Dat is wel raar ja. Als je heel duidelijk je klachten aan kunt geven en het duidelijk in de familie zit. Vind zeker dat ze dan verder moeten kijken.
ik ben overgestapt van huisarts nadat hij maar niet luisterde naar mijn. verkeerde dyagnose of gewoon afwimpelen als gevolg omdat ze soms wel 1 uur achterlopen en de wachtkamer vol zat. 1e grote fout was dat ik in mijn 1e zwangerschap al enkele dagen koorts had, niks kon eten of drinken en er echt helemaal doorheen zat. belde toen vrijdag de huisarts dat ik echt niet meer kon (nou ja assistente) en die vertelde me dat misselijkheid in de zwangerschap normaal was en dat het er allemaal bij hoorde. moest maar wat sportdrank nemen. vertelde duidelijk dat het echt wel anders was dan zwangerschapsmisselijkheid. zaterdag belde ik de huisartenpost omdat de koorts bleef en zelfs momenten 41 graden was. had ondertussen al 3 dagen niet gegeten of gedronken en was totaal uitgedroogt. moest meteen opgenomen worden. alles zag er goed uit tot aan de echo. hartje gestopt precies die dag met 10wk en 5dg. enkele dagen later gecureteerd en uitslag van de onderzoeken zijn erg vaag. er is een infectie gevonden in het zwangerschapsweefsel en waarschijnlijk veroorzaakt door de rode hond. ik sta bekend bij de huisarts dat ik nog geen antistoffen had tegen rode hond en dat ik werkte op een kdv. (ben wel geent). hij had dit minimaal in zijn computer moeten zien en mijn bloed kunnen laten testen. (was week eerder ook al bij de huisarts geweest met griepklachten) oke fouten zijn menselijk dus bleef bij deze huisarts. 2e grote fout liep al enkele maanden met flauwvallen, duizelig, afvallen, hartkloppingen etc. huisarts wimpele het elke keer af dat het aan de kinderen lag. jonge moeder, 2 kinderen en daarnaast nog partime werken. was gewoon oververmoeit. ja vast wel maar voelde me gewoon helemaal niet gezond en fit. ben toen naar een andere huisarts geweest en hij vroeg meteen of er schildklierproblemen zijn in de familie. ja dat klopte. 2 zussen van mijn zitten al jaren aan de medicijnen. meteen bloedonderzoek en halsecho en ja hoor vergrote schildklier en bloeduitslag was 49 wat tussen de 11 en 19 hoort te zijn. meteen aan de pillen en loop nu nog bij een internist. Als iemand zich huisarts noemt ga je er vanuit dat hij kennis van zaken heeft. dit is helaas niet altijd het geval. als je nu elke week bij de huisarts komt oke maar ben er in heel mijn leven max 25 x geweest en dan wimpelt hij je af alsof je elke dag komt. fouten erkennen dat doen ze ook niet en geloof best dat een huisarts in staat is om dingen te verzwijgen of gewoon kei hard in je gezicht te liegen. zo dat was ff me hart luchte. zit ondertussen bij een andere huisarts die ik wel vertrouw en die wel kennis van zaken heeft. iemand waar ik heen durf met mijn kinderen
ik werd niet serieus genomen met mijn hartklachten. Moeilijke patienten he, werd het op gegooid, die jonge hoog opgeleide vrouwen. Stress werd er gezegd. Eerlijk gezegd had ik ook niet anders verwacht. Want tja, jonge vrouwen hebben toch meestal weinig bijzonders. En je ziet er zo gezond uit: hoezo zijn blauwe kringen bij jonge vrouwen gezond?? Da's toch erg dat je eigenlijk dat al denkt en je dan nog naar de huisarts moet (heb nu andere huisarts hoor). Ik bleek meerdere ritmestoornissen te hebben (na langggggg wachten en eindddddddelijk onderzoek). Ook ik ben erg correct en val de huisarts of andere arts niet aan. Had ik maar zoiets gedaan, t lijkt soms wel alsof mensen die zich WEL zo gedragen, WEL geholpen worden. (misschien uit angst, ook niet goed natuurlijk). Jammer dat er zo'n vooroordeel bestaat vind ik over jonge, hoogopgeleide vrouwen. Want dat is er volgens mij absoluut. Het werkt ook andersom hoor, tuurlijk, die nare patienten die maar iedereen over de balie trekken bij wijze van. Maar het niet serieus genomen worden is tegenwoordig wel erg vaak het geval vind ik.
