Hoi, Ik ben laatst naar de huisarts geweest omdat het maar niet willen lukken om wat aan te komen. Ik ben 1.74 m en weeg 52 kilo. Veel te licht dus. Voor mijn zwangerschap woog ik 56, was ook niet echt veel, maar wel beter dan dit. Nu moet ik aanstaande dinsdag naar een dietiste en zij gaat kijken wat ze kan doen. Ik heb de afgelopen 2 weken bij moeten houden wat ik eet en drink op een dag. Ik merk gewoon dat ik sneller moe ben en als ik een dag ziek ben moet ik meteen een week bijkomen! Is er iemand die dit ook herkent? Groetjes, Daan
Ik herken het deels! Ik heb ook ondergewicht, ik ben 1.75m. en woog altijd 49 kilo. Ook echt veel te licht dus, terwijl ik wel gewoon veel eet. Moest toen ook een tijdje bijhouden van m'n huisarts wat ik at en dronk op een dag. Maar hij zag daar geen problemen in en er is dus verder niks aan gedaan. Nu moet ik zeggen dat ik er eigenlijk ook geen last van heb, qua gezondheid. Met kleren kopen is het wel eens lastig, en de opmerkingen over anorexia zijn natuurlijk ook niet altijd leuk. Ben wel blij dat 't nu ik zwanger ben al een stukje is verbeterd, maar ik ben nog steeds veel te licht.
Ik herken dit heel erg! Ik ben 1.74 en woog vorig jaar 52 kilo. Ik ben nu dus druk met dikker worden, wel zonder huisarts trouwens. Ik eet gewoon steeds net iets meer dan ik eigenlijk op kan, ik eet trouwens inmiddels wel aardig veel, 4 boterhammen, thee en ranja, en een flink bord avond eten. Inmiddels zit ik nu op 56 kilo en begin nu tevreden te worden, nog maar een paar kilo te gaan 8) Helaas begrijpen weinig mensen hoe vervelend het is om dun te zin, het is immers makkelijk dat je maar alles kunt eten wat je wilt zonder aan te komen Heel veel succes met aankomen!
Ik heb ook ondergewicht. Ik ben 1.75 en weeg nog net geen 52 kilo (51,8 al jaren). Ik wil graag een paar kilo bij komen maar het lukt me gewoon niet. Zou misschien ook naar een dietist moeten maar ben het zkh gebeuren een beetje zat aan het worden. Ik heb wel dat als ik een griepje gehad heb dat ik echt een week nodig heb om weer bij te komen. Verder voel ik me wel gezond. Kleren kopen is meestal wel lastig, zeker ondergoed. Met een klein A cupje is het echt moeilijk om iets leuks en goed passends te kopen. Met een paar kilo erbij komt daar misschien ook nog wat bij. Ik ben erg benieuwd wat je dietist gaat zeggen wat je moet doen. De zus van een vriendin van me is dietist maar die zei dat je als je regelmatig eet gewoon volle melk ipv half-vol en roomboter ipv halvarine moet gaan gebruken. Maar dat lijkt me geen goede manier om aan te komen. Krijgen jullie ook vaak te horen of je geen anorexia hebt? Mensen snappen soms niet dat té dun zijn ook best een probleem kan zijn. Als ik in de spiegel kijk dan zie ik ook echt een mager ding, met uitstekende botten. Niet echt mooi zo in de zomer vind ik.
Dit herken ik heel erg goed, op het moment heb ik mijn gewicht goed onder controle maar van mijn dieet kom ik niet meer af. Ik heb de ziekte van crohn en op mijn slechts woog ik nog maar 38 kilo, ik heb jaren bij een dietiste gelopen om mijn gewicht op peil te houden als ik geen aanval had (tijdens een aanval hielp het niet omdat ik geen eten binnen kan houden dan). Ik kreeg heb dit dieet, brood met extra beleg, het liegste kaas want dat is vet. volle melk, zeker geen half volle melk want daar val je van af. niet drie keer per dag een flinke maaltijd maar liever 6 tot 8 keer een beetje. voor het naar bed gaan nog wat eten, geen snoep maar een boterham of stuk kaas. Verder niet te veel snoep, daar moet je lichaam veel voor doen om aftebreken verder heb ik nog heel lang fantomalt gebruikt, een soort oplos poeder zonder smaak voor in de koffie of thee, speciaal om aan te komen. Ook heb ik heel lang nutridrink moeten drinken, dat is een soort astronout voeding waar je flink van aankomt. Het onbegrip van mensen ken ik helaas ook, krijg nog steeds heel vaak te horen of ik geen anorexia heb, zelfs de dokter voor de diagnose crohn gesteld werd. Ik wordt soms moe van het uitleggen en het altijd maar aan moeten horen hoe blij ik moet zijn dat ik alles kan eten. Nou nee dus ik ben er niet blij mee, als ik me 2 dagen niet aan mijn dieet houd dan val ik gelijk af. Zelfs nu in mijn zwangerschap krijg ik opmerking, van het is maar goed dat je zwanger bent dan mag je niet afvallen, net of ik het expres doe.
