Nou ik val onder de werkende meute.Waarom?Omdat wij ineens 2 kinderen kregen en na 1 jaar thuiszitten waren de reserves op. Ik klaag niet,maar hebt het zeker een stuk drukker dan toen ik heerlijk relaxed met de meiden thuis zat.Ik werd toen nog niet moe al had ik het graag. Ik klaag zeker niet,vind het heerlijk hoor,maar waarom die eeuwige discussie?
Zo jammer die discussies altijd over wie het het zwaarst heeft. Ik word er nu al moe van, en dan hoor ik nog niet eens bij een van de beide kanten. Volgens mij krijg je meteen een soort onbedwingbare drang om andere moeders de grond in te trappen zodra je moeder bent. Iedereen heeft het druk, klaar! Respecteer elkaar nu eens. zucht...
Ik vind je heel verbitterd en jaloers klinken. Werkende moeders werken tot een paar weken voor de bevalling door. Als zij een lichamelijk zwaar beroep hebben (zorg, kapster) kunnen zij ook niet zomaar even lekker gaan zitten. Een peuter van 3,5 kan heel veel zelf. Die kan ook zelfstandig spelen als hoogzwangere mama er even naast op de bank ligt. Vergeet niet dat die werkende moeders al na een paar maanden weer aan het werk moeten en maar kolfrecht hebben tot 9 maanden, daar weleens aan gedacht? Je gaat er altijd zo prat op dat je bewust thuis bent en iets mooiers niet bestaat, dan moet je daar ook de consequenties van dragen. Of beter plannen. Wij kunnen die opvang ook niet zomaar betalen, daar moeten wij ook structureel dingen voor laten. En we zijn al geen luxepaarden.
Dat is niet vreemd, want je kunt je opvangplek vaak niet 'even' voor een paar maanden stopzetten. Kans is dan namelijk groot dat je na je verlof geen opvang meer hebt (wachtlijsten...).
het gaat nog steeds dezelfde kant op, waarom moet iemand nu aangeven, ja ik moet dit en dit en ik dit en dit. Wat ik eerder zei, als het niet bevalt ga je lekker wat anders doen. Want 95% heeft wel een keuze. honeyy, jij weet ook wel dat ik iemand in jouw situatie niet bedoel. Maar dat zijn vaak ook niet degenen die zeiken dat ze het zo moeilijk hebben. 95% heeft een bepaald patroon van uitgaven en vakanties en dat soort dingen. Daar willen ze gewoon niet vanaf stappen en zeggen dan: ik zou nooit kunnen stoppen met werken. Voor sommige moeders (alleenstaande moeder bv) geldt dat idd, maar veel mensen kunnen nog op 100 dingen bezuinigen zonder dat ze het zelf doorhebben, maar willen dat niet. Dan kies je er dus voor om te blijven werken en moet je niet zeuren. Hetzelfde geldt voor mama's die thuis zijn en het zo enorm zwaar vinden, dan ga je lekker werken, de keuze is er. Maar niet klagen over de keuze die je zelf maakt.
ik ben terug gaan werken omdat het financieel niet meer haalbaar was van 1 loontje .. maar dat is eigen keuze geweest het is wennen en het voelt op dit moment zwaarder omdat ik de routine nog niet gevonden heb .. zolang ik thuis was met de kinderen deed ik het huishouden onder de middag toen de jongste in bed lag .. in de namiddag zat ik lekker met haar op de bank en 's avonds nog even koken .. afwassen , bed leggen klaar nu kom ik om 19uur 30 thuis en zie ik vanuit m'n ooghoek de strijkmand pronken maar ik klaag niet, financieel hebben we het terug veel breder en we kunnen eindelijk terug gaan sparen dus dat is een voordeel de routine krijg ik wel snel te pakken alles heeft z'n voor en nadelen .. klagen heeft geen zin hoor, dan moet je inderdaad andere keuzes maken
Als we toch de discusie gaan voeren wie het meest doet en wie het het zwaarst heeft, doe ik ook maar mee nou meiden ik heb het ut zwaarst
Mee eens!! Dit is net zoiets als dat je eigelijk niet mag klagen want je hebt geen ernstige ziekte dus je hebt het helemaal niet zo erg. Ik werk 2 middagen in de week, en vanaf het laatste kwartaal wat meer en in 2013 misschien nog iets meer...maar gewoon vanuit huis. Ik heb hier voor gekozen, maar dat wil niet zeggen dat ik het niet af en toe niet zie zitten...en ik heb daar gewoon alle recht op ondanks dat ik geen fulltime baan heb.Soms vind ik het zwaar, soms niet...
Wat ben ik blij dat ik gewoon kan zeggen dat ik gelukkig ben met de keuze die ik heb gemaakt. Ik snap niet dat als mensen een keuze hebben gemaakt gaan zeuren over wie het het zwaarst heeft. Ik werk 2,5 dag dat vind ik niet zwaar en als ik thuis ben vind ik het ook niet zwaar.
Op de bank hangen en genieten Maar even serieus.. dan vlieg je nog...op tijd opstaan 7.45 aan het ontbijt 8.15 naar school 12.00 uit school 13.00 weer naar school 15.15 weer uit school halen Dus tussendoor kun je je huishouden doen. Lekker de stad in. Naar vriendinnen. vrijwilligerswerk doen. Maar goed, ik heb nog 1 kleintje van 1,5 erbij. Dus nog aan zijn ritme gebonden.
