Je verstand laten winnen. En sorry. Gelukkig komen ze niet zo vaak. Bij mij is het allemaal nog vrij vers. Maar wat werd ik boos wanneer mensen zeggen. Zijn er echt geen mensen in je omgeving die je kunnen ontzien? En dan fv...... Kan helpen. Hoeft niet. Hier geen verschil. En inderdaad de nachten zijn juist om thuis bii te tanken. Succes en denk echt aan jezelf. Het is geen falen. En veel ouders hebben makkelijk praten.
Ik heb zelf geen ervaring met een ziekenhuisopname maar ik heb wél ervaring met een huilbaby én slapeloze nachten. Ik weet uit ervaring dat het je sloopt. Uit al je berichten spat de liefde voor je dochter er vanaf. Je wil zo goed voor haar zorgen, en dat doe je ook. Maar ik denk dat het zo niet langer gaat joh. Is het mogelijk om eens mee te kijken op zo'n baby-afdeling, zodat je kan zien hoe het er aan toe gaat? Of misschien mag je even met een verpleegster praten? Om vertrouwen erin te krijgen. Als ik in jouw schoenen zou staan zou ik het serieus overwegen.
Phoe dat klinkt erg pittig. Ik begrijp uit je berichten dat je er alleen voor staat? Er is geen papa in beeld? Anders kan die natuurlijk ook zijn steentje bijdragen maar goed als die buiten beeld is houdt dat op. Ik begrijp je dilemma wel. Het zou ook volledig tegen mijn gevoel ingaan zo'n opname maar meid je bent aan het eind van je latijn en als je geen hulp hebt dan moet je toch iets. Je hebt gewoon slaap nodig!! Heel veel sterkte in ieder geval.
Hier wel iemand met "ervaring". Hier ook een huilbaby gehad(!). Is nu over. Nog wel eens drama 's nachts, maar dat is nu meer door tandjes enzo. Hier hebben we hem dus wel laten opnemen onder het mom van crisisopname. En ik moest echt bijtanken. Ze hebben hem bij ons in het zkh echt niet laten huilen hoor! Misschien soms net even wat langer dan je zelf zou doen, maar dat is dan meer door overmacht door andere patiëntjes. Niet omdat ze niet willen. En de verpleegsters hebben gewoon een verse blik en mogen na 8 uur weer naar huis en kunnen dus veel meer hebben dan jij op het moment. Zo is het ons ook echt verteld. L kan "aan" of "uit". Verder niet. Zelf met de deur van zijn kamertje dicht, kon je hem bij het opkomen van de afdeling al horen soms. Zo veel volume had en heeft hij. We kregen vooral veel respect van de afdeling dat we het maar volhielden, want hij was wel één van de heftigste huilbaby's die ze ooit hadden gehad. Ook hier sliep hij alleen aan de borst. Bij wegleggen was het drama. Ik zou toch echt iets medisch niet uitsluiten! Ik denk zelf dat oortjes de boosdoener kunnen zijn. Hier wel in elk geval. Liggen is dan zo pijnlijk voor ze. En drinken is dan lekker. Dan blijven de oortjes open en liggen ze niet zo plat als op bed. Ga wel op je strepen staan! Hier werd ons ook gezegd dat hij geen oor patiëntje was. Maar ik wilde hoe dan ok dat hij buisjes kreeg. Gevolg: tijdens de operatie moest de kno-arts opzij stappen vanwege alle pus die uit zijn oortje spoot! Dit was dus niet te zien bij controle. Zoveel zat er in! Sindsdien nog 3 keer een ontsteking gehad die wel met antibiotica is behandeld, maar na de laatste (erg lange) kuur is het over! En hebben we echt een vrolijk kereltje gekregen.
