Ik ben student verpleegkunde en moet volgend jaar een keuze maken (afstudeerrichting). Ik twijfel tussen sociaal verpleegkundige en psychiatrisch verpleegkundige. Van sociale weet ik dat er weinig werk in te vinden is, en de leuke jobs zijn vaak moeilijk te krijgen (CB, is overheid dus lange wachtlijst) Maar, psychiatrie is volgens velen toch interessanter dan het vaak laat uitschijnen. En nu wil ik wel eens weten hoe dat gaat, zo als psychiatrisch verpleegkundige. Is het gevaarlijk? Welke plaatsen kom je terecht (wil liever niet de extreme gevallen omdat ik niet weet of ik dat van me af kan zetten) Maar omdat ik er ook nauwelijks wat van af weet, kan het misschien veel beter meevallen dan wat ik nu denk. Voor sociale zou ik ook deels kiezen omdat ik dan geen wisselende posten heb. Ik besteed graag tijd met mijn gezin, en posten draaien is echt niks voor mij. Is dit in de psychiatrische zorg ook mogelijk? Of is dat enkel in wisselende diensten te doen? Hopelijk vind ik hier misschien nog wat antwoorden
Euh.. Mijn ex-psychiatrisch verpleegkundige heeft gewoon een spreekkamertje in de praktijk van de huisarts en voert daar gesprekken met mensen. Meer doet hij niet.. Hier bleek een psychiatrisch verpleegkundige gewoon iemand te zijn bij wie je terechtkomt met klachten, die van de overheid niet door een psycholoog behandelt mogen worden
Oh? Nog nooit van gehoord! Geen idee eigenlijk of ze dat in België ook hebben.. Maar gezien het "ex" is, viel het niet mee dan? Of heb je het niet meer nodig ?
Ik heb jaren terug op de dagbehandelingen groepsgesprekken gehad met een psychiatrisch verpleegkundige. Dus dat kan ook nog
Ja er zijn blijkbaar meer mogelijkheden dan algemeen bekend. En dat maakt het net moeilijk. Je krijgt vaak alleen een beeld van drugsverslaafden, mensen met suïcidale gedachten, met agressieproblemen ed. Meer de negatieve kant, terwijl die blijkbaar toch heel anders kan zijn. Maar die krijg je amper te zien, vind het heel moeilijk om het juiste beeld te krijgen! En dat maakt het moeilijk om een keuze te maken, want je wéét er niks van. Niet ervoor kiezen omdat je het niet weet, is ook zo stom. Misschien is dat wel een pak leuker dan sociale... dat is vervelend Wil natuurlijk de juiste keuze maken.
Mijn moeder is het en werkt bij ouderen 55 +. Ik merk aan haar dat ze haar werk erg leuk vind maar heel zwaar. Laatst had een oud cliënt zelfmoord gepleegd dit komt even hard binnen en zo zijn er meer van dit soort voorvallen. Ook wordt er steeds meer bezuinigd en is ze niet altijd even blij met de nieuwe regels. Waarschijnlijk omdat zij al 62 is word ze er niet uitgeknikkerd maar om haar heen gebeurd het veel. Ik zou zeggen ga er voor als het je wat lijkt het is pittig maar ze haalt er wel voldoening uit !
Mijn psychiatrisch verpleegkundige werkte gewoon in het ziekenhuis, in een spreek kamer. Ik vond het een heel prettig persoon. Hij deed de gesprekken en de psychiater las zijn verslag en regelde aan de hand daar van medicijnen. Mede door hem ben ik nu al een hele tijd klachten vrij
Ik heb gewerkt als psychiatrisch verpleegkundige... Maar, alleen in een tbs-kliniek en de gevangenis, en dat wil je juist niet Ik heb verder geen ervaring in de algemene psychiatrie, maar heb je niet de kans om eerst eens stage te lopen in de psychiatrie, bijv. ziekenhuis, ouderenzorg, dagbehandeling oid, zodat je uit kan zoeken of het echt iets voor je is of niet? *edit: er zijn maar weinig banen in de zorg die binnen de 9-5 uren vallen, ze zijn er wel, maar de keuze is beperkt en ze zijn erg gewild*
Heb dit jaar maar 1 stage gehad en dat was verplicht algemene stage (gewone dienst in het ziekenhuis) omdat ik 2 vakken van het eerste jaar opnieuw moet doen, vallen mijn andere 2 stages in mijn 3e jaar (schuift allemaal een jaar op dan) Plus hier op school heb je van de 3 stages in je 2 jaar maar 1 keuzestage. Je moet dan 3 mogelijkheden doorgeven en zij kijken dan waar je terecht kan maar proberen rekening te houden met je eerste keuze. Maar de kans bestaat dus dat je die totaal niet kan doen. Je hebt dus maar 1 stage die je mogelijk ook wil, en op basis daarvan moet je je keuze al maken... in mijn geval nu dus zonder keuzestage al meteen kiezen. Wat heel vervelend is! Veel studenten twijfelen tussen 2, maar moeten het dus doen met de ervaring van 1, en weten bijgevolg nog niet hoe de andere meevalt. Heb net met mijn docent psychiatrie kunnen afspreken dat ik hem mag mailen met mijn vragen. Wbt de wisselende uren: ik weet dat er weinig plaatsen zijn, maar kan best zijn dat ik niet in de zorg blijf werken maar ooit nog andere dingen wil doen. Maar wisselende uren is echt niks. Zoontje was tijdens stage ook echt heel verdrietig omdat hij me zo weinig zag...
