Onze zoon is al vanaf de kraamweek een huilbaby. We hebben uiteraard alles geprobeerd wat er maar te vinden is om het huilen te verminderen. Dit heeft allemaal wel deels geholpen, want vanaf 4 weken slaapt hij overdag gelukkig weer een uurtje of 3 waardoor hij af en toe iets vrolijker is. In de nacht slaapt hij al vanaf het begin goed, wat het huilen voor ons overdag vast al een stuk draaglijker maakt dan met gebroken nachten. Dan nog is het echt afzien. Zodra hij wakker wordt hebben we een vast ritueel: verschonen, voeden en kijken naar signalen van vermoeidheid. Als hij niet moe is kunnen we vaak een half uurtje/ uurtje spelen en is hij tevreden. Als hij wel moe is dan proberen we hem naar bed te brengen. 9/10 keer zonder succes (behalve eind van de middag, wanneer hij inmiddels compleet oververmoeid is). Als het geen succes is begint het huilen. Er is dan NIKS wat werkt. Speen werkt soms een paar seconden, wiegen werkt soms een paar seconden, draagzak werkt nog het beste met een paar minuten, maar altijd begint het gehuil weer. Dit gaat dan door tot de volgende voeding en dan begint het hele cirkeltje opnieuw. Soms zijn er een paar goede dagen dat hij wat vaker slaapt, maar op de slechte dagen huilt hij van ongeveer 9-15 constant tussen de voedingen in. Op dit moment ligt hij ook al 20 minuten onophoudelijk op mijn schoot te huilen. Ik word er echt radeloos van. Ik vind mijn bevallingsverlof een hel en kan niet wachten om weer te gaan werken. Ik ben stikjaloers op mijn vriend dat hij 3 dagen per week een pauze heeft van het constante gehuil. Uiteraard ga ik vaak wandelen, doe ik dingen met vriendinnen als mijn vriend thuis is en neemt mijn vriend ook gewoon alle zorg op zich als hij thuis is van werk. Dat is fijn, maar ik kan niet ontspannen. Telkens zit in mijn achterhoofd dat de rust tijdelijk is en ik elke minuut weer dichter bij een huilende baby ben. Ik hou van mijn kind, maar ik vind het ouderschap tot nu toe ècht vreselijk. Ik blijf hoop houden dat het huilen ooit stopt. De vraag is alleen: wanneer? Wie heeft ervaring en wanneer werd het beter?
Pfoe wat klinkt dit herkenbaar. Ook wij hebben een huilbaby gehad. Wanneer het hier beter werd, was na een maand of 4 denk ik. Vanaf dat moment kon ze ook beter overdag in haar eigen bed slapen en werd het beter. Maar het is ook een stukje temperament, want onze dochter is nu nog steeds een pittige tante die om het minste of geringste al kan gaan jammeren... En hier werd het ook beter vanaf het moment dat ze meer kon doen, onze dochter wilde geen baby zijn, maar zat zichzelf continu in de weg, omdat de ontwikkeling voor haar gevoel te langzaam ging. Denk goed aan jezelf en het is een dooddoener, maar het wordt beter ♡
Heb je al dingen uitgesloten zoals bijvoorbeeld reflux of kma drinkt hij minimaal 20 minuten, hou je hem 20/30 na de voeding rechtop? Heb je z’n bedje al schuin gezet zodat z’n hoofd daar ook wat hoger ligt?
Het is vreselijk zwaar en als je er middenin zit lijkt het soms uitzichtloos. Ben je al bij een osteopaat of manueel therapeut geweest? Soms zit er een blokkade ergens waardoor ze steeds pijn hebben en niet kunnen slapen. Sluit ook aan bij degene boven mij, is reflux, kma etc uitgesloten? Verder helaas herkenbaar. Onze 3e was een huilbaby zonder medische oorzaak en is nu bijna 1 jaar. Zij ging minder huilen toen we een heel strak ritme aan gingen houden. Dus een half uur na het voeden gingen we naar boven, deden we d'r in de puckababy en dan maakten we de kamer helemaal donker en legden d'r in de wieg met White noise aan. Meestal ging ze vrij vlot huilen, dan namen we d'r bij ons, in de donkere kamer, blijven wiegen tot ze sliep. Dan in de wieg leggen, nog even wiebelen en dan duimen dat ze in elk geval 3 kwartier sliep, soms langer. Daarnaast had ze het nodig om ouder te worden. Hoe langer ze wakker kon blijven, hoe gezelliger ze werd. Als baby was ze eigenlijk continue oververmoeid. Langzaamaan hebben we in al die maanden het in slaap vallen kunnen verbeteren in kleine stapjes waardoor ze sinds ze een maand of 8/9 is zelf in slaap valt en een goed vast slaapritme heeft. Genieten kon ik wel meer vanaf een maand of 3 denk ik, maar ik heb er nog steeds moeite mee dat ik met haar nooit lekker heb kunnen knuffelen. Ze sliep niet bij ons op de arm of op schoot meer sinds ze 2-3 weken was (behalve dus na heel veel lopen in een donkere kamer), wilde niet in de draagzak etc. Als moeder wil je graag je baby kunnen troosten/bij je houden, het doet zeer als je merkt dat dat niet lukt. Ik heb me ook vaak genoeg afgevraagd waarom ik nog een 3e wilde, zag dat de andere 2 kinderen er ook onder leden en voelde me onwijs tekort schieten. Ik kan nu ook zeggen dat het de moeite waard is geweest, maar ben heel blij dat we het eerste jaar bijna achter de rug hebben. We kunnen nu echt van haar genieten.
