Precies, groter kan het verschil niet zijn. Dat zowel autisten als hsp mensen gevoelig zijn voor geluid, licht etc, dat is een overeenkomst. Maar dat is een deel van de kenmerken.
Ik heb het nu over volwassenen. Bij kinderen uit zich dat nog wat anders, maar reken er maar op dat er een punt komt dat jouw zoon zich heel zenuwachtig zal gaan voelen doordat hij niet snapt wat anderen nou bedoelen en willen... En wederom: iedereen heeft allerlei kenmerken die ook onder stoornissen vallen, maar de vraag is in welke mate. Tot op een bepaalde hoogte is het normaal, dan komt er een stuk waarbij je kunt zeggen dat het iemands sterke of zwakke kanten juist zijn en daarna komt het stuk dat het past binnen een stoornis, omdat het zo ver afwijkt van het normale dat het dus een afwijking wordt en sterker is dan enkel een sterke of zwakke kant.
Ik vind het een heel interessant topic. Leuk om te zien hoe er een discussie ontstaat over de verklaring die bij HSP hoort, bij autisme hoort, asperger, ADHD en ga zo maar door. Vergeet echter niet, dat geen één HSP'er hetzelfde is. en dat geldt in deze zin ook voor mensen met asperger, of een andere autistiforme stoornis. Dat maakt het voor de behandelaars interessanter- maar ook ingewikkelder. En dat zorgt in deze topic ook een beetje voor verwarring. Ik lees lekker mee.
Klopt Om een bepaalde diagnose te krijgen, moet je vaak 7 of 8 uit 10 kenmerken vertonen en dat dan weer in een mate die zo ver afwijkt van het gemiddelde, dat het dus echt een afwijking genoemd mag worden. En dat maakt idd dat naast een bepaalde gemeenschappelijke basis, mensen met dezelfde stoornis ook weer ontzettend kunnen verschillen. En dan heb je ook nog het karakter zelf, wat nog weer maakt dat er nog weer meer verschillen ontstaan tussen mensen met dezelfde diagnose
Ik vind het wel een interessante discussie mijn broertje heeft pdd-nos, ook weer een variant van autisme. Aan hem zie je ook niks, maar er zit wel degelijk een gebruiksaanwijzing bij. Dit is voor de buitenwereld erg lastig... Ikzelf ben getest op add, en had een hoge score op de test maar net niet hoog genoeg om de diagnose te krijgen... Heb altijd wel interesse in dit soort gesprekken.
Tja, ik vind bijna 17 tegen volwassenheid aanzitten, en tot dusver kan hij er toch echt wel goed mee omgaan. Op wat punten na, maar in vergelijking met toen hij een stuk jonger was is het voor hem nu makkelijker om met zijn autisme om te gaan. En het overgevoelig zijn voor licht etc herken ik dus ook niet bbij hem, hij kan ook goed met grote groepen, maar heeft wel moeite als er weinig structuur is. Hij heeft toen hij klein was enorm veel gefladderd, maar ook dat is niet meer aanwezig. Ik geloof dus zeker dat er (heel veel) verschil in de ene persoon met de andere kan zitten en toch hetzelfde gediasnosticeerd kunnen worden, dat komt ook mede door karakter en aangeleerd gedrag uiteraard.