hallo allemaal, ik zit met best een lastige situatie, mijn dochter is 1,5 jaar en we zijn net verhuisd nou heeft ze sinds de eerste dag dat we in het nieuwe huis zitten heel erg last van driftbuien ze bijt,slaat, en schopt me en daarbij schreeuwt ze ook op een hele boze manier tegen mij en ook heeft ze last van huilbuien het gekke is dat ze het alleen bij mij doet en soms maar dan in veel mindere mate bij haar vader. wij hebben haar al medere keren uit gelegd waarom we zijn verhuist enz maar het helpt allemaal niet. heb ook het cb gebeld voor advies/hulp maar ze hebben nog niet teruggebeld. heeft iemand miss hetzelfde meegemaakt of tips voor mij? het gaat van kwaad tot erger alvast bedankt fiona
Ben je al met time outs begonnen? Zo niet, dan zou dit het ideale moment zijn. Geen straf, maar gewoon even een momentje op een rustige plek om haar tot bedaren te laten komen. Soms moeten kindertjes even uit de situatie worden gehaald om tot rust te komen. M'n ene dochter kan ook ontzettende driftbuien hebben. Ze wordt dan ook even onhandelbaar en brult en schreeuwt alles bij elkaar. Ik weet niet meer vanaf wanneer dat begon, maar volgens mij had ze dat ook al toen ze ongeveer de leeftijd van jouw dochtertje had. Die time out is dan echt even nodig, vaak blijft ze in de gang of op haar kamer dan ook wel brullen, maar is het moment dat ik dan weer terugkom voldoende om rustig(er) te worden.
Dat klinkt me bekend in de oren en heeft misschien wel een beetje te maken met de verhuizing, maar ook grotendeels met de leeftijd. Die van mij begon rond die tijd ook. Een pittige tante, flinke woedeaanvallen, uit frustratie slaan, schoppen en gooien met dingen. Ze heeft het nu al beter onder controle maar dat hebben we haar aan moeten leren. Dus als ze over de schreef gaat krijgt ze een time-out op de trap. Dan moet ze even helemaal alleen zonder speelgoed en aandacht van wie dan ook op de onderste trede van de trap zitten. Erg grappig, het is nu al zover dat als ze haar geduld verliest en ik boos naar haar kijk, ze heel schuldbewust zelf al naar de trap loopt
misschien helpt het om elke dag een gezellige huistour te maken, de kamers benoemen, de dingen in de kamers? advies tegen driftbuien is dat je het accepteert dat ze frustraties heeft vanwege haar leeftijd, omdat ze meer wilt dan ze kan, en zich niet zzo goed uitdrukken, en ziet dat ze ook eeen heleboel niet mag terwijl ze die wel haar lukken. en je laat haar dus uitrazen en geen aandacht aan besteden en af en toe naar haar toe gaan en buigen waar ze is op haar nivoo en vragen of ze iets wilt, of ze ermee klaar is op neutrale toon. zo niet dan weer weg gaan, wel in de buurt zitten zodat ze je wel kan zien. en nog een keer. ik vind schoppen,bijten en slaan niet OK. ik zou dan handje of voetje ff vast houden en zeggen dat slaan pijn doet. dat ze t niet moet doen.en haar strelen en zeggen 'kijk zachtjes doen' of zoiets. hoop t niet lang duurt. maar bij info die ik had stond dat nu een jaar periode in gaat vanaf 1,5 waarin dat heel normaal is dat ze het doen.
ja ik geef haar een time outs maar dan in de kinderstoel want als ik haar op de trap zet klimt ze naar boven haha maar ik merk niet echt dat de time out werkt want ja ze word rustiger maar als ze dan weer uit haar stoeltje is begint het gewoon weer overnieuw hoelang heeft het bij jullie geduurt dat de time outs werkte?
