Huisvrouw?

@Wannebe, denk dat t ook met de persoon zelf te maken heeft. Ik heb nu nog geen kinderen en werk al ruim 1 1/2 jaar 16 uur per week. Heb genoeg te doen, ik hou ervan dat ik alles op mijn gemak kan doen en niet meer fulltime moet werken en ook mijn huishouden moet doen. Ik ben nu fulltime thuis en straks als die kleine er is, ga ik echt niet meer werken. Zowiezo met een kleine wordt het allemaal veel drukker, dus hoe het er dan hier aan toegaat en hoe dan de dagindeling wordt kan ik nog niet zeggen.
De 1 wil graag werken en de andere(zoals ik) moet er niet aandenken om te werken als er een kind is. Ik moet er absoluut niet aandenken om fulltime(of zelfs parttime) te werken als er een kind is, denk dat ik dan gek wordt, net zo goed als jij gek wordt als je thuis zit.
Tis maar goed dat iedereen anders is he

 

Hier ook een huisvrouw, of thuisblijfmoeder zoals ik het liever noem, want ik ben in de 1e plaats mama hoor! Heb het druk genoeg met 3 kinderen, dus hier geen verveling! Wel mis ik soms de sociale contacten die ik meer had toen ik wel werkte..

 

ik ben ook huisvrouw en nog zo jong hihih
in deze zwangerschap hebben we er puur voor gekozen toen ik bevallen was van johfaany ben ik 4 weken in dienst geweest bij de sita als vuinisvrouw jaja huisvuil lopen huis aan huis veel lol gehad hoor hierbij en dit wil ik straks graag weer gaan doen 2 a 3 daagjes in de week maar eerst genietn van de kleine meid hoor!
maar de zwangerschap ben ik heerlijk vrij gewoon relext aan
gr jeannet

 

wij kunnen het financieel niet opbrengen om te stoppen met werken. ik snap niet hoe anderen dat wel kunnen.

ik werk nu ft maar ga straks terug naar 80%. Ik wil ook wel graag blijven werken. Ik verveel me nu al als ik vakantie heb en alle andere mensen zijn gewoon werken.

 

Ik ben ook huisvrouw...Na de geboorte van Luc weer aan het werk gegaan (medisch kdv) voor 24 uur...en een avond in de week vergaderen...en na de bevalling en het verlof van Sem ( bedrijf was gereorganiseerd en gefuseerd) was mijn keus...of terugkomen voor 32 uur en een avond vergaderen of niets....Ik vond als moeder van 2 kids, een man met een eigen bedrijf en dan ook nog 100 km van huis om full time te werken ... tja dat vond ik te gek...in overleg met hub....gestopt en dat bevalt me nu na bijna 2 jaar nog prima...doe wat adminstratie en telefoontjes voor het bedrijf en het bevalt me goed...mis mijn kindjes en collega's nog wel hoor....

 

ohw en hoe we het financieel redden................

EEN ENORME STAP IN LUXE TERUG DOEN EN BEWUST JE UITGAVEN OVERWEGEN....

 

Toch best wel veel huisvrouwen hier. En jonge meiden ook.
Ik verbaas me er wel over, want ik dacht dat het echt een uitstervend ras was...

Ik kan me niet voorstellen om volledig thuis te zitten. Daarvoor vind ik mijn baan ook veel te leuk. Financiële afhankelijkheid lijkt me niet fijn.
Maar goed, iedereen zijn ding.

Mag ik vragen wat de beweegredenen zijn? Is dat financieel? (creche te duur) of vinden jullie dat een moeder de eerste jaren bij haar kinderen hoort?
Gewoon nieuwsgierig....

 

Ik ben een kind van een werkende moeder en heb dat niet als leuk ervaren. Daarnaast wil ik mijn kind absoluut niet in een creche stoppen. Werken is al mijn hobby niet, dus ik wil lekker thuis zijn. Ik moet zeggen dat ik wel de mazzel heb dat mijn vriend een hele goede baan heeft en dat we dus financieel niks te kort komen. Weet dat het niet bij iedereen mogelijk is om helemaal te stoppen met werken. Werk maar 16 uur, dus dat kleine beetje wat ik verdien gaan we ook niet missen.
En financieel afhankelijk ben ik niet, we hebben altijd ons geld als 1 pot gezien, ook toen ik nog (fulltime) werkte. Dus daarin verandert niks.

