Oh maar wat ik nog vergeet...heb af en toe ook hele gekke lachbuien om niks. Ik kan dan ook niet meer stoppen en heb dan echt heel erg de slappe lach. Is ook wazig hoor!
heb ik ook gehad haha ik kon gaan janken om een pen die verkeerd lag ofzo. heb wat af gejankt hihi het is nu wel weer wat minder maar kan af en toe nog goed dwars zijn van de hormonen hoor.
Whahaha, ik ken het!!! Ik zat gisteren Garfield te kijken en moest huilen hahahaha... Ach gaat wel weer over. Maar normaal ben ik een ijskonijn
Als ik af en toe een roddelboekje aan het lezen ben en er staat een verhaaltje in over wat iemand heeft meegemaakt...komen de traantjes
ja ik laat zo nu en dan ook wel eens een traantje....waarom? omdat ik het gevoel heb dat iedereen al is bevallen , behalve ik..... (echt gestoort ben ik)
hihih echt grappig om te lezen wat de hormonen met ons doen. Ja vind het natuurlijk wel vervelend voor jullie. Maar het hoort erbij hhahahaha
Ja ... en nog iets. Dingen waar ik me normaal niet aan stoorde zijn nu vreselijk ... bijvoorbeeld mensen die over straat roepen, lawaai om me heen, ik kan het een stuk minder goed verdragen ... hebben hier ook nog meer mensen last van, meer behoefte aan rust ? Groetjes, Nikki F
Komt heel bekend voor. Ik zat tegen mijn man te klagen dat alle zwangere vrouwen op een roze wolk zaten en ik zat op een wolkbreuk. Zoek contact op met andere zwangere vrouwen, klets erover dan voel je je niet meer zo alleen en ga je het allemaal nog gezellig vinden. Heeft bij mij wel geholopen
Oh heeeeel herkenbaar. Ik kan echt niets meer hebben, zie er al tegenop om een vriendin te bellen omdat het me gewoon te vermoeiend is om leuk en aardig te doen??? Snel geirriteerd, vriendlief kan ook niks goed doen (en ligt momenteel zwaar aan de morfine door hernia op de bank dus dan is het al extra vervelend dat ik niks van hem kan hebben) en idd snel huilen. Ze hoeven maar 1 woord te zeggen dat me verkeerd valt en de waterlanders komen al, ook toen ik een knuffel van m'n schoonzus kreeg toen we vertelden dat ik zwanger ben.... traaaanen hihi. En dat terwijl ik nog maar in de 6e week ben... dat wordt nog wat Maar het ergste van alles vind ik nog wel dat ik m'n roze wolk kwijt ben Ik kijk momenteel overal zoooo negatief tegenaan... en dat terwijl ik happy hoor te zijn verdorie!!! Hopelijk gaat dat snel weer over...!
hoi caithlin Ik had er ook last van dat ik niks kon hebben. Er waren zelfs mensen die aan mij vroegen of ik er wel blij mee was. En dan werd ik weer boos en zei, ja natuurlijk waarom niet hihih. Maar dat is nu allemaal een stuk minder. Je begint nu echt een buikje te zien en ik geniet volop. Groetjes kim
Ik begon een tijdje geleden ruzie te maken met mijn man (ik weet niet meer waarover dat ging, kan je nagaan hoe belangrijk het was) nou joh! Draaaammmaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! HUILEN dat ik deed, HUILEN! Ik rende kwaad en tierend en jankend de trap op naar de slaapkamer, manlief erachteraan.... Ik WERP mezelf op bed, ontroostbaar omdat hij me niet wilde snappen....en maar door blijven janken, he? Tot ik op een gegeven moment mijn hoofd optil en twee hele grote zwarte vlekken op het dekbed zie van mijn (uitgelopen) mascara....en ik begin toch te lachen.....Eerlijk waar, ik kon niet meer stoppen! En mijn man stond in de deuropening naar me te kijken met een gezicht van: 'ik kan het allemaal niet meer volgen, hoor'. Zo zielig voor hem.....