@MirjamGoossens dat ouder willen worden herken ik ook bij mijn zoon. Hij is constant gefrustreerd en is al de hele dag bezig met zijn hoofd omhoog willen houden, dingen willen pakken etc. Zit nu al een behoorlijk temperament in, waardoor hij denk ik ook zichzelf gewoon vreselijk in de weg zit. Fijn om te lezen dat het bij jullie na 4 maanden beter werd! @Biny hij heeft verborgen reflux, maar dat hebben we volgens mij wel onder controle inmiddels. Voeding is ingedikt, we hebben een pauze tijdens het drinken, lang omhoog houden, bedje is schuin etc. Hij lijkt daar ook geen last meer van te hebben, want ik herken wel het verschil tussen zijn ‘pijnhuil’ (krampjes, voeding die dwars zit etc) en de ‘gewone huil’ waarbij ik geen idee heb waarom hij huilt en hij ook niet rustig te krijgen is. Hij is volgens de arts op het cb gewoon kerngezond en er is geen reden te vinden voor zijn gehuil helaas @Olifantje1991 osteopaat zijn we 2x geweest. Die heeft de blokkades verholpen en zei ook bij de 2e keer dat ze niks meer voelde wat hem nog zou kunnen belemmeren en dat ze ons dus niet meer verder kon helpen. Ik herken inderdaad het stukje dat je je kind wil troosten en dat het super frustrerend is als dat niet lukt. Ik kan hem vrijwel nooit knuffelen zonder dat hij huilt. Ik heb hem ook nog nooit langer dan 5 minuten wakker ergens neer kunnen leggen zonder dat hij gaat huilen. Ik denk ook echt dat het beter wordt als hij meer kan en beter gaat slapen. Nog even volhouden dus
regelmatig is reflux een symptoom van kma… dus zou dat toch ook uitsluiten… het is niet normaal als je baby de hele dag huilt
de arts bij het cb zei dat het geen kma kan zijn omdat hij geen uitslag heeft en geen luchtwegproblemen. En ze ‘moeten’ een van beide ook hebben, want volgens haar kon alleen huilen en reflux geen kma zijn Maar zou ik dan naar de huisarts moeten als de arts bij het cb er verder niks mee doet?
Ze weten lang niet altijd goed wat er is. En zeker met kma kan het per kind verschillen. Onze dochter had ook kma. Met de juiste voeding ging het een stuk beter. We hebben dit uiteindelijk zelf betaald want werden gek van de kinderartsen (elke x provoceren, misschien is het toch iets anders blabla).
Wat het cb zegt is zo niet waar. Hier ook een kind met kma. Heel veel huilen, spugen en onrust de eerste maanden. Was zo hopeloos. Tot ik een vervangende huisarts kreeg omdat die van mij ziek was. Die dacht toch aan kma zonder die twee symptomen. Hadden binnen een week een ander kind.
Mijn dochter had helemaal niets, die groeide alleen slecht…. Overgegaan op pepti en toen ging ze beter groeien ze ‘moeten’ dus helemaal niet bepaalde dingen hebben, elk kind is weer anders
Hoe was de geboorte? Ik zie veel kindjes met geboortetrauma (te snel, vacuümpomp gebruikt, schoudertje vastgezeten, etc).
Ik zou ook zeker kma proberen uit te sluiten! Het CB heeft wel eens proef verpakkingen en anders zelf kopen bij de apotheek.
