Als Belg is het bizar om te lezen dat een huisarts alleen hoogst uitzonderlijk aan huis komt. Hier komt bijna iedere huisarts aan huis, mits je iets extra betaald natuurlijk. Ik kan mij voorstellen dat wanneer je echt ziek bent en je huis niet wil uitkomen het ook aangenaam vindt dat een ha aan huis komt.
Erg eigenlijk Terwijl ze wel langskomen als je een baby hebt gehad. Maar goed, als ons kind erg ziek is maakt het ook niet uit als je de andere in de slaapzak meeneemt naar de HA post. Ach het is nu niet aan de orde hoor, maar ik vroeg het me zo af.
Ja hier wel. Op de 4e dag geloof ik. even voor de duidelijkheid: Ik heb het over de gewone huisarts en niet de post.
Ohw hier is de ha wel lang geweest toen Quinn was geboren, vonden we erg leul Hij ziet Quinn nu nog geregeld, maar ja dat is niet de bedoeling natuurlijk. Heb met Quinn ook altijd naar de hap gemoeten, zelfs toen hij behoorlijk benauwd was, lichtelijk blauwe lippen kreeg. We mochten we gelijk door lopen en hij is zelfs toen opgenomen.
Mijn huisarts heeft mn dochter pas voor t eerst 'ontmoet' toen ze anderhalf was ofzo, voor die tijd was ze nooit ziek geweest en hij is ook nooit bij ons thuis geweest. Alleen de verloskundige en de kraamhulp.
Ik woon in een boerengat haha maar weet eigenlijk niet of het normaal is. Had het nog nooit gehoord i.i.g vond het wel leuk maar wat ik al zei nu loop ik vaak bij de ha en mijn vriend ook maar ze loopt je straal voorbij hoor ook komt ze beloftes niet na om bv met de specialist te bellen enz
Ik woon in een stadje ( niet zo groot 40.000 inwoners geloof ik) Maar als ik er zo over nadenk en dit zo lees denk ik dat zelf erheen gaan nog niet eens zo gek is. Je gaat toch pas als het echt erg is. Dan ben je volgens mij blij dat je in het ziekenhuis bent en niet ook nog eens thuis moet wachten. Maar als je kind zo slecht is en je kunt zelf niet meer rijden omdat je bij je kind moet blijven ( in verband met gevaar) dan bel ik gewoon 112. Dan is het namelijk een gevaarlijke levensbedreigende situatie. Kan ik wel gewoon rijden dan is er niks aan de hand. Moest dit gewoon ook even voor mezelf besluiten. Als ik namelijk ooit in zo'n situatie zou komen kan ik nu gewoon handelen ( ik ben soms wel een persoon die in rampscenario's denkt, ha ha)
Och ja, dat herinnert mij aan de tijd voor de HAP eigenlijk. Vroeger toen ik nog ging stappen, was ik met een vriendinnetje in de stad die langzaam aan steeds beroerder werd. Op een gegeven moment wilde we weggaan, maar ze kon ook niet meer lopen van de pijn. Ze lag echt te crepeeren van de pijn op de grond, was gewoon eng om te zien. Ik heb toen 112 gebeld, maar echt niet dat ze kwamen. Heb haar toen maar op een bankje geparkeerd met een wildvreemde vrouw om een oogje op haar te houden en ben de auto gaan halen. Na veel passen en meten haar in de auto gekregen. Ze kon niet zitten, eigenlijk niet liggen ... niets. Een hel van een rit naar het ziekenhuis. Komen we daar aan bij de spoedeisensde hulp, krijg ik te horen "ja, dan moet ze naar aan haar eigen huisarts eerst" . Dus toen ik vroeg of ze haar wel hadden gezien, zijn ze bij gratie gods maar eens gaan kijken ... Gelijk op een bed met valium gelegd. Wat bleek, een acute niersteenaanval ... Maar goed, dit was dik 15 jaar geleden ... Ze zijn er niet flexibeler op geworden wat dat betreft, maar dat heeft denk ik wel een goede reden.
