Mijn zoontje kreeg op zijn 6e verjaardag een Nintendo Wii. De buurtkinderen hadden dit ook en hij wilde er zo graag eentje. Het leek mij onschuldig en onze zoon is nooit echt een “speelkind” geweest, dus een mooi cadeau. En nu hebben we dus elke dag strijd... hij mag van ons een half uur per dag spelen op de Wii. En verder kijkt hij filmpjes van Mario, speelt hij met kinderen die van Mario houden en draait zijn spel ook alleen maar om Mario. Het komt en gaat met fases, maar het beheerst soms zoveel dat ik me afvraag of dit wel normaal is? Hij kan zich ook prima vermaken zonder, maar toch knaagt het soms aan me en heb ik een beetje spijt van de aankoop. Nu twijfel ik of ik de Wii moet beperken tot het weekend en door de weeks niet, maar ik wil er juist ook weer niet een “ding” van maken. Alles wat je verbiedt, willen ze juist alleen maar nog meer toch? Herkent iemand deze struggles? Hij is nu 6,5 jaar oud.
Klinkt alsof zijn interesses gewoon daar liggen. Ik zou het wat meer loslaten. Als de tijd een strijd blijft zou ik het gewoon wat meer visueel voor 'm maken of duidelijkere afspraken. Je zegt dat hij zich ook prima kan vermaken zonder, dan is er weinig aan de hand, toch?
Hier ook een half uur per dag, ze speelt dan meestal op Roblox. Soms is ze vol passie iets aan het vertellen, ik begrijp dan totaal niet waar het over gaat en denk dat het over iemand op school gaat, blijkt dat het over een spel gaat . Dat vind ik al ver gaan, zo belangrijk is het dan voor haar. Persoonlijk ben ik geen voorstander van gamen, zou het dan ook bij een half uur houden. Ik snap dat het voor een kind leuk is, maar gezond is het niet.
Waarom zou het ongezond zijn? Het is toch niet slechter dan tv kijken? Integendeel misschien: gamen is beter, want traint je motoriek en oplossingsgerichte vaardigheden.
Gamen is ook spelen en vaardigheden ontwikkelen. Zolang hij prima na een half uur kan stoppen (al dan niet met gemopper), waarom zou het dan een probleem zijn? Klinkt als een hele gezonde jongen Laat het los Wat kan helpen overigens is een kookwekker gebruiken, hebben ze echt zicht op de tijd die nog over is. Mijn tante gebruikte dat altijd voor kinderen. Ze zette zelf ook een tijd zodat ze wist dat ze niet sjoemelden. Zaten ze zelf aan de tijd mochten ze 2 dagen niet achter de computer dus dat deden ze ook maar 1 keer haha Haar zoon gamede met ouder worden meer (Maar wel gezond en deed aan sport en had sociaal leven) en doet nu een HBO ict opleiding. Gamen wakkerde im hem een vuurtje aan
Een halfuur per dag gamen? Dat is wel extreem kort he. Als ik dagelijks maar een halve aflevering la casa de papel op Netflix zou mogen kijken zou het huis hier te klein zijn. Hier gamed zoon ook graag, ik ook. Als hij niet aan het gamen is is hij ook vaak Minecraft aan het spelen in zijn fantasie. Net zoals kinderen andere fantasie spellen spelen. Ook op YouTube zit hij vaak Minecraft te kijken. Buiten dat zit hij ook nog met zijn brandweerauto's te spelen.
Inderdaad. Van veel spellen zoals Minecraft en Mario odyssey leer je juist veel van. Ik vind sommige manen bij Mario oddysey echt moeilijk om te vinden waardoor je echt oplossingen moet zoeken. Is goed voor je inzicht en vertrouwen. Met tekenfilms op Netflix kijken kijk je alleen maar, je hoeft niks te doen.
Een half uur vind ik echt veel te kort en denk dat hij daarom erom vraagt... Zolang hij zich ook zonder vermaakt zie ik het probleem niet zo Hier hebben we een ps4 en hij speelt vaak online met vrienden maar zolang hij zich ook zonder vermaakt vind ik het wel prima
Ik vind een half uur ook heel weinig, ben je net begonnen, moet je alweer stoppen. Een uur zou ik al redelijker vinden.
Het hangt van de game af die ze doen... Mario Kart kun je best 1 race doen en dan stoppen bijvoorbeeld. Maar voor Mario Oddyssey is een halfuur erg kort. Waarom speel je niet een keer met hem mee? Dan gaat het misschien meer leven voor jezelf ook, hoe het is om een halfuur het spel te moeten spelen, of dat realistisch is. Het voelt nu alsof je het allemaal maar niks vind, gamen, terwijl jullie er misschien ook samen een leuke tijd mee kunnen hebben. Mario is heel vredelievend en ze leren er ook veel van... ik heb liever dat mijn kind dol is op Mario dan op allerlei andere vage tekenfilm/spelfiguren
Herkenbaar! Hier (nog) geen spelcomputer, die krijgt hij misschien volgende maand voor zn zesde verjaardag. Maar de interesse ligt hier vooral bij Minecraft. Als ik zie wat hij bouwt en hoe hij oplossingen bedenkt, dan leert hij daar zeker van (in pedagogiek noem je dit leren via trial and error). Soms lukt iets wel, soms niet. Als hij bezig is met een mooi bouwsel dan kap ik dat na een half uur niet af. Meestal geef ik aan hoe lang hij nog mag en dan kan hij daar rekening mee houden. En soms wordt hij boos, tja dat hoort erbij. Dan is het even mopperen en speelt hij een paar minuten later weer lekker met zn trein of Hotwheels. Ik vind Minecraft zelf ook leuk dus soms doe ik mee met mn iphone. Voordeel van een spelcomputer is in mijn ogen ook dat hij dan ook samen met een vriendje kan spelen en dat hij niet helemaal ‘in’ de ipad zit.
