Bij ons zijn inmiddels twee verse icsi pogingen mislukt, ook zijn de cryo's van icsi 1 niet goed ontdooid. Wij zijn nu straks 2 jaar bezig. Als ik hier kijk valt dat best nog mee qua duur. Op een ander forum waar ik al lang kom, ben ik het langste bezig. Ik merk dat ik af en toe toch steeds moedelozer word, vooral als je weer hoort dat een ander zwanger is. Misschien hebben jullie tips of kunnen we ervaringen wisselen hoe je toch steeds maar weer hoop kunt houden etc. Ik merk bij mezelf dat ik niet meer zo vrolijk ben als vroeger, doordat het verdriet zo diep zit. Maar ik wil ook blijven genieten van het leven! Hoe doen jullie dat?
Hoi Elize, Ik ben nog niet zolang als jou bezig met behandelingen. Zit vanaf sept. 2011 in de MMM. Krijg as week mijn eerste IUI. Tja de moed erin houden, ik vind het nu al lastig terwijl ik nog niets een zolang bezig ben dan jij.. Vooral als ik merk dat mijn ongi eraan komt en de eerste paar dagen van mijn menstruatie. Hoe de moed erin te houden, ik vind het lastig om daar antwoord op te geven. Wat voor mij enigzins werkt is, ik mag de eerste dae=gen van mijn menstruatie verdrietig zijn en boos. Hierin sluit ik dit af en ga ik door. Ik praat er op die momenten ook veel over met mijn man. Op mijn werk weten ook al mijn collega's het( ik werk in de zorg) en verschillende collega's nemen regelmatig de tijd voor mij zodat ik me even kan afreageren. Dit lucht vaak ook op. En soms sta ik het mezelf toe om gewoon lekker veel geld over de balk te smijten. Kleding, accesoires, etc. Maar het gevoel, het verdriet, het gemis, blijft altijd knagen.. Groetjes, Linda
Hoi hoi, mijn partner en ik zijn al bijna 4 jaar bezig!! 6 iuibehandelingen gehad met de nodige tegenslagen hebben we ene jaar over 6 behandelingen gedaan. Heb net mijn intake gehad voor ivf in dusseldorf en zie de zon alweer....tja de moed erin houden.....soms heel moeilijk.... Veel leuke dingen doen, op zijn tijd weekendjes weg of op vakantie!! Shoppen. Maar diep van binnen blijft t verdriet aanwezig...... Groetjes Druufke