Hallo, Ik heb sinds 2 dagen ineens spontaan huilbuien uit het niks en ook snel het gevoel dat mensen het op mij bedoeld ofso hebben. Herkent iemand dit ? En hoe gaan jullie hiermee om ? Ik heb namelijk zoals vandaag volgens mij al 3 of 4 keer moeten huilen en dat ik ook meerdere keren het moest weg slikken. In me hoofd maak ik me dan ook direct zorgen wat me kleintje hier van merkt.
Sneller huilen herken ik wel, vanwege de hormonen. Maar is r echt niks wat jou zo verdrietig maakt? Vooral omdat je zegt dat mensen t op je gemunt hebben..
Ik zit soms vol,hormonen, huilen om niks of een zielige tekst op Facebook. Kan me ook enorm alleen en chagerijnig voelen, en dan weer heel vrolijk..
Nou ik merk wel dat sommige mensen over me grenzen heen lopen en hele tijd me alles uit handen nemen. Ook tijdje geleden te horen gekregen dat me vriend is vreemd gegaan wel wat dingen dus maar ik heb nu gewoon echt dat het huilen steeds achter elkaar aankomt en ik ook niet kan stoppen met huilen.
Heel herkenbaar. Bij mijn dochter ook gehad en ze is kerngezond. Pas ben ik op een verjaardag in huilen uitgebarsten. Ik schaam me naar.
Oww, wat vervelend. Zullen de hormonen wel zijn en het nieuws dat je vriend vreemd is gegaan zal het wel erger gemaakt hebben. Ik heb helaas geen tips voor je behalve misschien leuke dingen voor jezelf doen? Ik heb juist dat ik me enorm snel erger aan bepaalde personen in mijn omgeving...
Net nog gebruld omdat er spetters van macaroni op m'n trui kwamen tijdens het koken! 😢😃 Echt hormonen..
Bedankt voor dit topic, want ik stond net ineens te huilen in de douche en vroeg me af of meer vrouwen zo 'makkelijk' huilen als ik . Ik weet vaak heel goed waarom ik huil, maar vind het zelf meestal onzin. In de douche ging ik in eerste instantie huilen door een paar ferme harde buiken, waarna mijn verdere denken ook nog even 'fijn' in actie kwam. Die hormonen, pffff...
Veel meer emoties tijdens zwangerschap, huilen om weinig en mee huilen met andere hun verdriet Ect.. het is bij mij nooit meer over gegaan tussen de zwangerschap in, maar zijn niet echt he huilbuien eerder biggelende tranen ect
ja hier herken ik het ook. door de hormomen word je extra getriggerd en dan komt het er als een bom uit. ook bij mij wel door het 1 en ander wat is gebeurd en ik opgekropt had.dat kwam er met mijn hormoonpieken uit! bij mijn zoontjes kraambed had ik er ook heel erg last van. voelde me net een vaatdoek. dat vond ik echt een emotionele rollercoaster. blijdschap en verdriet afgewisseld
Emoties tijdens zwangerschap zijn heel normaal hoor. Maar lees ik nou goed dat je vriend is vreemd gegaan? Tijdens je zwangerschap? Oef, dan zou ik ook continu huilen vrees ik. Of woest zijn...
Heftig ts. Dat zal ook niet meehelpen bij een hormonen-bom-bui. Hier net zo hoor. Ik heb soms uit het niets het idee dat iedereen me tegenwerkt, iedereen me niet meer moet etc. Gaat nergens over, want het is grote onzin😁 een half uur na mijn jank-bui snap ik niet zochten waarom ik het überhaupt dacht😂
Ik ben nu aardig stabiel maar tussen de 10 en 20 weken was er geen land te bezeilen met me. Ik was constant zooo boos en verdrietig.
Haha gelukkig ben ik niet de enige Wat shit voor je van de situatie met je vriend Hoop dat je het gauw een plekje kunt geven. En laat je emoties lekker gaan, beter dan binnen houden! Ik ga tegenwoordig wel de "zielige" verhalen op facebook uit de weg en met tv kijken ben ik ook voorzichtig geworden haha. Schaam me namelijk heel erg om in het bijzijn van anderen te janken Dus geen grey's anatomy voor mij voorlopig hahaha. En als ik echt moet janke ga ik lekker in de douche staan..
Dan vind ik jouw huilbuien wel iets meer dan alleen hormoonaal hoor meid.. Ik wens je veel sterkte en wijsheid. Niet eerlijk... Je zou eigenlijk alleen maar "moeten" huilen om rare hormonale dingen en niet om dit soort ellende.
Ik heb het ook, de ene dag ben ik super uber gelukkig. De dag erna (zoals vandaag ) zo down als de pest..