Oh wat herkenbaar! Ik kan vooral heel boos worden om dingen die echt nergens op slaan. Gisteren zat mijn vriend achter de pc en ik had hem gevraagd om ff te helpen en dat hoorde hij schijnbaar niet. Vervolgens riep ik hem voor het eten en duurde het wel 10 minuten voor hij achter dat ding weg kwam. Een drama zal ik je vertellen! Dat hij ALTIJD achter dat ding zat en blablabla... (hij zit er bijna nooit achter) En dan komen ook direct de tranen er achter aan... Schaamde me achteraf rot Gelukkig weet hij hoe het komt en laat hij me mooi uitrazen. Maar vind het soms gewoon zielig hoor... Ik ben normaal nooit zo'n B**ch En het vervelendste vind ik dat je weet dat het de hormonen zijn maar toch hou je het niet tegen... Niet voor rede vatbaar op zo'n moment... Ach ja het gaat weer over he
Ik heb het ook al......ik kan echt van hele kleine dingen echt al extreem van slag raken.. Zaterdag was iemand bij de Hema aan het voordringen bij mij en ik zei er wat van en toen reageerde die vrouw best bot en nou joh....ik mijn spullen weg gelegd op de eerste de beste plek , hard naar buiten gelopen...huilen!!!! Naar mijn fiets, een uur als een kip zonder kop rond gefiets, echt ontroostbaar!! en langzaam kwam ik weer een beetje bij...hihi En ik ben sowieso erg gevoelig voor veel invloeden om me heen zoals herrie van auto's/brommers/schreeuwende mensen en dat is nu echt 2 keer zo erg...sta ik ook te huilen.. Beloofd nog wat allemaal
Hallo dames ! Allemaal heel erg herkenbaar hoor ! Huilen om dingen waar ik voorheen echt niet om zou huilen. Mijn man moet vanaf vandaag weer werken ... niet te veel aan denken, dan komen de waterlanders weer ... Ik moet zorgen dat ik iets te doen heb denk ik, maar ik ben zo snel moe de laatste tijd dat dat ook weer geen goed idee is ... en ga zo maar door ! Snel boos zijn, inderdaad, ook een kwaal. Mijn man heeft in zijn vakantie een boekje gelezen over zwangere vrouwen en ik merk dat het een goed boekje was, want hij schijnt het nu allemaal te begrijpen ! Dat merk ik in ieder geval aan zijn reacties ... gelukkig maar ! Geschreeuw kan ik nog steeds niet verdragen ... en al helemaal niet van mijn vervelende buurvrouw die steeds haar kinderen uitkaffert, liefst de hele dag, en zij vindt het schijnbaar nodig dat de hele buurt kan meegenieten ... vreselijk. Mijn man kan er ook slecht tegen nu ... misschien heeft dat wel niets met de zwangerschap te maken ... Sterkte ermee ! Groetjes, Nikki F
hoi hoi Het huilen word bij mij gelukkig iets minder. Maar ik kan nog wel van die buien hebben dat ik ineens heel sjaggie ben. Maar dat is ook weer snel over. Mijn vriend word af en toe wel gek van mij dan zegt ie heb je mevrouwtje hormoon weer hihi. Groetjes kim
Zeer herkenbaar ik was aan het koken donderdag en mijn vriend nam het over gewoon om lief voor me te zijn nou ik werd des duivels, ik pakte mijn fiets en ik zou weggaan en ik zei dat hij maar een meisje moest zoeken die op zijn moeder leek en WAAROM??? dat weet ik zelf niet eens mijn vriend smeet de fiets door de schuur pakte me bij kop en kont en zette me op de bank haha en huilen!! Soms kan ik gewoon echt niet lief doen en ben ik zo'n kreng gelukkig trekt hij hem er niks van aan en later kunnen we na zo'n scene weer lachen maar wat een drama's joh en janken om alles maar goed dat zal die lichamelijke veranderingen veranderingen wel zijn haha.. liefs