Vorig jaar lag ik met hoge koorst steken op de borst etc op bed. Gezien mijn geschiedenis dacht ik weer een longonsteking. Ivm mexicaanse griep mocht ik niet naar de HAP, nee de arts kwam hier, wel twee uur heb ik zitten wachten zonder lucht. En veel pijn, ik was ook alleen. De huisarts kwam langs, ik moest zowaar ook nog lachen ondanks mijn weinige lucht, ze waren helemaal ingepakt net marsmannetjes, dus mondkapje, handschoenen en speciale jas.. pfff. Nou madam dacht inderdaad een griepje en ik kreeg dus tabletten voor de mexicaanse griep. Vervolgens verslechterd mijn toestand de volgende dag, die avond was ik weer alleen helaas mijn vriend moest werken mijn zoon bij mijn moeder en smoeder was niet thuis. Ik met pijn en moeite gebeld en de ambulance kwam me ophalen. Heb vervolgens twee weken in het ziekenhuis gelegen. Nou in het ziekenhuis werd met oog op eventuele mexicaanse griep en ook omdat de uitslag nog op zich liet wachten werd ik compleet afgezonderd op een kamertje, niemand mocht zonder poespas bij me komen, dus de verpleegsters kwamen alleen met hoge uitzondering, en ik mocht niet de gang op. Gelukkig de laatste dag de uitslag gehad en het was een verwaarloosde longonsteking, lig je daar twee weken als een remi, niemand die durft langs te komen, en degene die al komen helemaal in een speciale jas handschoenen en een muts en mondkapje Alleen de longarts trok zich er niks van aan hahaha.
Sinds wij uit Rotterdam weg zijn en in regio Arnhem wonen hebben wij een hele toffe huisarts. Echt een geweldige man! Die is dus wèl al een paar keer aan huis geweest als er iets was met één van onze kindjes en daar deed hij helemaal niet moeilijk over. Ik ben ook heel vaak alleen met de kinderen omdat mijn man in het buitenland zit voor zijn werk en dat weet onze huisarts en hij houdt hier rekening mee. Hij is zelfs bij ons thuis geweest om de DKTP prik aan ons zoontje van 4 te geven! Denk dus dat het ook enorm verschilt per huisarts.....
Ik las iets over assistenten die een grote mond krijgen van patienten. Maar hier is het vaak andersom. Die assistente bij ons voor al 1, zijn vaak zo kattig, dat is ook niet leuk.
tja ik kan me voorstellen dat het tegenwoordig niet zo leuk meer is om arts te zijn.. maar daarin tegen je moet tegenwoordig zelf goed je mondje bij je hebben anders gebeurd er helemaal niks!! liep vanaf de geboorte met zoonlief in het ziekenhuis,omdat ik wist dat er iets aan de hand was, maar steeds nee hoor mevrouw proaz nbeer dit en dat maar eens, iedere x huisarts toe ivm uitdrogen enz enz tot ik het helemaal spuug zat was met de fijne artsen daar!en ik naar een ander ziekenhuis ben gegaan, nou zoonlief werd dezelfde dag nog opgenomen. en die hap daar heb ik ook niet veel goeds over te zeggen, dochterlief had een hemagioom op haar gezicht die op een zaterdag nacht ging bloeden en niet meer wilde stoppen naar 3x gebeld te hebben met de hap mochten we eindelijk komen zit je nog een uur met een bloedend kind in de wachtkamer nou eindelijk binnen.. en het enigste waar ze om kon zeiken was dat alles onder het bloed kwam UHH JA IK BEL NIET VOOR NIKS!! nou ga maar naar de eerste hulp toe! nou gelukkig stond daar een kinderarts klaar en daar zijn we gelijk geholpen! hele dag in het ziekenhuis gezeten,bloed prikken ivm hb enzz. 1.5 week later is ze geopereerd! je moet tegenwoordig je mondje wel heel goed bij je hebben want anders zeggen ze tja neem maar een paracetamol en kijk maar ff
Hier kwam wel de huisarts op kraamvisite En als ik zelf naar de dokter ga dan vraagt ie ook altijd van : hoe is het met de kindjes? Trouwens met Owen keer bij de HAP gestaan. Ontroostbaar huilen. Echt mega hard! Wachtkamer vol en we waren te vroeg dus zouden denk ik nog wel 3 kwartier hebben moeten wachten. Maar ze lieten ons wel voor ( misschien om van het gekrijs af te zijn ? hihi ) maakte me niet uit, was allang blij dat we gelijk werden geholpen.