Maar valt me wel op dat als je zegt dat je thuis wil zijn gelijk vragen waarom je dat wilt. Geef nu wel antwoord maar het constant verklaren en jezelf moeten verdedigen vindt ik niet zo prettig. Bedoel als iemand fulltime werkt en kinderen heeft, ben ik t er niet mee eens, maar vraag niet waarom ze kinderen hebben als ze die toch fulltime in een creche stoppen. Tuurlijk denk t wel, maar vindt dat t hun keus is en val daar niemand op aan.
De 1 wil thuis blijven en de ander niet, dat is persoonsgebonden, maar vindt wel dat je tegenwoordig als je thuis blijft jezelf maar moet verdedigen.
Heb dat ook in andere topics(dit topic niet hoor) die over dit onderwerp ging gezien, waar mensen gewoon aangevallen worden om hun keus en voor dom worden versleten omdat ze niet in de maatschappij staan doordat ze thuis bij de kinderen blijven.

 

Ik ben sinds december in de ziektewet en ook zonder werkgever helaas. Maar heb altijd gezegd dat ik tijdelijk zou stoppen met werken als ik een kind zou krijgen. Ik ga dus 6 tot 12 maanden niet werken en lekker genieten van mijn kleine meid. Daarna zie ik wel hoeveel dagen ik wil gaan werken.

Ik wil graag zoveel mogelijk aanwezig zijn bij de ontwikkeling van de kleine. Ik heb zelf op een babygroep gewerkt en kleine gehad vanaf 10 weken maar ik ben er niet positief over dat die kleintjes amper aandacht krijgen en weinig rust krijgen want het is wel heel erg druk zo'n babygroep.

Financieel geen problemen mijn vriend verdient heel erg goed, het enige waar ik weleens moeite mee heb is dat ik afhankelijk van hem ben maar ja alles went.

 

ik kan op 1 salaris geen hypotheek betalen hoor, misschien is het omdat we jong zijn maar als je tegenwoordig een huis koopt dan heb je dat hier niet onder de 220 000

ik verdien meer dan de kinderopvang kost. en ik denk dat een kind meer heeft aan een moeder die gelukkig is (als dat voor mij werkend betekend) dan aan een ongelukkige moeder. Ik ga straks op 3 dagen werken, dus 2 dagen vrij, mijn moeder past 1 dag op en dus 2 dagen kinderdagverblijf

 

Ik ben thuis met de kids, die alledrie op de basisschool zitten, maar werk voor mezelf vanuit huis.. Ideaal..

Op dit moment wel even alles op een laag pitje gezet en ga na de zomer, september ofzo, weer lekker aan de slag.. Alles is dan weer in zijn 'normale' ritme en in dr normale doen (beetje erg blur op het moment van de zwangerschap..hihi) en kan moeders weer bezig met dr bedrijfsactiviteiten..

Ik kan mijn afspraken buiten de deur precies zo plannen zoals het mij uitkomt en ik zou er niet aan moeten denken om te moeten werken voor een baas, van 9-5... Ik zou helemaal gek worden en mijn baas van mij.. lol

Ik zou niet anders willen.. Daarnaast vind ik het belangrijk om er te kunnen zijn voor de kids, ik heb voor ze gekozen en ze zijn mijn verantwoordelijkheid en die zou ik voor geen goud willen afschuiven naar welke verzorgings of opvoedingsinstantie dan ook..

Al is de kwaliteit nog zo goed, al zijn de krachten gediplomeerd of gecertificeerd... voor mij is het een gevoel als of een ander je kind opvoedt en dat terwijl ze echt maar 1x klein zijn, jong zijn, 1x hun eerste woordjes zeggen, stapjes doen enz..

Ik heb bijna geen oppas nodig, ook niet toen de jongste nog thuis was overigens, mijn reiskosten krijg ik terug van de belasting, heb geen overheadkosten, geen lastige baas, ben van alle gemakken voorzien, heb een 3 meter lange keuken tafel, supersnelle laptop en internet verbinding, 3 telefoons, auto voor de deur en een creatief brein...

Als je het mij vraagt; Wat wil ik nou nog meer? Heb het goede van alles!

Groet Hilde

 

Sanny.... ik vind het jammer dat je deze vraag ziet als een oproep ter verdediging, dat moet je niet zo zien hoor. Het kan net zo goed een vraag kunnen zijn aan fulltime of parttime werkende moeders wat hun beweegredenen zijn. Misschien ook een beetje een vooroordeel richting de vragensteller? Ik ben namelijk oprecht geinteresseerd. Niet iedereen die dit vraagt vind het antwoord bij voorbaat stom omdat zij een andere keus zouden maken.
Maar goed, als je werken al niet superleuk vindt, dan is dit dan toch prima?

