriend erg bang om mij kwijt te raken, bang dat ik alsnog bij hem weg ga. Ik heb mij de afgelopen paar jaar heel vaak erg ongelukkig gevoeld, dus de knop omzetten om er nog één keer hard voor te strijden, was best lastig voor mij. Ik heb hem uitgelegd dat ik echt tijd nodig heb om mijn gevoelens voor hem te laten herstellen en dat ik niet meteen weer heel close kon zijn naar hem toe. De laatste paar weken heb ik wel het idee dat mijn gevoelens langzaamaan aan het herstellen zijn, en dat ik wat meer toenadering zoek naar hem. Maar dit gaat hem blijkbaar niet snel genoeg en nou verdenkt hij mij met vlagen van vreemdgaan. Hij kon het niet hard maken, maar hij was er bijna van overtuigd. Hebben jullie tips hoe ik hier mee om kan gaan? Hoe kan ik hem geruststellen zonder dat ik mij een vreemdganger voel die het vertrouwen weer moet terugwinnen en zonder dat ik mijzelf hierin verlies? Er valt namelijk niets te bewijzen, want ik ga niet vreemd.. Alvast bedankt!
Tja, hoe jij hier mee om moet gaan? Ik denk eerder dat hij moet kijken hoe hij hier mee om moet gaan. Jullie zaten in een crisis, maar hebben besloten om er samen er toch voor te gaan. Je had toen ook kunnen kiezen om de stekker eruit te trekken, je hebt dat niet gedaan en dat bewijst toch wel dat je ervoor wilt gaan, vertrouwen moet hij kweken nu. Ik ben nogal een rechtdoorzee typetje, ik had mijn vriend gezegd dat hij echt even normaal moest doen omdat zijn wantrouwen kletskoek is wat nergens op gebaseerd is. Haha + En een goed open en eerlijk gesprek aangaan..
Ik zou slechts één keer resoluut zeggen dat je niet vreemd gaat. En dat als hij dat vertrouwen niet kan opbrengen, dat jij geen zin hebt om energie in jullie relatie te steken en je er maar beter de stekker uit kunt trekken. Je hoeft je niet te verantwoorden; je gaat niet vreemd. Mocht hij daar "bewijs" voor hebben, kun je dat best ontkrachten, maar dan slechts bij hoge uitzondering en alleen nu - niet over drie maanden ofzo (je was drie maanden geleden drie kwartier later thuis dan je zei dat je thuis zou komen). En als hij er dan niet over op houdt, zou ik vragen wat hij te verbergen had omdat hij daar zo de focus op legt en je afvragen of het de energie waard is.
dat schiet lekker op! Door welke zaken denkt hij nu dat je vreemdgaat? Ik neem aan dat hij ergens aanleiding heeft gevonden om dat te denken? Of is het geheel uit de lucht gegrepen?
Dat is een lastige. De angst zit echt in zijn hoofd. Je hebt je twijfels uitgesproken dus hij gaat er van alles bij bedenken. Ik weet natuurlijk niet wat er zich tussen jullie af heeft gespeeld en wat je wel en niet besproken hebt, maar ik denk dat het heel erg belangrijk is dat je heel erg duidelijk benoemt naar hem waar je twijfels precies door zijn ontstaan zodat hij er in zijn hoofd niet iets anders van kan gaan maken. En hem ook heel duidelijk maken dat ondanks je twijfel je liefde voor hem nog heel groot is en je daarom ook van plan bent om er samen met hem aan te werken om de relatie te doen slagen.
Hé bah dat is erg lastig. Ik heb dat in het verleden ook met m'n ex gehad. We groeiden uit elkaar en ook heel onterecht dacht hij dat ik vreemd ging terwijl ik daar niet eens de "kans" voor zou krijgen want ik deed een fulltime opleiding, werkte fulltime en was 6 maanden ervoor bevallen van ons tweede kindje. Ik weet niet eens waar ik de tijd vandaan zou moeten halen om vreemd te kunnen gaan. Na een poosje was ik het echt spuugzat en heb ik de rollen omgedraaid en keihard gezegd, als je me niet vertrouwt is dat eerder jouw probleem dan dat van mij. Óf je houdt op met je vage beschuldigingen of je komt met echte bewijzen. Tot die tijd laat ik je in je waanzin, ik ga er niet meer op in. En dat deed ik ook echt. Als hij weer een opmerking maakte zei ik heel droog..ja klopt ik was helemaal niet aan het werk..zou er niet aan moeten denken! Maar uhhmm ga jij verder brainstormen ik ga lekker relaxen voor de buis. Het kwartje viel wel maar zoals ik al zei groeiden we uit elkaar en dat gedoe hielp ook niet bepaald mee dus zijn we toen alsnog uit elkaar gegaan.
