Het lijkt als ik zo verder lees, alsof je bang bent dat je moeder een voet tussen jullie relatie krijgt, vooral als ze nu alleen met je man gaat praten. Ben je bang dat ze hem tot een ander inzicht brengt? Jou onzekerheid is haar voedingsbodem. Als je je man laat gaan en hem de hartelijke groeten aan d'r laat doen dan is zij de zeurpiet en niet jij.
Dat klopt inderdaad. Zo´n gevoel krijg ik ook meer en meer. Bij hem is het zo belangrijk dat het ´´goed´´ komt (logisch natuurlijk) dat hij meer bezig is met bemiddelen en een middenweg zoeken, terwijl die er eigenlijk niet is. Het is nu welgeteld 4 weken goed gegaan. In mijn ogen dan, maar hij wil niet snappen dat ik juist van dit soort dingen een probleem met zijn moeder blijf krijgen. Mijn vermoeden is namelijk dit momenteel (gebaseerd op mijn eigen ervaringen met sm) ik hoop zo erg dat ik het mis heb, maar die hoop zakt me meer en meer in de schoentjes. Sm is jaloers op de manier waarop ik contact heb met mijn familie. Daardoor probeert ze datzelfde contact ''op te dringen'' aan ons. Dit terwijl vr. nooit dit contact heeft gehad, dus hier ook geen behoefte aan heeft. Dit is iets wat haar blijft stagneren, waardoor ze wanhopig zichzelf vastklampt aan haar zoon. Volgens haar ben ik de grote boosdoener van dit alles, dus wat is dan de eerst logische stap? Mij zoveel mogelijk van hem losmaken. Dit dus door zelf een drama te maken van bepaalde zaken en op het moment dat ik er op in ga (mijn fout, dat weet ik) hangt ze het slachtoffer uit. Hierdoor lijkt het ineens alsof ik heel veel fout heb gedaan, terwijl mijn actie weer een reactie op die van haar was. IN dit geval was het precies hetzelfde. Ik heb aangegeven dat ik mezelf niet prettig voel bij de onder 4 ogen gesprekken. Zij heeft op haar beurt aangegeven dat ze het fijn zou vinden als we wat meer langs zouden komen en haar meer zouden betrekken bij ons zoontje. Daarop zijn we op de koffie geweest, heeft ze een middag opgepast en zouden we daar tweede paasdag gaan eten (gewoon gezellig en normaal). Aan de andere kant; nodigt ze hem exclusief uit voor een bioscoopuitje met hem en zijn zus. Wat natuurlijk heel leuk is, maar dit was 2 dagen na die ruzie. Vriend had aangegeven meer dingen met ons gezin en hun te willen doen, vervolgens was dit dus steek onder water nummer 1. Nu, 4 weken later, wordt hij plotseling weer uitgenodigt voor een gesprek. Dit terwijl alles dus uitgepraat was. Ja, ik gaf weerstand (wederom mijn fout achteraf), maar sm kon geen begrip opbrengen voor mijn argumenten. Ze wou ze niet eens lezen. Dat heeft ze ook niet gedaan trouwens. Het was een gesprek met haar zoon, over dingen die haar over hem nog dwars zaten en dat was iets tussen hun. Dus uiteindelijk liet ik hem op goed vertrouwen daar maar heengaan. Het is ZIJN moeder, dus hij moet het uitzoeken met haar. Vriend komt gister dus thuis en ik hoor dat het voornamelijk over mij is gegaan. Ik hou vriend bij haar weg, ik zet dingen op facebook die voor haar bedoeld zijn (dat is dus niet waar) en ik wees haar de deur tijdens die ruzie (omdat ze me midden in mijn gezicht, in mijn huis uitmaakte voor leugenaar) en vriend zei daar