Dat laatste is misschien een aanname, maar dat is wel hoe ik erover denk. Het kan zijn dat jij daar anders over denkt en dat is prima. Ik heb ook niet gezegd dat iedereen het op mijn manier moet doen. En voor mij valt jammeren/piepen een beetje onder dezelfde noemer als huilen, maar ook dat verschilt per persoon.
Ik laat Lisa ook wel eens jammeren en dat is echt niet zielig. Het duurt ook maar heel kort, net ook bijvoorbeeld, ik hoorde dat ze haar hoofd stootte, ze jammerde even, ik ben wel naar boven gegaan omdat ik toch nog wakker ben, maar ze was alweer stil en lag lekker te slapen. 's Nachts gebeurt dit dus ook wel eens en tegen de tijd dat ik doorheb dat ze ligt te jammeren, is ze alweer stil . Soms jammert ze ook wel als haar neus dicht zit, ik kan er op dat moment toch niets aan doen (heb dan net neusspray gebruikt) en na wat jammeren valt ze dan meestal wel in slaap. Ik ben absoluut niet van laten huilen maar als ze in deze gevallen jammert, kan ik echt niets voor haar doen.
Ik geef gewoon mijn mening omtrent een (lastige) periode waar ouders en kind inzitten. Het blijkt wel weer dat als je een andere mening toegedaan bent dan de massa, dat ondergetekende meteen weer in de verdediging moet... Het druist tegen mijn moeder gevoel in om een kind van 6 mnd te laten jammeren, laat staan huilen. Ik zeg nergens dat er een lamp aan moet, of dat kind uit bed gehaald moet worden, dat wordt door anderen aangenomen. Ik kan alleen voor mijzelf spreken, mijn jongste kind, is heel lang, heel huilerig, ziek, slecht slapend overdag geweest. Ik weet dus wel degelijk waar ik over praat. Lijkt mij duidelijk dat ik mijn kind dus nooit heb laten *jammeren*. Voor mij is duidelijk dat het een signaalfunctie is van de baby. Ik vind het gewoon een raar advies van een HA .Ik vind dat geen oplossing, of van meedenkendheid getuigen naar de ouders toe.
Dat is iets wat je als ouders zelf bepaald, voor iedereen ligt die grens anders. Niet iets waar je over kunt beslissen als buitenstaander. Kennelijk heeft het kindje van suus die grens bij haar (nog) niet overschreden. Zelf heb ik geleerd (door er dus uiteindelijk lichamelijk ziek van te worden) dat ik mijn grenzen veel te vaak overschreden heb. Wat heeft een kindje aan een mama die het niet meer aan kan (psychisch of lichamelijk)? Meestal kom je pas tot dat besef als het te laat is. Door mijn dochter te leren zelf in slaap te vallen is er voor iedereen zo veel meer rust gekomen. Zij huilt nu zo veel minder en ze krijgt meer uren slaap. Lijkt me beter voor ieders gezondheid. Ja, ze heeft een periode wat meer gehuild, maar uiteindelijk zou ze de maanden erna 1000x meer gehuild hebben als we het niet aangepakt hadden. Overigens, ik heb mijn dochter niet geleerd dat wij niet komen als ze huilt. Ik ga namelijk dan wel regelmatig bij haar checken. Ze krijgt een kus en een knuffel en ik vertel haar dat t nacht is en ze moet gaan slapen oid. Ik leer haar wel dat ze niet uit bed mag en ze krijgt geen eten/melk oid. Ze heeft altijd een flesje water in bed, dus dorst heeft ze ook niet.
Poeh, dat lijkt me echt zwaar als je gelijk bij elk jammergeluidje van je kindje erbij komt kijken, vooral als je een baan hebt, lijkt me funest voor je mentale gesteldheid, je nachtrust en je relatie. Je zegt dat je het belachelijk vindt dat een huisarts adviseert om een kindje te laten jammeren. Heel veel huisartsen, kinderartsen, kraamhulpen en medewerkers van consultatiebureau's zeggen hetzelfde. Als ik zo kijk naar mijn eigen dochtertje, werkt het wel om haar te laten jammeren, want ze houdt er na 5-10 minuten mee op en valt in slaap. Vind je dan niet dat er een kern van waarheid zit in wat deskundigen adviseren, en dat dit een techniek is die het waard is om uit te proberen?