He meis.. Wat een rot situatie. Ontzettend lastig ook. Uit ervaring weet ik dat je die gedachte niet snel uit iemands hoofd krijgt. Het is namelijk een angst en die gaat niet zo snel weg. Vertrouwen moet echt weer groeien zegmaar. Naast een goed gesprek zou ik echt niet weten wat je zou kunnen doen..
Bedankt voor de reacties tot nu toe Ik zal er vanavond even op reageren. We gaan zo naar de dierentuin, hopelijk een gezellig dagje!
Dat hoop ik ook voor jullie. Veel plezier! 💕 Wij gaan toevallig vandaag ook. Of ga je naar Ouwehands?
O wat lastig hè, ik zit/zat hier met dezelfde situatie. Hier zijn al wat keren een telefoon door de lucht gevlogen enz omdat hij dacht dat ik met mannen aan het appen was. Ik ben heel open en mijn telefoon ligt altijd op de tafel voor het grijpen dus hij kan hem zo vaak doorspitten als ie wil...het leuke hier is dat mijn man veel in de horeca werkt en dus statistisch gezien meer kans heeft in het ontmoeten van andere meiden/vrouwen dan ik in mannen heb en daar ook makkelijker iets zou kunnen doen. Dat is dus ook wat ik op een gegeven moment heb gedaan...de rollen omgedraaid: als jij zo'n wantrouwen in mij hebt wat heb jij dan te verbergen? Daarbij heb ik geëist dat hij met iemand ging praten over zijn onzekerheden, helaas kost dit voor mij ook veel tijd aangezien de therapeut wil dat ik ook aanwezig ben maar prima ik zal zo laten zien dat ik mijn best doe. Inmiddels begint het nu allemaal wat weg te gaan, het zal wat tijd kosten. Ik denk dat dit voor jullie ook wel een oplossing kan zijn zo ie zo is het vreemd hoe een man denkt ik bedoel als je als vrouw besluit dat je nog een keer ervoor wilt gaan ondanks dat je er eigenlijk klaar mee was dan denk ik dat je als man moet beseffen dat je partner dan echt niet vreemd gaat...
Over de gehele angst om jou te verliezen zie ik de logica er wel van in. Hij was jou bijna kwijt, en blijkbaar wil hij dat totaal niet. Wat dat betreft is er ook vooral tijd nodig. Ik vind dat dat hem ook niet aan te rekenen is. Wat betreft het bang zijn dat jij vreemd gaat. Is dan pas sinds de crisis? Of speelt jaloezie al langer? In welke mate is de jaloezie? Als het echt pas van kort is dan denk ik dat dat vast wel beter word zodra hij zich weer veilig in de relatie kan voelen.
Zo, nogmaals bedankt voor de reacties! Ik ga het nu even teruglezen en erop reageren Snoepje: Ja precies, dat heb ik hem ook gezegd. Ik heb er niet zomaar voor gekozen om het nogmaals te proberen. Als ik vreemd had willen gaan dan had ik het al eerder gedaan. Heb hem ook gezegd dat ik helemaal niks ga bewijzen. Laat hem dan maar met bewijzen komen dat het wél zo is. Het voelt namelijk wel heel naar, vertrouwen is toch de basis.. Joycey: Dingen slechts één keer zeggen werkt hier helaas niet zo. Ik wil me inderdaad ook niet gaan verantwoorden, want ik heb niks gedaan. Heb de bal ook teruggekaatst: ga jij zelf soms vreemd ofzo? Maar weet zelf ook wel dat dat niet zo is, hoopte dan hij dan zou voelen hoe dit voelt. Shart: Het komt puur uit angst om mij kwijt te raken. Toen ik écht op het punt stond om de knoop door te hakken, hebben we hier veel over gepraat en toen zag hij pas in wat voor slechte partner hij is geweest voor mij en wat zijn gedrag met mij gedaan heeft. Ik ben iemand die op fysiek gebied moeilijk toenadering kan zoeken als het niet lekker loopt. Hij heeft dat niet, dus vindt het lastig dat ik dat wel heb. Madelie: Hij weet waardoor ik bij hem weg wilde. Heel lang heeft hij dit niet ingezien, en nu dus wel. Hij is toen ook oprecht zijn best gaan doen om dingen te veranderen, maar hij merkte van mij uit nog onvoldoende progressie qua toenadering. Ik heb daar gewoon meer tijd voor nodig. Ik wilde het dus nog een keer