niks over op dat moment. En dat zal waarschijnlijk nog maar een klein greepje uit het assortiment zijn geweest. Het 4 ogen gesprek was een 6 ogen gesprek, want het was wel heel logisch dat haar man (vriend zijn vader) er wel bij zou zijn namelijk. Waarop ik me dus twee dingen afvraag. Als het over mij gaat, gaat het mij wel degelijk meer aan dat dat ze liet blijken. Als het vanzelfssprekend is dat haar partner erbij is, waarom is het dan niet vanzelfsprekend dat die van hem aanwezig is? Het is dan wel zijn vader, maar die staat vooralsnog overal redelijk buiten. Ik heb het idee dat ze heel goed weet hoe ik ergens op reageer en door achteraf dan zichzelf de slachtofferrol aan te meten ben IK dus degene die moeilijk doe en de grote boze schoondochter. En het grote boze vriendinnetje natuurlijk, want voor zijn lieve mutti is het klaar, maar voor mij niet. Ze bedoeld nooit iets zo, heeft nooit zo iets gedaan. Verdraaid alles wat ik zeg. Trekt zich alles persoonlijk aan en de volgende keer word ik waarschijnlijk afgerekend op het feit dat ik een keer teveel knipper met mijn ogen. Ik ben het gewoon zo zat. Ik kan er niks aan doen.
Weet je, ik heb deboel niet eens helemaal doorgelezen maar zie vaker je topics langskomen. Ik zie dat je probeert er uit te komen, en dan gebeurt er weer wat, en dan is het weer hommeles over en weer. Ik denk dat je gewoon moet accepteren dat jij niet met sm overweg kan, en zij niet met jou. Dat is geen ramp, soms klikken karakters niet. Je hebt je vriend uitgekozen, niet zijn ouders. Ik kan niet goed overweg met mijn sm en sv. En na een tijdje proberen (ja zij wilden ook zo graag gezellig koffie doen en feestdagen vieren en bladiebla) heb ik gewoon gezegd dat ik daar mee op hou. Mijn man gaat nog wel, en ik ga af en toe mee (op feestdagen en zo). Het interesseert me niet wat ze zeggen en wat ze doen en of ze gelukkig zijn met deze regeling omdat zij me eigenlijk niet interesseren. Ik heb wel een aantal grenzen aangegeven. De kinderen mogen nooit zonder toezicht bij hun zijn. Ik accepteer geen grote mond of onbeschoft gedrag naar mij toe. En zo gaat het eigenlijk prima. Ik heb er in ieder geval geen stress meer van
Ja het zou makkelijk te accepteren zijn, maar vriend wil graag dat we goed door één deur kunnen waardoor ik het maar weer ´´lijm´´ tegen alle principes van mezelf in. Ik heb niks te accepteren, want het enige wat van mij geaccepteerd word is dat ik aan het einde van het verhaal mijn trots en moeheid om dit alles maar weer inslik. Terwijl sm dit niet doet of hoeft te doen.
Mijn schoonvader is alcoholist en ik vind dat mijn schoonmoeder op zijn meest positief gezegd nogal 'sociaal gehandicapt' is. Dwz ze maakt heel erg ondermijnende en denigrerende opmerkingen, of ze dat nu met opzet doet of niet. En daar wil ik mijn kinderen niet aan blootstellen.
Maar er is een verschil tussen door 1 deur heen kunnen en gezellig veel bij elkaar langs komen. Ik kan ook prima door 1 deur met mijn schoonouders. Zo lang ik ze maar niet te vaak zie Bespreek dit eens met je vriend. Hij heeft een ideaalbeeld wat echt niet gaat werken hoor, geeft alleen maar stress voor alle partijen.