Lastig. Wat te doen? Hier ook niet een twee drie een oplossing, Maar misschien na een driftbui even lekker met haar tutten even knuffelen veilig bij mama. Het is wel iets wat kinderen vaker doen en zeker bij moeders waar je het veiligst bij voelt. Denk ook jou dochter. En het zijn echte meide he het zijn echte kattekopjes merk het nu aan mijn dochter van bijna 15 maanden ook al van de week ook bijna haar eerste ( straf te pakken) ze was zo tegen haar broer bezig dat ik moest in grijpen van he dametje niet zo gillen naar je broer en pinnig doen. Heb ze bij me opschoot genomen van he meisje even rustig. Als ze jou pijn doet haar wel gelijk laten merken dat je er niet van gedient ben en ook op een duidelijke toon zeggen en haar negeren even daarna maar na haar bui haar even bij je trekken en even kroelen. Weer veilig. Het kan ook een voorbode van de peuterpubertijd zijn en dat grenzen verlegd worden. Kortom een duidelijk antwoord heb ik niet.
Bij ons zit de onderste trede nog onder het traphekje, dus ze kan niet naar boven Ik kreeg wel te horen van de oppas en het CB dat ze meestal aanraden een time out plek te nemen die anders is dan anders, dus niet de kinderstoel, want ze gaan die plek associeren met straf. En dan eten ze bv niet meer goed in de kinderstoel. Vrienden van me gebruiken de voordeurmat, moet hun zoontje gewoon even op de mat staan. Ik heb maar heel korte time-outs hoor, voor zo'n kleintje is het al een eeuwigheid als je tot 20 telt, en dan weten ze meestal al niet meer wat ze verkeerd hebben gedaan L blijft ook vaak niet zitten, maar het gaat meer om het idee dat ze straf heeft op deze leeftijd, dan om het feit dat ze ook werkelijk de straf uitzit op de plek. Zo lang ze maar geen plezier heeft en beseft dat ze stout is geweest. Ze pakte het redelijk snel op.
Oh, en als toevoeging, de ouder die straf geeft is ook de ouder die de straf weer opheft! Want anders krijg je altijd een good cop en een bad cop. Dus als ik L. op de trap zet haal ik haar er ook weer af, geef haar een knuffel en zeg dat mama echt nog wel van haar houdt, want voor zo'n kleintje stort de wereld natuurlijk al wel heel snel in
Ik denk ook dat het de leeftijd is maar vooral die verhuizing. Dat is voor een kind echt heel heftig. Al je veiligheid is weg, alles is anders, zelfs je eigen speelgoed is anders in een ander huis omdat het op een andere plek ligt. Voor kinderen kunnen veranderingen echt veel stress opleveren waardoor je dit soort gedrag krijgt. Dit kan ook bij kinderen die ouder zijn. Ik vind het een heel goed idee van je om door het nieuwe huis te lopen en alles te benoemen. Misschien heb je nog meer ideeen om haar vertrouwd te maken met het huis. Haar tekeningen laten maken en die ophangen? Samen spelen op haar kamer, jullie slaapkamer, de badkamer etc. ? Zoals al eerder gezegd, negeer zoveel mogelijk het gedrag dat je niet wilt zien en beloon gedrag dat je wel wilt zien. Dit kost je zelf ook het minste energie en belonen is zoveel leuker! Met belonen bedoel ik aandacht geven, complimenten geven. En gedrag dat echt niet door beugel kan zou ik aanpakken zoals in dit topic al beschreven staat. Kies een aanpak die bij je past en blijf daarbij, dus heel consequent dan leert ze het vanzelf (met veel geduld van jou) Het is vast een wenperiode die snel overgaat, succes!
