Vandaag hebben we het slechte nieuws gekregen dat ook de tweede 4 cryo's niet goed ontdooit zijn, dus zal ik weer een punctie moeten. Het was de eerste en vorige keer zo'n hel dat ik er nu natuurlijk weer ontzettend tegenop zie als het zover is. Mijn man riep meteen dat we dan onze dochter mee moeten nemen voor de afleiding, maar ik weet niet of dat wel een goed idee is. Zij moet me natuurlijk niet vreselijk zien pijn lijden en weet natuurlijk ook niet of haar aanwezigheid wel helpt. Nou dacht ik eraan om dan bijvoorbeeld mijn moeder of schoonmoeder mee te vragen zodat zij Eva eventueel mee naar buiten kunnen nemen als het te pijnlijk wordt. Maar dan heeft ze misschien wel al wat gezien. Wat vinden jullie en heeft iemand ervaring met een baby van 11 maanden meenemen naar de punctie? Zo ja, hoe ging dit? Liefs Susanne
Ik zou zeker geen kind meenemen tijdens een punctie! Voor de afleiding? Ik vind het een aparte gedachte.
Hij denkt/hoopt dat mijn dochter mij dusdanig afleidt dat ik de pijn niet meer zo voel. Vind het wel heel lief van hem, maar of het zo handig is betwijfel ik ook.
Wij nemen ons zoontje altijd mee..kan geen kwaad en ze doen er niet moeilijk over. Maar das persoonlijk wat je zelf wil.
@Lieke: had jij ook zoveel pijn bij de punctie dan? Zo ja, hoe oud is jouw zoontje en hoe reageerde hij op jouw pijn lijden? Ik heb altijd erg veel follikels en dus een erg lange en pijnlijke punctie.
K krijg slaap tabletten voorgeschreven en dan is het goed te doen..vind het fijn om m bij me te hebben...hij is het resultaat van onze 1e ivf. Dus positieve opsteker
Hoeveel, wanneer precies en in welke dosering slik jij deze dan? Ik zou het ook fijn vinden om Eva bij me te hebben, maar wil niet dat ze mij ziet pijn lijden.
Bij ons mog onze dochter niet mee van het ziekenhuis. Wel naar de echo's maar de punctie niet Je moet doen waar jij je goed bij voelt
Ik vind het eigenlijk geen plek om een kind naar mee toe te nemen. Ja, vanuit jezelf gezien biedt zij afleiding, maar voor haar kan het hele proces best beangstigend zijn. Ze zal waarschijnlijk ook jullie spanning hier omheen wel voelen. En ze is ook nog te jong om dingen echt uit te leggen, dus dat kan echt een eigen leven gaan leiden in haar hoofd. Daarnaast lijkt het me ook voor de arts wel redelijk afleidend
Mijn eerste gedachte was: Maar daarna begrijp ik het op zich wel, als je je dochter ziet dan weet je direct weer waarom je het de vorige keer hebt doorstaan. Maar ik zou het zelf niet doen. Je dochter heeft er niets aan en je arts ook niet, en als je man haar naar schoonmoeder/moeder moet brengen dan is het eigenlijk al te laat en bovendien lig je dan dat moment helemaal alleen! Dus ik zou tijdens de punctie denken aan jullie dochter en steun ontvangen van je man
Persoonlijk zou ik het niet doen. Een punctie kan even duren en bij ons moet je daarna nog 1,5 uur in bed blijven. Onze dochter is 1,5 jaar en kan af en toe de boel behoorlijk op stelten zetten. Ik heb haar een keer meegenomen toen ik een echo kreeg, maar ik laat haar liever thuis of bij 1 van de oma's Maar het is een keuze wat jezelf fijn vind.
Ik vind het heel dubbel... Aan de ene kant wil ik haar heel graag bij me hebben omdat ze mijn alles is en de reden dat ik dit allemaal nog steeds/weer volhoud, maar aan de andere kant wil ik haar ook niet met iets belasten waar ze (nog) niet mee om kan gaan. Het laatste wat ik wil is dat ze mij ziet pijn lijden. Wat is dit moeilijk!