Hier een kindje met koemelkallergie. Had zowel luchtwegproblemen als veel eczeem en zelfs daarbij werd gezegd dat het geen kma kon zijn want dan zouden ze direct op de voeding moeten reageren.met overgeven en dikke rode ogen. Ze zeggen dus allemaal wat anders.... Uiteindelijk toch overduidelijk koemelkallergie. Paar dagen op de Neocate en alle problemen waren weg (behalve luchtwegproblemen want dat bleek een andere oorzaak te hebben). Ik zou dus zeker overstappen op koemelkvrije voeding. Heel veel babys hebben hier last van en het is echt een kleine moeite om het te proberen
KMA kan asymptomisch zijn en dit soort issues ligt niet meer in t bereik van CB is mijn ervaring (en helaas van velen). CB is prima met meten, wegen en vaccinaties maar niet wanneer het problemen betreft. Ik kreeg in elk geval vreselijk slecht advies en G dr gekrijs was mijn onzekerheid..."het is je eerste tenslotte. Alle baby's huilen." Maar niet allemaal krijsen ze dat ze 3 deuren verder met oordopjes slapen en dat t maximaal, met geluk 8 minuten stil was buitenom t drinken van een fles. En ja dat was vrij duidelijk doorgegeven. Als je flesvoeding gebruikt, stap eens over naar Frisolac (is geen dieetvoeding) of Kruidvat extra care (is al wel een lichte dieetvoeding maar gewoon betaalbaar en in de winkel prima te krijgen). Eigenlijk de enige variatie is de hoeveelheid lactose die er in zit. Dat maakte hier een wereld van verschil. Bij G ging t gekrijs zeker 85% omlaag toen we van Nutrilon (destijds 8,9gr lactose) naar Frisolac (4,5 gr ofzo) overstapten. Die krijsde opgeteld 18-21 uur van de 24, 6 weken lang en begon al op dag 1 ermee. Uit pure wanhoop Frisolac er in gekieperd. Van de ene op de andere fles vol omgeschakeld en toen werd t direct na die 1e fles zo stil dat we niet alleen durfden te kijken bij dr. Mevrouw lag content te ronken in dr bedje. Zij had verborgen reflux en kennelijk toch een lactose issue wat geen KMA was, maar vermoedelijk te weinig lactase. Heb er meerdere gesprekken over gehad met huisarts, CB'er en allemaal "nee het ligt niet aan de voeding. Nee het is geen koemelkallergie." Ben naderhand maar even teruggegaan om te melden dat het dus wél de voeding was. De reflux kregen we er bij haar onder met de leefregels en minimale indikking. Bij R begonnen we dus gelijk op Frisolac, maar dat was nog te zwaar. Die hebben we op Omneo gezet en toen 1 op 1 doorgewisseld naar Kruidvat Extra Care (kost aanzienlijk minder, verschillen zijn minimaal). Leefregels voor de reflux waren bij hem onvoldoende, die had uiteindelijk toch nog medicatie nodig, zei t vrij kort gelukkig want de hapjes kwamen inmiddels al in zicht. Groente (geen doperwt en wortel hier, maar beiden bruine bonen en broccoli) en geprakte banaan helpt ook! Edit: Volledig KM vrij kan uiteraard ook. Hier waren wij beiden frisolac kinderen (ene raakte verstopt, de ander zette t op een krijsen van andere voeding dan frisolac) vandaar dat wij niet de KM vrij hoek gelijk indoken, maar wat voor ons destijds werkte (lagere lactose gehalte).
Herkenbaar hoor. Op een gegeven moment heb je alle opties geprobeerd. En soms is er gewoon echt niets te vinden. Hier heeft het meer dan een jaar geduurd. Bij buren zeker 2 jaar. En bij vrienden 6 maanden. En tal van oplossingen helpen soms wel en dan weer niet. Of een tijdje en dan niet meer. Wat je moet doen is: - verschillende dingen uitproberen die helpen zodat je medische of lichamelijke problemen hebt uitgesloten. - Hulp inzetten om jou te ontlasten (niet schuldig voelen maar vraag grootouders of goede vriendinnen om te logeren of een paar uur op te passen. Ga met oordoppen op zolder bijslapen terwijl je partner thuis is, lunchen met vriendinnen etc. - Doe dopjes in met noise cancelling en luister naar boeken, podcast of muziek terwijl je met je kindje bezig bent. Dan kan je toch nabijheid bieden terwijl je niet volledig gek wordt van het continu huilen. - Bedenk dat je binnen afzienbare tijd weer mag werken. Ooit een collega gehad die om deze reden weer eerder is begonnen. Die was echt aan het opladen op haar werk. Sterkte!
