Pff... Het lijkt wel alsof mijn moederskant vervloekt is. Juni 2010 is mijn oom gestorven aan longkanker. Mijn tante, die aan de andere kant van het land woont is vanwege de begrafenis en natuurlijk om bij haar familie te zijn drie weken bij mijn moeder komen logeren. Ze had net een bloedonderzoek laten doen omdat ze zo vaak moe is (ze dacht aan ijzertekort). Dus 3 dagen na de begrafenis van mijn oom zitten we bij mijn moeder op het balkon en krijgt ze telefoon om naar de huisarts te komen. Ze heeft toen uitgelegd dat ze nog wel even in Limburg zou zijn, of het niet telefonisch kon... blijkt ze bloed/botkanker te hebben en al in een ver stadium. Omdat mijn tante maar alleen is (man ook overleden aan kanker) is ze naar Limburg verhuist zodat mijn moeder en haar andere broer en zussen voor haar konden zorgen. In november 2011 liep het zo bergafwaarts en kon zij het niet meer aan, ze heeft toen een overdosis morfine genomen en is in een coma geraakt, de volgende ochtend heeft mijn moeder haar gevonden en ze is enkele uren later gestorven. Mijn opa was er zooo kapot van, hij is bijna 90 jaar en heeft nu in 2 jaar tijd afscheid moeten nemen van 2 kinderen. En dan zijn we nog geen heel jaar verder en nu blijkt mijn andere tante borstkanker te hebben. 3 van de 6 die nu al zijn getroffen door een vorm van kanker. Ik vind het zo vreselijk voor mijn moeder en vooral voor mijn opa. Ook begin ik steeds vaker te malen... wat nou als mijn moeder de volgende is? Ik moet er niet aan denken, krijg er buikpijn van. Wat een verschrikkelijke ziekte is het toch, bah!
Wat verschrikkelijk voor jullie! Ik snap wel dat je je zorgen maakt maar probeer jezelf niet gek te maken. Je hebt er geen controle op of je je nou gigantisch veel zorgen maakt of helemaal niet. Probeer er wat dit betreft realistisch naar te kijken want dit levert jou ook nog klachten op.
Ik kan me voorstellen dat je je zorgen gaat maken als er zoveel familieleden de ziekte krijgen, verschrikkelijk. Veel sterkte, ik hoop dat je het kan verwerken en dat je zorgen niet de overhand krijgen.
Hier een vergelijkbare situatie. Het is als ouder sowieso vreselijk om je kind te overleven. Wens je veel sterkte. En probeer je niet al teveel zorgen te maken. Dat heeft geen zin.
hier helaas ook. zowel aan mijn moeders als vaders kant komt het voor. zelfs mijn eigen vader is er al aan overleden. zet je wel aan het denken wat je in de toekomst nog allemaal te wachten staat. mijn moeder of misschien ik zelf. ik denk er maar niet te veel aan. familie van mijn vriend is het tegenovergestelde die wouden heel erg oud en zijn niet klein te krijgen. hoop dan ook dat zoonlief daar de genen van heeft