Geen idee, ze heeft 3 katten, maar goed, dat is (sorry voor de dierenliefhebbers) nu niet echt het belangrijkste probleem. Katten kunnen prima bij hem blijven, lijkt me.
Natuurlijk! Maar vaak houd dat wel ergens tegen om naar blijf van mijn lijfhuis te gaan bijvoorbeeld. Als ze een eigen woning heeft dan kan alles natuurlijk gewoon mee .
Ik vind het heel vreemd wat die advocaat allemaal zegt. Natuurlijk kan je een scheiding opstarten. Gewoon een verzoekschrift indienen bij de rechtbank. Echt hoor, ik werk zelf op een advocatenkantoor gespecialiseerd in personen- en familierecht, maar hier heb ik nog nooit van gehoord. Sowieso kan die advocaat een verzoekschrift tot het treffen van voorlopige voorzieningen indienen waarbij wordt verzocht om de woning en de zorg van de kinderen in ieder geval voor de duur van de echtscheidingsprocedure aan de vrouw toe te wijzen.
Weet je wat ik vreemd vind, er zijn al een aantal hele goede tips gegeven. Bijv. de hulp die ze van familie aangeboden krijgt te aanvaarden (in wonen tijdelijk bij zus) en dat ze daar niets mee doet, hoe erg is de situatie dan in haar ogen? In mijn ogen is de situatie ernstig en lopen haar kinderen hierdoor ernstige psychische schade op, hoe langer in deze situatie hoe meer schade. Zij kan wel degelijk aangifte doen van mishandeling en daar heeft een wijkagent niets mee te maken. Gewoon naar het dichtbij zijnde politie bureau gaan en aangeven dat ze aangifte wil doen. Ik ben ook van mening dat het voor haar tijd gaat worden om haar ogen te openen en hulp te zoeken OOK bij familie en de hulp ook te aanvaarden. Daarbij kan ze al een baan zoeken om zelf voor inkomen te zorgen. Het hele "scheiden kan niet omdat er huiselijk geweld is" vind ik bijzonder vreemd en ik kan daar ook niets over terug vinden.
Ik vind het ook gek, maar goed, blijkbaar kan het niet, tenzij ze niet meer samen in 1 huis wonen. Zover ik begrepen heb, is dat ivm veiligheid. Als hij nl de echtscheidingspapieren in huis krijgt, dat hij haar niet wat aan doet
Echt dikke vette onzin. Het kan gemaild worden, naar het adres van iemand anders worden gestuurd, etc. etc. Ik zou maar eens op zoek gaan naar een andere advocaat als ik haar was .
Ik denk dat ze haar eisen wat moet bijstellen. Sowieso is urgentie in Rotterdam niet eens heel urgent om het zo te noemen. Een woning met 3 slaapkamers in Rotterdam via een huisbaa onder de toeslag grens lijkt me al erg lastig en anders is het vaak uitgeleefd en vies en niet betrouwbaar. Bovendien zijn huisbazen eigenlijk nooit zo meelevend dat ze zowel geen borg, geen vooruitbetaling en geen inkomensverklaring eisen en bovendien ook nog even wat langer wachten op hun eerste uitbetaling. Vooral niet in grote steden als Rotterdam met sowieso veel kansloze gevallen.
Ik heb het net nog even nagevraagd aan 1 van de advocaten en die stelde voor dat je vriendin eens met een goede advocaat belt...
Ik geef het haar door Dat ze in ieder geval eens advies vraagt aan een andere advocaat. Deze was haar geadviseerd door Arosa, als ik het goed heb, kan ik ook fout hebben, maar dat meen ik.
Ik lees nu beter en zie dat het er blijkbaar om gaat dat hij haar wat aan zou kunnen doen als hij een echtscheidingsverzoek krijgt. Tja....dat is misschien een kans die aanwezig is, maar het is absoluut niet zo dat dat een reden is waarom het opstarten van een echtscheiding niet zou mogen. Ik blijf erbij dat het onzin is wat die advocaat daarover zegt. Maar als het echt een reële kans is dat hij haar wat aan gaat doen, dan moet ze zorgen dat ze een paar nachten bij iemand (familie bijv.) kan slapen.
Ik weet niet wat ervan klopt, maar een paar jaar geleden was het al zo in Rotterdam, dat als je bij familie inzat, "je een dak boven je hoofd had" en kreeg je om die reden al geen urgentie, met gevolg dat mensen dus wel 3 jaar bij fam moesten inwonen.
Ze kan prima nu naar familie gaan, een nieuwe advocaat zoeken, die advocaat een verzoekschrift tot het treffen van voorlopige voorzieningen laten indienen bij de rechtbank. Tegelijkertijd een verzoekschrift tot echtscheiding indienen en dan is de kans heel groot dat in de voorlopige voorzieningen procedure de woning en de zorg voor de kinderen in ieder geval gedurende de echtscheidingsprocedure aan de vrouw worden toegewezen. Bovenstaande is helemaal geen vreemde manier van een procedure opstarten als de man weigerachtig is om de woning te verlaten.
Oke, zal het haar voorleggen. Weet niet hoe zij en ook haar zus en zwager hierin staan. Ze wonen ook best een eindje uit elkaar. dochter van 12 wilde al niet eens een wijk verder wonen dan ze nu doet, dat werkt ook niet mee. Begrijpelijk van het kind, maar ja, dit kan zo ook niet.
Tja, heel eerlijk gezegd ben ik van mening dat de kinderen een een situatie als deze waarbij de vrouw mishandeld wordt, op welke manier dan ook, echt geen inspraak hebben. Zij moet doen wat goed is voor haar zelf en haar kinderen. En voor haar kinderen is het minder erg om een stuk verder op te wonen, dan in een gezinssituatie te zitten waarin de vader de moeder (psychisch) mishandeld, ondanks dat dochter dat misschien nu anders ziet...