Heel lastig natuurlijk, zon dreumes met pittig karakter. Maar ik verbaas me ergens toch om het begrip time-out bij een kind van 1,5. Als ik dat zou toepassen, dan snapt ie daar echt geen hol van. Ook bij mijn dochter heb ik t zeker op die leeftijd nooit toegepast. Als ze echt een driftbui hebben hier, dan zeg ik gewoon dat ik er niet op reageer, sta op en ga iets doen. Laat ze maar ff razen denk ik dan, gaat wel weer over
Dat dacht ik ook al, als ik tenminste nu mijn dochter bekijk. Als ik die op het plateau van de trap zet vliegt ze er meteen af dat weet ik nu al. @All, Is de box een idee, of hebben jullie die niet meer? Ben benieuwd hoe dat hier zal gaan, af en toe wel een buitje, dan laat ik haar ook uit tieren. En goed duidelijk maken dat pijn doen niet kan.
de box heb ik al vanaf afgelopen kerst weggedaan omdat eruit klom/viel en een time out snapt ze wel ze is erg slim voor haar leeftijd als ik haar neerzet probeert ze standaart 2x weg te lopen en daarna blijft ze netjes zitten maar laat haar nooit lang zitten hoor vaak tot ze rustig is en das best snel en haar uit laten tieren heeft hier geen zin want als ik dan wegloop komt ze me achterop en slaat ze me weer dus ja heel lastig het is een erg pittig dametje die ook heel erg lief is
je moet dus ff buigen haar handjes vast houden waarmee ze slaat en vragen waarom ze dat doet, of wat ze wilt, wat moet mama? wat ze heeft of zoiets dan steeds herhalen. en dat mama liever wilt knuffelen. ff goed vast houden. en elke dag een gezellige tour in het huis wanneer ze wel rustig is.kom ik heb zin in huistour. kom je mee? ze wilt waarschijnlijk wat van je, maar ze weet niet wat. ze zit ergens mee en ze wilt dat je haar beter laat voelen. eerste paar keren kan het moeilijk gaan.maar herhalen. komen jullie ook vaak naar buiten? dat helpt ook om tot rust te komen. kom we gaan naar speeltuin enzovoort. ik hoop het snel weer voorbij is met die buien.
Ik heb twee regels bij ons thuis. Ten eerste dat ik haar niet zomaar negeer als ze een driftbui heeft. Ze hoeft niet zo raar te doen om niks. Julia kan goed praten en kan heel goed vragen of ik moet helpen. Dat leert ze nu ook al best, ook al is het dan al half in haar frustratie. Gisteren had ze voor het eerst een driftbui waarin ze echt niet meer reageerde op mij. Toen heb ik haar in de gang gezet en gezegd dat ze daar mocht huilen en terug mocht komen als ze klaar was. Dat is regel 2 wat dat betreft: als je dan driftig bent, dan even op de gang. Niet hier in de kamer de boel op stelten zetten. Dat vond ze best, ze heeft een paar minuten staan huilen, en toen het stil werd ben ik naar haar toe gegaan. Ik zet haar niet op de gang als straf. Het is gewoon een 'regel' dat ik haar dan niet in de kamer wil hebben als ze zo gek doet. Ze moet leren dat dat geen normaal gedrag is. Door negeren verdwijnt het niet zomaar. Ik zou wel heel consequent zijn, zeker met van die draken: strak schema, genoeg rust, duidelijke regels. Als ze net verhuist is, is het natuurlijk nog veel moeilijker!
Dan moet je doorzetten, consequent blijven. Als ze je achterna komt, dan zet je haar opnieuw weg, al moet je het 20 keer doen. Als je toegeeft onthoudt ze dat en zal ze daar gebruik van maken.
Uitkijken dat je de driftbuien niet beloont is het eerste wat er in me opkomt. Ik zou op rustige toon vertellen denk ik dat het geen zin heeft om te schoppen, te bijten en te slaan en dat mama dat ook niet op prijs stelt. Hoe verder te handelen hangt denk ik ook van de situatie af. Benoemen dat jullie nu eerst even een slokje gaan drinken om tot rust te komen en dan even kijken in het nieuwe huis of even gaan spelen met speelgoed dat niet nieuw is. Even rustig proberen te krijgen en dan weer het volgende dus.