Maak een planning! Ik werk alle ochtenden en 1 middag en doe ook het huishouden. En toch heb ik genoeg vrije tijd door de planning. De wasmachine gaat aan als ik ga werken, en op 2 middagen maak ik schoon en is het klaar als de kinderen uit school zijn. Mijn kinderen zijn ouder (9-7) en ze moeten nu ook wel helpen, maar ik heb ze van kleins af aan geleerd om op te ruimen op spelenderwijs. De was zelf in de wasmand leggen en speelgoed opruimen. Dus ik zou zeggen leer je kindje dat nu ook heb je straks profijt van. Mijn man ruimt over het algemeen wel zijn spullen op doet hij het niet dan doe ik het niet voor hem, in jou geval zou ik alleen de medicijnen opruimen en de rest van je man laten liggen. Het klinkt kinderachtig maar hij kan dat zelf opruimen. Hoe was zijn opvoeding qua opruimen? Want als het door ouders niet geleerd is dan is dat ook erg lastig. Mijn man komt elke dag om 1700 thuis, hij helpt wel met de afwas, stofzuigen, opruimen en de kinderen. Maar voor de rest doe ik het zelf.
Hier schelen de jongste en oudste minder dan 4 jaar en het is hier een behoorlijke chaos! We poetsen 1x in de week hele huis (vaak manlief omdat hij sneller is). Doordeweeks als ik de kids heb dan zorg ik dat de was bijgehouden wordt, stofzuigen 2x per dag, speelgoed opgeruimd en gezonde voeding. Ook douchen ze hier tenminste 3x per week. Wc om de dag poetsen. Meer dan dit gaat echt niet... soms als alles loopt en de kids in de avond slapen, poetsen we de badkamer alvast of maken we de koelkast schoon. Maar ja het is echt aanpoten haha. Manlief is gelukkig totaal niet lui en samen zijn we een goed totaal hierin.
Haha, ik dacht een 2 kindjes met vier jaar verschil, dat is toch wel te doen. Maar toen zag ik jouw onderschrift Respect in ieder geval
Hier 5 kids van 7, 6, 5, net 2 en bijna 1. Een gezellige chaos maar het huis ligt er netjes bij. Niet te veeleisend naar mezelf en gezegend met een man die ook veel doet. De was hou ik echt goed bij, ik kook gezond en het huis is altijd goed gezogen en sanitair en keuken goed schoon. Dingen die niet per hoeven zoals dweilen, strijken, de ramen etc doe ik gewoon minimaal. Ik ben fulltime thuis bij de kids en mijn man werkt fulltime. De key is mijn ogen focussen op de dingen die echt moeten en met al het andere gewoon tevreden zijn met hoe het gaat. Lukt het wel, prima. Lukt het niet nou dan komt er een moment dat het wel lukt. Een mens kan niet alles en de kids hebben niets aan een steriel huis en daardoor een moeder die omvalt...
3 kinderen van 6, 4 en 5 maanden daarnaast werk ik pt elke dag stofzuigen, toilet en om de dag dweilen dit doe ik altijd s ochtends want dan heb ik tijd en is het maar klaar. op vrijdag verschoon ik alle bedden en op maandag doe ik de douche dat is gewoon mijn standaard planning ze ruimen zelf hun speelgoed op, brengen hun bord naar de keuken, tas na school uitruimen etc
Ik heb niet alles gelezen. Maar als reactie op jouw beginpost. Je man vind zijn werk zwaarder dan huishouden met kind erbij. Ok kan... Je man kan in het weekend niet effe alleen zijn met de kinderen of ze bezig houden, want dat is te zwaar voor meneer. Die twee zijn volledig met elkaar in tegenspraak. Hoezo kan hij niks doen als de kinderen bij hem zijn en jij wel? Dus dat punt zou ik wel bespreken met hem. Liefst zonder ruzie, want dat lost niks op. Geef aan waar jouw behoefte ligt. En vraag hem zijn eigen zooi op te ruimen. Hier heb ik laatst een experiment je gedaan. Mijn jongens (man plus twee zonen,) hebben de gewoonte hun schoenen en sokken uit te doen en onder de salontafel te leggen. Ik heb die gewoon eens een weekje laten liggen. De schoenen werden dagelijks opnieuw gebruikt. De sokken stapelden zich op. Einde van die week aan de mannen gevraagd of ze hun schoenen in de gang en sokken op de trap (liever wasmand, maar vooruit) te leggen. Wat niet op de trap of in de wasmand ligt wordt niet gewassen. De me-time heb ik ook echt moeten claimen. Hoewel mijn man ook echt wel helpt met huishouden. En zeker met de kinderen doet hij alles. Hij werkt 38 uur, ik 24. Het is hier vaak een zooi, ondanks dat ik ook nog poetshulp heb. Maar we doen het samen. Oja.. hoezo commentaar leveren? Jij bent toch niet zijn werknemer of zo? Dus als het niet goed genoeg is dan doet hij het maar lekker zelf.
Ohja... Nog een praktische tips. stel je hebt een x aantal taken waarvan je weet dat je maar de helft af gaat krijgen. Natuurlijk ga je dan kijken welke je het belangrijkste vind. Maar je kan ook kijken welke de volgende dag meer werk, of nog steeds hetzelfde werk is. Bijvoorbeeld een keer stofzuigen overslaan is de volgende dag niet meer werk omdat het gisteren niet gedaan is. Maar de was doen stapelt zich wel op.