Ben ik helemaal met je eens hoor, maar goed, ze begint te puberen dus maakt het voor haar extra lastig nu natuurlijk. Misschien (ik zeg zo maar wat, misschien is dit helemaal niet waar hoor) is mijn vriendin wel bang dat als ze gaat zeggen dat ze ver weg gaan wonen, haar dochter bij vader wil blijven, dat ze daarom blijft waar ze is. Maar dat ga ik wel met haar bespreken. Heb ook al aangeboden dat ze hier komt (is nog verder) En vanaf hier verder zoekt. Haar zus heeft haar al wel ingeschreven bij hun woningbouwvereniging als nood.
Zo te lezen zit ze nog steeds bij hem onder de plak en neemt praat ze zijn gedrag zelfs nog steeds goed! Ook denk ik dat er bij haar een patroon is ontstaan van redenen opvoeren waarom bepaalde oplossingen geen oplossingen zijn. Ik heb zelf geen ervaring met mishandeling, dus verder durf ik niet te gaan in mijn conclusies. Ik weet dat het een complex probleem is en dat dingen die voor buitenstaanders erg duidelijk lijken, voor degene die ermee zit onvoorstelbaar moeilijk kunnen zijn. Ik hoop echt dat ze zich uit deze negatieve spiraal weet los te rukken. Ik heb natuurlijk makkelijk praten vanaf de zijlijn. Wat mij zo raakt, is dat ze beweert dat er geen "echt" geweld is terwijl hij: - Haar bedreigt (ik maak je kapot, ik halveer mijn salaris zodat ik geen alimentatie hoef te betalen, etc) - Haar moedwillig belemmert in haar pogingen een eigen leven op te starten (hij betaalt de huur niet, maar weigert aan de andere kant ook weg te gaan) - Haar toegang tot financiële middelen ontzegt. Als ze getrouwd zijn in gemeenschap van goederen, zou dat zelfs best eens strafbaar kunnen zijn, maar dat durf ik niet met zekerheid te zeggen. Sowieso houdt hij haar klein en bij zxich in huis door te zorgen dat zij niet over geld kan beschikken. - Haar beledigt en zwartmaakt tegenover de kinderen. Deze kinderen hebben te lijden onder de psychische mishandeling, maar ook onder praktische zaken als bijvoorbeeld twee weken lang geen groente en onbetaalde huur wat kan leiden tot uitzetting - Haar blijkbaar blauwe plekken heeft bezorgd (kan me niet bommen wat voor verhaal hij daarover ophangt) - Haar in een sociaal isolement brengt door verhalen op te hangen bij familie en vrienden en zo probeert ervoor te zorgen dat ze niemand heeft om op terug te vallen. Hij is hierin grotendeels geslaagd, wat bijdraagt aan haar gevoel van hulpeloos klem zitten. Zo, en dat is alleen nog maar uit mijn blote hoofd. Ik ben vast nog dingen vergeten. Maar geef toe, als je dit zo op een rijtje ziet, dan zou je toch zeggen dat er sprake is van stevige mishandeling en een crisissituatie. Dat hij haar op dit moment in ieder geval niet dood mept, is heel prettig, maar maakt de situatie nog niet veilig! Ze moet daar weg, voordat hij haar weer in de tang heeft. Naar jou, ts, naar haar zus (die vast erg opgelucht zal zijn als ze het doet), naar crisisopvang... Wat er ook nodig is om uit deze uitzichtloze emmer stront (pardon my French) te komen. Eerst het accute probleem aanpakken, daarna de details zoals scheiding, permanenter onderdak, scholing van de kinderen e.d. uitwerken. En nog even a propos: Wat is dat met die wijkagent? Dit soort dingen moet je niet met een wijkagent regelen joh!
Wat een goed lijstje heb jij gemaakt! Met de opmerkingen erbij, misschien als ik het zo aan haar doorgeef, zij haar ogen ook wat meer kan openen. dat het kwartje beter bij haar valt. Want ik hoor de verhalen en geef hier min of meer de opsomming van. Overigens heeft hij nog wel meer gedaan, wat waarschijnlijk nog wel zwaarder wordt opgenomen door een rechter: fysieke mishandeling tijdens de zwangerschap (wat ze gelukkig zelf heeft kunnen stoppen, door te dreigen naar de politie te stappen) en sexueel misbruik/verkrachting. Vooral het bewerken van anderen om hun heen door haar man vind ik heel erg. Hij heeft mij nl gebeld om te vertellen dat zij wilde scheiden (wat me op zichzelf al niet verbaasde en toen wist ik bovenstaande nog niet eens). Hij wilde weten of ze mij had gebeld en of ik het al wist. Waarop ik, nadat hij had neergelegd direct haar heb gebeld wat er aan de hand was. Achteraf is hij heel kwaad geworden op haar omdat ik haar gebeld had en zij haar verhaal heeft gedaan tegen mij. Hij had nl niet verwacht dat ik haar zou bellen......Beetje naïef van hem, ze is al 33 jaar mijn vriendin, vind het nogal logisch om dan haar te bellen wat er aan de hand is, toch? Overigens heeft hij mij niet meer gebeld, al heb ik wel flink zin om hem op te bellen!.
Haar kinderen kunnen wel van alles willen, maar ze moet ook aan zich zelf denken! Ik snap dat als je al jaren in zo'n situatie zit een tijdje langer ook niet uitmaakt. Het word op een gegeven moment een gewoonte en dan blijf ze maar uitstellen. Ik zou als ik haar was eens informeren naar een blijf van mijn lijf huis.