Oh...nog 3 weekjes en dan moet ik er aan geloven: 30 jaar! Nou en? Zullen velen denken. Maar zo denk ik niet...ik merk gewoon dat ik het echt niet zo leuk vind 30 Jaar...jeutje! Ik zie me zelf niet zo...zo volwassen denk ik. Als ik op het schoolplein sta om mijn dochter op te halen, dan voel ik me nog echt zo'n broekje. Maar als ik foto's van mezelf van nu vergelijk met 5 jaar terug, tja, dan zie je het ouder worden Ik weet dat ik ouder word, ik zie het ook wek en merk het ook wel, maar ik voel me nog lang niet zo! Laatst hoorde ik bij "waar is de Mol" dat Dromen zijn Bedrog, van Marco gewoon al weer 18 (!!!) jaar geleden is. Take That ging in 1996 (!!!) uit elkaar! Als ik mensen spreek die in 1990 zijn geboren, dan denk ik : ah gossie, terwijl die natuurlijk ook al 22 zijn! Maar 30...het is zo definitief afscheid nemen van mijn jaren als twintiger. En die jaren waren zo leuk, dynamisch en verassend! Oh man..heb gewoon een potje anti rimpel creme in de badkamer staan Zucht.... Herkenbaar voor iemand? Of juist niet?
Ik herken het wel. Idd dat gevoel van volwassen 'moeten' worden. Ik ben in mei 30 geworden. Vierde verder eigenlijk nooit echt mijn verjaardag meer maar nu wel gedaan. Nu vraag ik me soms toch wat vaker af, kan dit nog wel nu ik 30 ben?
Joh, met 30 ben je toch ook echt nog een broekie...? Of ben ik nou zo laat pas volwassen geworden, dat kan natuurlijk ook. Alles kan, doe gewoon waar jij je lekker bij voelt, ongeacht je leeftijd.
"vroeger" keek ik echt op tegen iemand die 30 was...die was echt iemand zeg maar... En nu ben ik 30...heb 2 kinderen, ben getrouwd, heb een huis, een baan...dus nu wordt er zo tegen mij aangekeken En inderdaad, soms denk ik ook wel eens; Kan dat nog wel? Maar aan de andere kant...als ik foto's op bijvoorbeeld fb zie van feestende meiden, van 30, in ultrakorte rokjes, decollete tot op hun navel, met een drankje in hun handen..denk denk ik ook: Kom op zeg!
Wat je schrijft voel ik precies zo. Zeker het broekie op het schoolplein en de mensen die geboren zijn begin de 90tiger jaren.
Hahaha, ja erg he! Ik zit echt een beetje in een identiteitscrisis! Hoe behoor ik me nu te gedragen dan? Hoe behoor ik me te kleden etc etc. EN 30..tja het klinkt gewoon heel anders dan 29...
Ach hier nog zo een, ik voel me echt niet anders dan toen ik 21 was, ben inmiddels bijna 38 Het doet gelukkig geen pijn en af en toe denk ik wel eens van zooooo wat is de tijd vlug gegaan, mijn oudste wordt bijna 16, is een kop groter dan ik, is zelfs nog groter als mijn man Onze pleegdochter is zelfs al 22 en het huis uit. En ja zelfs ik voel me nog wel eens een broekkie, ondanks wat rimpeltjes Maar dat komt dus omdat ik me niet anders voel als 20 jaar geleden. Hooguit wat sneller moe, maar goed, ik heb ook nog een peuter en een baby dus zo gek is dat dan ook niet. Moet wel eerlijk zeggen dat ik ook geen 25 meer zou willen zijn, zit naar mate ik ouder wordt wel steeds lekkerder in mijn vel, ben tevreden met mezelf en ook veel zelfverzekerder als toen ik 20 of 25 was.
ik word over 8 dagen 30! maakt me echt niets uit, zeg ik nu... weet niet wat ik over een paar weken zeg hoor, hihihi. Ik voel me ook echt niet zo, maar ja, hoe voelt 30? ik zie er erg jong uit en word nog regelmatig begin 20 geschat... als ik dan zeg al drie kinderen te hebben gekregen! Dat geloven ze dan ook niet meteen. Ik vind het prima hoor, 30 kom maar op!!
Hahaha, het is alleen zo zonde van nu! Was net een stukje aan het lezen over de quarterlife crisis, dus heel vreemd is het gelukkig niet. Het speelt natuurlijk ook wel mee dat een grote droom/wens in vervulling is gegaan: een gezin stichten voor mijn 30ste. Dus dan de vraag: en nu?
hahaha, dat verklaart gelijk waarom ik die crisis pas 10 jaar later heb: op mijn 30e had ik nog niet eens een duidelijke kinderwens, laat staan dat ik die vervuld had. en nu? gewoon lekker verder gaan met je leven, toch? je hoeft niet van mijlpaal naar mijlpaal te gaan, het mag ook wel een tijdje kabbelen hoor.
ik had de tekst kunnen schrijven. zo herkenbaar. ik ben in juni 30 geworden en baalde er ook enorm van. nu denk ik er grwoon niet meer aan. maar ik voel me ook veel jonger. en dan kijk je in de spiegel en dan zie je exht dat je ouder wordt. bleh
Amen, afgelopen weekend ... 40... Dertig vond ik juist geweldig! Dertig is juist heerlijk. Oud genoeg om serieus genomen te worden, meestal voldoende (eigen) geld om lekker van te leven, jong genoeg om nog (bijna) alles aan te doen, lekker te bewegen, te flirten, kinderen te krijgen etc etc..Heerlijk. Ik vond en vind 20-ers jong, dertiger in het leven staan en 40? tja, dat schijnt het nieuwe 30 te zijn maar daar ben ik nog niet.. Van 40 baal ik gewoon
haha herkenbaar hoor, ben al bijna een jaar 30 en het viel me mee het is inderdaad dat ik soms denk 'is dat alweer zolang geleden' de tijd gaat steeds harder als je ouder word volgens mij haha.
Uiteindelijk is 30 niet heel anders dan 29 en/of 31 Maar ik voelde me ook nog lang geen 30 ton ik 2 maanden geleden 30 werd. Maar goed ik kan me soms ook niet voorstellen dat ik al 3 kids heb en er een 4e aankomt. Dat ik als jonge griet die verantwoordelijkheid aankan verrast me soms, totdat ik me weer realiseer dat ik al eeuwen volwassen ben. Maar goed, ik ben na mijn 30ste behoorlijk aan het aftakelen. Moe, moe en nog eens moe, lage rug klachten, bekken klachten. (of zouden dat zwangerschaps gerelateerde klachten zijn?