Ik ben per ongeluk zwanger geworden en weet nu niet of ik het kindje moet houden of weg laten halen. Ik heb eigenlijk altijd al kinderen gewild. Ik droomde vroeger van een gezinnetje. Hiervan is nu geen sprake. In mijn situatie weet ik niet hoe ik voor een kindje zou kunnen zorgen. Mijn vriend wil niets meer van me weten. Ik heb geen ouders meer (overleden aan kanker) en geen sociaal netwerk. Ik ben echt helemaal alleen. Daarnaast loopt het contact van mijn werk per 1 augustus af en wordt niet meer verlengd ivm bezuinigen. En zie in deze tijd met een zichtbare zwangerschapsbuik nog maar aan het werk te komen... Daarnaast is mijn enige ontspanning en sociale contacten die ik heb, mijn avondje tennissen. Dat moet ik dan ook laten vallen, waardoor ik helemaal geen contact meer met mensen heb. Dus ik zit straks helemaal alleen zonder werk. Wat kan ik zo'n kindje dan bieden? Ik zie dus niet hoe ik dit kindje kan laten komen en denk dat ik het beter weg kan laten halen. Ik heb voor a.s. vrijdag een gesprek bij de huisarts staan om de mogelijkheden van een abortus te bespreken.
Kheyra, Lastige situatie! Maar bedenk je alsjeblieft; het leven is nou eenmaal niet zoals in een droom!! Er zullen altijd dingen op je pad komen die nou eenmaal niet zullen zijn waar je vroeger van droomde.. Bij twijfel zou ik er niet voor kiezen het kindje weg te laten halen en ervoor te gaan! Zoals hier vaak wordt gezegd; waar een wil is is een weg.. Er zijn in nederland zoveel goede regelingen voor alleenstaande (jonge) moeders, en het zal geen vetpot zijn maar jullie kunnen er gewoon van leven met zijn tweetjes. En wie zegt dat je over een tijdje niet gewoon weer aan het werk kunt en een beter leven kunt bieden aan de kleine? En je tennissen.. ja dat zul je dan moeten opofferen. Dat is nou eenmaal iets dat bij het ouderschap komt kijken, je zult moeten inleveren. Dit geldt voor elke moeder; in welke situatie je ook zit. En vind ik zeker géén reden om een kindje maar weg te laten halen. Wat betreft sociale contacten; heb je echt helemaal geen broers, zussen, ooms, tantes of wat dan ook die je een beetje kunnen bijstaan? Daarnaast kun je via internet of elders op zoek naar andere alleenstaande mama's en op die manier leuke contacten opbouwen! Alleen al hier op zwangerschapspagina mama's zat die zich ook in een zelfde situatie bevinden! En bedenk je goed; niets kan op tegen de onvoorwaardelijke liefde die je straks van je kindje zult krijgen!
Neem contact op met Siriz. Die kunnen je helpen met heel praktische zaken, zoals o.a. een netwerk, zodat je lekker kunt blijven tennissen!
Na het overlijden van mijn ouders heb ik geen contact meer met familie. Deze wonen ook allen in het noorden van het land en ik in het zuiden. Ik heb wel een lieve broer, maar die woont in Finland. Het tennissen zelf is niet wat ik zal missen, maar de sociale contacten. Ik ben bang dat ik helemaal vereenzaam. Het financiële probleem is ook dat ik een peperduur appartement huur. Ik kan het nu al niet betalen ( 715 per maand) en probeer al 3 jaar weg te komen. Ik sta ook ingeschreven voor woningruil etc. Ik zie mezelf al met een kind op straat staan. Bedankt voor die Siriz tip. Ik ga ze meteen mailen. Ik hoop dat het niet alleen voor jongeren is (ik ben 32 jaar).
Een kindje weg laten halen alleen maar omdat je geen sociale contacten hebt, en straks waarschijnlijk je tennis op moet zeggen, vind ik niet echt een reden om abortus te overwegen. Wat betreft je contract die afloopt, er zijn regelingen genoeg die je kunnen helpen in het levensonderhoud van jou en je kindje. Maar een kind laten weghalen om de reden die jij nu aanhaalt.......AU !! Is niet rot op kwetsend bedoeld, maar ik vind dit echt geen reden tot abortus
Ik zou me meer gaan focussen op de opties om je kindje te houden. Er zijn zoveel instellingen en potjes die je aan kunt spreken en jou kunnen helpen, zowel geestelijk als financieel gezien.. En betreft je vriend, die trekt volledig zijn handen ervanaf?
