Mijn schoonouders en ik hebben om persoonlijke redenen niet echt ene goed verhouding. Ze willen constant langskomen nu mijn zoon geboren is. Het meest vervelende vind ik dat mijn schoonvader naar zijn wieg gaat , dekentje eraf haalt en hem probeert wakker te maken. Hij zit constant aan hem en als het niet lukt dekt hij hem ook niet toe. Mijn schoonvader is ziek geweest en slikt allerlei medicijnen en was zijn handen niet als hij aan de baby komt. Mijn schoonvader kan in de tuin werken en daarna aan mijn zoon zitten Mijn zoon vindt het ook niets want elke keer huilt hij heel hard. Ik heb nu gezegd je kan lansgkomen maar bekijk hem en laat hem met rust en was je handen als je toch aan hem mag komen Mijn schoonvader is nu boos en mijn schoonmoeder ook omdat ik heb gezegd geen foto's maken met de flits want dat arme kind schrikt zich elke keer rot. Ze maakt foto's zo bam in zijn gezicht met de flits Ik kan eerlijk zeggen dat ik mijn schoonouders wel kan schieten , ik zie ze liever gaan dan komen Mijn vriend heeft het ook al gezegd maar ze blijven het doen vandaar dat ik heb gezegd sorry dan blijf je weg
Ik vind je wel een beetje onredelijk. De dingen die in jou verhaal voorkomen, daarvan kan ik me voorstellen dat jij dat liever niet wilt hebben. Ik vind alleen dat je het erg hard brengt in je openingspost, naar je schoonouders toe. Ze hebben het beste met je kind voor, dus probeer ze gewoon op een normale en respectvolle manier te benaderen. Het lijkt me ook niet leuk voor je vriend, om te merken dat jij zijn ouders wel kunt schieten en ze liever ziet gaan dan komen. Ik kan me voorstellen dat dit ook invloed heeft op je schoonouders en dat zij zich een beetje achtergesteld voelen.
De persoonlijke redenen zijn nogal heftig. In zoverre dat ik enorm gekwetst ben door hen. Bij mijn zoon hoort zijn moeder maar als ik bij hen ben, word er duidelijk aangegeven dat ik er niet toe doe maar mijn zoon wel Mijn vriend heeft aangegeven dat ze mij ook met respect moeten behandelen. Zij vinden dat niet nodig omdat ik niet goed genoeg ben. Ik zou een snob zijn
Als je het op dezelfde toon hebt gezegd zoals je het hebt geschreven snap ik wel dat ze boos zijn. Ik snap jouw frustraties ook maar die worden natuurlijk gevoed door het feit dat je ze niet mag. Probeer het wat vriendelijker misschien? en zeg gewoon eerlijk wat je dwars zit.
Volgends mij ben ik de enige die je wel goed begrijpt Ik heb een super goede relatie met mijn schoon ouders en mochten ook altijd langs komen... Maar ook steeds proberen mijn zoon wakker te maken zodat ze " zijn oogjes is konden zien " heb ik vriendelijk tegen mijn vriend verzocht dat ik daar niet van gediend was! En hem ook zeker 4 maanden bij me gehad dat bijna niemand hem vast hielt! ( hebben ook een prikkelbare baby) Maar nog heb ik zoets het is mijn kind en ik beslis erover hoe en wat! En begrijp heel erg dat je even afstand van ze wilt doen!
Iedereen zegt hier juist wel dat TS begrepen wordt. Het gaat er alleen over hoe TS het beschrijft, het klinkt gewoon erg hard en vijandig.
Ohja, ik kan me het me heel goed voorstellen eerlijk gezegd. Ja, natuurlijk zijn ze gek op hun kleinkind, maar ik weet inmiddels uit eigen ervaring dat sommige mensen ineens heel egoïstisch kunnen zijn. Alsof je kind het leuk vindt om uit zn slaap gehaald te worden omdat opa hem zonodig wakker moet zien. Hebben zij even plezier en jij zit vervolgens met een kind dat uit ritme is. Dan zijn zij natuurlijk allang weer weg. (Of je krijgt ineens het ongevraagde advies dat je je kind maar gewoon eens moet laten huilen, en ja, door wie huilt hij dan?) En dan dat (niet) wassen van de handen. Ongelooflijk hoeveel mensen ik hierop moest wijzen tijdens kraambezoek. Waar je inderdaad heel erg op moet letten is de toon waarop je iets zegt. Het zijn misschien de hormonen en het enorme moedergevoel, maar je trapt mensen echt op hun tenen, kan ik je verzekeren Dus diep ademhalen, tot tien tellen...en dan rustig zeggen dat je iets niet leuk vindt.