Tuurlijk, iedereen heeft zijn eigen situatie en het is helemaal top als je kindje nooit heeft hoeven huilen en je daar zelf geen blijvende schade van hebt opgelopen. (al zijn ook daar de meningen over verdeeld of het wel zo goed is ) Maar wat mij een beetje in het verkeerde keelgat schiet, is dat de anti-huilers min of meer zeggen dat je een slechte moeder bent als je je kindje laat huilen.. ...Laten huilen is een 'belachelijk' advies, het is kindonvriendelijk, zo wil je toch niet met je kleintjes omgaan... (dus lees ik: laat je je baby/kind huilen, dan ben je belachelijk bezig, ben je kindonvriendelijk en ga je verkeerd met je kind om) Nou...bedankt! Je mag zeker je eigen mening geven, ík laat mijn kind niet huilen, prima! Maar geef een ander niet het gevoel dat dat fout is, als diegene wel op het punt is aangekomen dat de grens bereikt is en/of je doorhebt dat het voor het kind niet werkt om bij ieder gilletje te gaan 'storen'. Het is echt een ontzettend moeilijke, zware keuze om je kindje te 'laten huilen' en vooral om door te zetten. Want natuurlijk, niemand doet dat met plezier! Als jonge ouder ben je al kwetsbaar en onzeker genoeg, want het is nooit goed. We zouden elkaar moeten steunen in de keuzes die we maken. We hebben allemaal het beste voor met onze kindjes. Er is geen goed of fout, het gaat om jouw eigen gevoel daarbij. ... Btw; Laat je je (oudere) kind ook niet even brullen als het de zoveelste driftbui heeft om niets of iets niet krijgt (nóg een koekje)? Huilen ze dan ook niet om iets gedaan te krijgen?? En is dat dan niet vanuit het niets 'opeens' over? Hier wel hoor. Het werkt dan ook vaak niet om in te grijpen, dan wordt t alleen maar erger en duurt het langer. (tuurlijk probeer ik haar af te leiden, maar werkt zeker niet altijd) Kindjes huilen in mijn beleving niet alleen maar omdat er iets 'heel ergs' is.
Maka Ik wil niet betweterig overkomen hoor, maar de discussie was niet wel/niet huilen, het gaat echt puur om jammeren/piepen/"zeuren" Ik weet niet hoe ik het anders moet omschrijven Dus niet laten huilen, want dat doet volgens mij niemand hier, maar als ze dat wel doen, is dat hun eigen keus. Ik ben van mening dat iedere moeder het beste voor haar kind wilt en daar ook naar zal handelen. Het gaat mij erom dat ik me afvroeg wat andere moeders doen als hun kind ligt te jammeren in bed, of ze er dan gelijk naartoe gaan of niet. Jammeren en huilen zijn voor mij 2 zeer verschillende dingen.
Geen idee of mijn reactie nog wel iets toevoegt hier, maar ik doe 't lekker toch Laten jammeren 's nachts daar zijn we vrij snel mee begonnen, omdat we overdag al merkten dat hij dat soms gewoon even doet, zich vervolgens weer lekker installeert en dan verder slaapt. Als ik bij ieder piepje naar boven zou rennen, had hij helemaal nooit meer geslapen 's nachts word ik zelf eigenlijk pas wakker van hem als hij echt huilt, maar mijn man hoort iedere zucht en kreun en hij had dus ook de neiging om bij ieder geluidje naar hem toe te gaan. uiteindelijk hebben we afgesproken om eens een nachtje te kijken wat er gebeurde als we hem gewoon lieten gaan: de eerste keer sliep hij binnen 5 minuten, de rest van de nacht duurde het nooit langer dan 1 a 2 minuutjes. Ook hier was het zo dat als we dan wel naar hem toe gingen, het allemaal veel langer duurde. Jammeren enz doet hij nog steeds regelmatig, hoor, maar aangezien ik zelf ook altijd best veel geluid maak in mijn slaap (praten enz.), denk ik dat dat gewoon erfelijk is
Pff als ik bij ieder jammergeluidje aan het bedje van mijn zoon zou staan, dan blijf ik bezig Bovendien, hij is daar echt niet mee geholpen. Vooral omdat het 9 van de 10 keer in zijn slaap is. Dat je van mening bent dat je je kind zelfs niet laat jammeren, oke. Maar dat is 1 mening en wil dus absoluut niet zeggen dat dat de waarheid is en deze huisarts er dus volkomen naast zit.
Dus vermoedelijk jammerde hij/zij omdat het zich niet lekker/prettig voelde? Jouw ervaring is niet leidend en het wil dus niet zeggen dat alle kindjes op dezelfde manier jammeren als die van jou. Er zijn kinderen zoals mijn zoontje die zich goed voelen en verder gewoon blij en gezond zijn en 's nachts wat jammeren. Mijn gevoel zegt dat alles in orde is en dat hij er niet bij geholpen is als ik bij hem kom kijken. Andere situatie, ander kind.
