Maar (vraag dit me serieus af) als je er voor kiest om te stoppen met anticonceptie, dan weet je toch dat er slapeloze nachten bijkomen kijken als je kindje geboren is? Mijn dochter slaapt de laatste 4 nachten door (niet te hard zeggen) maar hiervoor was ze iedere nacht 2 tot 3 uur klaarwakker. Dat is gewoon zo en niet anders. Laten huilen kwam niet in me op, als ik eerlijk ben.
Mijn dochter kan nog steeds de hele dag door eten en de nacht ook, als ik t haar aan zou bieden. Maar dit vind ik ongezond, ook voor haar tandjes. Na 5 mandarijnen zou ze zo nog 3 koekjes opeten als ze de kans kreeg, bij wijze van spreken. Als ze een koekje ziet, gaat ze er ook om huilen (gillen) en kan lang blijven volhouden. Tja, daar geef ik uiteraard ook niet aan toe. Ze is ook altijd enorm hard gegroeid, dus voor de groei had ze het niet nodig. Echt die BV, ze was er gewoon aan verslaafd... Gewenning dus. Geen honger, echt niet. Ondanks dat je i.p. niet teveel BV kunt geven, was ik er na 11 maanden klaar mee om haar 's nachts te blijven voeden en om 's avonds 2 uur bezig te zijn met 3x voeden om haar eindelijk in slaap te krijgen. Ik vond dat mijn dochter het zonder al die voedingen ook moest kunnen. Daar was ze het uiteraard niet mee eens. Net zoals ze het er niet mee eens is als ze een koekje ziet en die niet krijgt. En ze kan het prima zonder al die voedingen. Ze groeit nog steeds bovengemiddeld, en krijgt gezonde voeding, op de tijdstippen die ik bepaal. Dus niet de hele dag door. Ik vind het bij mijn dochter belangrijk dat ze leert wat gezond eten is. Door blijven voeden op verzoek, was voor mijn dochter gewoon niet goed. Ieder kind is anders.
Maar ikzelf vind er nogal een verschil in zitten of je kindje 8 weken is of 1,5 jaar. (bijvoorbeeld) Ik doel echt op jonge kindjes wat ik hier voorbij zie komen. Ik snap dat als je een ouder kindje hebt, het soms gewoon niet anders kan.
@ Duchess: bij mijn dochter was laten huilen/jammeren wel de oplossing. Ze was bij ons ook niet tevreden. Nu slaapt ze bijna altijd meteen als we haar wegleggen en ze is een super blije baby. Ze krijgt namelijk einde goede rust. Ik erger me vreselijk aan mensen die doen alsof laten jammeren of huilen een zonde is. Ik kreeg het advies zelfs van de kinderarts in het ziekenhuis (ik noem dit omdat jij ook over een arts begint), hoewel ik het er destijds niet mee eens was omdat ze gewoon pijn had en het geen onwil was. Niet elke situatie is gelijk. Bij mijn dochter was het de oplossing (toen ze eenmaal geen pijn meer had en ze gewoon moeite had met slapen) en nu is ze vrolijker en meer tevreden dan ooit. Hoe jij erover praat.. ik kan niet anders zeggen dan dat jij het bloed onder mijn nagels vandaan haalt met jouw bekrompen houding. En ja ik weet dat het een forum is, maar ik houd er niet van als mensen hun visie als een feit gaan verkondigen.
Daar gaat het topic toch ook over?! Ik vraag me af of JIJ (en samen met jou de andere tegenstanders van het laten huilen) dat onderscheid wel weet te maken. Laten jammeren vind ik echt zo ontzettend niet twijfelachtig. In vrijwel alle gevallen zou ik zeggen; probeer het uit! Ik ben inderdaad ook niet per definitie een tegenstander van het laten huilen, maar wel met heel erg veel 'maren'. Maar daar gaat dit topic in principe helemaal niet over.
