Ik ben me net kapot geschrokken. Mijn baby hield niet meer op met onuitstaanbaar krijsen. Hij had al een paar dagen lichte koorts gehad, maar dat was alweer gezakt. Maar zijn plasluiers waren minder dan normaal en met de nierafwijking van mijn kindje raakte ik plotseling vreselijk in paniek. Wat als..... Als moeder weet je gevoelsmatig gelijk dat er iets aan de hand is als je een bepaald iets opmerkt bij je kind. Hij had pijn. Veel pijn! Dokter gebeld, huilen (schaamschaam, want ik voelde me ook toch wel gelijk de overbezorgde muts, want wie gaat er nou bellen na 2 uurtjes krijsen?). We mochten gelijk langs komen. Blijkt dat hij een acute middenoorontsteking heeft. M'n gevoel had dus gelijk dat hij pijn had en ik ben blij dat ik ben gegaan en nu weet wat er aan de hand is. Maar aan de andere kant ben ik zo geschrokken omdat ik dacht dat het met zijn niertjes te maken had. Ik zit met tranen achter mijn pc. Dat gevoel van me was zo heftig en paniekerig.... Pffffff......
Tis wat he, dat moedergevoel! Je bent zo bang om hem kwijt te raken! Heel herkenbaar hier hoor, ik had en heb dat ook heel erg. Kan het me zo ineens aanvliegen. Maar toch maar goed dat je naar je gevoel hebt geluisterd, he! Beterschap voor je kleine ventje!
ach meid toch! Erg he ons moedergevoel, hier nog zo een! Arme beeb, middenoorontsteking! Heb ik als kind veel gehad en toen deed ik altijd een watje met sla olie eraan in mijn oor maar ik weet niet of je beeb dat ook mag! Sneu z'on kleintje dat pijn heeft......Beterschap.
laat je maar lekker gaan! Deborah had in november oorontsteking aan beide kanten en bij de huisartsenpost hadden ze mij weggestuurd : zo van het valt wel mee. De hele nacht met een huilend kind gezeten en 's ochtend kwam dit eruit. je gevoel laat je nooit in de steek!
Ja, het was vooral de schrik, denk ik. Het idee dat het plotseling toch helemaal mis ging met zijn niertjes. Het gaat dus weer beter, dank je wel. Met Finn gelukkig ook. De medicijnen slaan razendsnel aan, gelukkig!