Hallo, Mijn dochter is afgelopen donderdagavond krijsend wakker geworden, en wil sindsdien niet meer alleen in slaap vallen. Ik heb al vanalles geprobeerd, een shirt van mijzelf erbij leggen, een ander bed, laten huilen tot ze in slaap zou moeten vallen wat ze na een uur nog niet deed en nog steeds stond te krijsen in haar bed. Tot nu ben ik er dan maar erbij gebleven tot ze in slaap viel, 'snachts word ze ook wakker en doe ik hetzelfde alleen vannacht was ze heel erg onrustig. Ze eet sindsdien ook dramatisch slecht, ze is vreselijk opstandig, schopt en slaat, zegt overal nee op, en wil ook niet meer spelen, ze wil alleen steeds maar tv kijken, en dat mag ze alleen 'smorgens vroeg even en 's avond na het eten, dus weer boos. Als ze dan van mij straf krijgt doordat ik haar in haar strafstoel zet, dan stampt ze met haar voeten of slaat met haar hoofd tegen de muur. Je mag ook niets voordoen, hoe ze het moet doen, of hoe iets open moet, want dan is ze weer driftig Ik ben ten einde raad. Wat mankeert ze nu ineens. Het is altijd wel een pittige tante geweest, maar nu is het verschrikkelijk. Het maakt mij verschrikkelijk onzeker, ik probeer het beste er van te maken, maar het is moeilijk om je beheersen als ze het uiterste van je vergen, en dan ook nog met drastisch slaaptekort. Ik voel mij momenteel geen goede moeder, en het lijkt wel of ik de enigste ben met dit in mijn omgeving. Kan iemand mij vertellen wat er aan de hand is, en hoelang deze fase gaat duren, en hoe ik dit aan kan pakken. Ik dacht na de sprongen het ergste wel gehad te hebben. Groetjes Monique76
Hier wel een beetje hetzelfde gehad, alleen niet met het niet willen slapen. Ze werd wel vroeger wakker en sliep wat onrustiger, maar verder niet. Wel het driftige, niets willen, alles is een strijd. Heel vermoeiend. probeerde maar zoveel mogelijk stuctuur te houden dan ging het nog redelijk. Ook ik gaf duidelijk mijn grenzen aan door haar in een soort strafhoeje te zetten en ja, ook zij ging dan slaan, bonken en krijsen. Maar ik laat haar dan haar gang gaan, ze wordt vanzelf weer rustig. Negeren dus. Sorry, een pasklaar abtwoord heb ik niet, maar ook dit zal hopelijk weeer overgaan.
Die peuterpubertijd duurt wel ff volgens mij. Tja wat zal ik ervan zeggen. Jaime is ook zo eigenwijs als de pest, njee njee etc. Ze wil nu zelfs haar eigen schoenen en kleding kiezen in de ochtend. wil ze het niet aan dan is het ab is af of uit bij haar. Zelfs als ze in de auto zit in dr stoel is het ab ab en wil ze eruit. Ik las, en kan ik mij ook wel voorstellen, dat het gewoon bij de ontwikkeling hoort, ze testen. Daar leren ze weer van en worden ze zekerder van (iets wat ik zelf heel belangrijk vind). Ik zou zeggen geef haar in bepaalde dingen haar zin en andere dingen vasthouden aan de opvoeding. En wees daar consequent in. Het sterkt haar wel in persoon later. groetjes sens
hier ook een behoorlijk driftige opstandige peuter.. *zucht* evy is nu 16,5 maand, en is altijd al "pittig" geweest.. maar de afgelopen maand word het steeds heftiger, ze is snel driftig, eet niet wanneer ze niet wil, als ze niet wil afdrogen na het bad dan krijst ze zo hard dat de buurt denkt dat ze vermoord word (een buur van verderop zei gisteren : jeetje wat kan die meid hard gillen ! ) Er zijn nu ook echt dagen dat ik blij ben dat ze savonds naar bed gaat, dan ben ik het zo zat ! En dan is ze nog niet eens 1,5 jaar Ze klimt overal op en in, ze schreeuwt, rent, slaat .. en doet vooral bij een ander en bij opa en oma alsof het o zo'n schat van een meid is haha Gelukkig gaat het slapen goed, daar ben ik heel streng in, slapen =slapen en geen gezeur.
Hoi, Bedankt voor jullie reacties, dat puberen overleef ik nog wel, en gelukkig weten we de oorzaak van het hysterisch huilen, ze is namelijk bang van iets op haar kamer, ze slaapt nu gelukkig 's nachts weer door. Groetjes Monique76
Britt had het ook heel erg. Ze wilde niet meer slapen, werd hysterisch wakker. Overdag stampvoeten en zichzelf op de grond gooien als ze dr zin niet kreeg. We hebben toen haar slaapkamer deur open laten staan en toen ging het al beter. Moet zeggen dat ze nu (jaha, een half jaar later) wel weer gezelliger word. Ze gaat nu ook goed praten, dus kan ook dingen duidelijk maken. Denk dat dat er toch ook wel mee te maken heeft. Maar het is een pittige tijd die peuterpubertijd en het schijnt tot een jaartje of 3 te duren ..