Giraf, klopt hoor, ben ik me van bewust. Ik draafde wat door, gezien de reacties van een aantal Sorry dat ik je topic bevuild heb En ik ben t eens met Yukl, als een kindje huilt/jammert of een periode slecht slaapt omdat het ziek is, is dat een totaal andere situatie, dan wanneer er niets medisch oid aan de hand is.
Onze dochter als ik die ging troosten als ze een beetje aan het jammeren was voor het slapen dan werd het erger en erger net zolang tot ze totaal hysterisch was van het slaaptekort, terwijl als we haar een paar minuten lieten jammeren sliep ze de hele nacht door (zo kan het dus ook) soms mag een kind even zichzelf een beetje ontstressen (huilen heeft niet perse alleen maar de functie van communiceren het is ook een manier van ontstressen, als je dat als moeder zijnde steeds afkapt en zo een kind totaal hysterisch maakt en oververmoeid en overprikkeld maakt. Je hoort prima als moeder zijnde of er echt iets is (ander soort huiltje) bv honger, luier e.d. maar een beetje laten jammeren hoort er soms gewoon bij een kind, vaak is het iets te moe of heeft het teveel prikkels gehad en kunnen ze op die manier verwerken. echt laten schreeuwen huilen is natuurlijk niet goed maar dat is ook een heel ander soort huiltje..
Wij hebben het hier ook gedaan met nog een veel jongere baby. En het klopt wel na een paar nachten sliep ze door en we hebben haar sindsdien niet meer gehoord. Het was niet gemakkelijk!! Het ging ergens tegen mijn gevoel in, maar ik geloof wel dat je een baby aan bepaalde dingen kunt wennen en het ze op bijv. deze manier kunt afleren. Hier is het dus gelukt! Ze was ca. 8 weken toen ze 's nachts niet meer intensief dronk, telkens wat cc minder gegeven, toen paar keer laten jammeren en toen sliep ze dus door. Ben overigens wel bij haar gaan kijken, aai over de bol etc.
Ik vind het zelfs zielig voor mijn dochter om haar als ze een beetje jammert helemaal uit haar slaap te halen. Hier jammert ze ook wel eens in haar slaap maar ik ga er dan echt niet heen, waarom zou ik haar wakker maken en weer opnieuw in slaap moeten laten vallen voor mijn eigen gemoedsrust? Nee hoor hier mag ze gerust slaperig jammeren om vervolgens weer zelf lekker in te slapen, kost haar veel minder energie dan eerst echt wakker te worden van mij en dan weer te moeten slapen.
Interessante tip! Hou ik in gedachten! Nooit bij stil gestaan dat dat wel eens een rol zou kunnen spelen.
Ieder kind is anders. Sommige kunnen zelf in slaap komen door eerst te huilen, anderen gaan echt niet slapen als ze eerst huilen. Gewoon uitproberen denk ik!
Maka123 duh maar het is toch logisch dat wanneer je een bepaald soort opvoeding gebruikt je hier achter staat? De moeders die hun kind wel laten huilen staan hier toch ook achter? Die maken de moeders die hun kind niet laten huilen ook 'belachelijk' Maar laten we dit topic hier niet mee vervuilen! Ts het enige advies wat ik voor je heb is volg je hart.. Doe wat JIJ denkt dat t beste voor jou & je kindje is!
tja, ik ben het wel eens met de huisarts. Als het alleen om jammeren gaat. Waarschijnlijk is je kindje na een slaapcyclus even wakker en moet het weer in slaap vallen; dit moet je kindje zelf leren. Die van mij wordt ook 's nachts wel eens wakker en dan jammer hij ook. Vaak maar 5 a 10 minuutjes maar ook wel eens langer; zo lang hij niet echt gaat huilen, laat ik hem lekker liggen en zo valt hij vanzelf weer in slaap. Ik ga ech niet bij ieder kreuntje er naar toe hoor; is niet nodig. Als er echt iets is, gaat hij wel huilen en dan is het vroeg genoeg.
Ohhh dat meen je toch niet?!?! Nu word ik even "geprikkelt" Een baby van 8 weken afleren om te willen drinken snachts?? Meen je dat nou echt serieus? Je kind word niet verwent als je hem of haar eten geeft Een kindje kan nog niet praten en na verwaarlozing (ja dat lees je goed!) klappen kindjes dicht en geven zich toe aan de situatie Een kind die nog vol in de groei zit en de melk nodig is kan je geen drinken afnemen voor je slaap egoist!