En uiteraard werd daarna ook m'n oudste wakker, misselijk hoofdpijn buikpijn etc. Dus die is ook een ochtendje thuis van school. Gaat echt lekker zo
Bedankt voor alle reacties weer, doet me goed! Vorige maand is ze 2 dagen/nachten opgenomen geweest en toen was ik er dus dag en nacht bij. En juist daardoor twijfel ik nu, want ik was toen de hele dag verantwoordelijk voor haar, de verpleging kwam af en toe ff kijken hoe het ging. Dus ik zie nu m'n kleintje al liggen, de hele dag eenzaam en alleen in dr bedje. Krak, daar gaat m'n moederhart weer... Hopelijk zie ik dat helemaal verkeerd hoor, maar dat is in elk geval hoe het toen ging, maarja, dat was natuurlijk een andere situatie. Klopt, ik ben inderdaad (bewust) alleenstaand. Dus ik sta er 24/7 alleen voor. Zo is het me (door de huisarts) dus juist wel verteld. Ze geven haar een aai over dr bol en lopen weer weg, pakken haar niet op, voeden niet. Resetten, noemde ze dat. Om die cirkel te doorbreken. Nou pff, dat doet pijn hoor.. Ja precies hier ook zo! Bij haar geboorte zei de verloskundige al 'zo, wat een volume' en dat is alleen nog maar erger geworden. M'n oudste zat regelmatig met dr vingers in dr oren of ging maar even buiten spelen, manoman wat een geluid. En niet alleen t geluid, ze ziet er op die momenten ook zo bang uit, ogen wijd open gesperd, armen en benen door de lucht, helemaal in paniek. Zo onwijs zielig! Dan wil ik haar alleen maar troosten en bij me nemen en geven waar ze behoefte aan heeft. Oke, ik ga het zeker nog een keer aankaarten, ze had dus onlangs wel oorontsteking en heeft ab gehad, maar had t idee dat t wel weer beter ging. Maar beter te vaak naar kijken dan te weinig. Over een uurtje belt de huisarts om te horen hoe t nu gaat, ik ben er de afgelopen 2 weken al 3 keer geweest. En steeds zeg ik 'ik kijk het nog een paar dagen/nachten aan'. Maarja, hoe lang kan ik dat blijven zeggen he. Ik sta nu wel op t punt, na de afgelopen nacht, dat het echt niet anders kan. Ik wil niet, maar ik moet wel...om m'n kleintje, om m'n oudste en om mezelf.
Geen huil baby gehad wel opnamen ik zelf toen ik er aan onder door ging andere redenen. Als ik dit zo leest zou ik denk toch voor een opnamen kiezen al is het maar een paar dagen. Niet alleen voor je zelf maar ook voor je oudste kindje. Die is ook toe aan wat rust. Misschien dat de beslissing voor jouw wat makkelijker maakt. En bespreek het huil protocol van wat jij wel wilt en wat jij absoluut niet wilt. Heel lang laten huilen bijvoorbeeld dat ze beginnen met maar vijf kleine minuten bijvoorbeeld. En ja mama honger ik weet niet denk toch cirkeltje. Als je het liever toch niet wilt zou ik denk gaan kijken om zelf wat meer rust en regelmaat te maken voor jullie samen waar je wel achter staat ja toch? Heel veel sterkte wat je ook kiest een slechte mama ben je niet dat moet je nooit denken. Wel een mama die keuze.s moet maken om een beetje tot je zelf te kunnen komen.
Meid, ik lees dat je het echt nodig hebt, maar dat je nog net die stap niet durft te zetten. Ik zou er nu toch voor gaan, jij moet echt even op adem kunnen komen...
Ik bleef er overdag bij en bij werd hij echt gepakt wanneer hij flink huilde. Ze namen hem mee tijdens besprekingen of het invoeren van gegevens in de computer. Wippertje erbij waar ze aan het werk waren. Nee ook hun laten ze niet liggen. En al jij erbij bent hoeven de zusters minder. Geloof me. Ze zijn er echt wel mits er echt hele zieke kindjes even hulp nodig hebben.
Maar heb je dan geen kinderarts? Ik lees steeds maar over de huisarts, maar die zijn toch echt niet geplaatst om dit soort problemen goed in te schatten of aan te pakken. Ik weet dat je in Nederland niet zomaar bij een kinderarts kan binnenlopen, maar dit moet toch een doorverwijzing waard zijn? Hier overigens wel ervaring met een huilbaby, maar gelukkig dus ook een top kinderarts die meegedacht heeft en ons echt gered heeft.
Ik zat nog even terug te lezen maar je loopt nog niet bij een kinderarts? Ik zou je daarnaar laten doorverwijzen. Misschien ook maar meteen met een opname (ik weet niet hoe lang de wachttijd is voor een bezoek aan de kinderarts, als dat een paar weken is is dat te lang). Ik snap heel goed dat je het eigenlijk niet wil, maar je hebt het nu echt even nodig! Je kinderen hebben ook niets aan je als je straks echt helemaal op bent. Bij een opname kan jij je rust pakken en in het ziekenhuis kunnen ze haar observeren om te kijken of er iets medisch speelt. Mijn jongste is destijds opgenomen, we zaten er al tegenaan te hikken maar toen werd ze ziek en dronk ze niet meer dus moest ze wel. Ik was er in het begin altijd bij (daarna afgewisseld met mijn man), maar de hulp van de verpleging was al zo fijn. Zij zagen toen ook dat haar reflux niet normaal was, iets wat ik zelf allang had geconcludeerd, maar het is fijn als anderen het ook inzien.
