Misschien kun je bij een psycholoog op gesprek gaan. Je kan dan eventueel eerst aan jezelf werken, zodat jij voor jezelf op leert komen etc. Dan zou je met de psycholoog kunnen kijken wat je aan de situatie kunt doen, of eventueel met jou ouders daar een gesprek aan gaan. Ik denk dat het belangrijk is voor jouzelf dat je iets doet, want deze situatie kan ook niet. Ik snap dat het moeilijk is om eerlijk tegen ze te zijn, maar wie weet lucht het gigantisch op .
Bedankt voor alle reacties en meedenken!! Ik ben direct begonnen met een brief schrijven, alleen al om alles nu eens duidelijk op papier te hebben waar het mis gaat (en ook waar niet, ze zijn bv. echt een leuke opa en oma voor m'n zoontje) Ik ben er niet bang voor dat mijn zoontje nadelen gaat ondervinden van deze slechte band. Met mijn schoonouders heb ik een hele gelijkwaardige fijne band, wat misschien prettig is maar waardoor ik des te meer inzie dat ik die niet heb met mijn eigen ouders. Mijn partner ondervindt ook de problemen waarmee ik kamp. Hij wordt ook niet als gelijkwaardig behandeld en er is nog meer kritiek op zijn levensstijl (terwijl wij dit samen wel zien als een prima gelukkig leven...) Hij kan alleen bevestigen maar niet helpen. Het lijkt toch wel de kant van therapie op te gaan, wat ik overigens niet direct vreselijk vind. Dan plek maken in het budget..... Iemand een tip waarheen? Waar begin ik bij het zoeken naar een psycholoog/mediator/relatietherapeut? Het lijkt me heel fijn om iemand te hebben die naar je luistert en je ook verder kan helpen, alleen ben ik bang dat met zo'n persoon er weinig "klik" is waardoor ik dichtsla. Zou je een kennismaking kunnen doen voordat je iemand aanstelt? Iemand een tip voor een goede informatieve website over therapie? Dit hoop ik zeker te kunnen gebruiken: Fijn ook dat ik merk dat ik niet de enige ben die in deze situatie zit! Ik wil dan ook iedereen sterkte wensen. Helaas heb je je ouders niet voor het kiezen..
Een brief schrijven??? En anders zeker via huisarts naar een psycholoog laten doorverwijzen.. Waarom niet? Je lijkt er nog niet alles aan gedaan te hebben. Een band verbreken is erg heftig hoor en of je dan rust ervaart is maar de vraag.. Sterkte meis!
Precies, sinds ik mijn verwachtingen heb bijgesteld en geaccepteerd heb dat ik ze niet kan veranderen, en het dus bij me zelf zoek, is het gemakkelijker geworden.... Ik weet ook dat mijn ouders van me houden, alleen dat soms raar tonen, ook zij zitten vast in hun structuren en patronen en hebben niet de kracht er wat aan te doen, zijn ook van een andere generatie dat speelt ook mee.... maar ik kan nu de positieve dingen weer meer zien en daar ook van genieten en soms dingen met een grote knipoog zeggen, het is lang niet altijd makkelijk, maar het is toch wel wat lichter geworden de druk die op me licht.....meestal tenmiste....
Als je een verwijzing kan krijgen via de huisarts wordt er veel vergoed. Ik heb ook wel eens problemen met mijn familie, inderdaad ook ouders die altijd alles weten en overal een mening over hebben. Ik heb bij therapie o.a geleerd om te zeggen "bedankt voor jullie advies, ik kijk nog wel wat ik ga doen".
Je kan ook naar een praktijkondersteuner, wordt ook vergoed. Heb er zelf goede ervaringen mee. Maar een klik is wel prettig inderdaad maar soms is dat na een eerste gesprek ook nog niet goed te beoordelen. Maar in je verhaal lijkt het alsof jij je er al bij hebt neergelegd dat de situatie of iig je ouders niet veranderen. Ik denk ook dat het goed is dat je je niet op je ouders richt. Maar op jezelf en je zoontje. Jij kan aangeven hoe je erover denkt (zoals je hier omschrijft) dat je geen verandering verwacht van ze maar dat je hier zelf wel anders mee wil omgaan en dat je je zoontje zeker het contact met hun niet wilt ontnemen. Er is misschien ook wel iemand in de familie die kan bemiddelen indien nodig of die een rol kan spelen in de bezoeken van je zoontje naar je ouders. Succes in ieder geval!
Ja gelezen! Meteen gekeken ook, maar wordt niet veel wijzer dan verschillende (onbekende) psychologen
Hoi, Ik dacht eigenlijk gelijk met een therapeut bekend met familieopstellingen contact op te nemen. Hier wat info. Wat zijn familieopstellingen | Familieopstellingen platform Of gestalttherapie. Moet je maar even op googlen. Succes en sterkte.
Je slaat naar mijn gevoel een paar stappen over. Je wilt de relatie verbreken terwijl je nog nooit tegen je ouders gezegd hebt dat je je eigen leven wilt leiden zoals jij dat wil. Ga eerst een gesprek aan en geef je ouders een kans om een nieuwe assertieve dochter te leren kennen. Het probleem ligt niet zozeer bij je ouders maar bij jou zelf.
Je kan ook bij maatschappelijk werk terecht. Dit is meestal gratis. En is er geen klik, dan vraag je om een ander.
Ik wil de afstand verbreden, niet verbreken? Ik vraag om hulp waar ik terecht kan om in gesprek te komen met mijn ouders. Dat in gesprek gaan is het probleem... Ik ben assertief in mijn dagelijks functioneren dus dat is niet waaraan ik wil werken... Ik heb een aantal bruikbare tips gehad en ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben, daarvoor dank!