Nu Misschien omdat het verslavend is en vaak gebeurt ipv buiten spelen. Motoriek stimuleren kan ook door buiten spelen, kleuren, strijkkralen ed. En hij is 6 he, zou gamen zeker niet stimuleren.
Een half uur tjee nou dan zou ik hem niet laten gamen ben je net opgestart en moet je weer stoppen. Zoonlief kan soms uren gamen (al dan niet of wel online met vrienden) en andere dagen kijkt hij er niet naar om. tja zolang ze gewoon nog veel andere dingen willen doen maak ik me niet zo druk om tijd. \Ze leren ook heel veel van gamen he. Loslaten en kijken wat er gebeurd, ik denk minder frustratie als er minder frustratie om tijd is. maar een half uur vind ik echt kort.
Ik zou het ook wat meer loslaten. Mijn zoon vindt gamen ook erg leuk, maar kan ook rustig weken niet naar het ding omkijken. Zolang hij ook interesse heeft in andere dingen doen we niet moeilijk en kan het zomaar eens voorkomen dat hij de hele middag aan het gamen is of filmpjes kijken op YouTube, maar hij kan ook een middag uren met de lego spelen of de hele dag lekker buiten met zijn vriendjes.
Hier ook een 6 jarige mariofan. Meestal gamed hij alleen in het weekend, soms doordeweeks 's avonds nog een potje Mario party met mama. Hij heeft een Nintendo switch en speelt Mario oddesy (heeft hij al uitgespeeld, maar speelt het nog steeds), Mario party en Kirby graag. Hij mag in het weekend zeker langer dan een half uurtje hoor. Ik vind dat ook weinig, maar goed voor iedereen werkt het anders. Voor mij gaat het om balans, hij sport ook graag, speelt graag buiten of met zijn lego en transformers en ook kijkt hij graag tv.
Ik vind een half uur voor sommige games ook echt wel kort, dan zit je er nét in. En het feit dat hij nu overal Mario bij betrekt betekent gewoon dat hij het leuk vindt. Het prikkelt zijn fantasie. Ik maakte vroeger met mijn buurjongetje hele levels op papier, zo leuk Ik vind gamen ook leuk, vooral spellen zoals Mario. Helaas hebben mijn dochters er niks mee...
Hier heeft de oudste (in juni 5 geworden) in de zomervakantie de Wii ontdekt. Wij hadden hem altijd al, heeft man ooit eens gekocht toen we nog met vrienden onderling Mario kart speelde en leek hem wel leuk om het aan R. te leren. En natuurlijk vind hij het onwijs leuk en is hij er ook nog eens goed in. Hier mag hij 2 spelletjes achter elkaar spelen, zijn 8 rondjes in totaal en duurt ook ongeveer een half uur. Dat vind ik voor hem meer dan genoeg, het mag ook niet elke dag, meestal om de dag. Verder is hij nu ook gewoon groot fan van Mario en alles wat met auto's te maken heeft. Wil op de tablet (waar hij ook een halfuurtje per dag op mag) ook het liefst Mario filmpjes kijken en in z'n spel komt Mario ook veel naar voren. Ik maak me er eigenlijk helemaal geen zorgen om, maar wij hebben we de duidelijke afspraak dat er naar de regels wordt geluisterd. Ik vind 1 uur 'schermtijd' in ons geval, soms ook nog een poosje tv kijken erbij echt meer dan voldoende en dan heb ik het over een normale schooldag. Dus 14.45 thuis en 19.00 naar bed. In het weekend en vakanties zijn we wel eens wat soepeler.
Dat ze alles wat je verbiedt meer zouden willen, lijkt me onzin en hier geen zinvol argument. Zelfs al zou hij het meer willen, als hij het niet kan doen, gaat hij vanzelf wat anders verzinnen en die WII heeft dan dus minder invloed op wat hij doet dan als hij het wel zou mogen. Ik zou inderdaad zeggen alleen gamen in het weekend en als dat drama geeft, dan 1 weekend gamen overslaan. Ik ben zelf heel erg anti-gamen. Mn stiefje had vanaf 6 jr een Nintendo en het had zo'n intens effect op hoe leuk hij andere dingen vond. Niks was meer zo leuk als gamen en z'n fantasie spel en behoefte om te lezen werden veel minder. Daar is later nooit meer iets aan verandert, alleen werd de Nintendo later vervangen door online gamen en Youtube filmpjes kijken. Oei wat heb ik die Nintendo en onze beslissing het ding te kopen vervloekt! Mn oudste is nu 8 en we hebben nu heel bewust niks voor haar om mee te gamen. De tablet is alleen voor films en een telefoon krijgt ze nog niet. Het verschil tussen haar en mn stiefzoon in spelen en lezen is enorm. Het kan natuurlijk ook door andere zaken komen, maar bij hem zag ik zo'n focus op die verdraaide Nintendo en mn dochter weet bij wijze van spreken niet eens dat die wereld ook bestaat. Zo'n bevrijding en zoveel meer ruimte voor mooiere dingen!
De kans is idd veel groter dat het door andere dingen komt. Hier mogen ze alledrie gamen, de oudste vindt het geweldig, lezen vindt ie al sinds zijn 4e stom, dochter vindt er niks aan en leest superveel en de jongste leest graag en vindt gamen leuk.