Heel herkenbaar. Wij hebben een kindje met reflux en KMA. We hebben echt zwarte sneeuw gezien. Uiteindelijk denk ik niet dat enkel de medische kant het gevolg was van het overmatig huilen. Bij ons starte het huilen rond 11u en ging door tot 23u waarna hij uitgeteld was en de nacht doorsliep. Onze jongen is pas gelukkiger geworden wanneer hij meer kon. De start bij de kinderopvang met 4 maand heeft enorm geholpen. Op 2 weken tijd zagen zijn begeleiders een enorme verandering. Hij sliep daar goed, had voldoende prikkels, was enorm leergierig en sociaal,… De opstart van de opvang heeft het voor ons dragelijker gemaakt, want helaas was het thuis nog altijd moeilijker. Met 6 maand is het huilen er echt volledig af gegaan ook thuis. De reden was omdat hij 1. Minder slaap nodig had en 2. Rond kroop en dus veel mobieler was. Thuis blijft het nog steeds moeilijker dutjes zijn met zijn 9 maand nog steeds regelmatig een ramp. Waardoor zijn mood echt bepaald wordt, hij wil heel veel nieuwe prikkels en nieuwe dingen kunnen. Een hele dag saai thuis zitten is voor hem een no go, want dan gaat hij zeuren Maar ondertussen zijn er veel meer mooie dagen dan moeilijke en daar hou ik me echt aan vast. Het beters echt mama, jullie kunnen dit!
Heb je ook een osteopaat bezocht? Reflux gaat vaak in combinatie met werveltjes die niet goed zitten. Hier ook deze combinatie gehad met zoon. Na de eerste keer osteopaat merkten we al verschil. Ook sliep zoon beter op zijn buik. Ook al gaat dat tegen de adviezen in.. Srerkte het is zo zwaar. Hier ging het met een maand of 5 steeds beter.
Wij hadden (inmiddels 11 jaar geleden) ook een huilbaby. Uiteindelijk werkte de combinatie van inbakeren, hypoallergene voeding, draagdoek gebruiken en ostheopaat bezoekjes het best. Er is nooit een medische rede voor het vele huilen gevonden. Desondanks is hij als baby toch veel blijven huilen. Ben regelmatig radeloos geweest! Doorslapen deed hij met 10 maanden (van 23.00-5.00). Af en toe ergens anders laten logeren of overdag een paar uurtjes oppas/ hulp in huis vragen hielp wel om het mentaal vol te houden. Mijn tips is dus ook: durf hulp te vragen. Na de 1 jaar werd het gelukkig snel beter, het vele huilen nam snel af en ook het inslapen lukte steeds sneller/makkelijker (al is het altijd een vroege vogel gebleven). Maar zijn babytijd was voor ons echt zenuwslopend, gewoon op overlevingsstand geleefd. Bij de tweede was ik daar ook weer heel bang voor, maar onze 2e zoon was gelukkig een stuk rustiger, huilde niet meer dan een gemiddelde baby. Bij ons werd het dus na de 1 jaar vrij snel beter. Ik hoop ontzettend dat het voor jullie dat het niet zo lang hoeft te duren..
Wat ontzettend naar dat jullie een huilbaby hebben, zo had je het je niet voorgesteld hè? Hier hadden wij 2 huilbaby’s, onze oudste zoon heeft tot 16 weken gehuild en de jongste heeft met 5 maanden 5 dagen in het ziekenhuis gelegen. Allebei hadden ze verborgen reflux en kma. Wat ik graag had willen weten bij de oudste was dat je best een stuk eerder aan de bel mag trekken dan je op dat moment denkt of doet. Bij onze jongste zoon liep alles qua voeding en kinderartsen daardoor een stuk sneller ondanks de opname met 5 maanden. En rust, reinheid en regelmaat waren hier ook de sleutel tot wat meer kalmte. Hebben jullie al aan kma gedacht? Zie je bijvoorbeeld eczeem, wilt jullie kindje steeds vroeger dan je zou denken een voeding, zit er slijm in de ontlasting en merk je na een voeding dat het huilen extremer word? Zo zijn er nog een scala aan andere symptomen.
Bedankt voor alle reacties nog! We hebben op aandringen bij het cb toch de ‘toestemming’ gekregen om pepti te gaan proberen. Ik heb duidelijk aangegeven dat we het vele huilen niet meer trekken en dat we medische oorzaken willen uitsluiten. Nu sinds 1,5 week over op de pepti en ik heb een compleet ander kind. Alle reflux klachten zijn verdwenen, hij huilt niet meer uren aan een stuk ontroostbaar en hij slaapt weer overdag. Zijn hele lichaam voelt 100x meer ontspannen aan. Nu huilt hij alleen nog als hij moe is of honger heeft. In plaats van huilen is hij nu de hele dag door naar ons aan het lachen en aan het kletsen. Hij vindt de hele wereld heel boeiend en slapen nog steeds niet zo interessant, maar hij is nu tenminste vrolijk als hij wakker is. Ik hoop echt dat dit zo gaat blijven, want dan kan ik de laatste 4 weken van mijn verlof toch nog ècht van mijn baby gaan genieten