Sinds vrijdag ben ik "de laatste 4 weken" in gegaan. Tenminste, als onze kleine man zich aan de planning houdt. Volgens de verloskundige is de gemiddelde bevaltermijn bij een eerste kind 40 weken + 5 dagen, dus daar vanuit gaande, mag hij nog even blijven zitten. Maar jongen, jongen... wat een drukte heb ik al dagen in mijn buik! Een hoop geschuif, voor mijn gevoel de hele dag door. Hup, daar gaat mijn hele buik naar rechts. En nog geen minuut later, hup, mijn hele buik naar links. Dan, schop, weer een hak in mijn zij. Echt een druktemakertje dus! En nu hij minder ruimte krijgt, en al ingedaald is, levert dat regelmatig flinke steken en krampen op rond mijn schaambot. Soms spring ik er echt door op, omdat hij me helemaal laat verkrampen. *auw* Ik maak me geen zorgen, want hij is de hele zwangerschap al flink actief geweest, dus blijkbaar hoort dit bij ons mannetje. Maar ik ben benieuwd hoe andere dames dit ervaren hebben, in de laatste weken. De verloskundige zegt al 2x tijdens de controle: waarschijnlijk ga je hem nu wat minder voelen, want hij krijgt steeds minder ruimte. Maar het tegendeel is het geval, ik heb de baby nog nooit zó veel gevoeld als de afgelopen dagen Dat worden nog 4 drukke/pittige weken, tot de bevalling.
Hier hetzelfde. Gek genoeg had ik afgelopen zaterdag tot in de avond het idee dat ze echt rustiger was geworden (vrijdag ook al namelijk) maar sinds de nacht van zaterdag op zondag maakt ze het dubbel en dwars goed. Het lijkt wel of ze 80 procent van de dag wakker is en lijkt er wel haast uit te willen komen. Een erg vervelend gevoel meestal
Ik herken het gevoel ook zeker. Ons mannetje is juist heel de zwangerschap vrij rustig geweest. Sinds vorige week is hij voor mij gevoel, juist veel meer aanwezig. Voornamelijk 's avonds, 's nachts en eventjes 's ochtends. M'n buik gaat dan ook echt van links naar rechts, en voel ik hem heel goed in m'n zij schoppen. Inderdaad, net zo'n gevoel als of hij eruit wilt. Dus het zegt niets hoor, dat je kleintje de laatste weken juist 'rustiger' is, omdat de kleine minder ruimte krijgt. Ons mannetje heeft daar op dit moment nog geen last van.
Hier hetzelfde..flink getrappel geschop en geduw..heel mn buik gaat alle kanten op..vooral in de avonduren..even feestje bouwen vanbinnen haha!
Hier ook. Mevrouwtje is behoorlijk druk en aanwezig... En vandaag wel gehoord dat ze is ingedaald. Maar toch nog genoeg ruimte schijnbaar om me flink te schoppen vooral!
Hi, ik zit in mijn laatste week en zojuist ook een flink schoppend meisje in mijn buik. Nog max. 3 weekjes! Succes allemaal met de laatste loodjes.
Meer dames dus, die een drukke baby hebben in de laatste weken. Vandaag een dagje weg geweest, de hele dag best rustig, maar op de terugweg in de auto was het weer babyfeest. Deze keer afgewisseld met buikkrampen en harde buiken. Oefenweeen? Uiteindelijk trok het juist weg toen ik ging wandelen, dus dat trucje ga ik onthouden. Nu op de bank is de baby ook weer lekker aan het gymmen... Zolang hij me niet pijn doet, is het toch ook wel gezellig
Hier ook... vanmiddag om 13uur begonnen met zn "dansoptreden" en om 19.30 gestopt toen ik ging douchen...