Ik was 14 toen ik zwanger werd Gelukkig wel veel hulp van mijn moeder en zusjes gehad. Er zijn idd veel instanties die je kunnen helpen.. spullen kun je vaak wel gratis krijgen via sites of instanties Sociale contacten snap ik wel, raakte al mijn vriendinnen kwijt maar daarintegen heb ik weer veel nieuwe contacten opgedaan met andere mamas Misschien kun je kijken of er een pleeggezin is die je kan helpen als je echt niet anders kan... die mensen zijn er ook om je te kunnen helpen. Niet dat ik meteen bedoel om het kind helemaal af te staan (wat natuurlijk ook een optie kan zijn) maar er zijn ook tijdelijke gezinnen zodat je gewoon je kindje kan blijven zien enzo... Iig heel veel sterkte met je beslissing, maar maak deze beslissing niet te overhaast, dan krijg je misschien spijt
Een kind krijgen zelfs met partner is al een heel spannend iets. Als het dan ook nog ongepland gebeurd en de relatie loopt spaak,dan is het helemaal nogal iets om te verwerken. Tel daarbij op dat je zo 1,2,3 niet weet wat voor vangnet je zou hebben dan krijg je natuurlijk al snel het idee dat je het niet kunt. Maar.. uit je bericht lees ik dat je eigenlijk wel kinderen wilt. Alleen de dingen er omheen maken je angstig. Feit blijft dat iedere nieuwe aankomende ouder tegen onzekerheden aanloopt. Helemaal in deze tijd.. Laten we eerlijk zijn je bent inmiddels 32, hebt altijd een kinderwens gehad alleen zag je het anders voor je. Wie verzekerd jou dat jij je prins op het witte paard snel tegenkomt en alsnog een gezin kunt stichten? Waar een wil is, is een weg al zal die misschien niet altijd even makkelijk zijn. Maar dat is het ouderschap sowieso niet. Wat wonen betreft zou je altijd kunnen overwegen om naar het noorden te vertrekken. Dichter bij familie en lagere huren. Ik denk zelf persoonlijk dat als je kiest voor abortus je daar enorm spijt van gaat krijgen. En die beslissing kunt je nooit weer terug draaien. Succes met je beslissing.
Kijk, voor alle problemen die je noemt valt wel een oplossing te vinden, je zult echt niet met een baby hongerig op straat hoeven lopen, maar ik denk dat je dat rationeel gezien zelf ook best wel weet. Emotioneel is het anders, vrijwel iedere moeder die ik ken is de eerste tijd dat ze weet dat ze zwanger is in een soort van shock - je beseft ineens dat je leven voor altijd verandert, of je je kind nou wel of niet uitdraagt. Ik snap dat je in een enorme emotionele spagaat zit...aan de ene kans is een lang vervulde wens uitgekomen, aan de andere kant op een manier die je je in je ergste nachtmerrie niet had kunnen voorstellen. Daar heb je gewoon even tijd voor nodig. Overigens, Siriz is voor iedereen hoor!
Probeer nu dan een netwerk op te bouwen en plaats desnoods een oproep ergens voor contact met meiden in de buurt en die ook kinderen hebben of zwanger zijn. Ik ben een aantal jaren geleden verhuist naar de andere kant van het land en moest mijn hele sociale netwerk opnieuw opbouwen. Dit heeft best even tijd gekost. Ik heb gereageerd op een oproep op een site en daar 2 vriendinnen aan overgehouden en heb goed contact met mijn buurvrouw die er toevallig bijna gelijk met ons is komen wonen. En heb na een zwangerschaps cursus ook een groepje meiden over gehouden waarvan eentje echt een vriendin is geworden. Tennissen zal de de eerste tijd ws niet doen maar als je straks iemand kent dan kan je misschien eens een oppas vragen. Als jouw droom een kindje is en je bent 32 zou ik er voor gaan!!!!
Hoi Kheyra, Ik heb begrip voor je twijfels.. mag ik vragen hoe ver je bent? Ik zou wachten met een keuze maken tot je je eerste echo hebt gehad.. Een kindje alleen opvoeden is altijd moeilijk, maar je bent al 32 als je nou een tiener was had ik abortus wel begrepen.. Je wilt graag kinderen, over een paar jaar zal dit al een moeilijke opgave worden denk daar wel bij na! Over je appartement, je kunt toch een ander appartement gaan huren een goedkopere? En als je vastzit aan een contract kun je je situatie uitleggen dan begrijpen ze het vast wel.. En mischien is het wel heel goed voor je een kindje, het is iets wat echt van jou is en het is altijd bij je, je kunt er mee knuffelen mee praten dingen leren, toch genoeg sociaal contact dan? Als je is wilt bellen of mailen zeg het dan maar Denk echt goed na wat je doet, als je echt graag een kindje wil dan komt alles wel goed op den duur! X
???????????????????? Lekker kort door de bocht! Ditis net zo nutteloos als iemand aanraden om altijd abortus te plegen.... Ik snap dat er mensen zijn die erg tegen abortus zijn, of dat nu is uit geloofsovertuiging of door een andere reden. Maar deze zin is zo nutteloos dat ik er een beertje irri van wordt. Laat die meid haar eigen keuzes maken en het is onzin dat vrouwen sowiezo spijt krijgen van abortus... Er zijn een hoop dames die je anders kunnen vertellen. Ik hoop dat je bij de huisarts goede voorlichting krijgt over de verschillende mogelijkheden. Ik wens je ook veel sterkte bij welke keuze je dan ook maakt.
