Halllo allemaal Ik zit met de handen in mn haren en weet niet meer wat ik moet doen. Mn dochtertje van 2.5 jaar is me de laatste dagen zo aan het uittesten dat ik er echt helemaal gek van word en er niet meer tegen kan. Ze gooit alles op de grond en vertikt het vervolgens op te ruimen en dan zit ze van die ha ha geluiden te maken en gewoon echt niet doen als je wat vraagt en maar doen wat ze zelf wil. Als het haar niet aanstaat dan gaat ze gewoon op de grond zitten en vertikt ze het te gaan staan. met de hond uitlaten gaat ze de hele andere kant op en rent ze voor je weg. Elke keer gewoon ook voor je wegrennen en er een spelletje van maken. Nu merk ik zelf dat haar op de trap zetten geen zin meer heeft want in de gang gaat ze verder met spelen. Ik verlies echt heel snel me geduld nu en ik ben bang dat ik te lomp word en haar wat aandoe, terwijl ik er achteraf spijt van heb als haren op mn hoofd. Kan het misschien zijn dat het komt om dat ik ook zwanger ben en dus minder kan hebben? Ik hoop dat jullie raad voor me hebben want ik weet het niet meer.
Ik zou je graag willen helpen, want dat zou betekenen dat het bij mij ook vlotjes loopt.. Maar helaas is dat niet altijd het geval. Keld kan heel braaf zijn, maar er zijn dagen dat je er NIETS mee kunt aanvangen, en dat zijn natuurlijk net de dagen dat ik het niet kan hebben. Dus ja, hij heeft al eens een tik gekregen op de billen en voelde me er zo schuldig over. Ik was hem een andere luier aan het aandoen en hij stampte met zijn voeten in mijn buik en maag. Ik vroeg telkens om ermee op te houden, maar lacht je dan gewoon uit in je gezicht. Was die dag erg prikkelbaar en toen heeft hij een tik op de billen gekregen. Wat voelde ik me slecht toen hij huilde!!!! Dus, je bent niet alleen hoor met dat gevoel, ze kunnen je soms doen overkoken die ukkies!!
NEGEREN doet het meeste 'pijn' bij die kleintjes. Laat vooral niet zien dat je boos wordt, want dat vindt ze juist fantastisch, waarschijnlijk is het daar (mede) om te doen. Hou je in, negeer het gedrag en kijk haar ook niet aan. Loop bedroefd weg en laat haar in haar sop gaarkoken. Dat werkt bij mij het beste als er geen land mee te bezeilen is. Sterkte ermee!!
okeej dus als ze dingen op de grond gooid en niet meer wilt lopen dan dus gewoon negeren? Met de hond uitlaten en ze rent de andere kant op dan vind ik het wel eng worden.. Ik zal in ieder geval mn best doen...
Met de hond uitlaten misschien dan maar in de buggy? of een hand geven? En met dingen op de grond gooien.. negeren maar wel een regel stellen. Bijvoorbeeld mama wil dat je het nu opruimt, doe je dat niet dan....( en dan iets verzinnen wat ze wel leuk vind om te doen, ik zeg bijvoorbeeld dan gaa nwe vandaag niet knutselen dat vind ze vreselijk) En je daar dan ook vooral aan houden Hier zegt ze dan "mama ik ben nu lief hoor" . Dan zeg ik 'ja nu wel maar net dit en dit en dit" en dan zegt ze 'oooh ja' Ze lijkt er wel van te leren ofzo. Maar het is wel echt vermoeiend veel succes ermee.
ohh zoo hekenbaar! Af en toe,... grrrr.. Hier gaat hij op de gang, bij ons is de regel : ".. als ; je weer lief kan spelen/je lief kan doen tegen mama/je niet meer met speelgoed gooit/je stopt met huilen,, enz.. dan mag je weer terug komen. Meestal komt hij na even huilen (30 sec tot 3 minuten) zelf weer terug, dan vraag ik hem nog maals; kan jij weer lief doen? Als hij ja zegt mag hij een knuffel en kus en zegt hij Orrie (sorry ) en dan mag hij spelen... Zo niet, dan moet hij weer op de gang! Pff en dit dan echt volhouden.. Maar het werkt hier wel.. Ook voor mijzelf, want als ik hem ff niet op de gang zet dan kook ik soms zooo van binnen, dat ik zelf wel weg moet lopen. Dus dan hij maar op de gang.. En dat gaat echt prima hier! (vaak is het net wanneer hij ff geen aandacht krijgt, als ik aan het koken ben ofzo... grrr) Maar verder issie wle lief hoor, haha!