Hier ook zo'n gymnastiekertje! Ongelooflijk wat een drukte! De hele dag door met s avonds een hoogtepunt. Vaak zo druk dat het eindigt in een hele hoop gehik,hihi. Ik vind het vaak ook wel pijnlijk, een scherp voetje of een flinke trap onder mijn ribben, en inderdaad van die scherpe steken echt in je doos/schaambot. Hoe zijn jullie nachten? Ik kan. Nauwelijks liggen, wordt vaak wakker van pijn onder mijn ribben. Al met al ben ik er wel klaar mee hoor... Nog twee dagen en dan zit ik 37 weken. Eerste zoon was ook een druktemaker en was er met precies 38 weken. Ik hoop dat deze kleine dat ook wel prima vind en niet voor de max 5 weken gaat. Zullen we hier blijven kletsen over de belevenissen van de laatste weekjes?
Ik heb een ook lekker druk meisje in me buik hihi. Eerst in stuit dat was niet zo prettig. Nu na de versie laat ze in ieder geval me blaas met rust. Ze draait steeds rondjes om der eigen as dus we noemen der nu krokodilletje snap toch ook niet waar ze de ruimte vandaan haalt...
Als er genoeg andere dames meeschrijven is dat leuk! Gezellig Ook leuk om te lezen dat er meer van die druktemakertjes zijn, in tegenstelling tot de voorspelling van de verloskundige Morgen zit ik precies op 37 weken, dus dan "mag" de kleine komen. Hoewel ik me er natuurlijk goed op voorbereid heb, vind ik het nog zo onwerkelijk. Het is ons eerste kindje, en ik kan me een grotere verandering bijna niet voorstellen. Het lijkt nog niet helemaal door te dringen dat ik toch echt binnen een paar weken zal gaan bevallen. Wel houd ik er rekening mee met afspraken, hoe doen jullie dat? Ik merk namelijk dat ik iedere dag wel krampen heb, harde buiken, best oncomfortabel. Dat is niet zo erg, maar daardoor voel ik me niet prettig om nog in mijn eentje ver weg van huis te gaan (met auto of ov). Dus alles wat ik doe, speelt zich nu wel in mijn eigen woonplaats af met de fiets. (Of ik ga samen met mijn man, zodat ik niet alleen "ver weg" ben). Ik heb genoeg te doen hoor, dus ik zit niet de hele dag thuis, maar het voelt toch anders.
Ik moet nog wat langer maar ook hier een kleintje die maar niet ophoudt met trappelen. Ik dacht dat ze ook wel eens sliepen Vind het heerlijk hoor (op de pijnlijke trapjes na.. holy moly), hij laat me elke keer weer even weten dat hij er ook nog is.
He micera wij zitten exact gelijk qua termijn! Het is mijn tweede. Grote broer kwam met 38+0 en vlot (4,5 uur thuis). Verwachting/voorspelling is nu ook vroeg en nog vlotter.. Ik had gister heel erg een voorgevoel, was erg onrustig maar er is niets gebeurd. Gister was buik opvallend rustig, maar s avonds heeft ie het dubbel en dwars goedgemaakt. Ben blij dat het nu eindelijk 37 is en ik thuis mag bevallen nu! Ik kijk er erg naar uit, maar het grijpt me ook soms wel aan. Ik heb een paar keer snachts voorweeen gehad en toen was ik meteen weer terug bij het gevoel en de pijn van de vorige bevalling en dacht ik "oh nee, zo was het...". Ik durf ook niet echt weg te gaan, maar heb er ook niet zo'n behoefte aan. Ik ben sinds 34 weken thuis en de dagen vliegen eigenlijk wel voorbij zonder dat ik nou echt noemenswaardige dingen heb gedaan. Van de week wel poetsdrang, maar mijn lijf is nogal beperkt in wat het aankan. Ik zit echt een beetje in mijn eigen coconnetje. Manlief begon van de week een hele uiteenzetting over de gemeenteraadsverkiezingen enzo maar het boeide me echt helemaal niet... ik zit ik mijn droomwereldje, haha. Vandaag op het programma: enveloppen schrijven en verder met een fotoboek en vanmiddag zwemles van grote broer.