Huilbaby - niks helpt

ik wil je veel sterkte wensen, en nee je bent absoluut geen slechte mama!..Ik hoop dat 't snel wat beter gaat met jou en de baby! xxx

 

pff... ik kan me voorstellen dat dit heel zwaar voor je is!! heel veel sterkte meid, en je bent ZEKER GEEN slechte moeder, ik zou me precies zo voelen denk ik!

 

aub verwijzing eisen voor een kinderarts!! je kindje heeft pijn...je bent geen slechte mama maar probeer zsm actie te ondernemen!

 

Idd huisarts, osteopaat... hier ook een kindje wat veel huilde. Hier bleek het KMA en soja allergie te zijn. Huisarts en cb werd ik niet veel wijzer van.
Ik hoop voor je dat je snel een 'ander' kindje hebt!

 

osteopaat, kan ik ook alleen maar roepen, wacht er niet mee, het kan zowiezo geen kwaad voor het kindje. Denk niet dat je kindje haar leven haat, er is iets wat niet klopt, dit is de enigste manier die zulke kleintjes hebben om ons mama;s iets duidelijk te maken. Je bent absoluut geen slechte moeder, maar laat het niet hierbij zitten en maak echt meteen een afspraak bij de osteopaat (een goede gespecialiseerd in kinderen/baby's) ken er wel 1 maar denk niet dat ze echt bij jou in de regio zit.

 

heb niet alle reacties gelezen maar heb wel enorm met je te doen. Onze zoon was ook een huilbaby. Het is ontzettend zwaar, fysiek maar zeker ook emotioneel.
Ik kan je adviseren een ostheopaat te bezoeken en een doorverwijzing naar de kinderarts te vragen. (en je niet laten afschepen). Verder een goede draagzak en je kindje zoveel mogelijk bij je dragen. Alleen op deze manier kreeg ik mijn zoontje stil. In de draagzak (ik geloof de premaxx) viel hij onmiddellijk in slaap en liet ik hem zo lang mogelijk slapen.
Uiteindelijk was het ernstige reflux, nekwervel scheef en bekken vast (even in het kort). Het was een vreselijke tijd maar alles is goedgekomen (waar ik door alle uitputting echt niet meer in geloofde) en nu is alles in orde.

heel veel succes en sterkte in je zoektocht en het vinden van jullie rust
AMber

 

Lieverd zie het niet als fouten hoor! Het ene kindje kan daar heel goed tegen en de andere juist niet, zoals ook de mijne. Goed dat je iig wat dingen herkent en daarmee aan de slag kan en dat ze meteen reageerde op dat inbakeren! Dat is dan zo´n opluchting. Mocht je na 2 weken alsnog denken het gaat niet lekker kan je alsnog een afspraak maken bij de osteopaat, want dat kan sowieso heel rust terugbrengen bij een kindje. Succes!

 

ik weet niets van huilbaby's en kan je daarin daarom zeker geen advies geven, maar één ding weet ik wel

je bent een hartstikke lieve en goede moeder.
twijfel daar nooit aan

 

Goed dat je een afspraak hebt gemaakt Zilvervosje! En hoewel het nu even moeilijk is, weet ik zeker dat je een hartstikke lieve moeder bent!

Je schreef in je eerste post dat jullie al allerlei dingen hebben geprobeerd. Probeer nu echt even twee weken ofzo achter elkaar hetzelfde vol te houden. Ik kan me voorstellen dat je helemaal wanhopig wordt van een baby die zoveel huilt en dat je dus steeds iets anders gaat proberen als een bepaalde aanpak niet lijkt te werken. Maar soms heeft een bepaalde aanpak gewoon tijd nodig om iets op te leveren. Kies dus een methode uit waar JIJ je goed bij voelt en probeer dat echt een tijdje vol te houden.

Ik las in één van de vorige posts ook al de tip om je kindje een keer een middagje of avond uit te besteden. Als er mensen zijn die je willen helpen, dan DOEN. Voel je niet bezwaard. Als er anderen zijn die een keer op willen passen, maak er dan lekker gebruik van. Ga een avondje met een bak chips bij je mannetje op de bank liggen en zet een film op. Of ga lekker een middag slapen... Dat geeft jou ook weer nieuwe energie om beter met je meisje om te kunnen gaan.