Duchess, ja ik vind ook dat er verschil is tussen een kindje van 8 weken of 11 maanden. Maar het kan best zo zijn dat een kindje van 8 weken een flesvoeding (tijdelijk) niet meer nodig heeft. Een beetje jammeren om t helemaal af te bouwen vind ik verre van een schande. Het egoistisch en verwaarlozing noemen, vind ik dan bizar. Ik heb mijn dochter zo jong ook echt niet laten huilen, ook niet jammeren (dat deed ze ook niet; was altijd meteen schreeuwen ), wel een beetje kreunen geloof ik. Maar ik denk dat het per kind verschilt en dat een moeder of vader dat het beste kan aanvoelen. Waar die grens lag bij mijn dochter weet ik niet. Met 11 maanden vond ik het echt klaar, maar ze is altijd zo geweest (veel om voeding vragen), slecht inslapen 's avonds. En nu vraagt ze dus nog steeds tussendoor vaak om eten en kan er drama's van maken. Het zat er bij haar gewoon al vroeg in. Als ik het niet had aangepakt, zou ze nog steeds slecht slapen en veel willen drinken. Sommige kindjes gaan ver om te krijgen wat ze willen. Als ouders moet je daar soms de rem op zetten. Niet altijd, maar soms wel. Of, wanneer en op welke manier is aan de ouders, zij kennen hun kind het beste. En grenzen stellen is moeilijk. Overigens, mijn eigen gevoel over 'niet eens laten jammeren , is dat ik het overidealistisch vind en zeker niet altijd de beste oplossing (tenzij je gewoon een voorbeeldig kind hebt). Kijk, als mijn dochter 1x op een avond wakker zou worden en ze met een speentje weer ging slapen, zou ik t ook doen denk ik.
Ja zeker! Slapeloze nachten horen er nu eenmaal bij. Maar veel mensen hebben wel grenzen, zeker als je kindje niet ziek is of ergens echt last van heeft. Het is meestal een afweging. Mijn dochter maakte er echt een potje van. Ze was hardstikke moe, maar wilde niet slapen. Met haar bezig zijn, hield haar alleen maar uit de slaap. En het was overduidelijk dat wanneer ik inging op haar wensen, ze meer en steeds opnieuw datgene wilde. En dan huilde ze nog meer en vaker. Het was pure gewenning.
Dit is niet mijn topic hoor en ik antwoord gewoon op iemand die mij vroeg hoe het met mijn gezondheid ging etc.
Ja hoor, heb ik best begrip voor. Heb er zelf ook wel eens doorheen gezeten. Het is ook niet niks om elke nacht wakker een paar keer wakker te zijn, maar ik vind het niet meer dan normaal om dan gewoon even naar mijn kleintje toe te gaan en ik verwacht ook niet van ze dat ze doorslapen, want ik slaap zelf ook niet door. Wordt regelmatig 's nachts eens wakker, eng gedroomd, omdat ik naar het toilet moet etc. Dus ik heb er ook begrip voor dat mijn kindjes wakker worden en van mij 'hoeven' ze dus niet door te slapen.
Stond jouw moeder soms ook bij ieder kikje naast je bed? Sorry, flauw, ik weet het Maar wel; ik slaap (zolang ik niet wakker word van 1 van de kinderen) in 1 ruk door hoor. Heerlijk
Haha, ja toevallig wel, maar dat had een andere reden (mijn moeder was toen ik jong was heel erg ziek en moest vaak naar het ziekenhuis waardoor ik wat verlatingsangst had). Ze deed hetzelfde bij mijn zusje en die is 's nachts met nog geen 10 paarden wakker te krijgen, dus ik denk echt dat het aan de persoon zelf ligt.
Suus, maar het is ook niet dat ik niet naar mijn dochter toe ga als ze nu 's nachts wakker wordt. Als ze gillend wakker wordt, ga ik haar ook direct troosten (als ze jengelt wacht ik af, want vaak is dat in haar slaap). Natuurlijk heeft ze nog steeds zo haar fases, ze lopen alleen niet meer uit de hand. Ik ga haar niet voeden of een andere bezigheid met haar doen om het slechte slapen in stand te houden en ze mag ip niet uit bed tussen 20u en 630u. Ik vind het wel belangrijk dat ze leert om zelf weer in slaap te vallen (na evt troosten) en niet uit gewoonte wakker te worden/blijven. Het is zeker wel persoonsgebonden of je goed kunt slapen of niet, maar als je er al van nature slecht in bent en het daarnaast ook nooit geleerd hebt..
Goh, toch apart.. Ik verwacht dat ook niet en weet ook dat het niet gebeurt en toch heb ik maar zelden onderbroken nachten... mijn kinderen worden wakker en kunnen zelf weer in slapen zonder huilen. Dat is goed voor hun nachtrust en die van mij! Heerlijk.
Ja, maar dat hoeft toch helemaal niets met je stijl of manier van opvoeden van doen te hebben? Mijn beste vriendin voedt haar kinderen op dezelfde manier als ik op. Wordt ook direct gereageerd op elk jammertje, maar haar beide kindjes sliepen met 6 weken door en doen dit nog steeds (4 en 1 jaar). Mijn kindjes zijn daar anders is, hoezo is dat apart dan? Ik was/ben dat zelf ook, ik snap niet zo goed wat je nu wil zeggen? (ik heb wel een vermoeden, maar voordat je vindt dat ik je woorden in de mond leg hoor ik het graag van jou zelf).