Wij hebben een goed gesprek gehad begin deze week.. Of nou ja eigenlijk zondag haha. Maar kwamen er maandag op terug. Heb hem gevraagd afgelopen zondag of hij eens na wilde denken over wat hij wel fijn vindt gaan zowel tussen hem en mij, tussen hem en zoontje en tussen hem en werk & huishouden. Vroeg bewust niet naar wat hij niet fijn vond gaan omdat dat vaker minder moeilijk is dan wat wel fijn gaat. Datzelfde heb ik ook gedaan en zijn we dus maandag op terug gekomen. En kan nu nog niet zeggen omdat het te kort dag is of het heeft geholpen.. Maar gewoon een normaal gesprek waarbij we duidelijk aan gaven wat we wel fijn vonden gaan zonder elkaar dingen te verwijten luchtte al op. Zag hier ergens een reactie voorbij komen dat het leek alsof hij moeilijk met het gedrag van l kon omgaan. Dat heeft hij mij ook bevestigd dat hij het ontzettend moeilijk vindt om l zijn emoties te lezen en wanneer hij het wel of geen aandacht moet geven. Hij raakt dan in een soort van paniek waardoor l dat ook aan voelt en resulteert in kind overstuur en man radeloos. Ook om de reden dat hij l minder vaak ziet en dus nog niet altijd even goed weet wat hij wilt en zelf dan onzeker wordt. Is geen excuus om op mij terug te vallen dat zei hij ook.. Maar voor hem kwam het vaak over of l bij hem nooit tevreden is en zodra ik in beeld kom hij veel sneller rustig wordt. Dus of hij niet goed genoeg / leuk genoeg is en ik wel dat hem dat raakte en frusteerde. Ik heb hem uitgelegd dat dat zeker niet zo is ook al lijkt dat misschien zo, maar het gewoon een moeilijke fase is waarin hij zit en straks vanzelf weer voorbij gaat. Ook vind hij het moeilijk dat grotendeels de aandacht en mijn aandacht naar l gaan en hij voor zijn gevoel op de laatste plaats komt. Ik heb bekend dat soms ook het geval is want een kind heeft en eist aandacht op. Maar dat ik ook vanuit mij zal proberen hem ook meer aandacht te geven en om soms even zonder kind wat leuks te doen. Afgelopen zondag zaten we toen l op bed lag heerlijk in de tuin met kampvuurtje en een wijntje. Zonder telefoon bij de hand en dat heeft ons beiden goed gedaan. Zijn autisme speelt gewoon een grote rol in het communiceren en dat maakt het niet altijd even makkelijk zowel voor hem niet om dingen te verwoorden en voor mij niet om dingen te begrijpen. Nu gaan we er beiden meer op letten dat we tijd maken voor een goed gesprek en voornamelijk vaker vragen hoe de ander het bedoelt heeft. Is niet altijd makkelijk omdat de rest natuurlijk ook doorgaat en je sneller geneigd bent om in frustratie of in een moment opname er over te beginnen. Maar het begin is gemaakt ook wat betreft taken in het huishouden. Ik heb voor mijzelf een soort van schema dat ik per dag een ruimte doe en 's avonds na het eten we direct samen afwassen en afdrogen wanneer l op bed ligt. Verder hebben we afgesproken dat we in het weekend een ochtend of middag wanneer l zijn dutje doet samen een grote schoonmaak te houden en wanneer iets niet duidelijk is te vragen aan elkaar. Ook proberen we zowel hij als ik het "moeten" los te laten mocht er ineens iets tussen komen of uitlopen dat dat voor een keertje ook geen probleem hoef te wezen. Ben echt opgelucht met deze vooruitgang.
En weet niet zo goed hoe ik het moet omschrijven maar manlief ziet of heeft dus niet door dat hij dingen laat slingeren. Komt waarschijnlijk ook door de chaos in zijn hoofd. Hoevaak hij wel niet roept van schaaatt heb jij mijn sleutels etc gezien?? Is ook niet meer op één hand te tellen. Hij is dan zo druk in zijn hoofd dat hij 5 minuten na het wegleggen van het alweer vergeten is waar hij het neergelegd heeft. Hij legt ze ook nooit op de meest praktische plaatsen.. Zo heeft hij weleens het voor elkaar gekregen tijdens iets uit de koelkast pakken dat hij zijn mobiel er in lag en hij alles op de kop had staan en een uur later bij drinken pakken zijn mobiel weer terug vond. Nu hebben we standaard een sleutel rekje in de gang hangen en nu gaat dat gelukkig beter dat hij zijn sleutels direct op hangt. Dacht dus ook regelmatig dat hij in zulke dingen laks was totdat ik zijn moeder hierover sprak en ze in lachen deed uitbarsten en zei herkenbaar! Dus dat maakt het ook niet altijd even makkelijk om hem ergens op aan te spreken als hij het zelf niet bewust doet. Maar ik moet mij er ook niet aan irriteren dus een beetje van beiden wat. Nu hielp dat gesprek met zijn moeder ook voor mij enorm want zij kent hem natuurlijk het beste en ook hoe te benaderen met zijn autisme.
Ons huis is gewoon heel vaak een zooi. So be it. Over Een paar jaar is daar wel weer meer tijd voor. We hebben overigens wel een schoonmaakster die 4 uur per week schoonmaakt, de dag voor ze komt ruimen we samen en momenteel vaak met hulp van oma op.