Ik kan het me heel goed indenken. Goed dat jullielaten weten hoe jullie je erbij voelen. Wij hebben ook geen goed contact met m'n schoonouders. Zulke aanwezige dominante mensen. En met dingen op een subtiele manier zeggen ben ik zelf klaar mee. De afgelopen jaren wel gebleken dat dat niet binnenkomt, dus dan maar wat directer. Maar goed dat is onze situatie. Maar het komt op mij niet onredelijk over.
Ik begrijp jou volkomen, maar ik heb dan ook zulke schoonouders. Zij wilden liever bijvoorbeeld geen meisje, mijn schoonmoeder vond zichzelf geen meisjesoma, kleine baby's waren niet leuk, ze zijn ook zeer onhygiënisch en zitten dan aan mijn dochter zonder de handen te wassen. Ze plukt het brood van mijn dochter uit elkaar (met vieze, lange nagels) omdat ze niet respecteert dat mijn dochter volgens de rapley methode eet. Mijn schoonouders kwamen eerst nooit en nu iedere week. Onverwachts en ze blijven soms 5 uur zitten. Ik snap dus heel goed dat jij hiervan baalt, dat je het vies vindt. Maar ik denk dat jouw frustraties wel wat dieper liggen. Ik vind het knap dat je er wat van hebt gezegd, je kind kan dit niet. En ik baal nu nog dat ik niet beter voor mijzelf en haar ben opgekomen.
oh zo herkenbaar! Dit is hier precies zo gegaan. Zegt sv tegen mn vriend dat ik over het paard getild ben maar toen ik hem confronteerde ermee was het niet waar... Maar zo denken zij er echt wel over. Bij ons is het contact op een laag pitje. Zal ook niet beter worden. Zal ze ook nooit laten oppassen want ik weet zeker dat ze al onze regels aan hun laars lappen (al getuige van geweest bij m'n nichtjes). Kost veel energie zulke schoonfamilie. Kun je beter aan je kleine uk besteden
Mijn schoonouders wilden juist liever een meisje. Toen we vertelden dat we zoon kregen was hun reactie oh een meisje was toch wel iets leuker geweest. Mijn vriend en ik waren compleet van slag af En vanaf dat moment tot aan de bevalling niets meer vernomen van hen.
Wat hebben jullie allemaal vervelende schoonouders. Gelukkig zelf geen last van. Ik kan goed met ze overweg en als me iets niet zint, dan zeg ik dit ook zelf tegen hun. Niet via mijn partner. Lijkt wel of al deze schoonouders niet begrijpen hoe om te gaan met een baby. Zou bij mijn ouders en schoonouders niet voorkomen dat ze de baby wakker maken. Sommige dingen kan ik begrijpen, dat je die niet leuk vind. Maar communiceer daar dan over ongeacht hoe de band met je schoonouders is. Als je je verhaal hier kunt vertellen, kan dit toch ook persoonlijk tegen hun. Krijg soms het idee, bij sommige mensen dan, dat de schoonouders bij voorbaat al niks goed kunnen doen als er een kindje opkomst is. Hopelijk kom je er uit met je schoonouders.
