Hallo meiden, Ik ben een trotse mama van een kid kindje. Mijn wens voor een 2e is enorm groot dus ik hoop dat ik nog een 2e mag krijgen van die donor. Maar ik denk ook al vanaf de eerste behandeling eraan om eiceldonor te worden. Ik weet hoe belangrijk dit kan zijn ( maar dan met zaadcellen) En nu vroeg ik me af of er meer meiden zijn die hier aan denken? Groetjes Ook
Heb altijd gezegd dat ik hiertoe bereid zou zijn. Binnenkort worden bij voor de tweede keer ouders van een IVF-kindje. Hiervoor hebben we slechts 1 poging nodig gehad (de huidige zwangerschap is van een cryo uit onze eerste poging waar onze dochter uit is geboren). Het IVF-traject is mij erg meegevallen. Van de punctie ook amper pijn gehad. Toch ben ik straks alweer 36/37 en ik vraag me af of er dan nog mensen op mijn eieren zitten te wachten... Ook hebben we nog twee embryo's in de vriezer (onze IVF-poging had dus een opbrengst van 4 embryo's, waarvan 3 zijn ingevroeren. Statitisch een unicum: 2 kindjes van twee terugplaatsingen), maar embryo-donatie gaat ons te ver. Het idee dat er echt ergens een biologish 100% kind van je rondloopt, dat vinden we niet prettig. We weten nog niet wat we dan wel met de cryo's gaan doen...
Dat snap ik meid. Mijn embryo's van 2 icsi pogingen zijn nu op maar ik had wel opgegeven dat ze deze mochten doneren. Maar dat is bovenal natuurlijk persoonlijk hoor!
Wat goed dat jullie hierover na denken! Ik en mijn man ook! Voor ons is het allemaal niet zo ver natuurlijk! Maar we hopen dat we een wondertje mogen krijgen! En zodra ik in mijn "eigen geluk" voorzien ben zou ik graag andere wensmamas helpen! Ik weet zelf hoe zwaar het is als het niet lukt! Mijn man staat hier ook erg positief tegenover! Moet iets voor je medemens over hebben in zoverre dat kan uiteraard! Ik ben niet gezond helaas dus ik weet uberhaupt niet of ik in aanmerking kom, maar zeker weten dat wij er overna denken!
Wij hadden nog 1 ingevroren cryo in Dusseldorf, helaas doen zij daar niet aan donatie dus moesten we de keuze maken zelf gebruiken of vernietigen. Ik ben nu 40 jaar en ons gezin is compleet met 2 prachtige jongens dus hebben we de cryo met pijn in ons hart laten vernietigen. Mijn AMH is 0,10 dus ik heb niet veel eitjes meer over en die zijn ook niet van al te beste kwaliteit meer dus eiceldonor kan ik niet worden. Draagmoeder zou wel kunnen want ik heb tot nu toe 2 hele makkelijke zwangerschappen gehad en ook bevallen gaat mij goed af (eerste in 4 uur en de 2e in 54 minuten) maar of dat nog mag met 40 jaar. Zwanger zijn vond ik heerlijk.
Ik heb er weleens over nagedacht, maar ik zal deze (voor mij minder prettige) ervaring niet voor een ander doorstaan. Klinkt misschien egoïstisch, maar naast de hormonen en het elke dag spuiten, zal ik een punctie nooit maar dan ook nooit vrijwillig ondergaan! Ik twijfel zelfs of ik dit voor mezelf nog een keer wil doorstaan. Maar ik vind het heel mooi als anderen dit willen en kunnen doen voor zomaar iemand anders, chapeau! Als het voor een zusje zou zijn zou ik het al anders vinden.
Super als je het doet en kan. Een cryo zou ik nooit doneren. Dat is echt biologisch een broertje of zusje, maar een eicel wel. Echter ik ben 39 en hoop nog op een kindje, dus de kans is 0.
De enige situatie, waarin ik eiceldonatie zou overwegen, zou zijn als mijn tweelingzus die nodig had. Anders niet. Ik vind een eicel van mijzelf te persoonlijk om aan vreemden te geven en een cryo al helemaal. Ondanks sterke kinderwens zijn eiceldonatie of donorzaad voor mijn man en mij nooit een optie geweest. Of een kind van ons samen, adoptie of verder zonder kind. Dat was onze eigen persoonlijke keuze. Vanuit deze gedachte zou ik dan ook geen donatie van mijn eigen eicellen overwegen. Maar ik vind het heel nobel en waardevol dat er vrouwen en mannen zijn die wel doneren om de kinderwens van iemand anders uit te laten komen en ben er principieel zeker niet tegen of zo!
Denk er al heel lang over en de ivf /hormonen waren goed te doen. Alleen kan ik me voorstellen dat als dit kindje geboren is en ik voel hoe dat is, een stukje van jezelf in een minimensje, dat het mss toch anders is.. ik kijk het nog even aan
@nataly goed te weten dat je dat overweegt! dus als mijn MMM is afgelopen zonder resultaat en ik met goede eitjes (24jaar oud) altijd nog eventueel bij jouw zou kunnen aankloppen hihihihi dat zou nou nog eens geweldig zijn! @rest zo zie je maar dat de meningen erg verdeeld zijn! normaal denk ik als ik makkelijk kindjes had kunnen krijgen ik dit ook noooooit zou overwegen! maar aangezien ik weet hoeveel pijn en verdriet ik ervan ervaar! en andere die maar 1x kijken zwanger worden en al het geluk vd wereld hebben denk ik zelf dat je echt iets moois voor je medemens kan terug doen! Als dus blijkt dat het ziekenhuis mij kan helpen met een geschenk uit de hemel dan zouden wij de rest wel erggeven! ook bevruchtingen! ik zal nooit weten wie mijn kindje draagt! en aangezien ik het zelf niet 9 maanden heb hoeven dragen denk ik dat er toch geen band zal zijn... en als ik daar een ander ontzettend gelukkig mee kan maken, is dat voor mij zeker weten het afwegen waard! gelukkig denken man en ik daar hetzelfde over, dus wie weet maak ik ooit nog een andere moeder gelukkig (ik hoop het!)
Ja,ik denk hier ook over na.Heb altijd gezegd als mijn eigen gezin compleet is wil ik eicellen afstaan.En over een dik half jaar lijkt dit het geval te zijn,dus wie weet over een jaar of anderhalf ofzo... Ook zou ik graag onze resterende embryo's doneren.
Ik zou een cryo denk ik nooit kunnen weggeven, maar een eitje? Ja denk het wel. Heb het er ook over gehad met mijn vriend en we hebben ook gezegd dat als ik genoeg aanmaak, en wij klaar zijn met onze wens dat ze dan zeker doorgegeven mogen worden. Ik weet zelf hoe pijnlijk het allemaal kan zijn. Dat een ander het wel lukt en jijzelf al een tijd in de MMM zit. Maar goed, ik heb nog geen punctie gehad, dus ik weet weer niet hoe dat voelt.