Dat stelt me toch wel een beetje gerust. Ik ga die vragen inderdaad nog goed stellen op die school. En misschien valt het mee omdat iedereen in zijn klas dan hetzelfde heeft. Het stelt me wel weer gerust dat er meer kinderen zijn die ervaring hebben met pluswerk, levelwerk etc op de lagere school. maar toch.. ik hou mijn hart vast. Zeker omdat het geen scholengemeenschap is waar hij wat makkelijker over kan stappen naar gewoon vwo..
Maar daar staat wel tegenover dat de school kleinschaliger is, er meer echt contact is met de leraren en die ook meer moeite zullen doen je kind te begeleiden en op de school te willen houden. Daarnaast hadden de scholengemeenschappen bij ons ieder nivo een eigen gebouw waardoor je alsnog eigenlijk naar een hele nieuwe school moet, hij heeft alleen toevallig dezelfde naam.
Ik zou het loslaten, hij wil zelf naar het gymnasium, dus hij zal het zelf moeten doen en misschien moet hij dan eerst ervaren hoe het is. Hier ook een zoon, inmiddels in 3 vwo, die niks van huiswerk moet weten en de afgelopen jaren kwam hij daar prima mee weg, deed het noodzakelijke en had altijd goede cijfers. Nu is hij erachter gekomen dat hij soms wel wat moet doen. In het begin zat hij wel te zeuren, maar gelijk duidelijk gemaakt dat hij zelf naar het VWO wil en kan en dat hij het voor hemzelf doet, niet voor ons. Wat wel lastig is wellicht in de toekomst is dat jullie hem misschien niet kunnen helpen. Iemand in de omgeving die kan helpen? Ik merk dat hulp soms best belangrijk is. Net als @cowgirl80 hier een man die scheikundige is en dus helpt met de exacte vakken en ik help met de talen.
Herkenbaar hoor. Mijn zoon is ook een pientere, heeft eerlijk gezegd ondanks pluswerk, plusklasjes en fulltime hb-onderwijs nooit echt iets uit hoeven te voeren. Het huiswerk waar hij wel wat voor moest doen, gaf ook veel drama. En nu zit hij in 2 VWO, vorig jaar ook ontdekt dat hij dyslexie heeft en automatiseringsproblemen. In de brugklas had hij ook Latijn, dat heeft iedereen op VWO, omdat ze willen dat je dan beter ervaart of gymnasium wel of niet wat voor je is en je in de tweede die keuze maakt. Hij wou duidelijk geen gymnasium, prima. Maar huiswerk is nog steeds drama. Niet het maakwerk, want zijn werktempo ligt heel hoog, dus hij maakt veel onder de les af, maar het leerwerk. Hij kan het niet verkroppen dat hij niet goed kan automatiseren, dat die talen er niet makkelijk ingaan en inmiddels ook niet als hij wiskunde niet meteen begrijpt. Wat hem t/m de brugklas heel makkelijk af ging. En hij ziet ook niet in dat andere kinderen ook vaak langer dan 10 minuten per dag aan hun huiswerk besteden om een goed cijfer te halen. En dat dyslexie een groot struikelblok is, omdat hij meer moet doen dan een ander en dan nog niet eens een 10 haalt als hij er wel hard voor leert. Daarnaast gaat hij liever gamen dan huiswerk maken (wat natuurlijk niet onbeperkt mag). Hij is vorig jaar met weinig moeite met een mooie cijferlijst over gegaan. Maar het wordt wel wat moeilijker. School biedt een soort huiswerkklas en voor sommige vakken bijles. Nu maar besloten om hem daar voor op te geven. Hij wil nooit hulp van ons enz. Misschien werkt dat. En anders gaat hij naar de Havo, hij heeft toch geen beroep in gedachten waar VWO voor nodig is. Ik kan hem moeilijk dwingen, hij moet het zelf doen. Mijn dochter zag in de tweede het licht en is toen harder gaan werken. Zo kan het dus ook. Maar op school zeiden ze al dat meiden dat inzicht vaak eerder krijgen dan jongens.
Hij zit al wel in een plusklas sinds groep 5 waar het doel echt leren leren is en door die leerkuil heengaan belangrijk is. Daar heeft ie ook echt wel moeite steeds, maar dan zet hij door en wordt daarin begeleidt. Hij ziet dat nu thuis met zijn huiswerk dus niet als iets soortgelijks.. En thuis is thuis he, dan kan hij zich laten gaan, huilen, zichzelf zijn.. Ik was al lang blij dat hij het wel weer opgepakt heeft. Dat zou hij dus 2 jaar terug echt niet gedaan hebben.. Ik hoop dat het dit jaar nog wel wat beter gaat worden. Ik ga in ieder geval dit maandag ook even bespreken weer op school, hoe dit er dan aan toe gaat thuis..
Mijn zoon heeft het afgemaakt. Hij zag ook opeens het licht bij de laatste vraag. "Stom dat ik het niet eerder had bedacht.." En hij kwam me met een uitleg over afstanden en tijd en tekeningen erbij.. helemaal enthousiast is hij dan ook weer..
Ja zo is het ook! Ze moeten het zelf doen. maarja soms geeft net wat inzicht ofzo ze wat houvast. Ik ben benieuwd straks in de brugklas. Hij denkt nog steeds dat het ondanks huiswerk het niet moeilijk gaat worden. Tweetalig onderwijs vindt hij ook niet zo nodig, want tja hij spreekt al heel goed engels volgens meneertje zelf... Hij moet gewoon het nut ergens van inzien of het heel erg leuk vinden. Tot nu toe was het leerwerk nooit een probleem, want dat doet hij gewoon niet. En het maakwerk zoals nu waar hij net de vraag niet begrijpt ofzo, tja dat is dan drama. Hij is het niet gewend dat hij iets niet snapt. Wordt dan nog gesterkt door zin vader die het ook zou laten zitten en ziet dan bij mij dat ik het ook niet begrijp. Dus ja, waarom hij dan wel is zijn gedachte.. Maar nu is hij wel trots dat hij het af heeft en vol overtuiging dat zijn beredenering goed is...