Precies dat zie ik ook echt niet. In tegendeel leuk juist. Ieder z'n mening natuurlijk maar het zou erger zijn als het andersom zou zijn. Nee zonder gekheid, dit kunnen ze toch alleen maar goed bedoelen? Ik had tijdens en na m'n kraamweek ook zo'n naar gevoel bij mijn sm. Ze heeft er zelfs voor gezorgd dat m'n kraamtranen al heel snel kwamen opzetten en een dag lang niet meer weggingen. Ze kan heel bot uit de hoek komen en zei dingen als 'ze vindt het niet leuk als je haar zo vasthoudt'. Als je net moeder bent (en nog volop aan het herstellen bent en moet wennen aan de situatie) is dat het laatste wat je wilt horen. De woorden 'niet goed' bleven maar rondspoken in m'n hoofd. Ze was er elke dag in de eerste week en gaf ongevraagde adviezen. Ze woont vlakbij en kwam altijd onaangekondigd. Ik zag soms groen. Vooral in de kraamtijd wil je niet dagelijks je sm zien. Zelfs mijn moeder was er niet zo vaak. Nu na 18 maanden zie ik het opeens heel anders! Degene die er altijd voor m'n meisje en ons is, je raadt het al m'n sm. Ze past op wanneer we maar willen. Ze past sowieso al 1 x in de week op. Ze is nog nooit ziek geweest en we kunnen haar dag en nacht bellen. De kleine is gek op haar. Ook houdt ze zich goed aan onze regels. Niet leuk om te zeggen maar m'n moeder is vaak weg en heeft al heel vaak afgezegd. Lang verhaal kort, ze is onze grote steun en toeverlaat! Onze karakters matchen nog steeds niet optimaal en dat zal altijd zo blijven maar ik trek het nu beter nu ik zie wat voor een goede oma ze voor m'n dochter is en hoeveel ze voor ons doet. Dat heeft echt alles goed gemaakt voor mij. Nu ik er op terug kijk waren de irritaties in de eerste weken ook vooral opspelende hormonen bij mij en het wennen aan alles waardoor ik me extra onzeker voelde. Dit is nu helemaal weg. Nu ik zie hoe leuk mijn meisje het vindt om haar te zien kan ik ook veel beter met haar overweg. Een blij kind is een blije mama. Heel cliche maar zo werkt het. Ik wil haar binnenkort een keer in het zonnetje zetten door haar mee op vakantie te nemen. Ik zou bijna willen zeggen, geeft het nog een kans, misschien moeten zowel jij als zij erg wennen (ondanks hun andere gewoontes en karakter).
Je moet gewoon echt harde duidelijke regels stellen en als ze dan boos zijn is dat heel jammer maar je laat het als moeder toch niet gebeuren dat anderen je kindje wakker maken of met vieze handen aanraken...kom nou toch zeg. Jij beslist over je kindje en je hoeft dit echt niet te pikken!
Sommige mensen hebben gewoon niet genoeg aan een vriendelijk woord. Ik houd er ook niet van dat mijn zoon uit mn handen geplukt wordt, of dat een oma zich op een nare manier ergens mee bemoeit. Ik doe dat soort dingen ook niet dus eis ik van een ander ook dat ze dat niet doen. Ik zie de kids van mijn zus dolgraag, en alle kids aan vl zijn kant ook, maar nog vraag ik eerst iets voor ik handel. Zelf zeg ik 1x iets vriendelijk, en dan is het afgelopen. Ik zit soms echt met verbazing hier op het forum te lezen hoe mensen soms over zich heen laten lopen door hun familie maar wel klagen erover op een forum. Trek dan in hemelsnaam je mond open.
Ik snap dat wel. Dat moet maar net bij je passen 'je mond open trekken'. Als het niet bij je past, komt de boodschap ook niet over 'believe you me'.
Nou bij ons is er geen mogelijkheid voor dergelijke communicatie, ja 1 keer. Ik wil graag dat mijn man contact met zijn ouders houdt en dat mijn dochter contact met haar opa en oma heeft. Zij heeft er niet om gevraagd. Dat betekend voor mij dat ik heel vaak door moet zetten (man ook) en me stil moet houden. Mijn dochter heeft recht op haar opa en oma, dit contact zal ik nooit in de weg staan. Ik praat met respect over ze, als ze oud genoeg is leg ik haar alles uit. Ik verwacht dat ze zelf met vragen komt.
Ik vind het niet onredelijk, helemaal niet. Wat mij eigenlijk varbaasd is dat het uberhuapt mogelijk is dat iemand aan je kind zit als je het niet wilt. Ik bedoel het niet als kritiek, ik zie dit soort topics vaker voornij komen. Ik kan me geen situatie voorstellen waarin iemand mijn kind wakker zou maken als ik het niet wil. Ik zou zeggen:duidelijk aangeven wat wel en niet mag en het lieft in een vriendelijke manier. Je wil je kind opa en oma niet ontnemen, maar het mag wel duidelijk zijn dat jij bepaalt wat met je kind gebeurt (de komende jaren iig).