moest effe mijn verhaal kwijt.. maar als iemand niet weet wat het is om zo graag zwanger te willen worden (en het niet wilt lukken) kan je tegen ze praten wat je wilt maar ze snappen je echt niet ik heb afgelopen dinsdag mijn hsg onderzoek gehad wat wel een beetje tegen viel ik vond het erg pijnlijk.. maar de volgende dag was er niemand die vroeg hoe het was dat deed mij zo'n pijn ( de mensen vallen me zo tegen eigenljk) ik voel me af en toe zo'n aansteller en ben bang dat de mensen gaan denken van heb je haar ook weer.. ik zit eigenlijk de hele week in een flinke dip ik voel me een beetje alleen want niemand begrijpt mij.. (sorry voor mijn gezeur maar ik moest het effe kwijt) xxxxx-
hoi Lieke, Ik heb ook een HSG gehad, ik zag hier als een berg tegenop, dus ik begrijp het goed. Het is zo moeilijk allemaal soms heb ik ook het gevoel dat ik alleen op de wereld ben die dit probleem heeft, gelukkig heb ik wel de steun van mensen om me heen. Wel besef ik dat de steun heel belangrijk is en ik begrijp dat je je rot hierover voelt het is voor jou zo belangrijk. Daarom ook mijn berichtje aan jou. ps wat was de uitslag van de hsg? Veel sterkte xxx Bloem
ja ik kan mijn verhaal wel kwijt aan de mensen maar ze snappen me niet ze geven mij het gevoel dat het alllemaal niet zo erg is terwijl ik het wel erg vind dat het bij ons nog niet wil lukken (snap je een beetje wat ik bedoel?) de weg begint nu wel zwaar te worden zeg maar.. maar de uitslag was gelukkig goed we moeten het nu zelf effe proberen en als er in augustus nog niks is moet ik weer naar de gyn.. en bij jullie? wanneer heb jij hem gehad? en hoelang zijn jullie al bezig? xxxxxxxxxxx
@lieke Ja ik heb dat gevoel ook gehad al me vriendinnen zijn zo zwanger geraakt en bij ons moet het zo lang duren. Ik snap het helemaal vooral de tijd rond de hsg was voor mij het zwaarste, dit heb ik gehad in december. Gelukkig is alles goed bij jullie dat is gelukkig al weer een zorg minder. Is jou vriend ook als onderzocht? Mijn vriend wel, daar was gelukkig ook alles goed. Bij mij is ondertussen geconstateerd dat ik het pco sydroom heb ik zit nu voor de eerste ronde aan de clomid. Wij zijn 20 maanden bezig. Bij mij liep mijn menstruatie niet en kreeg dus geen eisprong. Hoe zit dat bij jou? Trouwens wel raar dat jij tot augustus nu moet wachten. xxx Bloem
ja mijn man is ook onderzocht en daar was ook alles goed.. wij zijn nu bijna 2 jaar bezig (lijkt wel een eeuwigheid) wanneer hebben ze dat bij jouw ontdekt dan? alles bleek toch goed? hoezo vind je het raar dat ik in aug weer terug moet? xxxx
@lieke Nou ja ik werd helemaal niet meer ongi uit mezelf vanaf het moment dat ik gestopt ben met de pil we hadden zelf al het vermoeden, maar we hebben een jaar moeten wachten tot we eindelijk naar het ziekenhuis mochten waar na veel onderzoeken werd geconstateerd dat ik pcos heb, dit is pas definitief gezegd na de hsg Ik vind het raar dat jij pas moet terug komen in augustus, omdat je al twee jaar bezig bent en ik kan met goed voorstellen dat het heel lang duurt. Hebben zij jou iets kunnen vinden waardoor je niet zwanger raakt? xxx Bloem
Hee Liekie, Wij zijn al 4 jaar bezig.. en steun krijgen we ook niet echt. Mijn moeder vraagt heel vaak: waarom willen jullie het eigenlijk, blabla. Mijn zusje is net vorige maand bevallen van een zoon. Zwanger geraakt terwijl ze aan de pil was. Ze vroeg laatst: wanneer neem jij nou een baby? Ik viel bijna van mn stoel... Ik begrijp je dus wel! X PS, heb je wel goed geklust deze periode?
ja sommige mensen denken echt niet na als ze zoiets zeggen kan dat zo hard zijn! en kinderen neem je niet die krijg je! xxxxxxx
mieden ik wens jullie heel veel sterkte, ik weet hoe jullie je voelen en mensen snappen niet wat we door maken, pillen, prikken, echos etc etc en we kunnen er niks aan doen. ik hoop dat we allemaal snle zwanger zijn. veel liefs
Ik weet precies wat je bedoeld. Toen ik voor mijn HSG naar het ziekenhuis vertrok zei mijn vader alleen "doei". Hij wenste me geen succes, sterkte...niks. En daarna ook geen belletje ofzo. Mensen realiseren zich gewoon écht niet hoe heftig de MMM is. Het is heel jammer dat je soms zo weinig medeleven krijgt want ik heb er behoorlijk wat tranen extra om gehad. Ondertussen ben ik wat verder in de MMM en heb ik een soort ommekeer... opeens wil ik het er eigenlijk niet eens meer over hebben met mensen en vind ik het soms vervelend als ze het vragen..
Nuange ik snap precies wat je bedoelt in het begin wilde ik ook me hart kunnen luchten bij mensen, maar ik ben het ook zat om het er steeds over te hebben, ook moet een vriendin van mijn bijna bevallen dat vind ik super moeilijk, maar ik wil ook weer niet dat iedereen de hele tijd medelijden heeft. Het is gewoon iets heel raars je gunt niemand waar jij doorheen gaat, maar het blijft moeilijk als je weer hoort dat iemand zwanger is.