Pff, als ik het allemaal zo lees, dan zou ik er ook knettergek van worden. Had allang gezegd dat ik er helemaal klaar mee was.. ik niets meer met haar te maken wilde hebben.. (gelukkig heb ik niet zo'n schoonmoeder) Ik vind het ook een beetje vreemd dat je vriend niet volledig achter je staat. Tuurlijk wil die wel s naar zn moeder en dat kan ook wel alleen.. Maar als het dan over jou gaat (negatief) dan zou ik er ook de pest in hebben. Ik denk (en veel anderen) dat je het los moet laten, laat je vriend er maar heen gaan. Zeg maar helemaal niks meer tegen je vriend over je schoonmoeder. Neem het woord schoonmoeder maar niet meer in je mond, en dan als zij door blijft kloten, dan komt hij er wel achter van he dit klopt niet, hoop ik althans. Laat je niet gek maken joh, laat haar maar lekker..
Nee logisch natuurlijk. Dat is ook niet zo gek. Zit namelijk zelf wel met een probleem hierover nu. Natuurlijk mag vriend zijn zoon meenemen naar zijn ouders. Ik ben niet het type mens dat daar tussen gaat staan om eerlijk te zijn, maar aankomende maandag zouden we daar gaan gourmetten met zijn 3tjes. Ik zie er zelf even vanaf, want ik weet dat ik nu niet leuk lief en normaal kan doen en dat ga ik uiteindelijk toch echt op mijn bord krijgen. Maaaar, overbezorgde moeder als ik ben. Vind ik het maar niks dat hij zoon dus daar maar in zijn eentje mee naartoe neemt. Vooral omdat het savonds is en vriend heeft er altijd weinig benul van wanneer hij moe is of het genoeg is geweest. Daar hou ik meestal toezicht op dus. Maar goed, dat overleg ik met vriend. Misschien vind hij het ook prettiger om lekker op zijn gemakje te gourmetten als het kan.
Heb niet alles gelezen maar wil je veel succes wensen. Het is heel moeilijk vooral met zo'n sm die aan haar kind trekt en overal een slachtofferrol in probeert te nemen. Ik heb al 4 maanden geen contact meer en ik heb zoveel rust gekregen. ML durfde ook nooit er tegen in te gaan maar ook die heeft nu gebroken. En er is zoveel rust in de tent nu!
Oja en eerlijk? Heb verhalen gehoord van hoe mijn sv tekeer ging tegen zijn neefje die niet luisterde. Ik ben dus als de dood dat hij die kronkel ook bij mijn zoon gaat krijgen. Weliswaar als ik er niet bij ben, maar goed.
Als ik het zo allemaal lees, vooral de laatste berichtjes. Dan heb jij een groter probleem met je vriend dan met je schoonmoeder. Jij en je schoonmoeder hoeven echt geen vrienden te worden en hoe meer jullie dit proberen, hoe meer het uit de hand gaat lopen. Accepteer je schoonmoeder al de moeder van je vriend en oma van je kind en verder moet je het laten voor wat het is. Ga eens mee op de koffie, praat over koetjes en kalfjes. Zegt ze iets wat je niet zint, ga er niet meer op in. Heb je geen zin om mee te gaan, dan doe je dat niet. Denk er alleen wel om dat je niet je zoontje zij ze weg gaat houden, want het zou niet eerlijk zijn tegenover je zoontje dat hij zijn opa en oma niet meer zo vaak zou zien omdat jij niet met je schoonmoeder overweg kan. Dat het minder vaak is, dat is logisch, maar je vriend kan zoonlief ook meenemen natuurlijk. (en als hij niet weet wanneer hij moe is, dan leert hij het maar herkennen of gaat hij met de taxi.)
Ja natuurlijk mag hij hem meenemen. Dat is verder geen probleem. Het is notabene ze vader en ik kan een hoop over sm zeggen. Ze is altijd leuk voor mijn zoontje en mijn zoontje is ook gek op haar. Nee, dat zou ik nooit doen eigenlijk. maar het gaat vanzelfsprekend zijn dat het wel minder is dan haar lief is.
