Hallo andere mama's, Ons lieve zoontje wordt in februari alweer twee jaar. Het is echt een schatje en we houden zielsveel van hem maar...meneer probeert ons 's nachts echt uit. Dit is al vanaf januari zo. Het is een paar weekjes goed gegaan (in oktober/november) maar sinds hij ziek is geweest, is het weer raak. We hebben hem teveel 'verwend' ben ik bang. Hij had buikgriep en toen stikte hij zowat in z'n eigen spuug dus hebben wij hem bij ons in bed genomen. Dom dom natuurlijk maar ja, je hebt zoveel angst in je lijf. Maar het is inmiddels alweer 3 weekjes geleden en meneer wordt dus nu 's nachts WEER krijsend wakker en is niet stil te krijgen. Wat we ook doen, zachtjes praten, geruststellen, troosten, even bij hem zitten, 'boos' worden, niets helpt. Nu heeft hij vannacht bij opa en oma geslapen en ja hoor, meneer slaapt gewoon door!!! Vind dat zo frustrerend. Nu zei m'n moeder: hij is erg afhankelijk van jou als hij thuis is. Probeer hem wat minder afhankelijk te maken.. Maar hoe doe ik dat?? Papa mag niets doen, alles moet mama doen, en hij reageert alles op mij af en niet op papa. Maar als papa op z'n kamertje komt 's nachts, begint ie direct al te krijsen. En als ik kom, wordt hij stil, zodra ik wegga begint hij weer te krijsen. Dus hij moet alles van z'n mama hebben. Lief natuurlijk maar dat kan toch zo niet verder? Papa legt hem al op bed, papa help hem ook met eten 's avonds, papa verschoont hem ook als dat nodig is. Dus dat doen we echt allemaal wel. Maar toch, als hij naar bed moet en ik ben thuis, is het steevast een drama. Ik kan toch moeilijk elke avond verdwijnen omdat hij anders niet doorslaapt?? Deze week was hij ook om half 4 's nachts wakker en maar krijsen. Uiteindelijk ben ik om 7 uur met hem naar beneden gegaan, hem op de bank gezet en gezegd dat ik hem niet wil horen. Hij heeft me toen met schuine oogjes aan zitten kijken maar ik heb echt niet gereageerd. Om half 8 viel hij zittend in slaap.. Het is toch niet normaal? Voel me zo machteloos en dat voelt hij natuurlijk erg goed aan. Het is een heel verhaal hoor, en nog lang niet alles is gezegd maar heeft er iemand tips wat ik hier tegen kan doen? ik merk nl echt dat de adrenaline door m'n lijf vliegt als hij weer zo ligt te krijsen 's nachts. Ik kan mezelf echt nog wel inhouden maar moet daar ontzettend veel moeite voor doen. Bedankt voor het lezen..
Moeilijk hoor! Jullie hebben hem natuurlijk flink verwend en hij vond dat prima. Hij moet nu dus weer leren dat hij niet meer bij jullie in bed slaapt. Je zou hem in zijn bedje op jullie kamer kunnen laten slapen en dan steeds het bedje meer naar zijn kamer verplaatsen, zodat hij uiteindelijk weer in zijn eigen bed op zijn eigen kamer slaapt. Ben je wel een week mee bezig... Mijn zoon was 1,5 en heeft 's nachts flink om mij geroepen. Mijn man ging steeds naar hem toe om hem maar niet zijn zin te geven. Dit steeds volgehouden en uiteindelijk riep hij niet meer om mij. Het is echt een fase en gaat weer over. Wij hebben hem echt niet laten huilen, het is gewoon vanzelf overgegaan. Enorm frustrerend is het, zeker als je ook nog zwanger bent. Doorzetten en volhouden en overdag ook met je zoon bespreken. Succes!