 

Oh ik herken je verhaal zo goed!!
Wij zijn uiteindelijk niet naar een osteopaat geweest, maar als ik jou was zou ik het wel proberen...het kan nooit kwaad!
En twijfel er aub niet aan dat je een slechte moeder bent!!

Heb destijds een blog op mn hyves gezet (precies hetzelfde verhaal):


Allereest is het natuurlijk een fantastisch en soms nog een onwerkelijk gevoel om moeder te zijn.
Maar ik moet ook bekennen dat er best zware momenten tussen zitten!
De eerste week sprak mn kraamhulp en verloskundige van een "baby volgens het boekje". Ze dronk goed, het kwam er weer goed uit en ze sliep als een roosje...kon niet beter!!
Helaas bleef het daar niet bij en veranderde ons meisje in een klein draakje
Het in slaap krijgen werd een drama...ik heb echt alles geprobeerd, van laten huilen tot wel direct oppakken, extra voeding, middeltjes tegen darmkrampjes, inbakeren, maar niks hielp.
Mevrouw heeft op een leeftijd van 5 weken een record behaald van 20uur wakker blijven Moeder was bekaf en Demi huilde vol energie lekker verder. Erg slopend kan ik je vertellen
Gelukkig hebben we een goede back-up en hebben nu besloten dat ze 1 nachtje in de week naar mn ouders gaat, zodat ik ook wat aan mn rust toe kom.

Het frapante is dat madam dus alleen bij mij huilt (ze is nu al een papa's kindje, bij ...... valt ze direct in slaap )en dat zet je als moeder behoorlijk aan het twijfelen...ja ik weet dat het onzin is, maar leuk is anders natuurlijk.
Ik ben blij dat ze het zo leuk heeft bij opa en oma, maar wat zou het fijn zijn als ze ook eens bij iemand anders zou huilen

Vandaag had ik even weer een dipje en kwamen de nodige tranen weer dat ik het vreselijk vind dat ze aldoor zo huilt bij mij.
Demi lag bij mn vader op de arm en kreeg van hem een bemoedigende preek dat het onzin is en mn dochter vast heel blij is met een moeder zoals ik.

En toen kwam het mooiste moment waarop ik al 6 weken wacht.
Mn vader gaf Demi aan mij.
Ze lag heerlijk tevreden op mn arm...keek me diep in mn ogen aan...en daar kwam het....
de eerste grote glimlach!!!
Daar zijn geen woorden voor nodig...ik wist wat ze ermee bedoelde
Mama houdt ook van jou draakje

Kan wel weer janken als ik aan die tijd denk
Ook ik twijfelde eraan dat ik een slechte moeder voor haar was.
Ik werd gewoon gespannen van haar en zij reageerde daar weer op. We zaten elkaar dus gek te maken.
Hie heeft het dus erg geholpen dat ze even een nachtje wegging...en geloof me dat is heel moeilijk!! Maar het hielp wel!
Na 3 maanden was het voorbij en werd ze een voorbeeldkindje en dat is ze nog steeds (met haar nodige nukken )
Dus hou de moed erin meid en twijfel noooooit meer aan jezelf als moeder...het komt goed!!

 

Het was niet mijn bedoeling je aan het "huilen" te maken, al zal dat niet moeilijk zijn met een lijf vol hormonen
Maar wilde ermee zeggen dat alles goed komt en dat ik me precies hetzelfde voelde. Je gaat aan jezelf twijfelen en dat is helemaal niet raar, je bent tenslotte net moeder en ja dan ben je erg onzeker (ga ervanuit dat het je 1e is?), althans dat was ik wel.
Jij en alleen jij bent de beste moeder voor je kindje! Onthoud dat goed!!
Ben benieuwd wat de osteopaat er van zegt.