Bedankt voor alle reacties. Ik baal er een beetje van dat ik het tennissen benoemd heb, omdat mensen nu denken dat dit een beweegreden is voor abortus. Dat is het dus absoluut niet. Het tennissen zelf kan me gestolen worden. Het ging mij om de sociale contacten. Het doet me dan ook goed te lezen dat je vanzelf weer nieuwe contacten maakt. Ik blijf me zorgen maken om mijn werkloosheid en de woning, de angst dat ik het kindje geen fatsoenlijk onderdak kan bieden. Gisteren ben ik nog naar de woningbouwvereniging geweest waar ik huur, maar daar hebben ze er geen oren naar. Was ook een heel vervelend gesprek. Zo makkelijk kom je helaas niet aan een goedkopere huurwoning. Daarnaast weet ik werkelijk niets van kinderen en van opvoeden en heb ik niemand om me daarin te adviseren. Ik besef me goed dat als ik het kindje niet hou de kans erin zit dat ik de rest van mijn leven kinderloos blijf. Maar anderzijds een kindje houden als je weet dat je het geen goede basis kan bieden... Ik heb voor maandag 13 april een echo staan. Ik hoop vrijdag na mijn gesprek met de huisarts mijn keuze gemaakt te hebben. Indien ik er niet uit ben zeg ik de echo af. Ik verwacht dat als ik mijn kindje zie ik er geen afstand meer van kan doen. Hoe ver ik ben weet ik niet precies, omdat ik de laatste keer de pil doorgeslikt heb. Ik schat ongeveer 6 weken ofzo. Iedereen erg bedankt voor de reacties. Op dit moment denk ik dat ik het weg laat halen, maar ik denk er nog even goed over na.
KheyraHeb niet heel je topic gelezen.... Maar wil je sterkte wensen met de keuze die hoe dan ook je leven bepaalt.... Wat ik je wel mee wil geven.... Niemand wordt als moeder geboren..... Dus laat daar je keuze niet van afhangen..... Sterkte!
Kan t niet laten om te reageren.. Ik raakte ongepland zwanger (op mn 22e verjaardag kwam ik erachter) Ben nooit bezig geweest met kinderen, nooit luier verschoond, fles gegeven etc etc Had wel een relatie maar was tegelijk ook alleen. De 1e 2 echo's (9 en 12 wkn) ben ik alleen geweest, hij s op 1 afspraak na nooit mee naar VK geweest. Ik heb de uitzet gekocht, kaartje uitgekozen, mn moeder s bij de bevalling geweest. En na een maand na de geboorte officieel alleen. Hij heeft ervoor gezorgd dat mn sociale kring afbrokkelde. Ik wist niks van baby's. Dankzij dit forum kon ik al veel lezen. En nu? Kring hersteld zich, heb een gelukkige dochter ondanks onze situatie (geen eigen woning) Het ging vanzelf (baby opvoeden) Kijk eens bij Algemene Clubs of er meiden zijn in jouw buurt! Miss bouw je via zp vriendschappen op. Of ga wat iemand zei naar t noorden, probeer de familiebanden te herstellen. Wil je veel sterkte en wijsheid wensen meis!
Moeilijke beslissing. Ik zag dat je ook reageert in het 2013 mama topic. En daar was je eigenlijk wel heel enthousiast over het feit dat je zwanger bent. Totdat je vriend de relatie verbrak. Het is dus eigenlijk alleen materealisme wat je tegenhoud niet? Want voor je gevoel wil je het eigenlijk wel. Vaak zul je zien dat een kind in je leven het beste is wat je kan overkomen omdat je zoveel liefde krijgt en kan geven. Dat zal iedere moeder beamen. Maar of het leven daar makkelijker van wordt weet ik niet. Het leven is zowieso al moeilijk. Dan maar moeilijk met kinderen denk ik dan. Want alleen is ook maar alleen. Kinderen geven je in ieder geval een reden om te vechten. Mag ik vragen waar je woont?
Ik kan het beamen, het leven is en blijft moeilijk en je kan altijd zonder werk komen te zitten! Mijn contract liep af toen ik 3 maanden zwanger was (vl gelukkig wel een baan), maar niks is zeker, onze zoon is nu 5 maanden en vl verliest zijn baan...vreselijk want nu moeten we een aantal plannen gaan schrappen (zoals ik naar school) maar had ik het zonder mijn zoontje willen doen...absoluut niet.. ik wil alleen maar zeggen, garanties heb je nooit! en hulp is er altijd (alleen moet je soms zoeken).. Ik heb bijvoorbeeld al zijn babykleding bewaard, sommige dingen voor de volgende, maar ook voor mensen die kleertjes echt nodig hebben...dus als je besluit het te houden en je hebt wat spullen nodig, pb me even