Even 45 pagina's lang praten over wat jij doet en wat je man doet en wat je wel of niet doet en je man wel of niet doet en dan nog hoe lang en hoe vaak enz enz enz....pfff is toch gezeik!
bij deze benoem ik Cynnie1984 een muts, die al die 45 pagina's ook nog es gaat lezen terwijl ze het geziek vind...............
Oh natuurlijk, misschien had ik dit kindje dan maar weg moeten laten halen toen ik in de rolstoel terecht kwam. Want hey, dit weet je van tevoren dat je heel ernstige BI krijgt en dat het dan moeilijk wordt om voor je andere kind te zorgen. Fijn dat jij dat van tevoren wist, dat jouw lijf het wél aan kon. Wat een smerige opmerking zeg :x Zogelukkig, och ik sta meestal heel positief in het leven. Maar helaas heb ik ondanks aanvragen en advies van artsen, geen indicatie op extra hulp oid. Overigens ben ik ook chronisch ziek, maar loop daar niet mee te koop. En aangezien mijn man studeert en wij dus rondkomen van de stufi en zijn bijbaantje, is het voor ons niet te betalen om hem naar de opvang te sturen. Een uurtje hier en daar krijg ik hulp vanuit mijn familie. Echt super, maar er blijven nog zoveel uren over. Uren die ik nu helaas niet met hem buiten en spelend door kan brengen. Gelukkig kan hij twee ochtendjes naar de psz, daar lekker uitrazen. Ik heb hem graag bij me, maar zou hem nu meer willen bieden dan ik lichamelijk kan. Ik vind dat ik daar best verdrietig om mag zijn en ook opstandig. Dat jij dat bitter en jaloers noemt helpt allerminst.
Ik heb geen pagina's teruggelezen. Jammer dat je dit soort uitspraken van mensen zo aantrekt Caruli! Je zit nog bomvol zwangerschapshormonen, volgens mij voel je alles dan drie keer zo hard aankomen, zeker wanneer je nog slaapgebrek hebt ook! Persoonlijk heb ik beiden meegemaakt: thuis zijn met de kleintjes (heb ergens in het midden van mijn studie een half jaartje vrij genomen) en gestudeerd/gewerkt in combi met de kinderen. Dit laatste vind ik vele malen zwaarder, terwijl ik de hele dag het huishouden runnen en de kinderen entertainen soms saaier vind. Ik verkies de zware combi dus voor mijn gevoel boven het eentonige. Ik heb diep respect voor vrouwen die thuis zitten, en niet omdat ik dat zo zwaar vind, maar omdat de muren dan op mij af komen. Ik studeer en werk momenteel (3,5 dag), doe het huishouden en de administratie van mijn man's bedrijf, werk, studeer, maak huiswerk, maak lol met de kinderen, probeer af en toe wat te slapen en als ik tijd over heb, adem ik. Ik kijk waanzinnig uit naar de zomervakantie, even tot rust komen, even alleen de kinderen, alleen het huishouden, geen druk van tentamens, werkdeadlines enzovoorts. Even een dagje kunnen zeggen: ik doe de was morgen wel, want ik heb te weinig geslapen vannacht. Even een tukkie meedoen met de kinderen 's middags. Maar de grap is: na zes weken zomervakantie ga ik zo graag weer aan het werk: lekker weer wat druk om te presteren, weer wat adrenaline om alles bol te werken rondom kinderen, werk, studie, even weer meer dan moeder zijn, ook al betekent dat strijken tot 23:00 en pas weer slapen om 04:00 omdat dochterlief weer denkt dat spinnen monsters zijn. Dus als je aan mij vraagt: is huismoeder zijn zwaar? zeg ik nee. Als je aan mij vraagt of ik er gelukkig van zou worden om huisvrouw te zijn? zeg ik ook nee. Dus soms betekent minder zwaar niet per se leuker. En vergeet niet dat jij nog dik in de krampjesfase zit, en ik kan je zeggen: dát vond ik pas zwaar...
ja smerig he.. jij klaagt toch zelf dat je hem niet weg wilt brengen en ik lees dat je lichamelijk al problemen had, weet ik veel. Je moet niet zo op je achterste poten staan en zeuren over die korte tijd dat vrouwen hun kinderen naar de opvang kunnen brengen als ze werken. Je bent echt niet de enige die het moeilijk heeft, het zij zo. Denk je dat ik het leuk vind dat op het moment mijn dochter al 3 weken niet naar de psz is geweest omdat ik de mogelijkheid niet heb om haar weg te brengen, dat ik amper eten in mn kast heb omdat ik het niet trek om naar de supermarkt te gaan met een wegrennende peuter en mijn man geen tijd heeft, maar wat heeft dat ermee te maken dat werkende vrouwen hun kinderen nog gewoon naar een kdv brengen ermee te maken? Deze zwangerschap was nogal een verrassing, maar wel 1 die zeker welkom was en daar kleven risico's aan als lichamelijke ongemakken, en daar moet je toch zelf mee proberen te dealen ipv op anderen af te geven.
Ik dacht dat ik het nooit zou zeggen maar ik ben huisvrouw geworden! Van een workaholic naar een thuisblijfmama gegaan. En ik kan hier niet over opscheppen want ik bak er niets van. Heb nog geen regelmaat. Heel bewust hiervoor gekozen omdat mijn kleine meisje nu een mama nodig heeft vanwege al haar aankomende operaties etc. En natuurlijk ook gewoon een mama . Zie wel wanneer het buitenshuis werken hier weer in gaat passen. Vind mezelf overigens wel "druk" .. En ben kapot aan het einde van de dag. Vond 80 uur buitenshuis werken minder vermoeiend. Ik weet niet of huisvrouwen worden onderschat. Het interesseert mij in ieder geval niets. Als m'n man me maar waardeerd. En m'n meisje iets aan me heeft.