Ah kijk dezelfde gedachte Hier ook een huisarts trouwens die alles het liefst zelf oplost, al komt hij er wel een beetje op terug (mijn man afgelopen jaar redelijk snel doorgestuurd). Toen ik met de jongste van 10 weken met koorts en niet willen drinken bij de huisarts zat twijfelde hij nog, maar toen belde hij de kinderarts om te overleggen (toevallig onze eigen kinderarts die toen dienst had) en die zei, laat ze hun spullen pakken en meteen komen.
We zijn wel een keer bij de kinderarts geweest in December, maar toen was het juist net rustig, dus hij kon er verder niks meer mee. En tijdens de opname vorige maand ook kinderarts gezien natuurlijk. Maar niet specifiek hierom nee. Ik neem aan dat als de huisarts haar straks verwijst voor opname, ze dan ook bij kinderarts terecht komt. Goeie tips.
Overigens, bij onze praktijk werken ze samen met een 'nurse practitioner', zij is kinderverpleegkundige en doet dit soort dingen samen met de huisarts. Dus het is niet alleen maar een huisarts, maar inderdaad ook geen kinderarts. Er tussenin zeg maar Zij is ook degene die vorige maand aan de bel trok ivm een opgezette fontanel en ons meteen naar de kinderarts/eerste hulp stuurde om te onderzoeken voor hersenvliesontsteking. Dus wel iemand die de juiste lijntjes weet uit te zetten (hoop ik)
Dring er in ieder geval op aan dat ze de oortjes heel goed bekijken!! En inderdaad buisjes overwegen, kan sowieso geen kwaad en het kan zoveel schelen voor die kleintjes. Heel veel succes!
Heb je ook overwogen om nog eens terug naar de osteopaat te gaan? Hier hebben we regelmatig terugvallen. Ik ga dan niet met ze naar een osteopaat maar een manueel therapeuten die dan weer even in het gareel helpt qua gewrichten/houding. Vooral na een griepje /virus kan ik er wel vanuit gaan weer heen te moeten. Mocht je vragen hebben pb gerust. Wat ook een overeenkomst is dat het zich dan vooral snachts uit. Omdat ze dan'langer' in dezelfde houding liggen en dan wakker worden van de pijn. Nou het is een beetje warrig verhaal denk ik. Op de telefoon reageren is een beetjes lastig. Sorry
zo ging het bij ons ook.. ze namen haar mee op schoot of in een draagdoek. kan je niet nog een reguliere opname zonder huilprotocol doen? ik denk ook dat je ha dat niet kan beslissen..beter eerst naar een ka
Nou poeh, we zijn een hele fase verder. Ze is opgenomen Vanmorgen overlegd met huisarts, zij heeft kinderarts gebeld en 2u later konden we daar al terecht. En hij wilde haar meteen daar houden ter observatie en dus het huilprotocol in. Ik schrok me rot toen ik hoorde dat dat voor een week! is. Daar had ik niet op gerekend.... Dus nu is ze in t ziekenhuis. Vanmiddag ben ik weer naar huis gegaan, toen ik rond 18u terug kwam lag ze niet in dr bedje maar op schoot bij een verpleegkundige. Ze vroegen ook of ik morgen m'n kinderwagen wil meebrengen, zodat ze daar mee kunnen wandelen als ze onrustig zou zijn. Ik heb haar vanavond nog gevoed en toen in bed gelegd en toen begon het huilen meteen. En toen moest ik dus de kamer uit. Pff, wat zwaar. Ik heb een kwartier op de gang lopen ijsberen, toen ging de verpleegkundige weer naar binnen, gaf haar dr speentje en een aai over dr bol en zei dat ze moest gaan slapen. Zodra ze de kamer verliet, begon de kleine weer te gillen. Jeetje, ik ging met lood in mn schoenen de afdeling af Maar ja, ik kon daar ook niet tot 22u blijven ofzo, dan schiet ik er nog niks mee op. Nu is t heel raar om thuis te zijn, zonder kids. De oudste is bij haar vader, dus ben echt alleen. Straks ga ik nog even kolven, daarna bel ik het zh om te vragen hoe het gaat en dan..slapen! Haha zul je zien dat ik vannacht alsnog niet in slaap kan komen he, nu kan het eindelijk. Bedankt voor het lezen en reageren meiden! Ik hoop zo ontzettend dat ik de juiste keuze heb gemaakt en dat dit een oplossing gaat bieden. Ik hoop het zo..