Hier komen ze wel op kraambezoek, alleen wel lekker tussen 1 en 3. Lag te slapen komt m,n man naar boven, er is een vrouw met een tas voor je (hij is militair dus heeft een eigen arts op de basis) ik zeg ja ik wil even slapen en verwacht niemand. Bleek de huisarts
Dat moet ik mijn niet alles wetende huisarts trouwens wel meegeven: het is erg fijn dat hij zonder problemen bij ons thuis komt. Hij oppert het zelfs zelf als ik hem bel en hij die dag geen ruimte voor het spreekuur heeft. Dat deed ie laatst toen ik hem belde omdat de luier van mijn jongste raar rook. Bleek de luier zelf te zijn overigens Wat betreft assistentes: ik trof er eentje bij de waarnemer die ook niet erg snugger was. Ik vermoedde tijdens mijn zwangerschap een blaasontsteking en had wederom op het internet gelezen dat die tijdens de zwangerschap vaak niet wortd opgemerkt, maar dat het wel moet worden behandeld ivm risico op nierbekkenontsteking en dus te vroege weeen. De assistente raakte eerst mijn urine kwijt Vervolgens zei ze dat als ik er niet zo'n last van had, ik het wel kon aankijken. Ik toch maar weer mijn urine ingeleverd (ondanks dat ik er praktisch geen last van had) en het bleek wel degelijk een blaasonsteking te zijn. De huisarts bood later nog zijn verontschuldigingen aan, hij was erg boos op de assistente.
Nee, maar dat vind ik ook anders. Ik zoek ook bij Dr. Google naar dingen die met IVF te maken hebben en hoe ik kan zorgen dat ik een zwangerschap kan voldragen. En dat bespreek ik ook met mijn gyn. Maar dat vind ik wat anders dat iemand in volledige paniek bij de dokter komt, 3 van de 10 symptomen heeft ofzo, en dan aankomt met de meest bizarre ziektes die alleen in de Tropen voorkomen enzo ... of heilig overtuigd zijn van het feit dat ze morgen dood neervallen omdat ze denken een bepaald symptoom te hebben ...
Visistes overdag van de huisarts zelf doen ze niet moeilijk over... hier iig niet. Na de ks zeiden ze ook meteen dat als zich de komende tijd iets mocht voordoen met de kids (nr 2 is zorgenkindje) dat ze dan gewoon komen. Ze rijden elke middag visites. Ze komen ook op visite als je net bent bevallen van vk doen hier geen kraambed bezoeken. Vk zit in het ziekenhuis en komt niet thuis... nooit. Bevallen kan ook alleen in het ziekenhuis. Snachts is een ander verhaal. Dan komen ze niet... je moet gewoon zelf komen. Evt. andere kids meenemen en echt in acute nood komt er een ambulance (maar dan moet je je andere kind ook wakker maken lijkt me)
Ja precies, dat maakt dan niks uit. Tweede kindje zal altijd gewoon mee moeten of je moet gewoon iemand bellen die bij je komt zitten. Of waar je die snel naartoe kunt brengen.
Ik heb eens nierbekkenontsteking gehad, hele familie zat in het ziekenhuis bij stervende oms (dus niet berijkbaar) ik hoge koorts in december... maar moest zelf komen! De ouders van mijn schoonzusje hebben me toen gebracht. Terwijl ik die mensen 2 x per jaar zag op verjaardagen.
ja een patient met verdenking mexikaanse griep bewust naar en ziekenhuis of drukke dokterspost laten komen is vragen om besmetting van alle andere toch al zieke patienten die daar ook komen.
als ik naar de huisartsen post moet ongeacht tijdstip nam ik de kids bijde gewoon mee als het niet anders kon. enkel bij verdeking van een gevaarlijke besmettelijke ziekte zou ik overleggen of het anders zou kunnen ook ivm met egvaar voor andere
Over het algemeen genomen vind ik dat de huisartsen hier goed werk doen.Ik krijg altijd een bevredigend antwoord en als dat niet kan bellen ze later terug. In avond en weekend heb ik ze regelmatig nodig gehad ook voor de kleine.Hij bleek een keer Bronchitis te hebben en een aantal keren een flinke virus-infectie.Maar we zijn altijd serieus genomen in onze klachten. Gezien mijn werk(werk in een verzorgingshuis) contact ik ze ook regelmatig maar ik heb echt niets te klagen.Ze nemen me serieus en ze weten op een gegeven moment echt wel dat je niet voor een wissewasje belt! Vaak heb ik het gevoelsmatig wel bij het goede eind en bel ze alleen als ik twijfel om te overleggen of bij spoedgevallen.