Ik vind werken zelf erg leuk en heb ook jaren geinvesteerd in studies (ook in de avonduren naast fulltime baan), maar als mijn kind het niet goed doet op de creche, dan gaat mijn kind wel voor. Maar ik zie dat als een uiterste redmiddel. Ik verwacht dat mijn kindje die 3 dagen een leuke tijd heeft op de creche. En dat is wat anders dan 'in de creche stoppen' dat ik vaak hoor.
Zelf ben ik kind van een - noodgedwongen - thuisblijfmoeder en ik heb altijd gemerkt dat mijn moeder het niet 100% leuk vond om fulltime thuis te zijn. Toen ik een jaar of 14 was ging ze weer werken en zag haar echt weer opbloeien.

Ik ben niet voor of tegen..... maar bekijk het per situatie. Gaat het goed met het kindje en met mama? Prima toch?

Maar goed, de discussies tussen moeder zal altijd blijven:
- thuisblijfmoeders vs. werkende moeders
- flesvoeding vs. borstvoedende moeders

 

@Appeltje het onderste gedeelte van mijn antwoord was niet specefiek op jou gericht, maar het valt me gewoon op dat hier en ook gewoon in mijn omgeveving ik heel vaak die vraag krijg.
Idd ik snap werkende moeders ook niet, vrouwen die parttime blijven werken kan ik me nog wel iets bij voorstellen, maar fulltime werkende moeders nee, dan denk ik waarom begin je dan aan kinderen als je ze toch bijna nooit ziet. Maar dat is mijn mening en moet zeggen de meeste vrouwen die ik ken zijn na de kinderen wel allemaal minder gaan werken.
De 1 kwijnt weg thuis en de ander bloeit op, en snap heel goed dat sommige moeders gek zouden worden als ze fulltime thuis zouden zijn, net zo goed ik gek zo worden met een baan erbij, rennen naar de creche enzo das niks voor mij.

Maar het is wel zo dat in alle topics die hierover gaan er altijd vragen worden gesteld zoals wat doen jullie de hele dag of wat zijn de beweegredenen en in andere topics werden mensen voor dom uitgemaakt, terwijl in topics over werkende moeders de thuisblijfmoeders dat niet vragen.
En Appeltje en wannebe kon merken uit jullie vragen dat het echt puur interesse was, maar heb het nu al genoeg meegmaakt dat mensen je echt kunnen veroordelen of voor dom uitmaken alleen omdat je thuis bij je kind wilt zijn. Dus ja ik schiet in de verdedinging maar hopenlijk begrijpen jullie waarom

 

Ik ben fulltime huismoeder, mijn eigen moeder heeft er altijd bij gewerkt en dat leide soms tot hele nare situaties. Zo had mijn broer mazelen en moest mijn moeder vrij nemen van haar werk om hem te verzorgen maar na 1,5 werk week was hij weer beter en werd ik ziek. Mijn moeder kon niet thuis blijven en bracht mij dus toch naar school waar ik halverwege de ochtend 41 graden koorts kreeg en door buren van ons moest worden opgehaald van school. Ook was ik zo vaak bij buren dat de omgeving dacht dat ik daar woonde. Mijn moeder is daar toen eens erg van geschrokken, de achterbuurvrouw van mijn buurmeisje/vriendinnetje dacht dat ik een adoptie kindje was van die mensen. Ik heb mij toen voor genomen dat ik het niet zo zou doen en net als die moeder van mijn vriendinnetje er altijd zou zijn voor mijn kinderen.

Mensen in mijn omgeving zeggen soms ook dat mijn zoontje niet mijn leven hoeft te bepalen en ik gerust zou kunnen gaan werken en hem uitbesteden. Maar een kind hebben is iets heel moois daar wil ik niks van missen ik zie het niet als een opgave om hem te verzorgen en er altijd voor hem zijn, wij hebben voor hem gekozen en voor ons volgende kindje ook.

Dit is natuurlijk mijn persoonlijke mening, er is geen goed of fout hierin, iedereen moet het voor zich zelf bedenken wat en hoe zij dit wil en van welke kant het te bekijken.En het is ook een stukje van je eigen ervaring wat invloed heeft. Zo was appeltje haar ervaring dat haar moeder pas opbloeide toen ze weer ging werken en dat is haar bij gebleven. Het wel of niet gaan werken is dan ook een hele persoonlijke kwestie en de beste keus hierin is die jij zelf maakt en waar jij zelf vrede mee hebt.

 

Ik ben noodgedwongen 'huisvrouw'. Ik ben jaren ziek geweest en daardoor thuis gekomen. Nu ben ik 31, weinig werkervaring en zie dan maar eens een baantje te vinden. Afgelopen jaren me suf gesolliciteerd, maar kom nergens aan de bak.