Hier een dametje wat net zo oud is en ook zwanger van de 2e Hier zijn we de nachten wel gewend, de nachten dat ze heeft doorgeslapen zijn er weinig. Hier is ook alleen mama goed en ze krijgt hier nog borstvoeding en s nachts werkt dat gewoon perfect. Ik kan haar daarna weer wegleggen en ze gaat weer slapen. Standaard wordt ze 1x wakker, soms een onrustig nachtje maar met 1x kan ik wel leven. De enkele keer dat ik er niet ben, neemt papa haar mee naar beneden, legt uit dat ik naar de baby's ben (werk in de kraamzorg) en als ze moe wordt, legt hij haar weer in bed. Dit werkt pas sinds kort, maar door nachtelijke wachtdiensten, moet ik wel eens mn bed uit. Als ik thuis ben, moet ik haar ook op bed brengen, voor de baby komt, gaan we wel even proberen of dat met papa ook lukt. Als ik er niet ben, is t geen probleem. Oppas hier in huis is ook geen probleem. Verder doet papa haar in bad, gaan samen de hond uitlaten, konijntjes voeren, filmpje kijken, etc. dus ook genoeg dingen samen.
Dat bespreken, dat doen we dus ook en als wij dan zeggen: vannacht was je niet zo lief met slapen he? Dan zegt hij: Neej.. En als wij dan vragen: waarom kon je niet slapen? Dan loopt hij weg. Als wij dan later vragen: ga je vannacht wel lief slapen, dan zegt hij: Neej.. Nou ja zeg! Ik ben nog geen twee maar ik zeg al wel NEE! Ik weet gewoonweg niet wat we hiermee aanmoeten. We hebben ook een dochtertje van 3 en als zij weleens wakker was op die leeftijd was het een aai over de bol en ze ging weer verder.. Wat een verschil van kind he! En dat geeft niks natuurlijk maar ik weet met ons zoontje gewoonweg niet wat we daarmee aan moeten. Klinkt wel erg hopeloos haha.
Ik denk toch doorzetten dat papa komt.. Dus jij niet meer eruit, niet meer in bed leggen, tot hij het accepteerd. Dan kunnen jullie weer afwisselen. Zal wel een hele moeilijke week worden dan, kan je man vakantie nemen dat hij overdag wat bij kan slapen? Maar ik denk echt dat dat de enige manier is.
Alle vragen met "nee" beantwoorden is bekend. En als je niet vraagt of hij gaat slapen, maar hem verteld dát hij gaat slapen? Is net anders en misschien kan hij zich er dan wel aan toegeven. Mijn zoon was vooral dwars als we iets vroegen. Nu vraag ik dus niks meer, en hij is erg lief en behulpzaam (met zijn kuren natuurlijk ). En ik denk dat ze nog niet kunnen uitleggen waarom ze niet slapen, zijn ze net te klein voor. Het "overkomt" ze, misschien kun je er rustig over praten en uitleggen dat jij niet meer komt maar papa! Het is zwaar als dit 's nachts gebeurd, maar echt volhouden hoor en het komt echt wel goed!
Onze dochter is 3,5 en probeert ook regelmatig uit of ze bij ons in bed mag, maar ik doe dan zelf geen ook dicht. Het enige wat je kunt doen is volhouden en niet toegeven, dat is het allermoeilijkste...vooral als je kind huilt en jij omvalt van de slaap. Maar zodra je 1 keer toegeeft, houden ze het de volgende keer nog langer vol want dan weten ze..mama komt uiteindelijk toch wel. En onze dochter kan het helaas heel lang volhouden! En rustig toespreken..wij zeggen altijd..We slapen in ons eigen bed, dit is jouw bed en dat is papa's en mama's bed (wel 100 keer!!!) Je hebt even een rotweek maar daarna is het echt wel over. Dit werkt in ieder geval bij ons...anders ligt ze straks als ze 7 is of zo nog bij ons in bed!
Waarom niet gewoon toegeven? Vind je het echt zo een ramp dat hij bij je in bed ligt? Mijn dochter mag wanneer ze wilt bij ons slapen (2,5 jaar) maar het zijn periodes. Dan wil ze het een week lang en dan weer een half jaar niet. Ze gaat wel altijd in haar eigen bedje slapen. kipjetok ik denk niet dat ze met 7 nog bij jullie in bed ligt maar vindt je dat dan echt zo een ramp? Ik vind het wel gezellig als mijn dochter s nachts bij ons komt liggen. Lekker warm lijfje en armpjes om me heen. Heerlijk vind ik dat.