Ahh weet je (en nu bemoei ik me misschien met dingen die me niet aangaan) maar ik zou dat even loslaten. Je schoonouders zullen het super leuk vinden om hun kleinzoon te zien. En het feit dat jij vindt dat je vriend niet goed in kan schatten wanneer hij moe is staat daar op zich los van. Als je zoontje niet mee gaat zullen ze dat direct weer op dit conflict betrekken, terwijl het daar helemaal geen onderdeel van is. En ik zou het trouwens ook niet inkleden naar mijn vriend als dat je hem graag even de handen vrij gunt, maar gewoon zeggen dat je het niet eens bent met hoe hij de vermoeidheid van jullie zoontje inschat. Misschien moet je het inderdaad met je vriend bespreken, maa sta ook open voor het idee dat je zoontje misschien best wel een avondje helemaal door en door verwend kan worden en eten kan krijgen wat niet zo gezond is en te laat gaan slapen. Opvoeden is ook loslaten en compromissen sluiten
Jaa daar heb je ook helemaal gelijk in hoor. Het is ook nooit mijn bedoeling om hem hier in te betrekken. Waarom zou ik ook? Opa's en oma's zijn veel leuker dan mama en papa.
Haha precies! Ondanks dat mijn schoonouders zo gek als een deur zijn (volgens mij dan ) zijn ze helemaal idolaat en versleten van hun kleinkinderen en dat gun ik ze dan ook graag (binnen mijn grenzen natuurlijk )
Ik begrijp je gevoel echt en het is misschien ook wel helemaal terecht wat je nu voelt. Het is alleen wel een kunst om het voor lezelf zo aangenaam mogelijk te maken. Wordt vooral wat egoistischer t.o.v. zijn moeder zou ik zeggen. Ik herken alles wat je schrijft maar dan in iets minder extreme mate. Mijn schoonmoeder bemoeit zich dusdanig met mijn manier van opvoeden en onze levensstijl (zelfs mijn werk), dat dat mijn grootste struikelblok is. Maar aangezien er bij mij ook een flinke depressie heeft gespeeld en ik dus de luxe had om mijn man een keer mee te nemen naar de psycholoog heb ik het op die manier wel heel duidelijk kunnen maken wat het met mij doet en wat ik nodig heb in deze situatie. Dat is dus een man die achter zijn gezin staat en achter de manier van opvoeden die wij goed vinden. Hij reageert nu regelmatig al zelf op zijn moeder als ze over onze grenzen heen gaat. Ik denk dat je vriend heel ver wil gaan om de goedkeuring van zijn moeder te krijgen. Hij zal die waarschijnlijk ook nooit krijgen als hij niet doet wat zij wil. Het zal voor hem een hoop rust geven als hij jullie beider standpunt ondersteunt en naar zijn moeder ook uitstraalt. Misschien eens met een onafhankelijke praten over deze situatie, samen met je man. De sleutel ligt bij loslaten en de steun van je vriend. Dan is de lol er voor haar echt zo vanaf.
w.b. de opvoeding: ze vind dat wij de kinderen niet mogen straffen door middel van in de gang zetten bijvoorbeeld. Verder moeten wij de honden van haar weg doen, want het is niet verantwoord om dieren in een gezin met kinderen te houden. Dat soort muizenissen... Ondanks dat het natuurlijk een volkomen ontspoorde gedachtegang is van schoonmoederlief, trok ik het mij toch echt heel erg aan.
Nou, uiteindelijk met vriend gepraat en besloten dat hij de volgende keer gewoon zijn mond op trekt mocht zijn moeder weer wat doen. Ook om te zorgen dat ik dat dus niet weer hoef te doen of me hoef te irriteren. Alleen nu vraag ik me dus af... Maandag, paasgourmetten. Zal ik meegaan of niet? Ik heb het idee dat als ik thuisblijf mezelf weer zo laat kennen en dat heb het idee dat ze daar juist op uit is. Maar goed, mijn moeder zegt weer wat anders dan dat, dus ik ben een beetje de draad kwijt haha .