Ik zou ook niet fulltime willen werken, maar parttime en dat scheelt enorm in aantal vacatures, ze zijn er hier gewoon amper. Voor het geld hoef ik niet te werken, dat scheelt, maar de muren komen nu al die tijd echt wel op me af hoor.

Toch ben ik niet helemaal huisvrouw. Mijn man heeft een eigen bedrijfje in de IT en daar doe ik de administratie voor. Daarnaast ben ik beginnend webdesigner en heb ik een webwinkel met sieraden en geef ik sieradenparty's. Zo alles bij elkaar lijkt dat al best veel, maar is t niet hoor.

Toch blijf ik zoeken naar een leuk baantje voor 1 of 2 dagen, ook als ik bevallen ben wil ik nog steeds werk zien te vinden, hoewel t dan nóg moeilijker zal worden.

Ik denk in elk geval wel dat er een verschil ligt tussen kiezen voor thuiszijn en noodgedwongen thuis-zijn. Voorheen kón ik simpelweg niet werken dus tja, toen had ik er vrede mee. Nu zou ik het wel weer kúnnen, maar vind ik geen werk en das best frustrerend.

Groeten
Jolanda

 

moeilijk dit hoor, want eigenlijk zou ik best fulltime huismama willen zijn straks, maar ik zie gewoon gebeuren dat wij het dan financieel niet gaan redden, met dat ik straks minder ga werken en het kindje erbij als extra kosten, is het al een beetje behelpen, maar als ik dus niet zou gaan werken redden we het echt niet. Dus ik blijf wel parttime werken...

 

Dat vind ik wel jammer van deze tijd. Alles is zo duur geworden, met name de huizen, dat je soms geen keus hebt om thuis bij je kinderen te blijven.

Maar wat doe ik heel de dag. Tja, van alles. Mijn hubbie heeft een eigen zaak en daar is hij veel mee bezig. Dus de rest doe ik eigenlijk. Zomer's sta ik op de ladder om het huis te verfen. Wij hebben een behoorlijke tuin, daar lopen gezellig een paar kippen. Daar weet ik ook wel raad mee. Ik heb ook nog een volkstuin, die moet ook onderhouden worden. Dan nog het hele huishouden met alles erop en d'r aan.
Mijn schoonzussen zijn allemaal thuis, dus een daagje gezellig bijkletsen of winkelen is ook wel leuk. O ja en we hebben nog een stacaravan.
Vervelen? Heb ik geen tijd voor.

Ook vind ik heel belangrijk om straks met mijn kind leuke dingen te doen en ook op school te helpen.
Ik zie het moederschap ook als een echte uitdaging en de zwaartse baan die je ooit kan krijgen. Wat ik vind dat dit wel eens onderschat word.

 

Ik ben nu ook heerlijk huisvrouw. Ik ben thuis sinds de zwangerschap van Ewout. Ik ben nu gastouder, dus ik heb wel kiddo's thuis van een ander waar ik op pas. En dat vind ik heel erg leuk, ik zou voorlopig niets anders meer willen

 

Omdat ik bijna iedere dag huilend thuis kom van mijn ***werk, overweeg ik om me ziek te melden voordat ik helemaal gek word. Na mijn verlof wil ik ook niet meer terugkomen bij mijn huidige bazin. Het doet me dan ook goed om te lezen dat er veel (jonge) meiden huisvrouw zijn. Ik wil graag na de geboorte van ons meisje een tijd thuis blijven. Ik heb het als prettig ervaren dat mijn moeder vroeger thuis was (noodgedwongen, maar toch).

Maar ervaren jullie ook die geestelijke druk dat mensen het raar vinden als je huisvrouw bent/wordt? Het zou ongeemancipeerd zijn e.d. Persoonlijk vind ik het juist superfeministisch om in de huidige maatschappij huisvrouw te zijn.. een beetje afzetten tegen de politieke druk . Ik kies voor mezelf en voor mijn gezin. 8)

 

Adine, leuk om te horen wat je doet.
Dan krijg ik er een beetje een beeld bij.

Die dingen die jij noemt gaan bij mij dus in het weekend ( op school helpen en met huiswerk helpen doen mijn vriend en ik afwisselend en uiteraard wel door de weeks)
Daarbij doe ik geen huishouden, maar dan ook echt niets.
toen we dat nog wel deden, beseften we dat dat ten koste ging van de tijd met ons kind.
Dus dat hebben volledig uitbesteed, daardoor hebben we genoeg tijd om na het werk ( en voor het werk) alle tijd te besteden aan het ouderschap.

wij hebben werk en zorg dan ook bijna volledig gedeelt ( ok mijn vriend doet iets mer zorg, ik iets meer werk)