Ja, ik vind dat dus echt heel normaal en wat ik hierboven ook zei, zal ook per kind verschillen, maar denk dat je kinderen ook niet moet onderschatten. Mijn oudste moet 3 soorten medicatie, waarvan hij 1 heel vervelend vindt. Heb hem ook gezegd dat hij het niet hoeft te doen, maar dat hij dan zelf moet kijken wat de gevolgen zijn (dat kan natuurlijk alleen als de medicatie niet hoogstnoodzakelijk is), maar dat snappen ze toch best? Je neemt het niet voor je lol en ze zijn met 12 jaar toch wel oud genoeg om te snappen waarom ze bepaalde medicatie nodig hebben? En die kinderarts had vast toch wel even door gevraagd naar het waarom lijkt me. Anders gaat daar iets fout.
Maar dat is dus het probleem. Niet ieder kind kan dat als ze 12 jaar zijn. Mijn dochter zou, als het aan haar lag, geen enkele pil meer slikken, en echt alleen maar omdat ze er 'moeite' voor moet doen. Alles wat niet als direct doel heeft om er lol aan te beleven, wil ze gewoon eigenlijk niet doen. Tja, zo werkt het nou eenmaal niet. En natuurlijk kan ik haar uitleggen hoe belangrijk haar medicatie is en ze ervaart zelf ook dat het veel beter gaat met medicatie, maar toch zou ze er zelf niet voor kiezen, simpelweg omdat ze de handeling vervelend vindt. Nou, daar ben ik dan de ouder voor. Ik maak die keuze dan voor haar. Ik vind een kind van 12 niet per definitie verstandig genoeg om medische beslissingen te nemen. En dan onderschat ik kinderen zeker niet. Als een kind daar wel toe in staat is, kan je dat als ouder ook prima toepassen. Zo kon dat bij mijn twee oudsten prima, maar bij mijn jongste dochter dus echt niet. Zo had de kinderarts zelf ook wel doorgevraagd bij mijn dochter en daarbij ontdekt dat ze helemaal niet bekwaam genoeg is om die beslissing zelf te maken. Maar op die grote prikdagen hebben ze helemaal geen tijd om door te vragen. Mijn dochter zou ook zo haar vaccinatie weigeren, alleen al als dat zou betekenen dat ze die middag niet met haar vriendin kan gaan spelen...
Dat weet ze, en dat vindt ze ook belangrijk, maar ze wil dan alsnog de prik niet omdat ze de prik niet wil
Precies, met mijn zoon verwacht ik een heel ander gesprek. Dat hebben we nl ter voorbereiding ook al gehad op de 9 jaars prik straks. Hij vindt prikken ook niet prettig, maar vroeg uitgebreid door over wat die ziektes waren en hoe dat precies werkt met een vaccinatie. En komt dan tot de conclusie dat hij wel "moet" want die ziektes wil hij zeker niet. Met de oudste werkt het zo niet.
Ik denk inderdaad ook dat dat heel erg afhankelijk is van het kind. De een kan dat wel met 12 jaar en misschien ook al wel wat eerder. De ander echt nog niet. Met onze oudste van 14 kunnen we dat soort dingen ook al een aantal jaren prima bespreken. Maar dat geeft niet de garantie dat dat straks met de jongste van nu 9 ook kan op dezelfde leeftijd. Ik verwacht dat dat over een paar jaar wel mogelijk zal zijn als ik bekijk wat voor kind hij is. Maar zeker weten doe ik het nog niet. Nu kan hij dat soort dingen in ieder geval nog niet altijd overzien en kan nog iets weigeren gewoon omdat hij het niet wil/er geen zin in heeft. Alhoewel hij ook al wel momenten heeft dat hij wel vatbaar is voor argumenten van onze kant. Maar hij is ook pas 9, dus we kunnen dat ook nog niet van hem verwachten. En we zullen moeten zien wanneer dat wel zo is. Over 2 of 3 jaar of misschien pas over 5 jaar?