Nee, dat zou ik dus echt niet doen. De eerste reden dat ik dat geen plek vind voor een kleintje, maar ten tweede omdat ik tijdens mijn puncties de steun van mijn man hard nodig heb gehad (ook vanwege pijn) en met een kind in de ruimte zal je man toch zijn aandacht tussen beiden moeten verdelen. En als ze huilt dan zal er toch echt iemand bij moeten zijn. Je ligt dan toch echt zelf ook niet rustig, althans ik zou dat niet kunnen. Als (mijn) Eva huilt dan kan mijn man zich wel over haar ontfermen, maar op de een of andere manier ben ik ook erg alert op haar dan - zal wel mijn moeder instinct zijn dan
Ik zou het niet doen. Ten eerste een kind van 11 maand snapt niks van jou pijn, dat besef is er gewoon nog niet. Ten tweede wat als je dochter het tijdens de punctie op het huilen zet? Is niet echt bevorderlijk voor jouw concentratie en dat van de arts. Ten derde ze zijn bezig met een medische handeling die nauwkeurig en steriel gebeurd. Is niet echt de plek om een baby op dat moment te hebben. Maar is snap de gedachtegang van je man wel hoor, tis wel heel lief van hem dat hij zo meedenkt. Succes bij je volgende poging
Ik had al bedacht om mijn moeder/schoonmoeder mee te nemen om die zich over Eva te laten ontfermen als het nodig is zodat mijn man ten alle tijd bij mij kan blijven en me kan blijven steunen. Maar misschien heb je ook wel gelijk, moeilijk zeg! Vind het ook moeilijk omdat Eva nog altijd erg eenkennig is en altijd gaat huilen als mijn schoonouders er zijn, als ik dan ook nog weg ga dan is het helemaal brullen. Misschien moeten ze dan maar eerder komen zodat ze aan hun gewend is tegen de tijd dan mijn man en ik weg gaan. @Strijkkraal: wat grappig dat jouw dochter ook Eva heet! Jij heeft toch niet ook Susanne hé haha. @Krabje: wat verdrietig dat jullie zijn uitbehandeld voor een brusje! Alles al geprobeerd of geen financiële middelen om door te gaan?
Nee, ik zou mijn zoon niet meenemen naar een punctie. Mijn zoon verplicht in de buggy, dat is na 2 minuten stilstaan drama. Mijn man die in de spagaat moet, enerzijds mij steunen en anderzijds mijn zoon bezighouden. De arts die zich probeert te focussen met een brullende dreumes en mij hierdoor misschien nog wel meer pijn doet, of erger: fouten maakt. En ik lig eigenlijk te creperen van de pijn (althans, dat was zo bij beide puncties), maar me daar tegen verzet omdat mijn zoon erbij is. Ik geloof niet dat iemand er wat aan zou hebben. En ik vraag me af of het uberhaupt mag. Het gebeurt allemaal in een rustige, steriele omgeving, het is een medische ingreep.
Ow ... pfff ... moet er niet aan denken om mijn moeder daar te hebben. Ik ben erg close met haar, maar dit was toch echt een ding tussen mij en mijn man. Als je allerlei kunst en vliegwerk moet gaan uitvoeren om je dochter mee te nemen, moet je je echt afvragen of het echt zo zinvol is. Ik zou haar echt even bij een oppas laten (al dan niet (schoon)moeder) en die punctie even tussen jou en je man laten plaatsvinden. Haar horen gewoon geen kinderen bij. En we hebben zeker wel dezelfde naam Allen met een Z (dus Suzanne) ... lol
Nee, dat zou ik niet doen. En in ons ziekenhuis zou het waarschijnlijk ook niet eens mogen. Het is een medische handeling, waar de arts en assistenten zich op moeten concentreren. Ze kunnen geen afleiding gebruiken van een klein kind. Verder zou ik mijn kind niet in die situatie neerzetten. Hij/zij begrijpt er niks van en je kunt het niet uitleggen. Dus je kind doe je er geen plezier mee.
Is sedatie geen optie? Mijn eerste punctie was een hel daarom is de 2e punctie onder sedatie gegaan. Ik heb van de hele ingreep niks meegekregen.