mijn zoontje huilt veel, hij wil alleen maar bij mij zijn, het liefst de hele dag op schoot, zet ik hem weg dan is het huilen en komt mij achterna. zodra ik uit beeld ben speelt hij gewoon. hij doet dit alleen bij mij.. en ik word er inmiddels stapelgek van :x is dit dan verlatingsangst? bij zijn vader doet hij dit niet.. heeft hij hem op schoot en kom ik even voorbij gelopen dan begint hij alweer, dit doet hij al vanaf dat hij 6 maand oud is, ik kan helemaal niks meer doen zo!! ik heb ook nog een dochter die haar aandacht nodig heeft.. hij heeft 2 weken dit gedrag niet vertoond, maar sinds 2 weken is het weer begonnen, nu voelt het dubbel zo zwaar.
klinkt wel als verlatingsangst, mijn dochter heeft dat ook met periodes, idd alleen bij mij. Veel kiekeboe spelen helpt wel wat...
Ik ben er ook van overtuigd dat het verlatingsangst is. Voor zo'n kleintje lijkt het alsof je hem achterlaat. Het enige wat je eigenlijk kan doen is er voor hem zijn. Terug zijn vertrouwen winnen. Uiteindelijk gaat dit weer over...
wat een vervelend iets dat verlatingsangst... ik mag hopen dat het snel over is, word er kierewiet van toch vreemd dat hij er 2 weken geen last van heeft gehad..
Herkenbaar en inderdaad verlatingsangst of een andere ontwikkelingsfase waardoor hij angstig is en dus nood heeft aan de allerveiligste en dat ben jij blijkbaar S zit ook in een fase en wil alleen maar op mij en dat kan idd soms best vermoeiend zijn. Dus soms heeft ie pech en dan is er even aandacht of een knuffel voor broer of zus. Ik ga wel serieus om met zn angst om alleen gelaten te worden dus hij mag altijd mee naar de wc bijvoorbeeld. Dan gaat ie op een krukje zitten en vertelt me precies wat ik moet doen (psssss en wijzen naar wc, die die en wijzen naar papier en dan wijzen naar onderkant buik daar daar en ten slotte een blij jaaa klaaaaaar ). Dus ik snap dat je kierewiet wordt soms maar eigenlijk is het een groot compliment voor jou
in het begin vond ik het wel lief.. maar die fase duurt me veel te lang, kan je al verlatingsangst hebben met 6 maand? ik kan helemaal niks doen overdag.. als ik al voorbij loop begint hij al. ik neem hem ook overal mee, maar als ik hem in de kinderstoel wil zetten, zet hij het al op een huilen.. loop ik even weg om iets te pakken (2 meter van hem vandaan) huilen huilen. dat huilen is zo vermoeiend! wat ik ook vreemd vind is dat hij s'middags er minder last van lijkt te hebben
hier was het ook zo, alleen mama was goed. nu hebben wij een boerderij dus moest ze het alleen met mama doen . kiekeboe spelen hielp hier heel goed. ken je het spelletje van Nijntje (ijzeren kistje en in alle speelgoedzaken te koop). heel leuk spelletje en goed voor verlatingsangst, te spelen van 1 tot 4 jaar, echt een aanrader dus. de ouder/verzorger moet Nijntje verstoppen, nijntje roept en is tussendoor stil, je kindje moet het gaan zoeken, als ze ouder worden zitten er kaartjes bij.
dat spelletje hebben we gekocht voor zijn 1e verjaardag, maar dan met de kikker. erg leuk! als het verlatingsangst is zou hij toch moeten blijven huilen als iemand anders hem oppakt? ik vraag me af of het niet aandacht trekken is.. dat ik hem altijd oppak als hij huilt
Dat is volgens mij meer eenkennig wat je dan bedoelt.. als iemand anders hem oppakt en dan gaat huilen/ blijft huilen. Hier ook nu verlatingsangst, ik denk zo'n 4 weken nu... had ik oei ik groei boek gelezen dat het gemiddeld 5 weken duurt... ik vind vanaf 6 maanden ook wel erg lang hoor.... Als hij echt nu al zolang zo huilerig en hangerig is zou ik niet alleen aan verlatingsangst denken.... Maar goed, ik heb er verder geen verstand van. Hier is het de ene dag ook erger dan de andere dag en soms is het al goed als hij me even ziet en gaat weer verder spelen. Vandaag op een verjaardag ging hij zelf op onderzoek uit en hoor ineens mama-mama... en toen was hij me dus ineens kwijt. Ik heb hem nog nooit zo snel zien tijgeren... zo schattig... maar soms ook wel vervelend ja, zeker als het al maanden aan de gang is.
dat klinkt idd schattig. hier duurt deze fase me iets te lang hij deed vanmiddag precies hetzelfde bij mijn schoonzus.. hij was stil toen ze hem oppakte en toen ze hem wou neerzetten was het weer huilen.. zij dacht aan aandacht trekken... blijkbaar heb ik hem dan te snel opgepakt als hij huilt?! hoe ga ik dit rechtbreien? ik lijk wel een onervaren moeder zo... maar ik wil zo graag dat dit gedrag snel over is, wie heeft tips
Dat zou nog kunnen, dat zou je uit moeten proberen. Misschiem met zijn hechting te maken? Hoe gaat het als je weg bent/ uit het zicht bent? Pakt hij dan iemand anders die jou rol overneemt? Mijn dochter trekt nu nog naar mij, ik ben haar grote vertrouwen. Ze is vanaf juli 3. Je kan proberen of hij je los wil laten anders zou ik hem toch die veiligheid geven. Als je er bent is dat logisch natuurlijk. Het heeft hier 2 jaar geduurd omet papa een band te lrijgen. Nu doen ze alles samen, het is vanzelf goed gekomen
Hem zeggen dat je hem neer zet, zeggen wat jij gaat doen ( korte periode) en dan ook terug gaan. De tijd dat je weggaat steeds uitbreiden. Zo leert hij dat. Je weggaat en terug komt. Blijven volhouden anders maar even huilen als je hem neer zet. Dit blijven oefenen. Succes!
als ik er niet ben is er niks van dit gedrag te bekennen.. als ik thuiskom begint hij gelijk te huilen en naar me toe te kruipen, als hij bij zijn vader op schoot zit wurmt hij zich los (huilend) om bij mij te kunnen zijn.