De titel zegt het al, mijn man wil heeel graag een tweede kindje. Maar ik ben er voor mijn gevoel nog helemaal niet aan toe. Ik geniet zo van mijn meisje en vind haar ook steeds leuker nu ze wat ouder wordt. Ik moet er niet aan denken om weer die babytijd in te gaan, zeker niet nu mijn 1e nog zo klein is. Ik heb dus helaas nog geen enkel kriebeltje voor een tweede, terwijl mijn man niet kan wachten. Ik vind dit heel erg moeilijk. Wij hebben er al zoveel gesprekken over gevoerd en we komen er niet uit. Hij wil (mocht het natuurlijk lukken) een niet te groot leeftijdsverschil, terwijl ik liever een jaar of 4 ertussen zou willen. Het is dus echt een gevoelskwestie en het is best heftig. Vind het ook een beetje moeilijk te verwoorden maar ik zit er erg mee. Hebben jullie misschien suggesties of tips voor mij?
Wij hadden gelukkig allebei de wens om een klein leeftijdsverschil te hebben tussen de kindjes. Ik had ook het geluk erg makkelijk zwanger te worden. Ik weet niet hoe dat bij jou is? Stel dat het niet zo makkelijk gaat, dan kom je toch al redelijk snel richting die 4 jaar verschil en als je snel zwanger zou zijn zit je tegen de 3 jaar verschil. Komt toch al redelijk uit bij jouw wens.
Moeilijk! Bij ons is het net andersom. Ik wil dolgraag een 2e en dan het liefste beginnen als Anouk rond de 2 jaar is, maar als het aan mijn (bijna) man ligt dan wachten we nog zeker 2 jaar. Ik denk dat je er echt goed over moet blijven praten en misschien dat je over een half jaar er wel heel anders over denkt. Ik weet niet of er veel kleine baby's bij je in de buurt zijn, maar dat heeft bij mij erg geholpen (ik moet er nu alleen een beetje bij uit de buurt blijven, anders begint het weer veel erger te kriebelen). Blijf in ieder geval praten, leg je man uit waarom jij nog niet wil, maar luister ook naar zijn kant. Misschien kom je er dan samen uit! Liefs, Duveldraakje
Het lijkt me idd een moeilijke discussie Ik vind het juist heerlijk zo weinig verschil zometeen heb je alle vrijheid weer terug als een kind een jaar of 4 is dan is na ons gevoel de stap juist veel vervelender omdat je dan weer heel erg oeral rekeing mee moet houden. nu zit je nog in de luiers slaapjes enz. zometeen zijn we daar ineens allemaal vanaf.
Ja maar van de andere kant heb je wel weer meer tijd voor de baby omdat je eerste waarschijnlijk naar school gaat en zelfstandiger is... Bij ons kriebelt het ook nog niet echt, bij mij misschien over een jaartje of wat, bij mijn vriend helemaal niet en die wil ook geen tweede. Kan me ook niet voorstellen dat ik er twee zo dicht op elkaar zou hebben, pfff. Ik denk dat je het er gewoon uitgebreid met je man over moet hebben en het daarna even moet laten rusten. Anders voel je je toch enorm voor het blok gezet? Dat snapt hij toch ook wel? Ik heb bij mijn vriend gemerkt (hij wilde eerste helemaal geen kinderen) dat ik hem beter even met rust kan laten en het onderwerp even moet laten liggen anders voelt hij zich enorm gepushed en gaat dan helemaal met de hakken in het zand. Je hebt toch aan je man aangegeven dat je er nog niet aan toe bent? Leg maar aan hem uit dat hij er waarschijnlijk het meeste profijt van heeft als hij je eventjes laat genieten van je meisje.. Misschien dat het dan over een jaartje of wat toch gaat kriebelen Succes!