Fijn dat het hem wel gelukt is om verder te gaan en niet op te geven. Ik denk dat de schoolse zaken nu echt nog op school horen. Dat hij de knop nog om moet zetten dat je dat thuis ook toe moet passen. Ik zou het wel bespreekbaar maken met de leerkracht. Kijken hoe ze hem daar nog mee kunnen ondersteunen.
Hoy! Mijn zoontje is nog maar 8, dus ik kan nog niet geheel meespreken over de leeftijdsgroep van jouw zoon, maar mogelijks een tip is "ervaringsleren". Mijn zoontje zit zelf op de steinerschool en hun didactiek berust voor een groot deel op ervaringsleren en ik merk wel dat dat werkt om makkelijker leerstof op te nemen en vast te houden, omdat het minder saai is maar ook omdat ze er telkens een ervaring aan kunnen verbinden. Zij leren bv. niet over mist in een boek, maar gaan effectief wandelen op een mistige dag. Ze gaan het zelf ervaren en voelen en dan horen ze een verhaal dat de essentie bevat over wat mist is en hoe het tot stand komt, maar zodanig in verhaalvorm dat het leuk en memorabel is. Voor deze opgave specifiek zou je de situatie bv. Met hem kunnen tekenen. De aarde, mars, het schip in de helft het pijltje van de afstand heen en de afstand terug: hoe veel km is dat dan? Enzovoorts. Wat ook kan helpen is dat je sommige cryptische zaken betrekt tot zijn leefwereld, dingen die hij boeiend vindt. Om bepaalde dingen vanbuiten te leren zou hij samenvattingen kunnen maken in verschillende kleuren. Het ziet er dan letterlijk uit als een kleurboek en dat mag ook. Als hij dan de vraag krijgt, kan hij automatisch de link gaan leggen van: oh juist, dat stond in het oranje! Wat wel vervelend is, is inderdaad dat je de leerstof of de vraagstelling niet begrijpt. Dan wordt dat natuurlijk moeilijk. Eventueel kan bijles een optie zijn, of horen in je omgeving of je iemand kent die hem af en toe even kan helpen? Hier in België heb je ook kindercoaches die specifiek zich richten op jongeren om te "leren leren", misschien kan je zoiets ook vinden? Veel succes in elk geval
Als je zoontje zo'n duidelijk doel heeft, kun je dat mooit gebruiken om hem aan te sturen. Als hij zo graag naar het gymnasium wil, kan hij maar beter z'n huiswerk doen anders komt hij er nooit. Wil hij z'n huiswerk niet doen, dan moet hij genoegen nemen met een andere school. Ik zou hem niet helpen en ook niet zeggen dat hij z'n huiswerk moet doen, maar hem alleen maar steeds aan z'n doel herinneren. Mocht hij uiteindelijk z'n doel niet halen, dan is dat ook een nuttige leerervaring (en natuurlijk is het geen ramp om op het vwo of havo te belanden). Mijn oudste (12) zit in een zelfde soort situatie, maar dan met een lange termijn doel. Ze wil heel graag naar een specifieke universiteit (we wonen in VS) en die is heel duur. Ik heb haar gezegd dat ik er niet aan mee betaal als ze zelf niet een flinke beurs in de wacht weet te slepen - het is namelijk gewoon te duur voor ons. Hier herinner ik haar wekelijks aan. Als ze uiteindelijk liever een tandje minder hard loopt, vind ik het helemaal prima, maar moet ze zich wel realiseren dat ze haar plan moet aanpassen. Als ze per se naar die ene universiteit wil, moet ze ontzettend hard werken. Het is wat mij betreft 100% haar keus en dat weet ze. Er zijn genoeg andere goede (goedkopere!!) universiteiten hier. Ik geef haar vrijheid in of en wanneer ze haar huiswerk doet en hoe hard ze werkt aan haar schoolwerk, maar ze weet dat de consequenties uiteindelijk voor haarzelf zijn en niet voor mij. Overigens zou ik natuurlijk wel een andere houding aannemen als het alternatief niet een andere goedkopere universiteit zou zijn, maar bijvoorbeeld van school gestuurd worden. Maar net zoals bij jouw zoontje het geval lijkt, is er ook weer geen man overboord als ze hun doel wat naar beneden moeten bijstellen om het realistischer te laten passen bij hun gedrag en voorkeuren . Zoals we hier zeggen" you can't have your cake and eat it too"
Ik zou het huiswerk gebeuren los laten. Als hij naar het VWO (of gym) wil dan is inzet, en dus je huiswerk op tijd af hebben, een belangrijk onderdeel van het advies. Dat was hier in elk geval zo. Q zit nu in de eerste van TTO VWO. Iedereen krijgt in de eerste ook Latijn en het technasium vak. Na de eerste kiezen ze of ze gymnasium, technasium of meer cultuur vakken doen. Allemaal in combinatie met TTO. Ze hoeven in groep 8 dus nog niet voor Grieks en Latijn te kiezen. Qua huiswerk valt het nu nog steeds erg mee. Alleen voor Frans, wiskunde en soms Latijn doet ze thuis nog iets. Verder heeft ze eigenlijk alles in de lessen wel af. Ze groeien wel in het huiswerk maken en plannen (als het goed is).