Connie, heftig dat je ook nog crohn erbij hebt. Dan hou geen reserves over. Dat fantomalt, is dat alleen op recept van de dietist of kun je het ook zo krijgen?
fantomalt en nutridrink kun je gewoon bij de apotheek halen, maar ik zou het toch via de dietiste vragen want dan krijg je het vergoed van het ziekenfonds.
Is bij jullie de schildklier wel eens getest? Ik ben 182 en woog altijd 55 kilo. Had er niet veel last van, maar ik at gewoon heel veel. Wat bij mij heeft geholpen is een zeer ongezond voedingsschema, maar dat kan ik niemand aanraden (pizza zo 3x per week .. dat soort dingen, elke avond ships, veel chocola enz enz) Nu ik weer gezonder ga eten val ik ook weer af, dus een blijvende oplossing is het blijkbaar ook niet. Ondergewicht is idd een onderschat probleem! Ik hoop voor je dat de dietiste goed kan helpen
Bij mij is de schildklier nooit getest. Nou is eigenlijk niemand bij ons thuis dik. Iedereen valt in de categorie "slank". Dus ga er eigenlijk vanuit dat het "gewoon bij ons hoort". In pizza en patat dieet lijkt mij maar niks. Ik wil dan wel graag gezond aankomen.
Hier ook ondergewicht. Ik ben nooit zwaar geweest (voor de zwangerschap 48 kilo met 1.65) na de zwangerschap viel ik onwijs af, maar dit in combinatie met klachten. Bleek de ziekte van Crohn te zijn. Nu moet ik van een dietiste officieel elke dag 6 pakjes nutridrink voor bij te komen want woog een paar maanden terug nog maar 38 kilo. Van die drankjes kwam ik niks bij (dik een maand elke dag genomen, zonder effect). Weeg nu ongeveer 42/43 kilo, maar ben niet lusteloos of iets dergelijks. Alleen is mijn probleem dat ik eigenlijk een reserve moet opbouwen voor als er weer een aanval zich meld van de Crohn. Maar helaas heb ik geen aanleg voor dikker te worden, dus dat is voor mij een minpunt icm de ziekte.
Hier nog iemand met dat probleem... Ik ben 1.65 en weeg 48 kilo met mijn kleren aan... Ik durf niet op de weegschaal te gaan staan in m'n blootje.. Waar ik helemaal gek van word is dat ik nog geen fatsoenlijke broek kan kopen, zonder dat hij aan alle kanten slobbert. En die skinny jeans zijn ook al niet mijn ding, dan lijk ik helemaal mager.... Shirtjes vind ik niet zo'n probleem, dat kijkt niet zo raar als die wat te ruim zijn, vind ik... (soms verzuip ik nog in een s-je) O ja, en als ik een gabakje afsla, krijg ik ook altijd opmerkingen... "je hoeft het toch nergens voor te laten?" of "jij kunt het wel hebben" Ik zeg altijd maar, bij jullie gaat hij op je heupen zitten, ik slib van binnen dicht.. En daarbij, ik ben gewoon niet zo'n gebak eter.. Mijn schildklier is al een paar keer getest, de laatste keer toen ik bij de huisarts was omdat ik zwanger was. Maar dat is altijd goed. In mijn zwngerschap ben ik 13 kilo aangekomen, en had ik voor het eerst van mijn leven niet van die ingevallen wangen.. De foto die ik heb laten maken voor mijn nieuwe rijbewijs koester ik dan ook.. Fantomalt heb ik toevallig van de week zien staan bij de Etos. Bij ons zit het gewoon in de familie, aan twee kanten zijn ze niet dik, dus ik zal ook nooit dikker worden , denk ik. Hooguit net als mijn moeder, die na de overgang wat dikker werd (lees 5 kilo erbij) maar waarbij dat allemaal op haar buik zit..