ik heb nu 2 vrouwlijke huisartsen de 1 is een top vrouw en de ander is van de oude stam zeg maar als ik daar kom voor mij of de kids bij de oude stam is er nooit wat aan de hand en neemt niet eens de moeite om even te kijken heb al paar keer gehad dat de kids oor of keel ontsteking had tja dat kon ze pas zien toen ik door bleef drammen dat ze in de oren en keel ging kijken volgens haar zover ze kon zien aan de kids waren ze alleen maar verkouden ik ging met mijn dochter naar de huisartsen post ze was al een week ziek hoge koorts weinig eten enz naar de huisarts geweest tja ze heeft gewoon de griep ok kan voor komen totdat youame huilend wakker werd mijn man er naar toe en riep me van dit is niet goed (en dat doet hij niet snel) ze hart behoorlijke hart kloppingen ijlde en haar ogen draaide weg wij naar de huisartsen post (ik had ook een zware depressie) zegt de huisarts zonder haar na te kijken van ze is gewoon verkouden ik begon te huilen dacht dat ik haar ging verliezen en zei dat ook en stond erop dat ie haar na keek zegt ie mevrouw als u zo gaat huilen maak je je kind alleen maar meer overstuur dus ik werd boos en hij werd boos omdat het 7 uur was want over een uurtje kon ik naar mijn eigen huisarts bleek dat mijn dochter koortstuipen had gehad en haar ogen draaide weg waar hij bijzat! gelukkig is het allemaal goed gekomen
Ik ben bij mijn 2e dochter ook een vruchtje verloren onder de douche. Ook meegenomen naar de huisarts en die bevestigde dit wel. Ik wist toen nog niet dat ik zwanger was en dacht dus dat ik gewoon een miskraam had. Maar daarna bleek dat ik nog steeds zwanger was. Het maakt toch verder niet uit dat het niet zwart op wit staat oid? Het wordt er nl. niet beter door. Ik snap wel dat je dit belangrijk vindt maar je weet zelf toch gewoon hoe het wél zit dat is toch voldoende?
@Marline1983 Niet als kritiek of wat dan ook bedoeld. Maar wat maakte het uit of je met een koortsstuip thuis bent of bij de dokter? Het ziet er eng uit ja, maar er kan verder toch niets aan gedaan worden. Maar vind wel dat je huisarts gewoon even in de oren en keel van je kindje had moeten kijken. Kleine moeite en wie weet of er wel een ontsteking zit. Is trouwens ook protocol. Als een kindje langskomt altijd in de oren en keel kijken. @lovewinnie. Waarom ben je daar zelf niet over begonnen dan? Over de rode hond en het risico tijdens je zwangerschap, en over de schildklierprobelemen in je familie? En als ik dat zo lees, zou ik (al ben ik zelf doktersassistente)niet altijd uitgaan van wat een assistente zegt. Als je zelf echt twijfelt kun je er wel op aandringen dat ze het eerst met de arts overlegd hoor. Vind zelf dat ik wel redelijk kennis van zaken heb, maar overleg heel veel, en zeker als het over een zwangere vrouw gaat.
