Morgen gaat bij ons in de regio de school weer beginnen. Nu probeerde ik mijn dochter hier vast op voor te bereiden door te bespreken wat het thema word van september. Onder andere mogen alle kinderen dan een schoenendoos vullen met alle dingen die ze leuk vinden en waar ze wat over willen vertellen in de klas en dan gaan ze uiteindelijk de doos versieren... Ze ging hier erg leuk op in, ze wou graag een barbie in de doos omdat ze daar graag mee speelt. Een cd van k3 omdat ze die helemaal geweldig vind en graag danst. Een zwempak omdat ze een echte waterrat is en schaatsen omdat ze dat afgelopen winter heeft ontdekt (word een foto) En een foto van ons huisdier. Later op de avond is ze ineens heel verdrietig en moet enorm huilen, als ik vraag of ze wil vertellen wat er is zegt ze 'ik wil niet naar school' 'Ik vind het speelgoed niet leuk' Na enig doorvragen kwam eruit dat ze alles wat in de doos zat niet durfde te vertellen in de klas aan de juf en dat ze volgens haar de enige in de klas is die niet iets durft te zeggen in de kring. Dus ik zei:'meisje dat is helemaal niet erg dat je dat niet durft, dat mag je nog leren en voor nu doet mama een briefje in de doos en leest de juf dit voor en mama zal het de juf ook even zeggen'. Na wat geknuffeld te hebben was het ook weer goed. Nu met ik er wel bij zeggen dat ze sinds febr al naar school ging, maar nu overgeplaatst is naar een ander klaslokaal en 2 andere juffen. Ze durfde in de vorige groep pas op het laatst voorzichtig wat te zeggen, maar moet dus nu helemaal opnieuw beginnen. En eigenlijk vind ik het ook heel gek, want thuis is ze zo anders. Juist een wildebras, spontaan, heerlijk vrolijk, altijd grapjes maken, ondeugend en soms zelfs brutaal. voelt ze zich dan zo onveilig in de klas dat ze totaal ander gedrag vertoont of is dat normaal? Sorry voor dit lange verhaal, maar moest het effe kwijt. Wat kan ik naast haar voorbereiden en er veel over praten nog meer voor haar doen? Graag tips...
Lastig.. Mijn jochie houdt ook niet zo van in de belangstelling staan.. Van de week even samen bedacht wat hij over de vakantie kon vertellen. Dat werden zijn nieuwe bed en de tent. Of hij het doet betwijfel ik nog trouwens, maar dat is dan voor hem en juf om uit te zoeken wat hij moet vertellen. Zijn juf kent hem ook al van een heel jaar, dat scheelt.. Ik probeer bij hem aan de ene kant wel zijn gevoel te benoemen en praat er ook over. Maar ik ga niet mee in een negatieve spiraal, van allerlei dingen die mis kunnen gaan/hij niet durft. Ik begin dan juist te vragen wie vorig jaar zijn vriendjes waren, waarmee hij graag buiten speelt, of hij zijn favoriete werkje weer pakt (castle logix jr), dat soort dingen. Dus ook de positieve dingen aanduiden. Vaak gaat hij dan wel mee, en zijn de zorgen wel in evenwicht met de zin in school..
bedankt voor je reactie, lastig is dat ja, maar is hij thuis dan ook zo of gedraagt hij zich juist anders dan op school. ik probeer haar ook echt heel enthousiast te maken en positieve energie te geven, we hebben de doos even laten rusten en vanavond kwam ze hier zelf op terug dat we hem af moesten maken, ben benieuwd... Haar 1e dag ging moeizaam en vond vooral ik ook heel moeilijk, ik zag haar gewoon vechten tegen haar traantjes, want ze wilde niet gaan huilen in de klas, ben zelf ook snel weggegaan anders begon ik zelf te huilen en wlde niet dat ze dat zou zien... Nog even staan kijken bij het raam en zag haar heel gespannen zitten ondanks dat ze naast haar vriendinnetje zat. Thuis vertelde ze trots dat ze wat durfde te zeggen tegen de juf, dus ik heel enthousiast vragen stellen. Ja zegt ze ik moest zo nodig naar de wc en kon het echt niet meer ophouden en toen heb ik dat tegen de juf gezegd en mocht ik de noodwc gebruiken... Naar haar toe heel blij gedaan, maar vond het wel heel triest dat ze dat niet eerder durfde te zeggen...