Jullie gaan al 2 jaar met elkaar en dit gebeurd ineens of was dit al langer aan de gang? Als jij hem geen reden tot wantrouwen hebt gegeven en hij wil niet dat je contact hebt met jouw ex over de kinderen zou ik snel een einde aan deze relatie maken.
Ik zou dit zo niet trekken en niet eens werken aan verbetering van mijn relatie. Hij is te jaloers en ik geloof niet dat dit nog over kan gaan. Wellicht ongezouten maar dit is het eerste wat in mij opkomt. Ik vecht nu voor mijn eigen relatie omdat we samen kinderen hebben, en ook in evt volgende relatie's zou ik liever kiezen voor mijn eigen rust en mijn kinderen dan voor zo een gespannen relatie, je bent niet eens te bereiken voor je ex? En mag zijn nummer niet in je mobiel? Dat vind ik veel te ver gaan die eis
Het is altijd wel een probleem geweest maar het gaat van kwaad tot erger. Ik heb hem nooit een reden gegeven.
Je bent dus gewoon bang voor m. Stop met die relatie. Doe het op zn minst voor je kinderen. Dit kan gewoon niet. Het zal heel moeilijk zijn, maar agressie in een relatie hoort niet
Ik zou geen relatie therapie doen maar de relatie afkappen als hij het niet wil accepteren dat jouw kinderen op 1 staan.
En welke positieve punten heeft jou vriend waardoor je bij hem zou WILLEN zijn? Nu doe je niks vanuit angst. Ben je zelfs onbereikbaar voor de vader van jouw kinderen in geval van een calamiteit, uit angst voor zijn agressie. Durf te luisteren naar je eigen gevoel. En daar naar te handelen.
Hij heeft ook veel voor mij over gehad. Hij is van de ene kant van het land verhuisd naar de andere kant van het land voor mij. De eerste breuken begonnen toen te ontstaan door heimwee vermoed ik. Hij heeft alles achter gelaten waardoor ik het ook moeilijk vind. Pas toen we samen zijn gaan wonen werd hij agressief. Ik heb meerdere malen met een blauw oog gelopen maar toch hou ik van hem .
Hoe leg je dit aan je kinderen uit? Hoe is dit een goed voorbeeld voor hun? Meid, je houdt jezelf voor de gek als je denkt dat dit acceptabel is in een relatie. Schakel familie/vrienden in. Wees eerlijk over de situatie en laat hen je helpen.
Ik lees 2 hele sterke emoties. ...angst en schuldgevoel. Daardoor accepteer je eerder dat er zo met jou wordt omgegaan, terwijl jij je daar eigenlijk niet prettig bij voelt. Probeer voor jezelf duidelijk te krijgen waar het gevoel voor jouw vriend op gebaseerd is.... hou je van hem? Of vooral van het ideaalplaatje om een relatie te hebben, ongeacht de inhoud van zo'n relatie
1x een blauw oog is meer dan genoeg reden om per direct hem eruit te schoppen. Fysiek geweld is NOOIT okay. Hoeveel heimwee of whatever iemand ook heeft. Er is geen excuus voor.
Mmm.. Tja, je houd van hem. Dus daarom accepteer je zijn zieke gedrag? Hij slaat je verdorie in elkaar... Niet gezond, niet normaal, die vent spoort niet. En je schuldig voelen omdat hij zijn geboortegrond voor jou verlaten heeft, geen excuus om hem te laten blijven. Opzouten met die vent en gun jezelf een vent die wel zorgzaam voor je is en je kinderen accepteerd. Pak zijn spullen, gooi dat naar buiten, nieuw slot in de deur en opbokken met die vent.
Niet. Hij weet toch dat je gescheiden ben, twee kinderen hebt met ex etc? Dan had hij van tevoren moeten bedenken dat dit zijn bezwaar is en niets met jou moeten beginnen. Beetje vreemd.
Dit inderdaad. Ik hou me vast aan hoe hij in het begin voor me was. Dat is alleen allang niet meer zo .
Meerdere malen met een blauw oog gelopen? Ik vind vaak dat je moeite moet doen voor je relatie maar in deze situatie had ik hem allang de deur gewezen. Heimwee of niet, slaan is gewoon not done! Heel veel sterkte!
Stel dat ik dit had geschreven en jij de willekeurige lezer was, wat zou je dan denken van dit topic? Dan zou je toch zelf ook heel hard roepen "VERLAAT DIE VENT!"? Dit dus. Angst en schuldgevoel en geen liefde. Laat hem maar lekker terug verhuizen naar waar hij vandaan kwam. Zo'n kwibus met losse handjes verdient jouw en je kinderen niet.
Ik ben natuurlijk ook niet perfect. Hij zegt dat ik die agressie uit hem trek. Tja wanneer ik van iemand anders dit topic had gelezen dan had ik inderdaad ook gezegd 'wegwezen'.
Ik denk dat jouw focus veel te veel ligt bij het willen pleasen van je vriend. En het proberen zijn achterdocht weg te nemen. Maar dat gaat je niet lukken en bovendien is dat niet jouw probleem, maar het probleem van je vriend. Hij stelt zich jaloers en achterdochtig op, omdat hij zelf bepaalde ideeen heeft. Daar heeft hij alleen helemaal geen reden voor. Dus dat is zijn eigen keuze. En dat probleem van hem, moet je dus ook gewoon bij hem laten liggen. Jij kunt en hoeft dat niet op te lossen. Het zit in hem. Ik zou opnieuw het gesprek met hem aangaan en duidelijk maken hoe het zit. Jouw kinderen staan op de eerste plek, contact met ex en bereikbaar zijn voor ex is daarvoor noodzakelijk. Jij hebt verder niks te bewijzen.