En dat met dat wandelen herken ik ook!! Heb dan geen hond, maar wij deden het zo.. Als we gingen wandelen, naar de speeltuin ofzo.. dan sprak ik met hem af; Jij moet naar mama luisteren. jij mag een stukje vooruit lopen, maar als mama zegt stop, dan moet jij stoppen. Als jij niet luisterd moet je in de buggy en dan mag je niet meer lopen! Als hij vervolgens niet luisterde, pak ik hem bij de arm en zeg ik hem de regel nog een x, als hij dan nog een keer weg rend of niet luisterd gaat hij in de buggy... heeft hij gewoon pech! En dit is echt heeeeeeeeeeeeeeeeeeeel vaak mis gegaan, dan moest ik hem met al mijn kracht in de buggy wurmen, maar ben blij dat ik heb vol gehouden! Want nu luisterd hij heel goed als we buiten zijn! (en dat terwijl er al mensen waren die me een tuigje probeerde aan te smeren, maar dan leren ze het nooit!!) succes!
hee heb je ook meteen een stukje over mijn dochter getypt Wat een ramp af en toe (best vaak) he. Pfff ik vind het soms een klus hoor. Wat mij heel erg helpt is steeds tegen mezelf zeggen (in gedachten) ze doet het niet express, ze doet het niet express, ze doet het niet express. Het hoor allemaal bij de ontwikkeling en het is heel normaal dat kindjes rond deze leeftijd vreselijk egoistische personen zijn en alleen voor hun eigen plezier gaan. Doordat ik dit steeds tegen mezelf zeg kan ik aardig rustig blijven... En als de bui voorbij is, flink stoom afblazen hoor! En nog iets anders wat ik tegen mezelf zeg, dit gaat over, dit gaat over, dit gaat over.
heeeeeel herkenbaar hoor.. ze zitten dan op een leeftijd dat ze jouw grens gaan opzoeken.. Het is duidelijk dat je er op reageerd.. ze voelen dit haarfijn aan en gaan dan juist door...NEGEREN en CONSEQUENT blijven werken hier het beste.. (is naar mijn mening ook meteen het moeilijkst).. OW wat heb ik hier soms moeite mee.. Negeren kan niet altijd ivm gevaarlijke situaties etc.. en wat ook heel goed werkt (ook niet makkelijk altijd maar vol te houden) Al het lieve en positieve ontzettend prijzen.. 1000 veren gaan er hier per dag in.. Vaak is het aandacht zoeken.. positief of negatief, dat maakt kennelijk voor een kind niet uit.. soms snap ik ze werkelijk niet.. maar goed.. Bedenk wel.. het hoort ook bij de leeftijd, je bent zwanger.. het ligt niet aan jou... dit geeft mij bijv al veel rust.. het hoort bij het opgroeien en opvoeden.. normaal dus.. eeen kind van 2,5 dat alleen maar braaf ja en amen zet en deze periodes niet heeft zou ik meer moeite mee hebben denk ik.. ook de komst van een broertje of zusje wordt haarfijn aangevoeld.. de aandacht veranderd.. of het nu in je buik zit of niet...ze hebben echt wel door dat er een grote verandering aan komt.. TIL er niet te zwaar aan.. maar als je werkelijk bang bent voor je eigen reacties is het goed om hiermee naar de ha te gaan.... die kan je ongetwijfeld helpen.. SUCCES.. je bent niet alleen..
dacht dat ik de enige was met een peutermeisje in de kleuterpuberteit maar gelukkig (helaas voor jullie) ben niet de enige De gang is een dagelijk verblijfplaats voor haar en zeggen dat we dit of dat niet gaan doen(iets wat ze leuk vindt) helpt soms ook wel en ja negeren blijft toch de beste oplossing Tegenwoordig zegt ze ja 2,5 jaar heb je vandaag een kort lontje, blijkbaar ergens iets opgevangen
Zo'n wandeltuigje kopen, kan ze geen kant meer op. Moet je wel mee oefenen als je geen haast hebt, want waarschijnlijk zet ze geen stap meer. Je moet dus alle tijd hebben om stil te blijven staan totdat ze weer de gewenste richting in wilt lopen. Hier gaat wandelen makkelijk, ze kan alle kanten op rennen, wij komen geen verkeer tegen onderweg naar t hondentoilet. En als we ergens lopen waar wel auto's rijden geeft ze braaf een handje (en hopelijk blijft dat zo). Ik denk idd dat je hormonen een grote rol spelen. Ik heb ook dagen dat ik minder kan hebben, dat is vooral op dagen dat ons zoontje mij geen nachtrust gunt.
Mijn dochtertje deed een tijdje geleden ook nog wel eens aan een tuigje tijdens het uitlaten van de hond. Ze vond het juist geweldig, voelde zich net een hondje ! Mijn dochtertje kan ik de laatste tijd af en toe ook wel achter het behang plakken. Soms zit ze me zo uit te dagen, pfff! Ik blijf wel consequent, al moet ik soms iets 5 x herhalen, omdat ze dan weer gelijk weer gaat klieren, maar ja, dat hoort bij de leeftijd. Ik probeer nadat ze straf heeft gehad en op het krukje heeft gezeten er niet in te blijven hangen, maar weer met een frisse start verder te gaan. Eerst bleef ik daarna vaak nog wat mokken, maar dat voelde ze wel aan en daar werd het niet gezelliger op.