Vandaag was het eindelijk zover... Het gesprek met de dokter over vervolgstappen! (wat trouwens extra spannend was, want we hadden een andere arts dan normaal). Eigenlijk had ik mezelf voorgenomen om niet in huilen uit te barsten door alle emoties van de afgelopen 3 jaar (maar niet zwanger worden, schuldgevoelens naar mijn man, iedereen in je kring die zo zwanger is, blijven lachen als je krijgt te horen dat je beter moet oefenen), maar de dokter begon gelijk al dat het te lang duurt en zo niet langer kan en dit wel erg zwaar moet zijn. Naja, klopt... Al snel volgde na mijn tranen een onderzoek en alles lijkt gewoon zoals het hoort te zien en ziet er goed uit. Waarom is de hersteloperatie dan toch niet gelukt en hoe nu verder?! De arts tekende uit hoe de situatie was, ze vorig jaar gedaan hebben om te herstellen en wat mijn opties zijn. IUI of IVF. Maar in mijn situatie is de kans minimaal dat IUI er voor zorgt dat ik zwanger word en lijkt het hem beter om gelijk voor IVF te gaan. Na het gesprek hebben we een afspraak gepland voor begin januari. Dan bespreken we het traject. Mijn man en ik hebben eindelijk weer het gevoel een kans te maken een een gezin. En wat hebben we het getroffen met zo'n lieve arts! Ik vind het best spannend, maar kijk er erg naar uit. Hopelijk werkt IVF wel bij ons.
Wat spannend! Geeft weer nieuwe hoop! Ik hoop dat jullie een prachtig resultaat krijgen na de IVF behandeling. Succes!