Hallo allemaal, Ik heb er in het begin geen behoefte aan gehad, maar nu wil ik toch mijn verhaal hier van me af schrijven. Mijn man en ik hebben een kinderwens en hadden besloten per 1 maart 2011 geen condooms meer te gebruiken (pil was ik al anderhalf jaar mee gestopt i.v.m. moodswings). Ik was direct zwanger. Ik vond het zo onwerkelijk, maar zoooo leuk! Ik had half mei mijn eerste echo. Daarop zagen we dat het kindje geen 10 weken was... De vruchtzak had wel de grootte van 10 weken, maar het kindje was 8 weken en een paar dagen, het hartje klopte niet meer. Bij de verloskundige waren we nog heel rustig, maar eenmaal thuis hebben we veel verdriet gehad. De dag erna hebben we het besluit genomen het vruchtje zo snel mogelijk te laten weghalen d.m.v. curettage. Als het dan toch niet goed was, dan moest het ook maar voorbij zijn zodat we weer verder kunnen. Diezelfde dag nog kon ik geholpen worden. Ik zag als een berg tegen de narcose op (nog nooit gehad), maar het viel me echt heel erg mee! Ik heb iedere verpleegkundige/arts/anesthesist/OK-assistent ook gezegd dat ik heel erg bang was voor de narcose. Die mensen waren erg aardig voor me, toen ik van de pre-OK naar de OK werd gereden was ik al flink duizelig, dus ze hebben me vast al iets gegeven om rustiger te worden Toen ik wakker werd, voelde ik me even (was echt maar een minuutje ofzo) heel erg zielig en alleen. Al snel kwam er een verpleegkundige bij mij kijken en vroeg of alles oke was. Ik had een beetje buikpijn, verder voelde ik me kiplekker en helemaal goed wakker. Een half uur later werd ik naar de afdeling gebracht waar mijn man en moeder op mij wachtten. Ik heb twee beschuitjes gegeten, een paar glazen water en thee gedronken, geplast en een paar uur later mocht ik al naar huis. Ook 's avonds thuis ging het heel goed. Ik was zo rustig, dat ken ik niet van mezelf, ben echt een dramaqueen en huil om van alles. Ik heb twee dagen later nog een keer een verdrietig momentje gehad en daarna was het voorbij. Natuurlijk vind ik het nog steeds heel erg jammer, maar ik wil er ook niet in blijven hangen. Ik wil graag verder. Mijn eerste menstruatie kwam na drie weken. Dat was vooral veel bruine afscheiding met af en toe een veeg helderrood bloed. Duurde overigens wel 5-6 dagen. Drie weken later weer een menstruatie, die was wel "volledig" met veel helderrood bloed, slijmpjes en krampjes. Hopelijk was dit een echte menstruatie en betekent dit ook weer het begin van een nieuwe cyclus. Ik heb ovulatietesten gekocht, ben namelijk benieuwd of ik wel een eisprong heb (aangezien de vorige twee cycli zo kort waren). En ik temperatuur iedere werkdag (ik ga er in het weekend geen wekker voor zetten). Op die manier hoop ik een beetje inzicht in mijn cyclus te krijgen en op het goede moment te klussen
Beste Amy Wat naar dat jij dat allemaal heb moeten meemaken. Hoop dat je binnenkort weer een positieve test in je handen mag houden en na 9 maanden een gezond kindje in je armen mag houden. Liefs, zomerrr
Wat heftig Amy, Ik hoop dat je cyclus goed opgang is en dat je snel een wondertje in je armen mag houden.
Wat heftig meid. Veel sterkte en ik hoop dat je snel weer een positieve test mag zien en 9 maanden later een mooi wondertje in je armen mag hebben.. Ik heb in mei ook een MA gehad, was mijn 2e zwangerschap. Ik was 10+3 tijdens de eerste echo en daar bleek dat ons kindje ook gestopt was, ergends tussen de 8 weken en de 8+3.. Heb zelf geen curretage gehad maar gekozen voor medicatie (cytotec). Myn cyclus is wel een beetje het zelfde zoals bij jouw! Ik verloor na ong 3 weken ook 6 dagen bruine afscheding en weer 3 weken later volgde mijn eerste echte menstruatie weer. Inmiddels ben ik daar nu een paar dagen vanaf en gaan we deze ronde vol goede moed verder, hopen op een nieuwe zwangerschap met een plakbeeb.
Hoi Charity, Naar hè, om zoiets mee te moeten maken. Wat apart dat jouw cyclus zoveel op die van mij lijkt. Ik ga er maar vanuit dat deze maand wel weer gewoon verloopt... Normaal heb ik een vrij regelmatige cyclus van 28, 29 of 30 dagen (en als ik aan de lijn doe, is het meestal wel anders, meestal langer). Als een cyclus zo kort is (20 dagen) dan is er meestal geen eisprong toch? Daarom gebruik ik nu maar ovulatietesten. Worden nog niet veel donkerder, zit nu op dag 11...
Hee Amy, Vrijdag 1-7 had ik bloedverlies. Zou toen 8,5 week moeten zijn. Verloskundige gebeld en die had ons meteen doorgestuurd naar het ziekenhuis voor een inwendige echo. Daarop was alleen een vruchtzakje te zien. Conclusie van de gynaceoloog was dat er geen miskraam was en dat ik terug werdt gezet in mijn zwangerschap. Had er zelf geen goed gevoel bij en wist dat het niet goed zat. 7-7 weer terug naar het ziekenhuis. Hier bleekt dat de vruchtzak niet meer mooi rond was er en er geen kindje in zat. Vannacht om 1 uur 4 van die cytotec pillen ingenomen. (wat een drama!) Moet maandag terug om te kijken of het schoon is. Wil iedereen heel veel succes wensen! Liefs zomeerrr
Yes!!! Mijn ovulatietest was vandaag (cyclusdag 18) eindelijk positief!! Maar hoe weet ik dan wat DPO1 is?? En op hoeveel DPO kan ik een zw test doen/mijn menstruatie verwachten? Spannend allemaal!!
24-36 uur na je positieve test springt je ei. Het beste kun je door blijven testen, als hij lichter is dan weet je zeker dat je ei gesprongen is. De dag na je eisprong is 1 dpo. Days past ovulation. 14 dagen na je eisprong wordt je ongesteld, of niet natuurlijk en ben je zwanger! Ik heb op 10 dpo al positief getest maar je kunt beter je NOD afwachten.. Hopelijk ben je snel terug zwanger!
Ik had om 11:30 uur een positieve ovutest (heb voor de zekerheid maar twee keer getest van hetzelfde plasje ) en 's middags om 16:30 uur was de test niet meer zo knal. Raar toch? En ik had 's middags ook het gevoel dat ik de eisprong al had (druk in de onderbuik en stekerig gevoel linksonder). Gisteren en vandaag ook geen knaltest meer gehad. Ook had ik gisteren geen drukkend gevoel meer. Maar als ik vrijdag de eisprong heb gehad, dan is het wel raar dat ie zo snel na de positieve ovutest kwam. Nou ja, misschien moet ik maar proberen er niet zoveel mee bezig te zijn...