Maar ook daar kies je toch zelf voor? Dat zijn toch allemaal regelingen die bestaan op het moment dat jij kiest om thuismoeder te zijn? Ik kan idd uitzieken en doorbetaald krijgen, en Thirza op mijn werkdagen toch wegbrengen, (alhoewel ik ook 2 dagen met haar alleen thuis ben en het dan OOK zelf moet doen). Maar daar staan ook weer nadelen tegenover. Die neem ik voor lief, want dit was mijn/onze keuze. Als straks hopelijk een tweede er is, ga ik een dag minder werken. Gewoon omdat ik dan liever financieel iets inlever dan met twee kids thuis alle ballen in de lucht proberen te houden, (er wordt binnen mijn werk toenemend een stuk flexibiliteit (lees: bereikbaar en beschikbaar zijn op niet-werkdagen), verwacht, die ik met jonge kids in huis niet op kan en wil brengen). Op dat moment neem ik de voors en tegens daarvan weer voor lief... gewoon omdat ik ervoor gekozen heb en de voors dus altijd nog zwaarder wegen dan de tegens. Je krijgt het in het leven nou eenmaal nooit zo dat je alles hebt wat je wilt en dat alles leuk is, enz enz.
En tuurlijk mag je dat af en toe zwaar vinden, of balen van dingen, maar 'over all' mag ik toch aannemen dat je blij bent met je keuze. Toch?
dat bedoelde ik in mijn post eigenlijk ook te zeggen, tuurlijk iedereen heeft wel eens een baaldag. Soms kan ik er hier ook wel 1 achter het behang plakken en wens ik wel eens dat ik naar mn werk kon rennen. Maar een uur later ben ik weer zo blij met de keuze die ik gemaakt heb. Bij sommigen twijfel ik er wel eens aan, en dat is ook wat zogelukkig volgens mij bedoelt, sommigen vinden zichzelf zo zielig en dat ze het zo moeilijk hebben dat ik mij afvraag waarom ze niet een andere keuze gemaakt hebben.
sarah, als ik dan ga werken, dan zal het de eerste jaren iig onder schooltijd zijn. Want het fijne van thuiszijn vind ik niet alleen wanneer het peuters of baby's zijn, maar ook juist dat ik mijn dochter zelf kan halen en brengen naar school en met vriendinnetjes straks enz om te spelen. Maar hopelijk komt er hier nog een klein hummeltje bij en dan heb ik die ook iig nog 4 jaar thuis eerst.
ja wie niet he tegenwoordig.... en als je dan een vaste baan hebt waar je niet telkens zomaar even vrij kan nemen dan snap ik dat het knap lastig kan worden! ik heb er alle respect voor net als voor moeders die thuis zijn met hun kindjes! ik vind het best pittig soms 2 van die kleine meisjes, de tropenjaren noemen ze het.... haha.... ach de eerste 4 jaar van mijn oudste dochter zijn al zowat voorbij! en ik heb ervan genoten... m,ijn jongste blijft nog een dik jaar lekker bij mij, maar vind het wel belangrijk dat ook zij bij leeftijdsgenootjes is. dus gaat ze 3x per week naar de psz..... als ook zij naar groep 1 gaat dan ga ik echt niet thuis op de bank zitten de hele dag! misschien de eerste 2 weken wel even lekker om dingen in huis te doen waar je nu soms gewoon niet aan toe komt... maar daarna heb ik vast weer nieuwe plannen voor mijn bedrijf die ik ga uitvoeren! en loopt erg goed, ben bijna bij mn een jarige jubileum en heb nog heel wat plannen in petto! dus ik verheug me er wel op hoor! maar eerst mijn 2 kleine meidjes lekker naar school! dan zien we wel verder.... en uiteraard sta ik dan om 15.00 weer op het schoolplein!
een heel topic die wederom het spreekwoord bevestigt: Het gras is altijd groener aan de overkant...... En eigenlijk is het niet eens ALTIJD... maar net welke dag de zon schijnt of het regent.... hmmm misschien ga ik wel een open sollicitatie sturen: Gezocht baan.... aantal uren onbekend, ik wil werken op "kan-mn-kinderen-achter-behang-plakken-dagen, snipperdagen, ziektedagen (waarop ik me dus ziek meld) en tijdens zwangerschapsverlof(waarop ik dus duidelijk niet aanwezig ben)..... Graag niet werken als het mooi weer is.... ik leukere bezigheden heb en op kinderen-vinden-mama-lief-dagen.... nu nog een baas vinden die me wil aannemen..... ....
Ik ben een bewuste thuisblijfmama, vind het belangrijk als je kinderen krijgt dat je er dan voor hen bent. Gewoon door er te zijn, dat hoeft niet ieder moment van de dag te zijn om met ze te spelen, ik zeg bewust wel eens: Nu niet lieverd, eerst werken, terwijl ik bst zou kunnen. Is ook goed als ze leren wachten en zien dat mama niet meteen vliegt. Ik hoop nog meer kinderen te krijgen, maar als dat niet zo mag zijn, ik weet nog niet wat ik dan ga doen. k help wat kennissen in de huishoudeing (dochter gaat mee) wellicht kan ik dat uitbreiden onder schooltijd dan. Ik vind het de allergrootste zegen in mijn leven dat ik een man en docher heb gekregen en wil proberen daar met mn grootst mogelijke inzet voor te werken. Wat niet wil zeggen dat er noit een baal-/ of jankdag is, maar dat heeft iedereen. We zijn zuinig en sparen (modaal inkomen)nog elke maand, dus ik ben heel dankbaar daarvoor. Een beetje tevredenheid kan geen kwaad in deze tijd van klagen..
Ook ik vind de discussie niet relevant. Iedereen heeft het op zijn manier wel eens zwaar. Maar bepaalde opmerkingen kan ik toch niet zo goed tegen! Nog even een sneer naar moeders die wel werken.... Wie zegt er nu dat werkende/studerende ouders niet voor hun kinderen zorgen? Een rare aanname. Ik zorg heel goed voor mijn zoontje...