Het verhaal van Sahi is helemaal niet overdreven!! Ik ken haar heel erg goed en met iedere pil werd ze zomaar tussendoor ongesteld en met de prikpil kreeg ze ook bloedingen die niet de bedoeling waren. En om iemand antidepressiva te geven en slaappillen, terwijl ze helemaaaaal geen verleden heeft met slaapproblemen of psychische problemen.. En dan doorsturen naar ivm hypochondrie?? Ik zou maar een beetje uitkijken met wat je zegt. Uiteraard zijn er zat mensen die het lekker kunnen aandikken, maar dat is bij haar niet het geval. Ze heeft nu de juiste medicatie en had nu ook een pil waarbij ze alleen ongesteld was wanneer dat de bedoeling was. :x:x:x Dat je dokersassistente bent, wil niet zeggen dat je zomaar over iemand kan en mag oordelen.
over de schildklier ben ik begonnen maar dat was volgens hem echt geen optie. en als het dat zou zijn dan zou het vanzelf overgaan omdat ik net was bevallen. veel vrouwen hebben dat dan volgens hem. en ja was nog nooit zwanger geweest en ging het maar geloven dat het normaal was zo ziek te zijn
Tis natuurlijk wel wat apart om mensen wel slaapmedicatie en antidepressiva te geven en dan in een brief/mondeling aan te geven aan een collega dat mevrouw hypochondrisch is......dat vind ik ook hypocriet om zo maar te zeggen. Maar het gebeurt veel, weet het zeker. Heb bij mij ook weleens wat in een brief zien staan naar de specialist, iets wat totaal niet ter zake deed. Maar het gevolg kan wel zijn dat een collega geen open blik meer heeft, heel vervelend is dat.:x Maar goed, aan de andere kant he......dr zijn ook zat irritante patienten. Helaas worden de vriendelijke, beleefde mensen ook vaak de dupe vind ik. Maar goed, (das twee keer) ik houd er nu over op! Was niet de topic vraag.
Dat weet ik, maar vind wel dat ik mijn mening mag geven. Maar ben natuurlijk ook geen arts he. Dit is alleen zoals het op mij overkomt. De manier waarop ze haar verhaal schrijft misschien. En soms is het (zeker met de pil) gewoon een beetje gissen welke het best werk. Dit kan per persoon verschillend zijn. En dat heeft niks met de kundigheid van een arts te maken. En als je de prikpil gebruikt kun je nou eenmaal soms een bloeding krijgen, zeker in het begin. Vind het gewoon een beetje jammer dat mensen snel een arts ergens de schuld van geven. Het menselijk lichaam werkt nou eenmaal niet bij iedereen hetzelfde, en zeker daarbij is het niet altijd 1+1=2.
Lovewinnie, ik kan alleen maar zuchten van zo'n antwoord. Da's toch geen antwoord he. Bloedprikken, twee kruisjes, tsh en ft4, kost geen drol. En dan wel zo'n antwoord zonder onderbouwing... pff, jij had het daar ook niet makkelijk. (ja, ik ga nu echt stoppen met dit topic)
Ik ben blij dat ik niet meer bij een huisarts werk en ga er ook nooit meer werken.. Het is nooit goed en 80% van de mensen die bellen kunnen met een beetje helder nadenken of even rustig afwachten zelf hun probleem wel oplossen.. iedere dag word je wel een keer uitgescholden of bedreigd wanneer je niet direct een plekje vrij hebt, maar dat krijg je met deze slechte gezondheidszorg in Nederland met al zijn bezuinigingen.
@Umm Wangedrag moet ook absoluut niet getolereerd worden. En de werkdruk is inderdaad ook vaak te hoog. Daarom zul je mij ook nooit horen klagen als ik in de wacht gezet word, of als een afspraak (tenzij het echt een noodgeval is) later kan dan dat ik eigenlijk zou willen. Ik bel ook eigenlijk nooit tenzij ik er zelf niet meer uitkom. Bijvoorbeeld met het eczeem van mijn dochter heb ik eerst 6 weken zelf met een vaseline zalf gesmeerd en toen ik nog geen enkele verbetering zag heb ik pas gebeld voor een afspraak. Maar ik vind wel dat een huisarts alert moet zijn bij bepaalde problematiek. Het kan namelijk grote gevolgen hebben als er niet of te laat gereageerd wordt.