 

Waar ik haar trouwens ook mee rustig kreeg was onderstaande houding...zou alleen wel even de osteopaat afwachten. Als daar niks aan de hand is kun je het nog proberen. Is voor de baby erg fijn tegen krampjes (de handpalm legt druk op het buikje, waardoor de pijn minder wordt) de onderste hand kun je vrij gebruiken, ze liggen stevig in 1 arm...Het is even eng en wennen in het begin, maar je hebt zo de slag te pakken.
Ik ging zo wiegend en stofzuigend door het huis...heerlijk vond ze het

 

werkte bij ons ook super tegen de krampjes,vaak rond 00.00 was het bij ons krampjes hoogtijd en liepen we zo door huis rond, ze werd er lekker rustig van en kunt zo ook een beetje met je hend het buikje nog wat masseren.

 

Ja, die draaghouding is hier ook favoriet, als meneertje ontroostbaar huilt. 't Komt hier niet zo vaak voor, maar de keren dat het gebeurde hielp het goed. Ik draag hem ook wel eens 'zomaar' zo. Hij vindt het wel lekker liggen. Ik leg hem ook wel eens zo op schoot; soms op mijn arm maar vaak ook op mijn benen. Dan ligt hij met z'n hoofd richting m'n knieën. (En de tv. )

 

De meeste tips zijn al gegeven en wilde je dan ook even veel sterkte wensen. Je bent een goede moeder ook al voelt dat nu niet zo!!! Ook komt hier echt een eind aan, ook al is dit voor je gevoel nu niet zo, dit is echt zo.
Onze oudste heeft ook weken alleen maar gehuild en hier werkte rust en regelmaat en nergens heen gaan de eerste 2 weken samen met inbakeren super goed. Sluit wel goed uit dat er niks medisch aan de hand is. Spreek ook de negatieve gevoelens die het bij je oproept uit zodat je dit niet op gaat kroppen. Ik kon toen Luc zo huilde me ook heel goed voorstellen dat er moeders met hun kindje boven aan de trap stonden ook al houdt ik nog zo veel van hem, als ik hem op dat moment terug had kunnen brengen had ik het denk ik wel gedaan. Nu zou ik hem echter toch echt voor geen goud meer kunnen missen.

 

Meid, ik snap dat je wanhopig bent, maar ik zou toch even wachten met deze methode totdat je weet wat er met jullie meisje is. Zo wordt inbakeren streng afgeraden bij babys met reflux en bij babys met problemen in het nekje e.d.
Daarnaast is RRR wel leuk, maar je dochtertje moet dan helemaal gezond zijn. Ze heeft waarschijnlijk ergens vreselijk last van, en enige wat ze nu wil is mama, en help van een dokter, en niet zelf in een bedje leren slapen of andere dingen die Ria Bloem aanraadt.

 

hier wil ik me ook bij aansluiten, je kindje heeft jouw en jullie geborgenheid nu nodig.
Als je eens googelt naar de baby slaapgids, kun je zelfs zien dat hieraan een soort van leeftijd is verbonden voordat je dit soort technieken toe mag passen (staat ook de blom methode bij) volgens mij is dit va 6 maanden, dit is niet voor niets, een kleintje zoals op de leeftijd van jou heeft jullie nodig, en zal echt nog niet begrijpen wat nu precies de bedoeling van alleen slapen en in eigen bedje moeten is. Hiermee wil ik absoluut niet zeggen dat je kleine bij jullie moet slapen, maar wil alleen maar aangeven dat je kleintje geborgenheid zoekt en dat ze ergens dus vreselijk last van heeft. Uiteraard kun je wel wat zaken meenemen waar je op gaat letten zoals regelmaat en proberen een ritme te krijgen, maar vaak is het zodra je denkt een ritme te hebben, gooien ze het weer overhoop... simpel is het niet, volg je gevoel kan ik zeggen, neem mee wat jij vind dat belangrijk is en waar jij denkt wat aan te hebben, probeer je kleintje zo goed mogelijk te leren kennen.

 

Meid, tranen hier bij je verhaal hoor, voor jou en voor haar!

Ik geloof niet in huilbabies! Er moet iets met haar zijn. Steunt je ha je wel? Zo nee, een keer 's avonds naar de hap bellen en je laten doorverwijzen naar de ka. Daar kun je toch niet zelf heen?

Heel veel succes en sterkte voor jou en je lieve meisje.