Een ramp is een groot woord, maar eerlijk gezegd slaap ik zelf weinig tot niet als hij bij ons in bed ligt. Heb dan niet voldoende rust. Dus vandaar dat wij gewoon willen dat hij echt in z'n eigen bedje slaapt. Ons dochtertje komt ook wel eens heel af en toe bij ons in bed maar na 5 minuutjes gaat ze gewoon weer terug en bij haar is er niets aan de hand. Dan is ze getroost en rustig en gaat ze gewoon weer in haar eigen bedje slapen.
Ik ga mijn kind op deze leeftijd niet dwingen om door te slapen of om altijd in haar bedje te slapen. Ik zou het niet erg vinden als ze af en toe bij ons zou liggen maar ze wil het zelf niet. Natuurlijk zou ik ook liever elke nacht door willen slapen, maar als zij langer slaapt, word ik vanzelf vaak ook een keer wakker om even te plassen ofzo. Ik kan binnen 10 min. weer slapen. Enige nadeel is dat ik nu s avonds en begin nacht vaak misselijk ben, dat is dan even wat minder. Als ze straks wat ouder is, wil ik in elk geval van de late/nachtvoeding af, maar momenteel is dat vaak ook de enige voeding en zuivel die ze krijgt, dus ook noodzakelijk. Ik ga er vanuit dat een kindje het niet doet om je te pesten.
mijn dochter heeft ook regelmatig haar kuren 's nachts ook hier is het al een aantal malen geweest dat ze huilend wakker werd en haar doek en speen niet kon vinden. en dan was het niet goed genoeg dat pappa kwam......k moest perse komen. dit doen we dan absoluut niet! de ene keer komt pappa en dan andere keer komt mamma. Blijft ze hier over door jammeren, huilen ect dan waarschuwen we haar dat ze anders even op de mat kan gaan zitten. dit hebben we dan zo nu en dan ook wel gedaan, midden in de nacht zit mevrouw op de mat tuurlijk wordt er dan een lampje ect aangedaan en zit ze er meestal niet langer dan een minuut. ze heeft dan wel door dat ze echt moet stoppen en gewoon moet luisteren naar ons. dan geven we haar natuurlijk een hele dikke knuffel en stoppen haar weer lekker knus terug in haar eigen bedje. klinkt misschien heel hard, maar het werkt wel.
@debby82 Dat verschilt denk ik per kind, fijn dat jouw dochter dat in periodes heeft. Als we bij onze dochter niet consequent zijn dan is het hek van de dam. En ik doe zelf geen oog dicht als ze bij ons ligt (vorige keer kreeg ik zo'n elleboog in mijn gezicht dat ik sterretjes zag!!) 's Morgens als ze wakker is geworden mag ze even bij ons in bed maar verder niet (als ze ziek is natuurlijk wel, maar alleen als ze er elf dan om vraagt) Enne verder doe ik ook nog graag andere dingen in ons bed......(liever zonder dochter ernaast!)
Ons zoontje (23 maanden) mag gewoon bij ons slapen als hij daar behoefte aan heeft. Mijns inziens een normaal en bovendien natuurlijk verschijnsel.
Leggen jullie 's nachts ook uit wat jullie doen? Dus als papa komt, zegt papa dan dat mama ligt te slapen (ofzo) en dat het ook goed is als papa hem nu even troost en weer in bed legt? Dat werkt hier heel goed, want Lisa roept meestal mama, maar ik stuur papa er ook wel eens uit natuurlijk . Al slaapt ze de afgelopen week geloof ik helemaal door (of ik ben vergeten dat ze wel een keer wakker is geweest, maar ik hou me er niet zo mee bezig ) Het is normaal op deze leeftijd dat ze flink aan het uitproberen zijn, maar het echt snappen doen ze niet altijd. Zeker niet als je overdag vraagt over afgelopen nacht en of hij de komende nacht wel lekker gaat slapen, dat besef van tijd heeft hij nog niet.