Als sociale verpleegkundige heb je toch vaker gewone daguren denk ik hè? Ik werk als verpleegkundige in de ouderenzorg (28uren/week) en ik vind dat wisselende posten ook wel voordelen hebben Met de late kan ik voormiddag & 's middags heel veel in huis doen, na een vroege ben ik dan wel stikop en doe ik bijna niks meer Maar ik heb nog geen kinderen, dus ik kan nog van mening veranderen natuurlijk
Ik kwam er voornamelijk om over mijn ervaringen met vruchtbaarheidsbehandelingen te praten, waar ik echt heel erg mee zat. Het eerste wat hij vroeg, terwijl hij een vies gezicht trok, was 'of wij echt zo'n reageerbuisbaby wilden'. Ik ben er na de intake dus nooit meer heengegaan
Ja sociale is bijna altijd daguren zo ver ik weet. Wisselende posten heeft inderdaad ook wel voordelen, maar die wegen voor mij niet op tegen de tijd die je mist met je kinderen owv die uren Jij werkt wel maar 28u, dat scheelt sowieso al. Mijn stage was gewoon 38-40u (weet niet precies) en dat merk je toch wel. Zag zoontje ofwel bij het opstaan niet, ofwel niet als hij naar bed moest. Beide waren voor ons allebei heel zwaar, ondanks dat vriend het echt fantastisch heeft opgevangen. Zoontje is het gewend dat ik er ben als hij opstaat, en hij had daar echt heel veel moeite mee dat hij me nu pas zag als hij van school kwam, om hem dan even te zien, te eten en daarna weer naar bed te moeten. Had zelf het gevoel dat ik hem nooit zag... en zo'n ouder wil ik niet zijn. Mijn gezin mag niet lijden onder mijn job.
Ik heb als verpleegkundige in de psychiatrie gewerkt. Ik heb een hele tijd op een forensische kliniek gewerkt en een tijd op een afdeling met "uitbehandelde" cliënten. Van te voren had ik nooit gedacht dat ik het forensische werken leuk zou vinden, maar ik vond het echt super. Je moet wel je mannetje kunnen staan en ook kunnen handelen in dreigende situaties. Op die andere afdeling heb ik het ook super naar mijn zin gehad, maar daar kwam meer lichamelijke zorg bij kijken. Bij beide heb ik wisselende diensten en nachtdiensten gedraaid. Vond ik toen goed te doen, maar ben nu ik een kind heb erg blij met mijn vaste uren en weekenden en avonden altijd vrij...
Hoi Ik werk nu 5 jaar als psych vpk op een langdurige afdeling Dit zijn mensen tussen de 30 en 70 met een chronische psychische aandoening die bij ons wonen, ze kunnen niet opzichzelf en ik als vpk begeleidt ze bij de dag.. Ritme, structuur medicatie en activiteiten. Ik vind het fantastisch werk.. Deze mensen zitten al jaren opgenomen en hebben al heel wat meegemaakt.. Ik werk er nu zon 5 jaar en heb een behoorlijk vertrouwen opgebouwd... Vanuit deze band werk ik ook met ze. De meeste mensen hebben een schizofrene aandoening. Het is mooi om te zien wat vertrouwen en veiligheid voor een persoon kan betekenen.. Dat je echt verschil kunt maken.. Mensen weer kan motiveren toch naar buiten te gaan of uit bed te komen.. Ik heb ook wel is te maken met agressie maar dat is maar weinig.. Ik ben als vpk op een dag dus verantwoordlijk voor 12 mensen die binnen 1groep leven... Ik begeleidt ze eigenlijk de dag door.. Ik maak fantastische dingen en soms heftige dingen mee Ik zou nooit ander werk willen doen... Als je nog info wilt mag je me pb sturen Liefs anne
Ik heb alleen stage gelopen in de psychiatrie. Dat was op een psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis (paaz). Ik vond het zelf eerlijk gezegd best saai en frustrerend werk. Maar goed, dat was ook maar een stage. Je moet veel geduld hebben, mensen doen vaak niks met de adviezen die ze krijgen (verslaafden), en je hebt soms niet veel te doen. Ik vond het wel echt een aparte tak van de verpleging omdat verpleeg technische handelingen weinig tot niet voorkomen. Dat betekend dat je na een tijdje werken in de psychiatrie je de handelingen niet meer zon in de vingers hebt misschien. En moeilijker een baan buiten de psychiatrie kunt krijgen. Hoe het verder gaat in een psychiatrische instellingen weet ik zelf niet. Ik denk dat het heel mooi werk is, als dat je ding is. Maar dan moet je wel echt een hart ervoor hebben denk ik. Niet uit gemak. Wisselende diensten is het vrijwel altijd, maar dat is overal in de zorg. Dus als je dat niet wilt wordt het een beetje moeilijk denk ik? Zelf werk ik in de thuiszorg. Dat valt ook onder sociale zorg en daar is werk zat in. Maar ook de wijk moet je wel echt leuk vinden. Het is niet altijd even technisch, en je moet soms flink improviseren. Maar je kan wel lekker in je eentje een rondje doen en vaak veel voor mensen betekenen. Het is vaak lekker druk, maar goed, dat moet je ook maar leuk vinden natuurlijk. Je hebt wel meer tijd voor mensen als bijv in een verpleeghuis.
Over combineren met gezin, dat is in mijn baan heel goed te doen. Ik werk 24 uur, ga vaak thuis lunchen en werk regelmatig halve dagen.
als je minder uren doet is het wel beter haalbaar denk ik. Dan ben je 2 of 3? dagen thuis zeker elke week? Of meer zelfs? Weet alleen niet of dat hier in België echt zo veel gedaan wordt. De meesten werken hier fulltime. In NL is het meer dat veel vrouwen minder uren werken denk ik, niet? Is dat financieel goed haalbaar eigenlijk? Bedankt ook nog voor iedereen die nog gereageerd heeft. Geeft toch weer een uitgebreidere kijk op de zaak, en dat is wel leuk