Hier is de HA vorig jaar ook geweest, maar omdat ik net uit het ziekenhuis was ontslagen met Mexicaanse Griep wilde hij mij vast niet op zijn praktijk hebben Maar mocht de deur ook niet uit ivm longontsteking. En dat mensen steeds mondiger zijn geworden, dat is vaak maar goed ook. Mensen weten meer, en liever 10 x te veel naar de HA dan 1 x te weinig. Vorig jaar heb ik wel 6 x bij de HA gezeten omdat ik het zo benauwd had en ontzettend ziek was en alleen maar kon spugen. Het enige wat de HA zei: ' Neem maar een pcm en ga maar op bed liggen' Ja DROL, dat deed ik al 2 weken. En de VK mij maar doorsturen naar de HA. Uiteindelijk plaste ik onderhand oranje en toen is de VK maar gekomen, ja toch uitgedroogd. No shit Sherlock. Daarna naar het ZKH, en goh, toch de Mexicaanse Griep. Ben blij dat ik uiteindelijk naar mijn eigen lichaam heb geluisterd, en niet naar het afschep verhaaltje van de HA.
Het spijt me zeer, maar ik denk dat het niet vrij kunnen krijgen vaak niet de reden is van het 'makkelijk' bezoeken van de HAP. Ik kom, als ik met mijn kinderen naar de huisarts moet, vrijwel alleen bij de HAP. Juist omdat ik niet bij ieder wissewasje bel en pas ga als ik me echt zorgen maak. Meestal is dat aan het einde van de dag als ze de nacht ingaan. Als ze bijvoorbeeld een vermoedelijke longontsteking hebben maar het overdag eigenlijk wel gaat en ze 's avonds pas echt beginnen te piepen (ademhaling). Dan pas slaat mijn twijfel toe en ga ik toch even checken bij de HAP. (Waarbij mijn zoontje één keer gelijk opgenomen werd na het bezoek en mijn dochtertje vorig jaar een longontsteking bleek te hebben). En geloof me, het is ivm werk van mijn man een stuk moeilijker om 's avonds te gaan! Hier komen ze alleen als je echt geen andere mogelijkheid hebt, geen taxi willen bellen is hier geen reden.
Onze gewone huisarts is vorig jaar wel een keer op huisbezoek geweest toen mijn man heeeeele heftige migraine had en constant moest spugen (4e dag op rij). Onze HAP is wel serieus en vraagt goed door als we bellen, maar nemen met de kleine geen enkel risico en zeggen dan toch wel vrij makkelijk dat we moeten langskomen, maar huisbezoek van de HAP zie ik niet snel gebeuren, nee. Vind ik ook wel goed. In uiterste nood zou ik zelf ook eerder een taxi bellen als ik zelf niet kon rijden. Je moet wat
@ Nikita, ik denk als je een aantal dagen mee zou draaien op een HAP echt verbaasd bent waarom mensen bellen. Ik hoor en lees soms dingen dan kan ik er weinig begrip voor opbrengen waarom mensen nu eigenlijk bellen. Er zijn zoveel mensen die best een dag kunnen wachten. Je leest hier ook geregeld op het forum dat mensen in hun ogen geen goed antwoord hebben gekregen van hun eigen HA, en dan sávonds nog een keer naar de HAP gaan of bellen. Er zijn zelfs mensen die hun eigen HA niks vinden en daarom bewust wachten tot in de avond zodat ze naar de HAP kunnen. En dan het verhaal opblazen zodat ze wel mogen komen. Dat is toch schandalig??? Ik ben het met je eens dat je met een ziek kind nooit moet wachten en zeker advies kunt vragen als je over twijfelt. Maar je reageerd nu op een berichtje van PenK en ik denk dat PenK niet jou situatie bedoeld maar gewoon in het algemeen hoe makkelijk mensen misbruik maken van een HAP.
Nikita, zoals Jada08 ook omschrijft doel ik niet op een specifieke situatie, maar schets ik een beeld van de werkelijkheid op een HAP. Er is onlangs onderzoek gedaan naar hoeveel patienten cq. klachten echt thuis hoorde op een HAP, en hoeveel mensen eigenlijk hadden moeten wachten tot ze bij hun eigen huisarts terecht kunnen; 75% (maar 25% van de bezoeken is dus terecht, maw. dit zijn de 'gevallen' die echt niet kunnen wachten tot een bezoek aan hun eigen huisarts)