Hier ook een thuisblijfmama, ga wel 5 dagen per week kleine 3 uur per dag met de kinderen naar school, zij zitten op de kinderopvang in het zelfde gebouw, ik volg mijn (taal)lessen. En we gaan weer naar huis. Overigens een korte periode in mijn leven gehad, van 4 jaar, dat zich vulde met, school, stage, en daarnaast een bijbaan. En dat was ontzettend druk, vertrok s'morgens gemiddeld om half 8 en kwam om half 11 aankakken na mijn stage ivm avonddiensten en anders half 9 ivm bijbaan. Het leven dat ik nu heb, met 3 kleintjes is overigens meer vermoeiend dan toen der tijd maar krijg er zovel voor terg, ben ontzettend dankbaar en geniet van elke dag. Overigens hier een schoonmaakfreak, maar omdat ik alles bij hou nooit lang bezig. Vind dit altijd zulke 'leuke' topics, vooral omdat ze zo heerlijk voorspelbaar en kortzichtig zijn.
Ik geef niet af op die vrouwen, want zij hebben die opvang en hulp hard nodig. Jij vult van alles in voor mij, haalt mij woorden uit de mond die ik niet gesproken heb. Maar zou jij in jou situatie niet wat hulp willen? Zou jij het niet fijn vinden als het geregeld kon worden dat iemand je dochtertje naar de psz brengt en boodschappen voor je doet? Iemand van de thuiszorg die ervoor zorgt dat je huis eens in de week onder handen genomen wordt? Want die hulp is wel voorhanden, maar niet voor iedereen helaas. Dat is waar ik op doelde, dat is waar ik moeite mee heb. Jij krijgt geen hulp, omdat de instanties ervan uitgaan dat je man het wel doet. Maar wat als die geen tijd heeft? Dan zit jij daar met je kinderen serieus honger te lijden? Dat vind ik vreemd en daar mag best eens naar gekeken worden. Gelukkig heb ik lieve familie die ons uit de brand helpen, mijn zoontje naar de psz brengen en halen, de afwas en was doen en doet mijn man de boodschappen op zaterdag zodat wij eten in de kast hebben liggen. Maar wat als je die hulp niet hebt? Dan moet je niet zeuren en er maar mee dealen?
vlinder, wat zou jij dan als oplossing zien vraag ik mij af?? Ik begrijp ook niet zo goed waarom je erover valt dat werkende moeders hun kindjes tijdens het verlof naar het kdv brengen, want ze betalen daar toch ook gewoon voor. Tis niet gratis ofzo??
Dat je als thuisblijfmoeder ook recht hebt op kinderopvangtoeslag als je dit medisch gezien nodig hebt. Natuurlijk is het niet gratis, maar ik vind dat als het nodig is, het voorhanden moet zijn. Ik zit er niet zozeer mee dat die kindjes tijdens verlof naar het kdv kunnen, maar wel dat als de tbm het medisch gezien niet trekt, haar kindjes ook naar het kdv zouden moeten kunnen met financiële hulp van de overheid. Want nu voelt het voor mij alsof alleen een buitenshuis werkende moeder recht heeft op die financiële hulp. Terwijl een tbm dit ook nodig kan hebben. En verder wat ik hierboven al schreef. Dat mijn ouders niet later hoeven te starten met werk (en dus vakantieuren op moeten nemen) om mijn zoontje naar de psz te brengen. Dat er huishoudelijke hulp komt voor mensen die dat zelf niet kunnen. Zodat de omgeving zich niet rot hoeft te rennen, maar dat ook wij kunnen rekenen dat er een sociaal systeem voor ons is.
ik kan je vertellen dat deze regeling er ook is. Ik had een aantal kindjes in mn groep waarvan moeder niet werkte. Maar dat waren wel even wat ergere gevalletjes Bijvoorbeeld een moeder met 1 nier weggehaald en 1 ernstig zieke nier. Die moest vaak naar het z'huis voor dialyse enz. En zo waren er wel meer. Zwanger zijn is een tijdelijk iets, dus ik snap wel dat daar ook niet regelingen enz. voor kunnen komen. Dan gaan ze ervan uit dat je op mantelzorg kunt rekenen.
Ik weet dat die regeling er is. Ik heb reuma, moet ook regelmatig naar het ziekenhuis voor mijn longproblemen en ben dus niet alleen nu tijdens de zwangerschap afhankelijk van anderen. En dan kijken ze niet naar mijn medische problemen, maar naar mijn omgeving. Een jonge, gezonde partner, ouders in de buurt en dus krijgen wij niets aan hulp. Ondanks dat mijn artsen aangeven dat dit wél nodig is. Tja, dan kun je vechten tegen de bierkaai. Maar zelfs als een moeder slechts een paar maanden wat minder kan zorgen, dan nog vind ik dat de mogelijkheid er moet zijn dat ze hulp krijgt. We gaan wel behoorlijk offtopic zo
maar dat is raar, want degenen waar ik het over heb, hebben ook gewoon een man en opa en oma in de buurt. Ik vraag mij af wat dan in jouw geval het verschil maakt.