Maar dat kan je niet helemaal vergelijken he!? De HAP is een dienst. Die wordt geregeld door de huisartsen binnen een bepaald gebied, welke vrij groot is, buiten kantoortijden. Als een huisarts een sociale visite aflegd, zoals het geval is bij een geboorte, wordt dit ingepland in zijn/haar 'gewone' agenda. (van mijn eigen huisarts krijg je trouwens gewoon een kaartje als je bevallen bent...)
We hebben het wel over vroeger maar tegenwoordig zijn er meer mensen, minder huisartsen (verdiend ook niet zo goed) en naar mijn idee gaan mensen steeds sneller naar de huisarts. Ouderen zijn eenzaam en bellen om ieder wissewasje, meer ouderen sowieso, mensen googlen en denken de meest ernstige ziektes te hebben, moeders bellen wanneer hun kind 3 dagen een snotneus heeft en je krijgt ontzettend vaak een grote bek aan de tel. En de dokter kan het nooit goed doen.
Mensen weten tegenwoordig vaak zelf al wat ze hebben (?!). Gaan naar de huisarts die alleen even een receptje uit hoeft te schrijven. Willen bij het minste of geringste antibiotica (maar het is een virus mevrouw, dan helpt antibiotica niet.....), vervolgens vliegen de gvd's om je oren...echt waar! Ook wordt men veel brutaler, soms ook met fysiek geweld (neem als voorbeeld het veiligheidsglas op de SEH, maar ook de HAP). Men 'verzint' letterlijk een klacht om zo spoedig mogelijk gezien te worden. En dat voor een 'habbekrats'....Nee, als je rijk wilt worden; ga niet de gezondheidszorg in. Dit is een 'roeping'.... Ik ben al jaren assistente (nu even fulltime mama), maar voor het meerendeel is het heel leuk werk hoor
Ik ben ook assistent maar om eerlijk te zijn zou ik niet meer bij een huisarts willen werken, vooral niet in een stad.
Nou ja opzich vind ik het mondiger worden van patienten niet persee en slechte ontwikkeling. En dat mensen zich verdiepen in wat ze hebben waardoor ze zelf ook bij kunnen dragen is niet per definitie negatief. Maar ik heb het totaal met je eens dat er wel een grens is. En geweld vind ik ook echt not done. Alsof mensen die er voor gestudeerd hebben niet weten waar ze mee bezig zijn. Ik vind het altijd wel frappant dat ze bij het minste of geringste bij "Dr. Google" te rade gaan en dan zelf denken te weten wat ze hebben. En dat zijn dan doorgaans de meest ernstige aandoeningen ...
Vorig jaar tijdens de mexicaanse griep is er een kindje van het kinderdagverblijf hier overleden. Sam was toen ziek, en had symptomen van de mexicaanse griep. Ik heb toen 's nachts gebeld, en om half 2 stond de arts hier aan de deur!!! (man lag op bed net zoals jongste dochter). Misschien was het waarom ze kwam, maar hier kwam ze dus, dat was wel heel prettig. Overigens heb ik die huisartsen wagen (soort ambulance, maar dan een waar geen brancard in kan) hier die week dagelijks in de straat gezien en ik weet dat er meerdere met de mexicaanse griep zijn geweest in de straat.
Ze komen echt bijna niet; 5 dagen na de geboorte van Iris had ik erg hoge koorts; 40,5 en belde snachts. Ik moest met spoed komen omdat ze bang waren voor een baarmoederontsteking. Ze kwamen niet langs; ik moest gewoon maar komen en mijn pasgeborene uit bed halen en meenemen, want ze wilden niet langskomen. Uiteindelijk heeft mijn moeder opgepast en ben ik met mijn vriend naar de HAP gegaan. Vond t belachelijk.