proberen, maar dat betekent niet dat alles meteen weer koek en ei was. Ik heb hem inderdaad ook duidelijk gemaakt dat ik er niet voor niets nog ben. Ondanks alles houd ik echt nog wel van hem, al voelde ik dat een tijdje wat minder. Hij weet ook hoe ik in elkaar zit, ik ben iemand die hiervoor zal strijden tot het bittere einde, dus vond zijn beschuldigingen gewoon heel oneerlijk.. Als ik nou allemaal stiekeme dingen deed, of veel ging stappen ofzo, maar dat is niet eens het geval. Lellebel: Wat vervelend dat je dat ook met je ex hebt gehad! Kan me voorstellen dat je het helemaal spuugzat was. Ik geef nu ook een beetje dat soort antwoorden als wat jij deed. Hij is vrijdagavond met zijn vriend in de stad geweest, waren van die eettentjes en muziek. Hij vertelde over een 17-jarig meisje die bij hen kwam zitten, later ook haar vader erbij, heel gezellig allemaal. En toen hij gisteravond een Facebook berichtje kreeg, vroeg ik: 'Is dat die 17-jarige?' Hij keek ff raar op, maar zag aan mijn gezicht dat ik een grapje maakte. Hij zei toen wel dat hij snapt dat dit voor mij heel vervelend is Boommm: Ja, erg vervelend! Ik hoop echt dat die angst gauw afneemt bij hem. Het is ook niet constant, maar een kleine trigger kan hem echt laten doorslaan wat dit betreft.. Piep: Wat lastig dat je in dezelfde situatie zat/zit. Elkaars telefoon blijven we gewoon netjes af. Hij mag best in m'n telefoon kijken, maar dat wil hij niet eens. En ik vind het eigenlijk ook niet nodig, want dat is gewoon van mij (zonder dat ik wat te verbergen heb). "Grappig" is dat hè, je man werkt in de horeca en zou dus idd makkelijker vreemd kunnen gaan. Heb je wel het idee dat de therapie jullie helpt? Kunnen jullie er nu goed over praten samen en hoe is de situatie nu? Tooto: Thanks lieverd Rietje: Ja dat is ook precies waar het vandaan komt. Hij was me toen bijna kwijt, wat hem deed beseffen dat hij dat echt niet wilde. Die angst is dus blijven hangen. Het bang zijn dat ik vreemd ga is echt pas sinds toen ja. En nog niet eens meteen, is echt iets van de laatste weken. Ik heb ook wel de hoop dat het gauw beter wordt. Maar doordat ik weet hoe belangrijk die toenadering van mijn kant voor hem is, ligt daar bij mij ook meer druk op en duurt het juist langer. Ik kan dat niet afdwingen. Over twee weken gaan we lekker drie weken op vakantie, ik hoop dat het ons goed zal doen LadyXochi: Heb ik inderdaad ook even over nagedacht. Klinkt als een slap excuus, maar dat is nu even niet haalbaar. Het kost ons én veel geld (wat uiteraard niet belangrijker is dan je relatie redden), plus dat mijn vriend nog steeds een weekcontract heeft op zijn werk. Hij durft er gewoon geen vrij voor te vragen, omdat hij bang is dat hij er dan uit ligt en dan hebben we nog meer drama Maiasaurus: Nee hij meent het wel echt ------------------------------------------------------------------------------------------------------- We zijn gisteren dus naar Ouwehands Dierenpark geweest met z'n drietjes. Was erg leuk, we hebben een fijne dag gehad gelukkig Hij heeft ook zijn excuses aangeboden en gezegd dat hij zijn best gaat doen om mij niet meer te beschuldigen. Dat hij het heel erg vindt dat het te ver gaat. Maar ook dat hij hoopt dat hij van mijn kant uiteindelijk wel verandering ga merken qua toenadering. Hij vindt het lastig dat ik nog niet zo close met hem ben als dat hij gehoopt had.
Skatje ♡ Misschien helpt het om wat meer inzage te geven in je dag? En anders denk ik dat het een kwestie van tijd is.. hij moet leren dat je hem niet tussen ontbijt en lunch verlaat. Dat vertrouwen moet weer komen juist omdat hij denkt (en was) een slechte partner te zijn. Veel leuke dingen doen samen. Met nadruk op samen. Kusjes voor jou liefje ♡♡