Sorry maar ik vind het zo'n onzin om te zeggen 'we nemen ze lekker vlug achter elkaar des te eerder heb je je vrijheid terug'.... Ik wil eerst heeeeerlijk van mijn dochter genieten voordat ik zou gaan nadenken over een 2e. Maar dat is mijn mening. En mocht je t nou graag willen omdat je zegt 'ik geniet zo intens van het hele babygebeuren en ik ben gek op t verzorgen en voeden,flesjes, babylijfjes etc...' dan vind ik t wat anders! En het 'dan hebben ze veel aan elkaar' gaat ook lang niet altijd op...Mijn man en zijn zusje schelen amper en hebben NIKS aan elkaar...nog noooooit gehad ook. Mijn broers en ik schelen 7 en 5 jaar en hebben t nog steeds hartstikke leuk! (tuurlijk ook met ruzies vroeger maar dat hoort erbij, is gezond en leerzaam!) En je gevoel gaan lopen beinvloeden door naar andere baby's te gaan kijken in de hoop dat t weer gaat kriebelen lijkt me ook niet t beste...Luisteren naar je gevoel! jij ziet t nog niet zitten...JIJ bent 9 maanden zwanger (met ALLES erop en eraan laten we wel wezen..) jij mag daarna weer zoveel maanden ontzwangeren etc etc..voor mannen klinkt (en is t) t toch iets simpeler. JIJ ziet t nu nog niet zitten....dat zal je man toch moeten accepteren...het is niet anders. Je kindje is 1jaar en 9 maanden zie ik..dat is nog hartstikke jong! Mocht ze nou al 4,5 jaar zijn...ja dan zou t nog iets anders zijn.. dan kan ik t me meer voorstellen dat je gaat proberen je te schikken naar je partners wens (er meer over nadenken, er mee bezig zijn, er over praten...etc) maar 1 jaar en 9 maanden..waar hebben we t over? Lekker van genieten!
Ja..hahaha.. idd Mirwar.. Ik denk dat de dames hier de TS misschien wat meer tips moeten geven hoe ze met de situatie moet omgaan ipv met argumenten te komen waarom ze toch maar snel voor een tweede moet gaan (wat ze nog niet wil)
Bedankt voor jullie reacties, het blijft inderdaad moeilijk. Voor mij gaat het ook niet op om te zeggen we willen ze kort achter elkaar, dan hebben ze wat aan elkaar. Mijn zusje en ik schelen namelijk 4 jaar en hebben het ook altijd leuk gehad samen. Terwijl een vriendin van mij 2 jaar met haar zusje scheelde en die vochten elkaar altijd de tent uit En naar andere baby's kijken helpt ook niet, naar mijn idee is het veel te druk, dan denk ik alleen maar pfftt... je zou er maar twee hebben haha.. Mij lijkt het heerlijk om er een aantal jaar tussen te hebben, wanneer mijn meisje dan op school zit, heb je weer alle tijd voor je nieuwe ukkie, en kan je daar weer optimaal van genieten. Tja en je vrijheid terug omdat je ze snel achter elkaar hebt vind ik ook niet. ik heb er eelijk gezegd geen last van dat ik geen vrijheid zou hebben. Ik doe alles wat ik wil, maar ik heb dan ook ee supermakkelijk kind dat scheelt ook. Het blijft toch moeilijk, ik heb dit allemaal uitgelegd aan mijn man en die snapt het ook wel, maar ja hij heeft de kriebels wel haha... Ik denk dat we het voorlopig inderdaad maar even moeten laten rusten. gelukkig respecteerd hij mijn mening wel, maar toch vind ik het voor hem ook vervelend * zucht*
@mirwar: tja die zwangerschap is inderdaad ook een puntje, zo leuke tijd was dat niet voor me ik heb best een zware zwangerschap gehad, denk dat, dat ook meespeelt.
Ik heb het idee dat jullie het niet helemaal begrijpen. Ik vind het heerlijk om alles op te geven voor me kids. En met vrijheid bedoel ik echt niet dat ik of me vriend kunnen gaan en staan waar we willen maar de vrijheid om met de kids vanalles wat makkelijker te kunnen gaan ondernemen. Wij zouden afgelopen jan / feb me spiraal laten verwijderen deze is nog steeds zoek maar we hebben nu al wel een mooie dochter. En mijn andwoord was echt niet om jou over te halen want het is iets waar je samen uit moeten komen maar heb alleen onze beslissing opgeschreven.
Moeilijk! Misschien een compromis dan, dat jullie een middenweg zoeken. Misschien denk je er over een half jaar wel weer heel anders over. Misschien kun je aan je man opperen om het in iedergeval nog een half jaartje te laten rusten, en het er dan ook echt niet over hebben. Als dat half jaar dan voorbij is gewoon kijken hoe het ervoor staat. Je moet er namelijk wel allebei achter staan. Succes!
als je nou afspreekt dat je er voor gaat als ze 2,5 jaar is dan zit er hoe dan ook 3,5 jaar tussen en dan heb jij je zin met een ruimere leeftijdsverschil en hij heeft iets om naar uit te kijken...