tja heb veel verhalen gelezen dat kindjes een koortstuip hadden gehad ben er toen wel van geschrokken en toen gebeurde het bij mijn eigen kind we wisten niet wat er aan de hand was en dan kom je bij de huisartsen post en die trapt je zo'n beetje de grond in terwijl je wil weten wat er met je kind aan de hand is ik dacht niet gelijk dat het een koortsstuip was het had van alles kunnen wezen
@Marline1983 Niet als kritiek of wat dan ook bedoeld. Maar wat maakte het uit of je met een koortsstuip thuis bent of bij de dokter? Het ziet er eng uit ja, maar er kan verder toch niets aan gedaan worden. Uhm... als patient én als leek weet je volgens mij niet wat je meemaakt als je kind een koortsstuip heeft, volgens mij weet je dan niet eens wat hij heeft. Dan lijkt het mij dat je juist blij bent dat je bij een dokter bent als dit gebeurt. Ik ben ook werkzaam in de zorg, en zie van alles om me heen gebeuren. Er vallen iedere dag wel mensen flauw bij ons. (Ja ja, fijn specialisme) maar ik denk dat als het je eigen kind aangaat het toch iets anders is.
Mijn huisarts was er stellig in; Als je de pil slikt, kan je onmogelijk zwanger worden. Hmmm... Onmogelijk huh. Ja ja. Mijn tweede huisarts (zelfde praktijk) zei letterlijk: "als je bezig bent om zwanger te raken, en je slikt de pil, kan je onmogelijk zwanger raken."... (ja lees die zin nu nog eens na, er klopt geen jota van!) Waarop de arts als antwoord kreeg: Als ik zou proberen zwanger te raken, waarom zou ik dan een pil slikken?? Beiden zijn vrouwen. :s In het ziekenhuis, werd ons na 5 wkn verblijf, en 5 dagen herstel na de kz gezegt, dat zij ons wanneer de kleine naar huis mocht, gespecialiseerde gezinshulp wilden sturen. Máár, zo werd ons verzekerd, dit was een standaard iets voor ouders van prematuren. Bij verder vragen kwam de aap uit de mouw, nee het was niet standaard. Maar dit was aangevraagt in samenwerking met de psycholoog van de afdeling waar wij lagen, omdat ik had aangegeven agressief te zijn. *zucht* .. na 5 wkn (!!!) uitleggen dat mijn probleem lag in verbale agressie en niet lichamelijke agressie, werd nog steeds alleen het word agressie gebruikt. De gespecialiseerde gezinshulp, zo werd van begin af aan gezegt, was vrijwillig. Pas bij de laatste kinderarts werd duidelijk dat er niets vrijwilligs aan was, maar dat het verplicht gesteld werd door het ziekenhuis, wilden wij niet meewerken, dan werd het AMK en de Kinderbescherming erbij betrokken. Na 3 maanden liegen, recht in ons gezicht, werd ons eindelijk eerlijk verteld, door iemand waar we eigenlijk niets mee van doen hadden, dat we niet vertrouwd werden, omdat ik agressief zou zijn naar mijn kind toe, en daarom iemand regelmatig bij ons langs moest komen, om te zorgen dat ik ons kind goed zou verzorgen. Kan er nog steeds woedend over worden.
Ik ging op 2 juli 2008 naar t toilet en verloor daar een soort driehoekig 'zakje' met wat bloed. Pijn deed het haast niet en het bloeden viel erg mee. Ik heb het ding in een potje gedaan, en het samen met mijn (toen nog) man uitvoerig bekeken. We snapte niet waar dat vandaan moest komen. Vervolgens naar de huisarts ermee. Die had nog nooit zoiets gezien! Andere arts erbij, ze liepen het helemaal uit te pluizen samen. Maar ze hadden geen flauw idee wat het kon zijn. Maar een miskraam was het niet, want het leek nix op een vrucht volgens hun. Ben nog helemaal onderzocht, en ze konden nix raars zien aan mij. Na 2 weken kon ik bellen voor de lab uitslag van het stukje huid, want zo noemde ze het. Toen ik na twee weken belde kreeg ik te horen dat het wel ging om een miskraam, maar ze snapte er echt niets van. Een arts hoeft een vrucht dus niet te herkennen, 1 van de artsen die er naar keek in de praktijk was gyn geweest, en had nog nooit zoiets gezien in zijn leven!! Maar het was dus echt een vrucht. Groetjes.